Fascisten weer op straat in Griekenland

Een jaar geleden eindigde in Griekenland een megaproces tegen de fascistische Gouden Dageraad. Vijf oud-parlementariërs kregen net als hun leider Nikolaos Michaloliakos een gevangenisstraf van dertien jaar opgelegd wegens het runnen van een criminele organisatie. In totaal zijn 57 leden van de groep veroordeeld. De zaak begon met de moord op de antifascistische Griekse rapper Pavlos Fyssas. Andere leden van de partij krijgen hoge straffen voor poging tot moord op Egyptische vissers en zware mishandelingen van communistische vakbondsleden. Een jaar later vertonen nieuwe fascistische groepen zich weer op straat.  Gouden Dageraad In Thessaloniki zijn eind september twee mensen in het ziekenhuis beland na aanvallen van in het zwart geklede jongeren op scholieren die folders verspreidden met oproepen voor de strijd tegen het fascisme en voor hervorming van het onderwijs. De aanvallers kwamen de dag er na terug en hielden scholieren en leraren enige tijd gevangen. Op video's was te zien hoe verschillende aanvallers de nazi-groet brachten. In Athene werden leden van een antifascistische groep eerder deze maand aangevallen met ijzeren knuppels en messen, waarbij ten minste drie mensen gewond raakten. De fascisten mengen zich ook hier tussen de demonstranten tegen de coronamaatregelen. Volgens Kostas Papadakis, een advocaat die ook betrokken was bij het proces vorig jaar tegen de leden van Gouden Dagenraad vertonen de fascisten eenzelfde patroon van optreden. Hij houdt het voor mogelijk dat de leiders vanuit de gevangenis nog steeds hun invloed doen gelden. Twee jaar geleden verdween de Gouden Dageraad uit het Griekse parlement. Maar vervangers lopen zich warm. Griekenland heeft een conservatieve regering onder leiding van Kyriakos Mitsotakis. Zijn partij Nieuwe Democratie kijkt voor de nodige steun ook naar rechts. In Griekenland groeit extreemrechts in het voetspoor van nationalistische en illiberale stromingen elders in de regio. Het compromis dat Griekenland en het voormalige Joegoslavische Macedonië enkele jaren geleden sloten aan het Prespameer steekt nog steeds een grote groep nationalisten, die gesteund wordt door de Grieks-orthodoxe kerk. Onlangs verscheen een open brief in de media met ondertekenaars uit de juridische en wetenschappelijke wereld en het leger waarin wordt geklaagd over de 'erosie van de Griekse nationale identiteit'. In de brief wordt een verband gelegd met de focus op gelijkberechtiging van de LGBTQ+ gemeenschap. Homofobie Deze week is in Athene het proces begonnen tegen de moordenaars van de LGBTQ+-activist Zak Kostopoulos die drie jaar geleden bij een juwelierszaak werd doodgeslagen. De opzienbarende moord is geheel op video vastgelegd. Kostopoulos had kennelijk ingebroken en probeerde uit de winkel naar buiten te kruipen door een stukgeslagen etalageruit. Hij werd in elkaar geslagen door de eigenaar en andere omstanders, vervolgens ook nog een keer door de politie en overleed aan zijn verwondingen. Van meet af aan is de zaak in verband gebracht met in Griekenland nog steeds aanwezige homofobie. Ruim een jaar na de dood van Kostopulos kwam in het Griekse parlement een grondwetswijziging aan de orde. Een amendement van Syriza om daarin discriminatie op basis van genderidentiteit of sexuele oriëntatie op te nemen haalde tot verontwaardiging van Amnesty International geen meerderheid. Dinsdag hekelde Amnesty  de "stigmatisering, de vooroordelen en de hatelijke retoriek" waarmee Kostopoulos en zijn familie "vaak werden geconfronteerd, zelfs na de dood van Zak". In haar getuigenis voor de rechtbank verklaarde de moeder van Zak, Eleni Kostopoulou, dat er geen excuus is voor de moord op een medemens, zelfs niet als hij een winkel zou beroven.  Bij de jaarlijkse herdenking van de moord op Zak Kostopoulos zingen de demonstranten die op verschillende plaatsen in het land bijeenkomen een lied met de leuze “Zackie lives, smash the Nazis”(en dan in het Grieks, dan rijmt het).

Closing Time | Nice (1978)

Even terug in de tijd, een dikke veertig terug. Toen was er een stel meiden in Zurich, Zwitserland dat een band vormde: Kleenex. Een beetje strak, een beetje punk, want zo noemde men dat in die tijd. Dat was niet altijd pogo, boos geschreeuw, leren jack en hanenkam. De song ‘Nice’, gezongen in het Duits, komt uit 1978.  De band heette daarna LiLiPUT  omdat het cosmetica bedrijf Kimbeley-Clark bezwaar maakte, begrijpelijk, zij produceerden papieren zakdoekjes met die naam.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: 1+23 (cc)

Op zorg besparen? Kijk naar de structuur!

De kosten van de gezondheidszorg lopen op. De Volkskrant maakte een rondje langs experts en publiceerde gisteren een overzicht van ‘scherpe keuzes’ die de uitgaven kunnen beteugelen. Het was nogal een ratjetoe: van eerst pijnbestrijding en fysiotherapie proberen voordat je bij artrose een nieuwe knie of heup plaatst, wat toch staande praktijk is, tot huur vragen aan mensen die in een verpleeg- of verzorgingstehuis verblijven (er is nu al een eigen bijdrage: die kan oplopen tot 900 euro per maand voor mensen wier partner nog thuis woont, en tot 2470 euro voor alleenstaanden).

Voorts kwam de discussie op levensrekkende medicijnen, vaak op het gebied van kanker. Zulke medicijnen zijn vaak extreem duur en rekken iemands leven meestal slechts met een paar maanden. Intussen staat het de farmaceuten zo ongeveer vrij om ervoor te vragen wat ze willen. Zorg aan sommige patiënten weigeren was de meest heikele optie die genoemd werd.

Wat me opviel, was de beperkte blik: de experts bepaalden zich tot de zorg zelf, op dat ene uitstapje naar de prijsmechanismes achter nieuwe medicijnen na. Maar daaromheen zitten allerlei bedrijfsstructuren en betalingsregelingen, waarvan een deel juist vergemakkelijkt dat het geld er met bakken tegelijk uitgaat.

Zo heeft de versplintering van de thuiszorg en de jeugdzorg die optrad na de decentralisatie in 2015 de opkomst van zorgcowboys in de hand gewerkt: handige jongens en snelle meiden, die soms in hun eentje binnen een paar jaar een miljoenenwinst uit hun zorgbedrijfje naar hun bv weten over te hevelen – en zo de gemeentelijke begrotingen vakkundig in de soep draaien.

Foto: Schermafbeelding persconferentie 18 oktober 2021 informateurs Koolmees en Remkes

En de kabinetsformatie, zij sukkelt voort

Ik word een beetje onrustig, excuus. Ik ben even niet heel goed, maar ja, ik herpak me even. Misschien wat water ja. Ik weet niet wat er aan de hand is… Nee, het gaat goed, dankjewel

De man die op 18 maart 2020 de onwel geworden minister van Medische Zorg en Sport overeind hielp, werd zelf niet lekker op de persconferentie van afgelopen maandag.

Informateur Wouter Koolmees sprak zo snel en nam tussendoor zulke grote happen lucht dat hyperventilatie welhaast onvermijdelijk was. Of kreeg hij een beginnende paniekaanval toen hij zag met wie hij de komende tijd nog in gesprek moest? (CPB, DNB, studiegroep begrotingsruimte, Belastingdienst, UWV, COA en IND).

Andere mogelijkheid zou kunnen zijn dat er diep in Koolmees een integer stemmetje klonk van ‘wat sta ik hier eigenlijk te doen?’ Hij stond een positief beeld te schetsen van de voortgang van de kabinetsformatie. Ja, de vaart zit er nu lekker in en ‘we gaan over tot het verdiepen en uitwerken van de onderwerpen en de thema’s. ‘ Dat gaat gebeuren van 27 tot 29 oktober op Landgoed de Zwaluwberg in Hilversum en op 4 en 5 november in het provinciehuis in Groningen.

‘W.t.f.!’, gilde het integere Koolmeesje. Op 29 oktober scoort Rutte dus zijn zoveelste record. Namelijk dat van minister-president die de langste kabinetsformatie op zijn naam heeft. Waarmee de man ook zichzelf nog eens overtreft.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Closing Time | Lucky Guy

Wat kon ze toch altijd lekker schreeuwen en blèren, zangeres Kim Shattuck van The Muffs. Ze koppelde energie met een blije, brutale uitstraling. En wat leverde dat leuke popmuziek op. Maar daar had ALS geen boodschap aan: Kim Shattuck overleed twee jaar geleden.

Foto: ☼☼Jo Zimny Photos☼☼ (cc)

Troostwetenschap

COLUMN - In de discussies over het nut van lezen mis ik één factor. Het gaat in zulke discussies over hoe je een beter burger wordt met alle empathie die je opdoet uit de lectuur van romans of over hoe je cognitief beter functioneert omdat je woordenschat en je concentratie groeien. Maar zelden wordt genoemd wat misschien wel dé functie is van literatuur, van kunst. Troost.

Misschien is het omdat troost als een nutteloos nut wordt gezien. Getrooste burgers zijn geen bruikbaardere burgers, en het individu verbetert er zijn positie op de arbeidsmarkt niet mee als hij getroost wordt. Bovendien kun je ook troost vinden in allerlei vormen van kunst waar je niks voor hoeft te leren, zogeheten ‘lagere’ kunst, popliedjes bijvoorbeeld, of pulpromans. En dan is er nog het bezwaar dat volgens sommigen ‘echte’ kunst niet troost, maar je juist wakker schudt en verontrust. Troost is niet sjiek.

Vaderlijkheid

Tegelijkertijd is troosten, je verzoenen met de onvolkomenheden van het bestaan, iets wat kunst, laag of hoog, misschien wel beter kan dan wat dan ook. Ik denk dat zogenaamd verontrustende kunst ook vaak stiekem in de eerste plaats troostend is: iemand anders voelt mijn onrust.

Ik voel me de laatste tijd wat melancholiek. Dat stelt niet veel voor: de blaadjes worden geel en vallen, ik moet van wat mensen afscheid nemen, ik word door andere mensen geplaagd omdat je in het leven nu eenmaal af en toe door mensen geplaagd wordt, en hoewel er genoeg andere mensen zijn die juist heel aardig voor me zijn, wegen die dan niet op tegen het plagen. Niet op de manier waarop een liedje zoals dat van Kommil Foo dat wel doet.

Foto: Gilbert Sopakuwa (cc)

City Mayors neemt Aboutaleb titel ‘Beste burgemeester’ af

Organisatie vermoedde al vals spel.

Het gonsde al even van de geruchten, maar nu bevestigt een woordvoerder van de organisatie van de jaarlijkse race voor de beste burgemeester ter wereld het ook: Burgemeester Aboutaleb van Rotterdam moet zijn titel inleveren.

Desgevraagd licht Matteo Malle Fratse, woordvoerder van de organisatie, toe: “Toen de heer Aboutaleb door de eerste ronde heen kwam was dat opmerkelijk, maar nog niet alarmerend. Je ziet wel vaker dat burgemeesters een goede dag hebben, dus zoiets kan gebeuren. Het gaat die ronde dan ook meer om strategie dan snelheid. Maar het (gedeeld, red.) winnen van de finaleronde deed meer wenkbrauwen fronsen. Vanaf het begin waren er al signalen dat er iets niet klopte”.

De woordvoerder doelde daarmee op diverse hindernissen op het parcours die voor een kandidaat meestal het einde van de race betekenen, zoals een dikke brief van de VN over Rotterdams woonbeleid dat mogelijk mensenrechten zou schenden. Fratse: “Inderdaad, normaliter struikelt een kandidaat daarover, of verliest op zijn minst kostbare seconden”. Maar Aboutaleb leek het niets te doen.

Nadat informatie over het uiteenslaan van de Woonopstand in Rotterdam van afgelopen zondag de organisatie bereikte besloot het de beelden van de race nogmaals te bekijken: “Zoiets doet een winnaar van deze trofee gewoonweg niet. Een vreedzame demonstratie zou een winnende burgemeester zonder ‘hulp’ van buiten met twee vingers in zijn neus tot een goed einde moeten kunnen brengen”, aldus een driftig met zijn vingers quotende Fratse, “Het kan daarom bijna niet anders dan dat Aboutaleb tijdens de race van ongeoorloofde middelen gebruik heeft gemaakt”. Er werden onafhankelijke experts bijgehaald en die bevestigden: Aboutaleb deed het niet alleen. “Het is subtiel, maar op de ingezoomde beelden blijkt duidelijk dat Aboutaleb wordt geholpen door iemand uit het publiek, iemand met een VVD-petje op”. En inderdaad, deze helpt hem behendig om de VN-brief te ontwijken. Fratse: “Wij kunnen dan ook niet anders dan hem de titel ontnemen”.

Closing Time | Cruachan

Cruachan maakt folk metal – dat deden ze als één van de eersten, vanaf de vroege jaren negentig, en werden daarbij geïnspireerd door de allereerste band in dat genre. De Ierse afkomst van de bands is een inspiratie voor hun teksten, die (onder andere) Ierse mythologie en geschiedenis behandelen. Omdat we dit genre al een tijdje hebben genegeerd krijgen jullie als trouwe lezers hieronder gratis en voor niets een bonusnummer. Enjoy!

Closing Time | The Unwelcome Guest

Met de Woonopstand in mijn hoofd, was ik op zoek gegaan naar een protestliedje van Billy Bragg. Hij zou er vast wel een paar hebben, rechtsreeks uit het Thatcher tijdperk. Zo’n song waarin het gaat over klassenongelijkheid, armoede, werkloosheid, deurwaarders, huisuitzetting – kortom drama. Maar toen ik de naam Billy Bragg plus House intoetste op Google, was de eerst hit die ik kreeg een artikel waarin hij min of meer geshamed werd: hij verkocht zijn huis met een winst van 2 miljoen Pond. Uiteraard vermeldde de krant erbij dat Billy Bragg socialist was. Dus een protestsong van Billy Bragg leek me nu niet helemaal passend in deze week.

Vorige Volgende