Polen en Turken hoeven beide niet op waardering van de PVV te rekenen. Maar een Pool die Turken verslaat die krijgt zijn eigen plein. Althans als het aan de PVV-er Machiel de Graaf ligt, die wil namelijk het Atrium van het Haagse stadhuis omdopen tot Jan Sobieski-plein. Deze vorst van het Pools-Litouwse Gemenebest versloeg in 1683 de Ottomaanse troepen voor de poorten van Wenen. Een veldslag die tegenwoordig door menig angstblogger wordt verheerlijkt. "Zonder Sobieski was Den Haag nooit de internationale stad van Vrede en Recht geworden" zo doceert burger-historicus de Graaf ons. De Graaf, die bekend staat om zijn Gouden Eeuw sikje en hoofse blik, heeft uitgebreid gewikipediaat naar Europeanen die ooit streden tegen moslims of wat daar voor doorging. Mocht Sobieski het niet worden dan zitten Don Pelayo van Asturië, Karel Martel, Marco da Aviano en Janos Hunyadi al klaar op de reservebank voor een eervol straatnaambordje. Toch is historisch gezien de islam niet de grootste bedreiging voor de Europeanen geweest. De pest: een dodelijke ziekte die werd overgebracht door de zwarte rat heeft van de 14e tot de 19e eeuw de Europese bevolking bijna gedecimeerd. Wie of wat versloeg deze vreselijke vijand van Europa? Betere hygiëne is belangrijk geweest. Maar als de Graaf iets verder dan zijn snuffelende snuitje lang is had gewikipediaat dan had hij kunnen lezen dat: "na de verdringing van de zwarte rat door de bruine rat er in West-Europa rond 1670 een einde aan deze ziekte kwam". Europa dankt haar bestaan aan de bruine rat, dat mag duidelijk zijn. Het Bruine Ratten Plein dus, iedereen akkoord?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
‘Dit is niet mijn 1e brief. Ik heb je al 3 dingen geschreven. Maar ik heb nog geen antwoord van jou (…) Dus ga ik je deze brief zelf geven. Want ik kom naar je toe Céline! Eindelijk. Ik zou al eerder naar je show. Ik had genoeg gespaard met mijn baan. Er kwam alleen iets tussen. Maar dat is nu opgelost’.
Met haar debuut Of hoe waarom toonde Hanna Bervoets haar schrijftalent. De hoofdpersoon Flora maakt in Bervoets nieuwe roman Lieve Céline plaats van de drieëntwintigjarige Brooke met een passie voor zangeres Céline Dion. Lieve Céline is serieuzer en meer in de stijl van haar wekelijkse column in Volkskrant Magazine, die zich kenmerkt door humoristische beschrijvingen van hedendaagse, herkenbare situaties.
De jonge, laagbegaafde Brooke woont met haar moeder Pamela en zus Sue in Amsterdam-Noord. Brooke presteert niet goed op school. Wanneer haar moeder na een ouderavond thuiskomt met enkel het rapport van Sue, zegt ze tegen Brooke: ‘Laat niemand je ooit vertellen dat je anders bent. En ook niet dat je speciaal bent, want speciaal is een woord dat mensen gebruiken die niet durven te zeggen wat ze willen zeggen en dan maar iets anders zeggen terwijl ze hetzelfde bedoelen, snap je?’. Brooke moet naar een speciale school. Dit is echter niet voor lang want het is er koud en de mensen zijn er onaardig.
[qvdd]
Advise your duped sons to hand over their weapons to the armed forces or the People’s Leadership and they will be covered by an amnesty requested by the Commander, which will be valid for any person who hands over his weapon to the armed forces and refrains from resistance and subversion
Terwijl de wereld naar Japan kijkt, wordt in Libië zwaar gevochten. Khadaffi biedt de rebellen in Benghazi amnestie aan, zegt de staatszender. In Tripoli zijn arrestaties echter schering en inslag van Khadaffi’s (vermeende) tegenstanders.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
We willen graag een beroep doen op onze reaguurders. Tijdens het speuren naar informatie over de situatie rondom de kerncentrale Fukushima I komen we namelijk wat gegevens tegen die we niet goed vatten.
Bij de centrale blijken diverse realtime metingen gedaan te worden. Deze metingen geven bijvoorbeeld aan dat op de grens van het terrein nu iets van 30 nGy/h gemeten wordt (nanoGray per uur. Een Gray is ongeveer een Sievert). Maar metingen in de omgeving (vertaling) geven waarden van 300 tot 1000 nGy/h. Dat lijkt niet met elkaar in overeenstemming.
Daarnaast meet men de waarden bij de reactoren in cps (wat betekent dit in dit geval?) en in het water in cpm.
Roept u maar!
Klik op deze pagina op de symbolen rechtsboven voor de diverse metingen.
Nummers reactoren.
Hier wat achtergrond informatie.
Zie ook de eerdere discussie over straling gisteren.
Voor de algemene discussie over de situatie verwijs ik u graag naar onze open draad.
Rondom de kerncentrale Fukushima 1 in Japan is de bevolking in een straal van 20 kilometer geëvacueerd en moeten de mensen in een zone 30 kilometer hun ramen en deuren gesloten houden. Wat zulke maatregelen voor Nederland zouden betekenen ziet u hierboven. Er zouden meer dan 200.000 mensen geëvacueerd moeten worden. Opvallend is dat we België in zo’n situatie ook met het probleem zouden opzadelen. Uiteraard, Fukushima is niet Borssele, maar het is wel interessant om te zien wat een ramp zoals die in Japan voor een impact zou kunnen hebben op Nederland.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
…de essentie van een schriftelijke stemming is dat het niet gaat over personen en dat die dus ook niet genoemd worden…
Aldus Tweede Kamervoorzitter Verbeet gisteren. De benoeming van dhr Buruma tot de Hoge Raad was onderwerp van stemming. Je kon voor stemmen of voor stemmen. Maar blanco stemmen en dan zeggen dat je blanco gestemd hebt, dat mag dus niet. Want een schriftelijke stemming is geheim. Want het gaat over personen. Of zo.
Is dit wel terecht? Ten eerste is een stemming een farce als er eigenlijk niets te kiezen valt. En ten tweede is het natuurlijk een vreemd iets in een democratie wanneer een volksvertegenwoordiger ergens op kan stemmen zonder dat de mensen die de volksvertegenwoordiger hebben gekozen weten wat hij/zij in hun naam doet? Zelfs als het gaat over personen. Want personen in dit geval zijn publieke functies.
(Dit alles nog even los van het feit dat in Nederland het stemgedrag van politici in het verleden alleen te doorgronden is door academici met twee titels en heel veel tijd over)
Update: Nadere bestudering van deze stemming levert een aantal vraagtekens op. Kennelijk is het circus rondom zo’n benoeming toch complexer. Het is namelijk niet zo dat de Hoge Raad maar 1 kandidaat naar voren schuift. Nee, ze geven een lijst met zes kandidaten waar er eentje op plaats 1 staat. En dan mag de kamer in commissie net doen alsof ze hier enige inbreng in hebben en de lijst beperken tot drie kandidaten. En die komen dan ter stemming in de kamer waar je vervolgens alleen op nummer 1 mag stemmen. Hoe krom kan je een systeem maken.
Twee leuke weetjes. Ten eerste ging het eigenlijk om twee posities. De positie van raadsheer voor de strafkamer van de Hoge Raad was voor Buruma. De positie voor raadsheer voor de civiele kamer was voor Mr. G. Snijders.
Ten tweede is de voorzitter van de commissie voor veiligheid en justitie welke deze voorstellen heeft ingebracht niemand minder dan Raymond van Roon (PVV). Dus als commissievoorzitter dien je iets in waarvan je weet dat je partij het wil afschieten. Dat moet best pijn doen.
