Drugsdoden vs. de pers
Als je in de krant wil komen moet je XTC doen.
Anderhalve maand na het stille heengaan van DAG.nl – een infrastructureel relict van de te vrolijke forensenflop van PCM, is Nederland weer een gratis krant rijker. Vanochtend vroeg werd op ruim 30 verschillende uitdeelpunten SelectNL gelanceerd – een gedrocht van een naam, wat je kan verwachten wanneer de 6 grote dagbladen hun krachten bundelen voor een onregelmatige uitgave van thematisch gebonden nieuws, hetgeen op de voorpagina wordt beweerd. Deze eerste editie richt zich op het onderwerp klimaatverandering en de route naar het nieuwe internationale klimaatverdrag, waarover volgende maand in Kopenhagen had moeten worden beslist, hadden wereldleiders ook daadwerkelijk leiderschap getoond. Volgens de open column van de 6 betrokken hoofdredacteuren waaronder Sjuul Paradijs én Pieter Broertjes, is het de bedoeling van de nieuwe krant om Nederlanders context te verschaffen over 'belangrijke en mogelijk toekomstbepalende onderwerpen'. "Nederland bereid tot 40 procent uitstootverlaging" SelectNL brengt direct groot nieuw: een ommezwaai in het tot nu toe twijfelende ietwat laffe Nederlandse klimaatbeleid. Tijdens een speciale bijeenkomst van de Ministerraad afgelopen zaterdag werd het een latertje om iedereen in lijn te krijgen achter een mogelijk gewijzigde inzet voor Kopenhagen. De persconferentie van onze premier werd uitgesteld tot de zondagavond. De maandagochtend brengt nieuws van de logische stap voorwaarts, waarmee Nederland aansluiting zoekt bij Noorwegen, Denemarken, Zweden, Duitsland. Dit riekt naar meer dan verslag doen. Dit is nieuws máken.
Als je in de krant wil komen moet je XTC doen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
“Geen enkele maatschappij kan natuurlijk voortbestaan zonder de werking van gezaghebbende instellingen ter handhaving van de orde en sociale coördinatie waarbinnen individuen hun doelen kunnen nastreven. Maar bij gebrek aan een positief gezagsverhaal proberen we het gezagsvraagstuk te omzeilen door het te compenseren met behulp van regelgeving, nieuwe procedures en microbeheer van het persoonlijke leven. Dit leidt tot pogingen om het dagelijks leven te formaliseren door middel van een kunstmatige productie van regels en conventies.”
In het NRC (sorry, betaalde toegang vooralsnog) beschrijft hoogleraar sociologie Frank Furedi waarom het afbrokkelen van het gezag een probleem is voor de maatschappij. Daar waar het eerst hielp de vrijheid te vergroten en de ontwikkelingen te versnellen, kan nu de omgekeerde situatie ontstaan.
Hij biedt echter geen oplossing, wel veel gerelateerde problemen.
‘Slow Tech’ van Andrew Price manifesteert zich als een pamflet tegen overdreven efficiënt denken, maar ontpopt zich vooral als een pleidooi voor robuust ontwerpen.

De overstromingsmaatregelen in New Orleans waren zeker efficiënt. Tegen zo gering mogelijke kosten waren dijken gebouwd die voldeden aan de normen voor het weerstaan van een storm die maar eens in de honderd jaar zou voorkomen. Een net wat sterkere storm arriveerde in 2005, toen de stad bovendien al meer dan verwacht onder haar eigen gewicht het moeras ingezakt was en dus lager lag dan waar de ingenieurs enkele decennia eerder van uitgingen. Die aanpak contrasteert nogal met de Nederlandse aanpak, waar stormvloedkeringen worden aangelegd, die misschien wel nooit van hun technische leven werkelijk in actie hoeven te komen.
Andrew Price, hoogleraar aan de University of Warwick, haalt het contrast aan het begin van zijn boek ‘Slow Tech’ aan, om aan te geven hoe denken in termen van efficiëntie vooral de korte termijn dient. Wie kijkt naar wat op langere termijn de meeste waarde voor je geld geeft, kiest voor robuustere ontwerpen. De initiële investering is misschien groter, maar de levensduur en effectiviteit van de oplossing maakt dat goed.
Het illustreren van die stelling met talloze cases, verdeeld over zeven thema’s, is de hoofdmoot van het boek. Binnen die thema’s, variërend van economische globalisering tot de tunnels van de Viet Cong, speelt milieu een terugkerende rol. De natuur is immers een aangelegenheid van de lange termijn, schade waaraan doorgaans niet wordt meegenomen in efficiëntieberekeningen. Het tij begint echter wel te kenteren.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

“Het is moeilijk te meten of het in Nederland ooit gezelliger was dan nu. Belangrijker is het om te constateren dat we steeds gevoeliger lijken te worden. We zijn snel geprikkeld over misverstanden, kunnen niet tegen pesten en vinden het moeilijk om met tegenslagen om te gaan.”
Valentijn Byvanck, directeur van het Nationaal Historisch Museum, analyseert de Nederlandse ziel in de Pietje Bell lezing 2009.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Rechter draait bonustruc Robeco terug
Was ook te schandalig voor woorden: bonus secretaresses werd afgepakt om aan slecht presterende commerciële types te geven

Joseph Karl Stieler, Amalie von Schintling, 1831
Oh, dat is trouwens een “oil on canvas” (voor nog wat meer genot)
Zat ook in deze nog steeds fascinerende reeks
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.