Margriet vertelt

Ik ontmoette Margriet Stavenuiter-Verlaat (ze is nu al gestorven) twintig of eenentwintig jaar geleden. Ze was toen ongeveer 70 jaar. Ze was de vrouw geweest van Arend Stavenuiter, mijn leraar Natuurlijke Historie op de middelbare school. Ze woonde aan de Westerweg in Heiloo, gevaarlijk dichtbij de spoorlijn die Alkmaar verbindt met Haarlem en Amsterdam. Margriet was een kwiek en intelligent soort vrouw en je kon zien dat ze vroeger een schoonheid moest zijn geweest. Ze was lerares Frans geweest op het Murmellius Gymnasium te Alkmaar. ‘In 1952 hadden we allebei net een baan, we konden elkaar goed lijden en we dachten elkaar goed te kennen, dus we trouwden en kochten een huisje in Heiloo. Dit huisje. Kinderen hoefden we niet, want we dachten dat de wereld zo ook al vol genoeg was. Maar Arend werd steeds nerveuzer van de treinen die langsraasden, hij kon zich ook niet meer concentreren op zijn werk en zo. In 1957 besloten we dat hij in Egmond Binnen naar het Benedictijner klooster zou gaan en daar wat rust zou zoeken. Zo gezegd, zo gedaan. En daar is hij sindsdien blijven wonen. Hij is nog wel eens terug geweest hier, hoor, maar dan werd hij weer zo schrikachtig en zenuwachtig van die treinen... Ik ging twee keer per week bij hem op bezoek, om wat lekkers te brengen en om zijn wasgoed en kleren te verwisselen en zo. Dat deed ik eerst per fiets, maar in 1961 haalde ik mijn rijbewijs en kocht ik zo’n rood Simcaatje. Dat was een stuk gemakkelijker, want ik kon toen ook zijn boeken meenemen en terugnemen naar hier. Want zijn kamer was gewoon een slaapkamer, meer was het niet. Veel ruimte was er niet. In welk jaar had u les van Arend?’

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: copyright ok. Gecheckt 12-02-2022

Het wordt druk in de ondergrond

, door

We mogen het bovengronds druk en vol vinden in Nederland, ondergronds is dat niet veel anders. Ondergrondse ruimtelijke ordening is daarom noodzakelijk. Hoe moet die ordening eruit zien?

Ruimtelijke ordening van de ondergrond begint op gang te komen

Aan de winning van kolen, olie, gas en water zijn we inmiddels wel gewend, maar warmte- en koudeopslag, geothermie en de opslag c.q. berging van aardgas, CO2 en radioactief of chemisch afval zijn relatief nieuwe fenomenen. In toenemende mate claimen ze een plekje onder de, eh tja, zon. Vooral wanneer claims op de ondergrond concurrerend of strijdig zijn, is er behoefte aan een helder afwegingskader.

Ondergronds polderen?

Dat een landelijke structuurvisie voor de ondergrond nodig is, staat buiten kijf. Het is dan ook toe te juichen dat hieraan door Rijk, provincies, gemeenten en waterschappen wordt gewerkt. Maar volgens welke principes en vertrekpunten straks wordt geordend, is nog niet zo helder. Wie het eerst komt, het eerst maalt? Maar hoe lang blijven die historische rechten dan geldig? Concessies bij opbod verkopen? En wat dan te doen met basisvoorzieningen, zoals drinkwater? Of bijvoorbeeld toch maar gewoon een beetje schuiven en schipperen, net zo lang iedereen min of meer tevreden is – de ondergrondse variant van het Nederlandse poldermodel? De startbrief van december vorig jaar geeft in ieder geval nog niet veel uitsluitsel over de richting waarin de oplossingen worden gezocht, evenmin als het voornemen structuurvisie ondergrond dat in maart in de Staatscourant verscheen.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Fortune global 500 | Gewicht top100 constant

, door

Aan de hand van de Fortune global 500 lijst kijken we jaarlijks naar het relatieve gewicht dat de top100 heeft ten opzichte van de globale economie. Dat blijkt behoorlijk constant te zijn.

We hebben even een jaar overgeslagen, maar hier weer een update van deze langlopende serie.
Eerst maar even data en plaatje. Daarna praatje.

Jaar GDP wereld Omzet top100 Aandeel 1995 29.303 5.056 17,3% 2004 40.895 8.140 19,9% 2005 43.886 9.268 21,1% 2006 48.144 10.228 21,2% 2007 54.347 10.332 19,0% 2008 60.115 12.226 20,3% 2009 58.133 10.821 18,6% 2010 63.044 12.044 19,1% 2011 69.971 13.632 19,5%



GDP en omzet in miljarden dollars, niet inflatiegecorrigeerd.

Oorspronkelijke aanleiding voor dit lopende onderzoekje was de vraag of de fusiegolf in het begin van de 21ste eeuw zou leiden tot grotere economische concentratie bij steeds minder maar steeds grotere bedrijven.
Voor zover de verhouding omzet versus wereld-GDP een bruikbare indicator is, is dit niet het geval.
Op basis van deze reeks is eerder de conclusie dat het top100-aandeel een relatief constante factor is. Misschien leuk onderwerp voor een afstudeerscriptie.

Oorspronkelijke gedachte achter deze reeks komt vanuit de fusie-golf

De wereld volgens de liberalen

, door

In de reeks over de verkiezingsprogramma’s nu het programma van de VVD. Het toont vooral een simplistisch wereldbeeld.

Het eerste luchtje dat opstijgt uit het VVD-programma is toch dat van de economische groei. ‘Economische groei komt niet door de overheid, maar uit de handen van mensen. Economische groei is hard nodig. Wij vergrijzen en ontgroenen immers. Bovendien groeien Brazilië, India, China in hoog tempo: zelfs delen van Afrika. Als we in de toekomst nog willen verdienen, moeten we mee in de ontwikkeling.’

Het is mijn samenvatting van een wat simpel wereldbeeld van de VVD. Dat is wel merkwaardig: de woorden “groen” en “duurzaam”, je ziet ze eigenlijk niet in het programma, klimaatproblematiek of klimaatbeleid evenmin. Zou de VVD hebben gedacht over de verbindingen tussen groei, beperkte hulpbronnen en milieu? Het moet toch bekend zijn dat de beeldschermen voor de iPad voor 2 dollar per uur in China worden gemaakt, terwijl de miljarden van Apple in de USA worden verdiend? De wereld specialiseert zich. Dat besef zie ik niet. We zijn een klein landje aan de Noordzee, maar we zijn toch wel een beetje wereldburger?

Het VVD-programma heeft het patroniserende uitlegtoontje van Stef Blok. De VVD heeft een perfecte kijk op de wereld, het geloof in de efficiënte markt helpt ons er wel weer boven op. De crisis komt niet door gebrek aan toezicht en moraliteit in de financiële wereld, maar door spilzucht van overheden, zo lees je tussen de regels.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-02-2022

Profeet van een negatief politiek messianisme

, door

Sargasso’s ‘huispoliticoloog’ Tom van Doormaal probeert de PVV en haar partijprogramma te doorgronden als dat van iedere andere partij: met een samenhang van programmapunten en de wens om deze tijdens een proces van machtsvorming om te zetten in concreet, uit te voeren beleid.

Dat hem dit vervolgens met meer vragen achterlaat dan antwoorden, is niet zo vreemd: de PVV is immers geen partij zoals iedere andere. Wie dat niet doorgrondt, zal de PVV nooit begrijpen.

We zien Van Doormaal in zijn opstel dan ook puntsgewijs het PVV-partijprogramma doorlopen op holle frasen, inconsistenties, het gebrek aan praktische doordenking en uitvoerbaarheid, zonder ook maar een moment dieper te geraken dan de schil. Hetgeen bij de auteur tenslotte uitloopt op de verzuchting:

”..ik probeer de politieke strategie, de kosten, de oprechtheid en de samenhang te snappen. Dat lukt mij niet: geen idee hoe de PVV zich na de verkiezingen uit dit isolement wil bevrijden.”

Sektarische trekjes

Wie zegt echter dat de PVV zich uit haar isolement wil bevrijden?

In het PVV-dossier ‘De gemaskeerde vergissingen van Wilders’ (NRC) valt juist te lezen dat de oude PVV-garde, waaronder met name Martin Bosma en Fleur Agema, hun rol als politieke paria tegenover alle andere partijen maar wat graag koesterden. De oudgedienden zien met lede ogen aan hoe jonge honden als Richard de Mos samenwerking zoeken met andere partijen, collegiale contacten onderhouden en in op TV in discussie gaan met andersdenkenden.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende