In Litouwen gaan de kiezers zondag naar de stembus voor de tweede ronde in de parlementsverkiezingen. In de eerste ronde op 13 oktober is de stemming op partijlijsten gewonnen door de sociaaldemocratische partij LSDP van huidig Europarlementslid Vilija Blinkevičiūtė. Zij bleef met ruim 19% de regerende coalitie van conservatieven net voor. Litouwen kiest ook kandidaten per district. Daar is nu een tweede ronde nodig voor kandidaten die niet de vereiste meerderheid hebben gehaald. Het verlies van de centrum-rechtse TS–LKD van minister van Buitenlandse Zaken Gabrielis Landsbergis komt niet als een verrassing. Sinds de onafhankelijkheid van Litouwen is het nog niet voorgekomen dat een regeringspartij de verkiezingen won. 'De regering verliest altijd, welke partij er ook aan het bewind is', zegt Mažvydas Jastramskis, een politicoloog aan de Universiteit van Vilnius. De verwachting is dan ook dat de tweede ronde opnieuw winst zal opleveren voor de sociaaldemocraten. Morgenrood Blinkevičiūtė is al begonnen met sonderingen voor een nieuwe coalitie. Ze denkt dan aan samenwerking met de Democratische Unie 'Voor Litouwen' en de Litouwse Unie van Boeren en Groenen. Daarmee passeert ze niet alleen de huidige regeringspartij maar ook nieuwkomer Nemuno Aušra (Morgenrood van de Nemunas, de langste rivier in Litouwen). Nemuno Aušra wordt getypeerd als een populistische partij met zowel rechtse als linkse trekjes. Partijleider Remigijus Žemaitaitis zat voor de partij Vrijheid en Gerechtigheid in het parlement maar werd geroyeerd vanwege antisemitische uitspraken. Hij kwam op voor de Palestijnen en veroordeelde het Israëlische optreden in Gaza met een verwijzing naar de geschiedenis van zijn eigen land. Bij de bezetting van Litouwen door de Sovjet-Unie zouden 'de joden met de bolsjewieken hebben gepacteerd'. Die uitspraak leidde eerder dit jaar tot een poging om hem ook zijn immuniteit als parlementariër te ontnemen. Žemaitaitis gaf uit eigen beweging zijn parlementszetel op en stichtte de Morgenroodpartij waarmee hij twee weken geleden vijftien zetels haalde. Hij zou vooral op het platteland stemmen gekregen hebben van mensen die zich tegen de stedelijke elites van Kaunas en Vilnius keren. Ook profiteert hij van onvrede over de economie. In het verkiezingsprogramma staan 'linkse standpunten zoals belastingvoordelen voor grote gezinnen, de oprichting van een machtige staatsbank en prijsregulering voor elektriciteit en gas. Aan de andere kant lijkt het meer rechts, omdat het de ‘groene’ landbouwprogramma’s van de EU verwerpt en voordelen voor kleine en middelgrote bedrijven ondersteunt.' In zijn buitenlandpolitiek wijkt Žemaitaitis enigszins af van de onvoorwaardelijke steun aan Oekraïne die alle andere partijen beloven. Hij legt de nadruk op de belangen van zijn eigen land. Sommigen leggen dat uit als door het Kremlin ingestoken propaganda. Minder vis in de Baltische Zee De belangen van de Litouwse vissers staan op het spel nu de visstand in de Baltische Zee drastisch terugloopt. In een meeting van ministers van Landbouw en Visserij, afgelopen week in Luxemburg, legde de Zweedse minister Peter Kullgren het probleem bij de dieren die leven van vis. 'Zeehonden en aalscholvers eten simpelweg te veel vis, waardoor sommige visbestanden niet kunnen herstellen en niet op duurzame wijze kunnen worden beheerd,' aldus de minister. Een oplossing zou gevonden kunnen worden in een versoepeling van de Europese richtlijnen voor beschermde dieren. Schiet ze maar af, dus. Die vis is voor ons. Kullgren kreeg niet alleen de steun van zijn Finse collega maar ook van Oostenrijk en de Tsjechische Republiek. 'De exploderende populaties zeehonden en aalscholvers verstoren duidelijk het natuurlijke evenwicht van het ecosysteem en vormen een ernstige bedreiging voor de voortzetting van de visserij', aldus een woordvoerder van de branchevereniging Europêche. De 'voedselsoevereiniteit' staat op het spel, wordt er aan toegevoegd. Als er dichtbij huis minder vis gevangen kan worden neemt de import uit verre landen toe. Dat moeten we voorkomen. En dus wordt net als bij de wolf de druk opgevoerd om de regels voor beschermde dieren aan te passen. Natuurbeschermers wijzen er echter op dat de zeehonden en aalscholvers niet verantwoordelijk gesteld kunnen worden voor het tekort aan vis. 'De echte bedreiging voor de visbestanden in de Oostzee komt van door de mens veroorzaakte factoren zoals overbevissing, vervuiling en klimaatverandering. Wetenschappelijk bewijs toont aan dat het afmaken van aalscholvers het probleem niet oplost,' aldus Anouk Puymartin, van de NGO BirdLife Europe. De Europese Commissie sluit zich hier bij aan. De Oostzee is de meest vervuilde van Europa en de vertrekkende landbouwcommissaris Janusz Wojciechowski zei dan ook tegen de ministers dat de deplorabele milieutoestand de belangrijkste reden was voor de afname van de visbestanden.
Round Midnight is een muziekfilm uit 1986 over een drankverslaafde jazzsaxofonist die in Parijs zijn inspiratie hervindt. De titel is ontleend aan een nummer van Thelonious Monk uit 1943.
Aan de soundtrack deden tal van gerenommeerde jazzmuzici mee.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Ik mag niet langer zwijgen. De mensen die momenteel acties voorbereiden tegen het rampzalige beleid van minister Eppo Bruins zijn zo beleefd dat er gisteren in allelei app-groepen lang werd gediscussieerd over de vraag of je het wel een ‘Eppocalyps’ mocht noemen – maakte je het dan niet te persoonlijk?
Ondertussen haalde Bruins zelf gisteren onbekommerd zijn zoveelste botte bijl tevoorschijn. Deze keer ging het om de langstudeerboete: studenten die langer doen over hun studie dan de norm, moeten 3000 euro bovenop hun collegegeld betalen. Het betreft ongeveer 95.000 studenten, oftewel 1 op de 8.
Gisteren maakte Bruins duidelijk dat het niet de bedoeling is dat de boete studenten sneller laat studeren. Het doel is simpelweg dat de maatregel geld oplevert. Om dat te bereiken, moeten er daadwerkelijk 94.000 studenten te laat afstuderen. Universiteiten moeten er dus voor zorgen dat studenten hun gedrag niet aanpassen: het geld moet binnenkomen. Daarom zullen er geen uitzonderingen zijn: niet als je ziek wordt, niet als je zwanger bent, niet als je moet werken om je studie überhaupt te kunnen betalen. “Er is geen ruimte voor uitzonderingen in de financiële tabel,” zei de minister, nadat hij eerst had benadrukt hoe jammer het is dat er geen uitzondering kan worden gemaakt voor mensen met een handicap of voor studenten die actief zijn in de medezeggenschap. Als de universiteiten die 94.000 x 3000 euro niet innen, moeten ze zelf maar zien waar ze het geld vandaan halen. Met andere woorden, dan wordt er nog verder op hen bezuinigd.
Over iets minder dan twee weken zijn de Amerikaanse verkiezingen. De druk op de Amerikaanse kandidaten om zich bij de kiezer in de kijker te spelen, neemt dus toe. Beeldvorming lijkt er daarbij meer toe te doen dan inhoud. Dat ligt vooral aan de aard van de hedendaagse media.
Bij het zien van een TikTok-commentaar op de laatste stunt van Donald Trump viel het me in eens binnen: we zitten met z’n allen naar reality-televisie te kijken. Trump had op een opmerking van Kamala Harris dat zij nog bij McDonalds had gewerkt gereageerd door zelf achter de frituur te gaan staan. Zo presenteerde hij zich als de ware man van het volk. Daar reageerde jan en alleman dan weer op, dat hij zelfs de frieten nog wist te verpesten.
Snuggere kijkers wisten te achterhalen dat de bewuste McDonalds die dag speciaal voor Trump buiten bedrijf was gesteld. Een beetje televisieproducent weet dat je nooit iets aan het toeval moet overlaten. De enthousiaste klanten waren vermoedelijk dan ook speciaal geselecteerd. Allerlei nieuwszenders brachten deze kunstgreep echter braaf. Het beeld van Trump in McDonalds-outfit achter het loket was een beeld gemaakt voor TV, zoals het ritje op een tank door presidentskandidaat Michael Dukakis in 1988 gemaakt was voor een foto in de krant.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
“I fuckin’ nailed it!”, roept Red Hot Chili Peppers-drummer Chad Smith na deze spontane improvisatie op The Kill van 30 Seconds to Mars.
“Wat was dit? My Chemical Romance of zo? Een of ander emo-ding…” Blijkt het de band van Jared Leto te zijn.
Mirjam de Rijk, economisch journalist, schrijver en voormalig wethouder, schreef met Gekaapt door het kapitaal een vlot lezend, goed gedocumenteerd boek [1]. De uitkomst van deze recensie is geen andere dan dat het boek gelezen moet worden. Daarom hierbij vast de aanmoediging om het aan te schaffen. Maar waarom is het lezen uw tijd en geld waard?
Iedereen leest weleens een kop in de krant, of ziet een item op een journaal, dat ongenoegen oproept over hoe onze economie tegenwoordig functioneert. Een fragment in het nieuws, waaruit blijkt dat er iets niet goed zit, maar dat vervolgens wordt begraven onder ander nieuws, of dat door dagelijkse beslommeringen naar de achtergrond verdwijnt. In de inleiding tekent De Rijk er een aantal op. Vervoersbedrijf Arriva in handen van Amerikaanse investeerder, Medisch specialisten stappen op vanwege overname van hun lab en Private equity koopt de ene na de andere zorgaanbieder.
Voor de Rijk vormde deze krantenkoppen juist de aanleiding voor een uitgebreid onderzoek. Ze sprak talloze mensen en kreeg veel informatie boven water, op basis waarvan ze eerst enkele artikelen voor De Groene Amsterdammer schreef en vervolgens dit boek. Daarin zijn die nieuwsfragmenten onderdeel van een verhaal over de werking van het kapitaal in de hedendaagse economie. Met name, maar niet alleen, in de economie van de publieke sector. Dat deel van de economie, waar winst van private partijen direct of indirect door de belastingbetaler wordt betaald.
Een gastbijdrage van Frans Kuijpers, eerder verschenen op zijn weblog ‘Ballonnendoorprikker’.
We gaan even wat jaren terug in de tijd. Om precies te zijn naar de Somalische hoofdstad Mogadishu in oktober 1993. Amerikaanse soldaten wilden twee naaste handlangers van Mohamed Farrah Aidid, de leider van een opstandelingengroep gevangennemen. Gevangennemen voor het aanvallen en doden van soldaten van de Verenigde Naties. Die poging liep gierend uit de hand en leidt tot veel slachtoffers. Black Hawk Down is de enigszins geromantiseerde verfilming van deze gebeurtenis. De Amerikaanse verliezen en vooral het in de straten tonen van gedode Amerikaanse soldaten, leidde tot grote verontwaardiging. Ik moest hieraan denken bij het zien van de berichtgeving over de dood van Hamasleider Sinwar.
Dat de dood van een vijand tot vreugde leidt in het kamp van de tegenstander, daar kan ik me nog wel iets bij voorstellen. Dus ook bij de blijdschap van de aanhangers van Aidid met de dood van de Amerikaanse soldaten. De verontwaardiging over het tonen van de lichamen van die soldaten als een soort trofee, die kon ik ook heel goed begrijpen. Zoiets doe je niet. Een dode vijand is, net als een gevangen soldaat, een mens die je met respect behandelt.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Gisteren overleed Paul Di’Anno, die bekendheid verwierf als vroege zanger van Iron Maiden (1978-1981). Di’Anno werd 66 jaar oud. De zanger trad al geruime tijd op in een rolstoel als gevolg van gezondheidsklachten.
De Britse zanger – die eigenlijk Paul Andrews heette – kon er zelf wel om lachen. “Ik ben nu net zo kort van stuk als Bruce Dickinson”, grapte hij wel eens. Ook noemde hij zich de Stephen Hawking van de metal.
Actrice Scarlett Johansson heeft gewoon twee studioalbums en vier EP’s op haar naam staan. Daarnaast vertolkte ze de lead in de muzikale animatiefilm Sing, over een zingend stekelvarken dat in een muziekcompetitie terechtkomt.
Hier geeft ze een lang niet onaardige versie van Boys Don’t Cry (van The Cure) ten beste.
Volgens de laatste berichten zou net iets meer dan de helft van de Moldaviërs voor toetreding tot de EU hebben gestemd: 50.03% tegen 49,97%.
Voor de presidentsverkiezingen vergaarde de pro-Europese huidige president Maia Sandu een teleurstellende 41.78% van de stemmen, zodat een tweede ronde nodig is met haar pro-Russische uitdager Alexandr Stoianoglo, die 26.41% van de stemmen kreeg.