Ik mag niet langer zwijgen. De mensen die momenteel acties voorbereiden tegen het rampzalige beleid van minister Eppo Bruins zijn zo beleefd dat er gisteren in allelei app-groepen lang werd gediscussieerd over de vraag of je het wel een 'Eppocalyps' mocht noemen – maakte je het dan niet te persoonlijk? Ondertussen haalde Bruins zelf gisteren onbekommerd zijn zoveelste botte bijl tevoorschijn. Deze keer ging het om de langstudeerboete: studenten die langer doen over hun studie dan de norm, moeten 3000 euro bovenop hun collegegeld betalen. Het betreft ongeveer 95.000 studenten, oftewel 1 op de 8. Zelf maar zien Gisteren maakte Bruins duidelijk dat het niet de bedoeling is dat de boete studenten sneller laat studeren. Het doel is simpelweg dat de maatregel geld oplevert. Om dat te bereiken, moeten er daadwerkelijk 94.000 studenten te laat afstuderen. Universiteiten moeten er dus voor zorgen dat studenten hun gedrag niet aanpassen: het geld moet binnenkomen. Daarom zullen er geen uitzonderingen zijn: niet als je ziek wordt, niet als je zwanger bent, niet als je moet werken om je studie überhaupt te kunnen betalen. "Er is geen ruimte voor uitzonderingen in de financiële tabel," zei de minister, nadat hij eerst had benadrukt hoe jammer het is dat er geen uitzondering kan worden gemaakt voor mensen met een handicap of voor studenten die actief zijn in de medezeggenschap. Als de universiteiten die 94.000 x 3000 euro niet innen, moeten ze zelf maar zien waar ze het geld vandaan halen. Met andere woorden, dan wordt er nog verder op hen bezuinigd. Slinkende groep Op deze manier worden studenten en universiteiten tegen elkaar uitgespeeld. Bovendien wordt het studentenleven verder uitgehold. Het is nu echt niet meer mogelijk om nog een vak buiten je studie te volgen. Je kunt je niet langer permitteren om je in te zetten voor je studievereniging, studiedagen te organiseren of het studentenleven wat extra sjeu te geven. Het resultaat is voorspelbaar: nog minder mensen zullen gaan studeren, met name degenen die het zich niet kunnen permitteren, of denken dat ze dat niet kunnen. Tegelijkertijd zullen de zeer kapitaalkrachtigen steeds vaker besluiten voor een goede opleiding naar het buitenland te gaan, waardoor er een slinkende groep overblijft. Maar uit die slinkende groep moeten nog steeds 95.000 studenten geselecteerd worden die voor de boete in aanmerking komen. Het resultaat is zo voorspelbaar dat tijdens de commissievergadering de Eppocalyps zelf vooral aan het woord was om uit te leggen hoe ernstig de situatie is en daarbij tegelijkertijd net te doen alsof er nu eenmaal geen keuze was – alles staat immers beschreven in het hoofdlijnenakkoord, daar valt niets aan te doen. "Als u een groep mensen ontslaat, ruimt na afloop niemand zijn bureau op, omdat ze niet begrijpen wat er is gebeurd," stelde D66-Kamerlid Jan Paternotte vast. Teken de petitie tegen de bezuinigingen
Round Midnight is een muziekfilm uit 1986 over een drankverslaafde jazzsaxofonist die in Parijs zijn inspiratie hervindt. De titel is ontleend aan een nummer van Thelonious Monk uit 1943.
Aan de soundtrack deden tal van gerenommeerde jazzmuzici mee.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
OPINIE - Over iets minder dan twee weken zijn de Amerikaanse verkiezingen. De druk op de Amerikaanse kandidaten om zich bij de kiezer in de kijker te spelen, neemt dus toe. Beeldvorming lijkt er daarbij meer toe te doen dan inhoud. Dat ligt vooral aan de aard van de hedendaagse media.
Bij het zien van een TikTok-commentaar op de laatste stunt van Donald Trump viel het me in eens binnen: we zitten met z’n allen naar reality-televisie te kijken. Trump had op een opmerking van Kamala Harris dat zij nog bij McDonalds had gewerkt gereageerd door zelf achter de frituur te gaan staan. Zo presenteerde hij zich als de ware man van het volk. Daar reageerde jan en alleman dan weer op, dat hij zelfs de frieten nog wist te verpesten.
Snuggere kijkers wisten te achterhalen dat de bewuste McDonalds die dag speciaal voor Trump buiten bedrijf was gesteld. Een beetje televisieproducent weet dat je nooit iets aan het toeval moet overlaten. De enthousiaste klanten waren vermoedelijk dan ook speciaal geselecteerd. Allerlei nieuwszenders brachten deze kunstgreep echter braaf. Het beeld van Trump in McDonalds-outfit achter het loket was een beeld gemaakt voor TV, zoals het ritje op een tank door presidentskandidaat Michael Dukakis in 1988 gemaakt was voor een foto in de krant.
RECENSIE - Mirjam de Rijk, economisch journalist, schrijver en voormalig wethouder, schreef met Gekaapt door het kapitaal een vlot lezend, goed gedocumenteerd boek [1]. De uitkomst van deze recensie is geen andere dan dat het boek gelezen moet worden. Daarom hierbij vast de aanmoediging om het aan te schaffen. Maar waarom is het lezen uw tijd en geld waard?
Iedereen leest weleens een kop in de krant, of ziet een item op een journaal, dat ongenoegen oproept over hoe onze economie tegenwoordig functioneert. Een fragment in het nieuws, waaruit blijkt dat er iets niet goed zit, maar dat vervolgens wordt begraven onder ander nieuws, of dat door dagelijkse beslommeringen naar de achtergrond verdwijnt. In de inleiding tekent De Rijk er een aantal op. Vervoersbedrijf Arriva in handen van Amerikaanse investeerder, Medisch specialisten stappen op vanwege overname van hun lab en Private equity koopt de ene na de andere zorgaanbieder.
Voor de Rijk vormde deze krantenkoppen juist de aanleiding voor een uitgebreid onderzoek. Ze sprak talloze mensen en kreeg veel informatie boven water, op basis waarvan ze eerst enkele artikelen voor De Groene Amsterdammer schreef en vervolgens dit boek. Daarin zijn die nieuwsfragmenten onderdeel van een verhaal over de werking van het kapitaal in de hedendaagse economie. Met name, maar niet alleen, in de economie van de publieke sector. Dat deel van de economie, waar winst van private partijen direct of indirect door de belastingbetaler wordt betaald.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
“I fuckin’ nailed it!”, roept Red Hot Chili Peppers-drummer Chad Smith na deze spontane improvisatie op The Kill van 30 Seconds to Mars.
“Wat was dit? My Chemical Romance of zo? Een of ander emo-ding…” Blijkt het de band van Jared Leto te zijn.
OPINIE - Een gastbijdrage van Frans Kuijpers, eerder verschenen op zijn weblog ‘Ballonnendoorprikker’.
We gaan even wat jaren terug in de tijd. Om precies te zijn naar de Somalische hoofdstad Mogadishu in oktober 1993. Amerikaanse soldaten wilden twee naaste handlangers van Mohamed Farrah Aidid, de leider van een opstandelingengroep gevangennemen. Gevangennemen voor het aanvallen en doden van soldaten van de Verenigde Naties. Die poging liep gierend uit de hand en leidt tot veel slachtoffers. Black Hawk Down is de enigszins geromantiseerde verfilming van deze gebeurtenis. De Amerikaanse verliezen en vooral het in de straten tonen van gedode Amerikaanse soldaten, leidde tot grote verontwaardiging. Ik moest hieraan denken bij het zien van de berichtgeving over de dood van Hamasleider Sinwar.
Dat de dood van een vijand tot vreugde leidt in het kamp van de tegenstander, daar kan ik me nog wel iets bij voorstellen. Dus ook bij de blijdschap van de aanhangers van Aidid met de dood van de Amerikaanse soldaten. De verontwaardiging over het tonen van de lichamen van die soldaten als een soort trofee, die kon ik ook heel goed begrijpen. Zoiets doe je niet. Een dode vijand is, net als een gevangen soldaat, een mens die je met respect behandelt.
Ik zeg het nog maar een keer: Israel is bezig een genocide in een genocide te plegen. In Noord-Gaza is een soort van huis tot huis campagne gaande. Israëlische soldaten plaatsen hoeveelheden explosieven in huizen (of de resten daarvan) die ze vervolgens met alles wat erin is opblazen. Ook hebben ze robots die dat werk doen en explosieven aanbrengen. Mensen proberen te vluchten.
Er was ook een bloedstollende geluidsopname van een gesprek dat een familie in Jabalia voerde met civiele hupverleners. Kunnen jullie ons helpen, vroegen ze, sommigen van ons zijn gewond en kunnen niet zelf lopen. De hulpverleners zeiden dat ze, hoewel ze heel dichtbij waren, niet konden komen. Het was te gevaarlijk. Ze raadden de familie – van tien personen – aan de gewonde mensen te ondersteunen en vooral een witte vlag mee te nemen. Dat zou de familie proberen. Ze gingen op weg. Het gesprek eindigde echter abrupt met een uitroep: ”Oh God…”
Zoals ik al eerder schreef, mensen die zich op straat wagen zijn een mogelijk doelwit van quadcopters en scherpschutters, Ze kunnen echter ook worden getroffen door bommen of artilleriebeschietingen. Maar ze moeten zich wel vertonen, want er zij al sinds begin oktober, meer dan twee weken, geen transporten meer binnengekomen in Noord-Gaza. Israël laat geen enkel hulpkonvooi meer door. Twee dagen geleden werden zodoende tien mensen gedood die op hun beurt stonden te wachten bij een keuken die nog voedsel distribueerde. Ook het zoeken naar water kan dodelijk eindigen. Deze morgen waren er al weer 17 slachtoffers in Noord-Gaza, in de afgelopen 24 uur waren dat er 65.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Gisteren overleed Paul Di’Anno, die bekendheid verwierf als vroege zanger van Iron Maiden (1978-1981). Di’Anno werd 66 jaar oud. De zanger trad al geruime tijd op in een rolstoel als gevolg van gezondheidsklachten.
De Britse zanger – die eigenlijk Paul Andrews heette – kon er zelf wel om lachen. “Ik ben nu net zo kort van stuk als Bruce Dickinson”, grapte hij wel eens. Ook noemde hij zich de Stephen Hawking van de metal.
Actrice Scarlett Johansson heeft gewoon twee studioalbums en vier EP’s op haar naam staan. Daarnaast vertolkte ze de lead in de muzikale animatiefilm Sing, over een zingend stekelvarken dat in een muziekcompetitie terechtkomt.
Hier geeft ze een lang niet onaardige versie van Boys Don’t Cry (van The Cure) ten beste.
Volgens de laatste berichten zou net iets meer dan de helft van de Moldaviërs voor toetreding tot de EU hebben gestemd: 50.03% tegen 49,97%.
Voor de presidentsverkiezingen vergaarde de pro-Europese huidige president Maia Sandu een teleurstellende 41.78% van de stemmen, zodat een tweede ronde nodig is met haar pro-Russische uitdager Alexandr Stoianoglo, die 26.41% van de stemmen kreeg.