PVV’er Bosma niet welkom bij Afrikaners
, door
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 07-11-2022
Hitchcock’s onverklaarbaar goede film
, door
Alfred Hitchcocks The Birds is een slechte film. De verhaallijn is mager, er zit nagenoeg geen plot in en alle personages zijn flat characters. ‘En toch heeft de film een verpletterende indruk op mij gemaakt’, aldus sociaal wetenschapper Jaap Bos. Hoe kan dat? The Birds is de grootvader van de horrorfilm, maar eng is hij niet. Er zitten vierhonderd special effects in de film, maar vergeleken met nu doen die wat lachwekkend aan. Waar zit de kracht van de film volgens hem dan in?
Het verhaal in The Birds is vrij bondig samen te vatten. Melanie Daniels, een mooie, rijke dame, heeft een oogje op Mitch Brenner, een advocaat. Ze komen elkaar tegen in een vogelspeciaalzaak en Melanie besluit Mitch op te zoeken in het rustige dorpje waar hij elk weekend heengaat. Mitch logeert daar bij zijn moeder en zusje. Al gauw blijkt de liefde tweezijdig. Tijdens Melanies verblijf in het dorpje vindt er een toenemend aantal incidenten plaats waarbij vogels mensen aanvallen, met name kinderen. De vogels worden steeds agressiever en vallen in steeds grotere groepen mensen aan. Aan het einde van de film beheersen de vogels het hele dorp. Mitch, zijn zusje, moeder en Melanie ontvluchten als laatsten de tirannie van de vogels. Gehavend na een lange strijd tegen de beesten, rijden de vier aan het einde van de film het dorp uit.
Foto:
copyright ok. Gecheckt 02-03-2022
Gletsjers passen niet in flitsende koppen
, door
‘Gletsjers en polen smelten minder dan gedacht’, kopt een artikeltje op de populaire site nu.nl. Diverse andere media geven vergelijkbare berichten over een onderzoek dat begin februari in Nature verscheen. Verwarring troef. De boodschap in enkele media lijkt te zijn: hoera, het valt allemaal reuze mee, die wetenschappers destijds overdreven. Hiermee verdwijnen echter de belangrijkste conclusies van het onderzoek achter de horizon. Hoe moet het onderzoek dan wel worden begrepen? En hoe verhoudt het zich tot eerdere studies? Een gastbijdrage van Jan Wuite, Ernst Schrama en Jan Paul van Soest.
Een icecap is geen ijskap
De terminologie steekt nauw. In veel media worden gletsjers, ijskappen en polen op één hoop gegooid, het onderscheid is onduidelijk. Het artikel richt zich met name op wat in jargon ‘glaciers and ice caps’ (GICs) wordt genoemd. Hiermee wordt bedoeld alle ijsmassa’s op land buiten Groenland en Antarctica. De term ‘icecap’ is niet te vertalen met het Nederlandse ‘ijskap’ – waarmee doorgaans het ijs op Groenland en Antarctica wordt aangeduid, en al helemaal niet met ‘polen’ (Noord- en Zuidpool). Met ‘icecap’ wordt bedoeld: een massa ijs die het land geheel bedekt, maar met een totale omvang kleiner dan 50.000 km2.Voorbeelden hiervan vinden we in IJsland en Patagonië. Voor het ijs op Groenland en Antarctica wordt de term ‘ice sheet’ gebruikt. De verwarring kan nog groter worden als in de reacties, zoals de blogosfeer, ook nog eens zee-ijs over dezelfde kam wordt geschoren.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Carnaval in Rio: de plaatjes
, door
Foto:
copyright ok. Gecheckt 09-11-2022
De leider en het verhaal
, door
Het was al weer onderzocht door de onvermijdelijke duider van ons onderbuikgevoel: had de PvdA een probleem, was Job Cohen het probleem of allebei? En we wisten het wel: een kwart vond Cohen een probleem, een meerderheid vond het een probleem van partij en leider. Het is een slaapverwekkende uitkomst van Maurice de Hond, maar wat is er nu aan de hand? Ik probeer een schetsje te geven van de dingen die aan de orde zijn.
Mensen in het land ‘wisten hun plaats’, vroeger; de samenleving schiep orde. Dat is veranderd door de democratisering en de vervaging van de klassenstructuur. De individu kreeg een minder vaste plek in de samenleving. De verzorgingsstaat heeft dat ook sterk bevorderd; je hoeft niet meer onderdanig te zijn voor het behoud van je dagelijks brood. Dat danken we aan de sociaal-democratie.
Maar dit is ook het probleem van de sociaal-democratie. De verbinding tussen geschiedenis en utopie en utopie en arbeid is zoekgeraakt. De produktiekrachten worden destructief, de plannings- en beheersingsinstrumenten storend en vervreemdend. Uit heel Europa komen goedkope arbeidskrachten en de werkgevers ontduiken de regels over gelijke betaling. De PvdA worstelt daarmee. Het oude socialistische wereldbeeld lijkt obsoleet geworden: hoe vinden de socialisten nieuwe verhoudingen tussen markt en overheid?
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Wie zit er nog meer in de zak van accountants?
, door
Gisteren legde nu.nl de gangen van de accountantslobby tegen amendementen van PvdA en PVV bloot. Actal, een club die moet waken tegen regeldruk, bleek klakkeloos de boer op te zijn gegaan met lobby-cijfers waarvan de lobby nu zelf zegt dat zij ze eerst ook niet hadden maar met enig overwerk toch op papier kregen. Zelf rekenende de lobby in het FD ook nog even af met Plasterk, die ‘de kiezer zou misleiden.’ Zowel Actal als de accountantslobby staan er met dit verhaal gekleurd op. Actal voor de klakkeloosheid en de lobby omdat ze tekeer gingen tegen amendementen waarvoor ze zelf de cijfers kennelijk niet paraat hadden.
Nu we toch aan reconstrueren zijn hoe lobby’s werken, mag niet onvermeld blijven wat er afgelopen week tijdens de regeling van werkzaamheden gebeurde. Regelingen van werkzaamheden horen saaie opsommingen van Kamerstuknummers te zijn, maar ze zijn de afgelopen tijd steeds politieker geworden. Zeker als Verbeet er niet zit om, verhuld in pragmatische behulpzaamheid, zo veel mogelijk verzoeken om plenaire debatten weg te masseren tot een ‘doorgeleid stenogram met het verzoek om een brief.’
Vorige week dinsdag was de regeling zeldzaam politiek. Het begon met een verzoek van Cohen om een groot debat met de premier over de stand van het land. Dat probeert de oppositie al een tijdje, maar de CDA en VVD – gestut door gedogers – houden de agenda van Rutte vrij. Dat gebeurde weer, wat leidde tot veel verontwaardiging van de zijde van de oppositie. Voor een grote minderheid zou meer ruimte moeten zijn – en daar hebben ze wel een punt.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Hoe staan de Europarlementariers tegenover ACTA?
, door
Foto:
copyright ok. Gecheckt 06-11-2022
Geen goede carnaval zonder bloco
, door
Ruim twee miljoen feestgangers omsingelden de bus. Op die bus staat een band, die met tamboerijn en basdrum opzwepende, vrolijke muziek maakt. Liedjes over sambascholen, blijdschap en over het leven van de Carioca zingen zanger en bezoekers mee. Dit is Cordão da Bola Preta (Koord van de Zwarte Bal), Rio’s oudste bloco tijdens het bekendste carnavalsfeest ter wereld. Sinds 1918 rijdt de open bus van dit straatfeest door de wegen van Rio Centrum. Doordat Bola Preta Rio’s oudste bloco is, is het ook het bekendste straatfeest van de stad. Sinds afgelopen zaterdag is het ook Rio’s grootste bloco.
Zaterdag 9.30 uur. In de buurt Jacarepagua, in de westelijke uithoek van Rio, vertrekken continu bussen naar het oosten van de stad, naar Rio’s centrum. De bussen zijn afgeladen met honderdduizenden verkleedde Cariocas. Veel jongens dragen een rok, lippenstift en pruik. Vrouwen dragen rokjes en T-shirts bezaait met zwarte ballen. Bijna alle mensen in die bussen hebben maar een doel: Rio’s bekendste en oudste bloco zo snel mogelijk bereiken.
Eenmaal in het centrum komen alle bussen bijeen. Er ontstaat een kleine opstopping vlakbij Sambódromo omdat de praalwagens voor de optocht van die avond klaar staan midden op de weg. ‘Het beste is om hier uit te stappen. Na een rit van ruim een uur, met een temperatuur van ruim dertig graden…’ De 34-jarige Carioca Carlos Silva bezoekt Bola Preta voor de zesde keer. ‘Doordat het Rio’s oudste bloco is, denkt iedereen dat je er minimaal een keer in je leven geweest moet zijn. Daardoor is altijd zo druk. Als je geluk hebt zie je de wagen voorbij komen en hoor je de muziek.’
Hoe komen we ineens aan een pensioengat?
, door
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.