Help Oekraïne energie besparen

Verspilling en corruptie teisteren de energiesector in Oekraïne. Mede dankzij het Samenwerkingsverdrag met de Europese Unie worden de misstanden nu aangepakt. De meeste woningen in Oekraïne zijn aangesloten op stadsverwarming, een erfenis uit de Sovjettijd. Grote buizen vervoeren de warmte van energiecentrales naar de huizenblokken. Zowel de buizen als de huizen zijn slecht geïsoleerd. Bij gebrek aan een thermostaat kunnen bewoners de temperatuur in hun appartement niet regelen – behalve door het raam open te zetten. Tot voor kort was er voor energiebedrijven geen enkele prikkel om warmteverspilling tegen te gaan. Dankzij forse subsidies van de overheid konden zij de energietarieven voor huishoudens laag houden. Dat kwam neer op een herverdeling van arm naar rijk, want degenen met de grootste woning profiteerden het meest van de goedkope warmte. Vaak incasseerden de energiebedrijven ook subsidie voor energie die zij niet leverden aan huishoudens, maar lieten weglekken uit het netwerk of clandestien verkochten aan de industrie. Functionarissen en fabriekseigenaren vulden zo hun zakken. Verspilling en corruptie hebben ertoe geleid dat Oekraïne voor elke euro die het verdient driemaal zoveel energie nodig heeft als het gemiddelde EU-land. Het land is een grootverbruiker van Russisch gas. De rekening is steeds moeilijker op te brengen. Sinds de Maidanrevolutie past Rusland een dubbele verwurging toe op Oekraïne. Terwijl de economie van het land zwaar te lijden heeft onder Poetins annexatie van de Krim en zijn oorlogsstokerij in Oost-Oekraïne, heeft Gazprom de gasprijs voor Oekraïne sterk verhoogd. De regering in Kiev rest geen andere keuze dan de energiesector op de schop te nemen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Waan van de dag

Duizenden in Polen de straat op tegen oerconservatieve regering

, door

Sinds de reactionaire, nationalistische en strengkatholieke partij ‘Wet en Gerechtigheid'(Prawo i Sprawiedliwość, PiS) aan de macht is, heeft de regering de ene na de andere maatregel genomen om de trias politica af te breken en allerlei burgerlijke vrijheden in te perken.

Nu wil de partij abortus maar meteen helemaal verbieden. Dat schoot een aantal vrouwenorganisaties in het verkeerde keelgat.

Die organiseerden overal in het land demonstraties waar vrouwen met kleerhangers in de hand duidelijk maakten niet terug te willen naar te tijd van achterkamertjesabortussen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Kelly Garbato (cc)

Niet zwijgen over ‘de islam’ maar debatteren over de islam

, door

Terrorismedeskundigen zien in de eeuwige discussie over de islam als oorzaak van radicalisering een struikelblok voor terrorismebestrijding. Toch is zo’n discussie hoognodig. Onder moslims zelf dan.

´Als je een wig wilt drijven tussen extremistische moslims en de rest van de samenleving, is het onverstandig om niet-extremistische moslims van je te vervreemden door te doen alsof de islam het probleem is.’
– Gerard de Vries, oud-terreurbestrijdingscoördinator van de EU (NRC, 2 april 2016)

De boel bij elkaar houden en dan de extremisten isoleren. Het is een nobel streven, vooral voor een terrorismebestrijder. Want als er een ‘wig’ ontstaat tussen niet-moslims en ‘gewone’ moslims, hebben de inlichtingendiensten weinig kans om informatie vergaren.

En één van de manieren om zo’n wig te voorkomen, aldus De Vries, is te zwijgen over ‘de islam’. Net doen alsof extremisme niks met ‘de islam’ te maken heeft. Of zoals hij het in de NRC formuleerde: we moeten niet ‘doen alsof de islam het probleem is.’

Maar op deze goedbedoelde redenering valt heel veel af te dingen. Ze is gebaseerd op simplificaties, en werkt uiteindelijk averechts. Zwijgen over ‘de islam’ (de term is vals, maar daarover straks) zorgt er juist voor dat er géén wig ontstaat tussen gewone en extremistisch moslims. (Maar die ‘wig’ moeten we ook niet willen hebben, daarover straks).

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Linksgekkie

, door

Bij TPO (dat is een soort GeenStijl voor bejaarden) is men dol op het woord “linksgekkie”. Elders wil dit woord nog wel eens opduiken voor excentrieke lieden ter linker zijde, maar bij TPO is het een aanduiding voor iedereen die Geert Wilders een flapdrol vindt. Enfin, als u een keer geen trek heeft in poezenfilmpjes moet u er maar eens gaan kijken.

Mij gaat het even om wat dat woord, linksgekkie, probeert uit te drukken. Het klinkt zachtaardiger dan gutmensch, maar er spreekt ook meer dedain uit. Met een gutmensch ga je de strijd aan, boven een linksgekkie ben je zo ver verheven dat je je er hoogstens vrolijk om kunt maken. Toch staat het woord, niet alleen bij TPO overigens, vaak in een verbeten context. De linksgekkies mogen dan naief, dom, etcetera zijn, ze zijn kennelijk machtig genoeg om te moeten vrezen. Het verkleinwoord voor de ander is een middel om de eigen angsten te bezweren.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Quote du Jour

Quote du Jour | De buitenstaander, de verlosser

, door

It is during ascent or descent in the social scale that the individual achieves the clearest view in the social and historical structure of society. In the ascent one understands what one is aiming at, in the descent that one is losing.

Karl Mannheim maakt deze observatie als hij de sociale status van de conservatief Edmund Burke bespreekt. Als Ier was hij een buitenstaander. Bovendien kwam hij uit een burgerlijk milieu en probeerde toegang te krijgen tot de elite van Engeland.

Foto: European External Action Service (cc)

Het oneigenlijke referendum

, door

Het referendum gaat niet waarover het gaat, meent Peter Kanne, verkiezingsonderzoeker bij I&O Research, en kan daarom slechts tot cynisme leiden: zie je wel, de politiek doet toch wat het doet.

Op 6 april 2016 vindt een raadgevend referendum plaats over de Associatieovereenkomst tussen de Europese Unie en Oekraïne. Het referendum, een initiatief van GeenPeil en het Forum voor Democratie, komt voort uit onvrede over “de ongebreidelde uitbreidingsdrift van de Europese Unie”.[1] De initiatiefnemers willen met dit referendum “een helder signaal aan Den Haag en Brussel afgeven – én een stukje zeggenschap terug claimen.”[2]

Voorstanders van het instrument referendum zien als belangrijk pluspunt dat burgers zich in het onderwerp gaan verdiepen, dat er publiek debat ontstaat en dat kiezers het laatste woord krijgen over wetten en besluiten. Als argument vóór het instrument referendum wordt ook vaak aangedragen dat politici het zich niet kunnen permitteren om grotere groepen burgers links te laten liggen. Stel dat een meerderheid op 6 april ’tegen’ stemt en dat de 30 procent opkomstdrempel wordt gehaald, krijgen de kiezers dan echt hun “stukje zeggenschap terug”?

Bij dit referendum gaat het op al deze punten mis. Een maand voor het referendum blijkt maar twee procent zijn kennis van de Associatieovereenkomst als ‘goed’ te omschrijven en nog eens twintig procent zegt ‘ongeveer’ te weten wat er in staat. Slechts vijftien procent is van plan zich de komende weken (meer) in het verdrag te verdiepen, maar dit zijn vooral de hoger opgeleiden die zich al enigszins in de inhoud verdiept hebben. De meeste kiezers moeten het dus vooral hebben van de vertaling van journalisten en politieke vertegenwoordigers.

Foto: Disney | ABC Television Group (cc)

Brave democraten

, door

COLUMN - Lyin’ Ted versus Short-Fingered Donald. Amerikaanse voorverkiezingen zijn een moddergevecht. Klopt dat beeld wel? Dit jaar kraken sommige kandidaten elkaar inderdaad af. Maar anderen ontzien elkaar juist en bespreken sociale problemen. Doen kiezers dit ook? Een kijkje bij caucuses.

De zon verdween achter de bergen en de school stroomde vol. Honderden Democraten kwamen op Super Tuesday naar de Bromwell basisschool. Daar vonden caucuses plaats, vlakbij mijn hotel te Denver. Ik was in die stad om een lezing te geven aan de plaatselijke universiteit. Op mijn vrije avond wilde ik wel eens caucuses meemaken. Na twee koffie tegen de jet lag wandelde ik naar de school.

Overal posters, overal borden. Sommige voor Hillary Clinton, andere voor Bernie Sanders. Bij de deur glimlachte een levensgrote bordkartonnen Clinton me tegemoet. Een man in een blauw Sanders-T-shirt vroeg spottend of ik niet met haar op de foto moest. Mijn pak stak dan ook af tegen de sjofele kleding in het Sanders-kamp. Op alle enigszins formele kledij prijkte een sticker met de H van Hillary.

De Democratische Partij organiseert in elke staat een voorverkiezing. Ongeveer twee derde van die voorverkiezingen zijn primaries, die lijken op onze verkiezingen. Denver ligt in de staat Colorado, waar de partij caucuses organiseert. Tussen zeven en negen werd in de caucuses dit jaar de keuze gemaakt tussen Clinton en Sanders. Een Republikeinse voorverkiezing bezoeken kon ik helaas niet.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Waan van de dag

SG-café maandag 04-04-2016

, door

Dit is het Sargasso-café van maandag 04-04-2016. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.

Waan van de dag

Bert Brussen kan het niet laten

, door

Hoofdredacteur Bert Brussen van The Post Online kan het niet laten om toch nog even Marokkanen te bashen in een artikel, ook al is het compleet irrelevant. Een mooi voorbeeld van hoe stemmingmakerij eruit ziet.

Vorige Volgende