De as van het kwaad bloedt dood

Dankzij het af en toe stompzinnige buitenlandse beleid van de vorige Amerikaanse regering heeft de karakterisering van schurkenstaten als Iran, Noord-Korea en Syrië (en destijds Afghanistan en Irak) als 'de as van het kwaad' aanzienlijk aan waarde verloren. Zo zeer zelfs dat de Venezolaanse dictator Hugo Chávez eerder deze maand de term gekscherend gebruikte om zijn toenaderingspogingen tot landen als Iran, Libië en Syrië te omschrijven. Enkele van deze minst geliefde staten der Aarde, zoals Venezuela en Iran, worden vandaag de dag geplaagd door groeiende binnenlandse onvrede, daar heeft de regering Bush echter weinig mee te maken gehad. Dat de zogenaamde as nog altijd bestaat is tegelijkertijd onmiskenbaar, maar geenszins een blijvende zekerheid. Zo bleek vorige maand dat Noord-Korea wapens smokkelt richting Iran: hetzelfde land dat deze zomer een raket testte die ooit Noord-Amerika met kernwapens moet kunnen bestoken; iets dat gezien het falen van die pathetische poging nog even op zich zal laten wachten. Het stalinistische schrikbewind van Kim Jong-Il beschikt echter ook over een aanzienlijke voorraad chemische wapens waarmee het toch, met name voor haar zuiderbuur, redelijk beangstigend blijft. In Iran, waar president Ahmadinejad slechts dankzij een coup aan de macht heeft kunnen blijven, wordt ondertussen rustig doorgebouwd aan middellangeafstands-raketten en niet één maar zeker twee kernreactoren. Ondanks internationale veroordeling en een waarschuwing van Israël dat het geen nucleair Iran zal kunnen accepteren, zet het land de atoomambities gestaag voort waardoor omringende landen als Egypte, Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten ook kernwapens willen. Dat Iran zowel in het Midden-Oosten als in het Westen wordt gevreesd mag weinig verwonderlijk heten: het breidt de marine uit en steunt terrorisme dat vooral Israë raakt maar bovendien de gematigdere Arabische staten nerveus maakt.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Weekendquote | Aanslagen, privacy, moslims en rookgordijnen

, door

“Even een statistisch feit: in 2008 werden in Europa 584 terreuraanslagen opgetekend, waarvan vier door moslimextremisten. De rest kwam van extreem-links, extreem-rechts, separatisten, dierenactivisten. Maar moslims zijn het slachtoffer van de profiling die iedereen blijkbaar heel gewoon vindt.”

Aldus Martijn Delaere in het blad Binnenlands Bestuur. Daarmee legt hij voor een deel de vinger op de zere plek. De rest van het artikel geeft de waan van de dag m.b.t. het inbreken op de privacy van de burgers ten behoeve van de “veiligheid” goed weer.

Via, via

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

PVV’ers willen poen zien

, door

Gebrek aan goede kandidaten heette de reden waarom Geert Wilders alleen in Almere en Den Haag zal meedoen aan de gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar. Maar daar komt Hero Brinkman in het altijd goed ingelichte Binnenlands Bestuur toch ineens nog met een andere reden op de proppen:

“Wij hebben door de lage vergoedingen te weinig mensen weten te interesseren voor het raadswerk en daarom doen we maar in twee gemeenten met de raadsverkiezingen mee.”

De PVV heeft vorig jaar al geprobeerd om van raadslid een full-time baan met bijbehorende vergoeding (.doc alert) te maken. Alleen het lid Verdonk steunde het voorstel. De andere fracties vinden het belangrijk dat raadsleden met hun andere been in de maatschappij blijven staan.

Het lastige van de vergoedingen is dat ieder raadslid evenveel krijgt, terwijl de werkdruk enorm kan verschillen. Een fractielid van een grote partij heeft veel minder te doen dan een eenmansfractie. En hoeveel je van de vergoeding overhoudt, hangt van de rest van je inkomen af, reden waarom de VVD hem belastingvrij wil maken. Overigens ging de vergoeding vorig jaar al omhoog.

Maar goed, gezien de peilingen is de PVV geen kleine partij en dus is de bestaande vergoeding meer dan fatsoenlijk. Het valt door de PVV te hopen dat hetzelfde probleem niet gaat spelen bij de statenverkiezingen waar ze nu mensen voor werft. Om de opkomst van de PVV te saboteren zijn de linkse partijen alweer bezig met een lobby tegen verhoogde vergoedingen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ariekoek

, door

Hieronder volgt een gastbijdrage van StB die met wederzijds welbevinden is overgenomen van PropriaCures

arie-150x135Er zijn maar weinig dingen waar ik echt bang voor ben. Vliegtuigen, tandartsen, parkieten, parachutisten, aids, suikerriet, tuberculose, ebola, zombies, clowns, oeigoeren, acrobaten, dansmuziek, Volkskrant Magazine, ja dat was het eigenlijk wel zo’n beetje. Maar toen ik onlangs Arie Boomsma op straat zag lopen, heb ik me thuis in foetushouding onder mijn bed genesteld en ben er pas weer onder vandaan gekomen toen vrienden en familie bezwoeren dat de kust weer veilig was.

Sluit Richard Dawkins op met Arie Boomsma en hij komt gegarandeerd halleluja roepend en met de handen ten hemel geheven naar buiten. Er bestaat simpelweg geen remedie voor die verschrikkelijke, angstaanjagende redelijkheid. Ook ik zal zwichten. Arie zal zijn hand op mijn schouder leggen en vragen: ‘Wil je eens aan mijn tatoeage voelen? Toe maar, het mag.’ Wanneer je dan uitgevoeld ben, stelt hij voor om over het geloof te spreken. ‘Vooruit, eventjes dan,’ antwoord je argeloos. Daar heeft hij je. Arie heeft een God geschapen naar zijn eigen evenbeeld. Een moderne God die naar je luistert en van wie alles mag en niets hoeft. Een prima kerel dus, en waarom zou je daar niet in willen geloven? Een kwartiertje Boomsma en je bent nooit meer hetzelfde.

Doe het veilig met NordVPN

Mededeling

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Nachtclub

, door

“Whatever you want, at whatever time. On my tab, as chief of state. I am incorruptible.”

De Guineese dictator kapitein Dadis Camara roept een persconferentie bijeen en biedt journalisten transport naar een nachtclub aan. Ook op de vraag waarom hij niet had ingegrepen toen zijn mannen eerder deze week 157 burgers doodschoten, had hij een gepast antwoord: hij kon zijn autosleutels niet vinden.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende