Ooit las ik een stukje van Arnon Grunberg over iemand die had geschreven dat het de hoop was die joden de gaskamers in had gedreven. ‘Hoop sterft het laatst’, luidt een bekend aforisme. Hoop is een klein stukje wrakhout in een oceaan van vertwijfeling. Ik merkte het zelf in de aanloop naar de Amerikaanse presidentsverkiezingen: ik klampte me vast aan elk nieuwsbericht, elke peiling, elke duiding die mij vertelde dat Donald Trump onmogelijk kon winnen. Tegelijkertijd zag ik wel dat het wrakhout verdomde klein was. Nieuwsberichten, peilingen en duidingen die het wrakhout uit mijn handen probeerden te rukken door me te vertellen dat Trump wel degelijk op winst lag, zorgden ervoor dat ik mij steviger vastklampte aan elk berichtje dat het tegendeel beweerde.
Dit is het Sargasso-café van donderdag 02-02-2017. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Zo, vrienden op links, nog anderhalve maand tot de verkiezingen. Als Gutmensch heeft u daar natuurlijk zin in. Fijn! U gaat van mij wat peptalk krijgen. Links zit namelijk in het defensief en dat ligt aan u. U bent te aardig. Houd daar NU mee op.
Ja, u zet natuurlijk steevast een keel op als die blonde of een van zijn laven weer een lelijke babbel heeft opgehoest. Ongehoord, niet acceptabel, roept u dan, of u bezigt in uw boosheid steviger woorden, iets met racisme of de jongste oorlog. Maar zo krijgt u het initiatief niet terug. Wie steeds in het defensief zit, kan wel terrein verliezen, maar niet winnen.
Daar gaan we wat aan doen. U gaat zich afvragen: hoe zou John “Hannibal” Smith dit aanpakken? Zitten afwachten? Eg nie. Hij zou erop afgaan, desnoods vermomd als Godzilla, maar toeslaan zou hij, nog voordat de boosaardige nitwits het doorhadden. Dat gaat u ook doen. Geniet van het spel, maar houd uw ogen strak op de knikkers.
COLUMN - In een late trein tussen Utrecht en Nijmegen zit een groepje aangeschoten jongens die hoorbaar nagenieten van het concert van de Dropkick Murpheys. Een leuk gesprek over het concert en andere leuke bandjes volgde. Waarna werd gevraagd naar mijn tijdsbesteding die avond: een politiek debat. Als kandidaat-Kamerlid reis je immers in deze tijd het hele land door.
Op het moment dat de naam ‘GroenLinks’ viel sloeg de sfeer volledig om en was een normaal gesprek onmogelijk. Want buitenlanders pakken onze huizen af en dat is de schuld van links. De foto van het kleine jongetje dat verdronk in de Middellandse Zee was in scene gezet om linkse partijen tot dienst te zijn. Mannen uit andere landen zijn slappelingen omdat ze vrouw en kinderen achterlaten. Om vervolgens ‘onze’ vrouwen lastig te vallen.
Daar viel weinig tegen in te brengen. Niet omdat het waar is, maar het is moeilijk terugpraten als iedere zin wordt onderbroken door scheldwoorden als ‘GroenLinks-hoer’, en ‘lelijk rotwijf’. Gevolgd door anekdotes. Want misschien kende ik die linkse activist nog die in Nijmegen was doodgeschoten.
Negeren werkte ook niet. ‘Wacht maar tot we zo uitstappen. Als we in Nijmegen aankomen staan er jongens die wel weten wat ze met je moeten doen’. Waarna een explicietere omschrijving kwam: ‘Als ze klaar met je zijn ga je wel PVV stemmen.’ In een (nep)telefoontje naar het ontvangstcomité op het station volgde een even gedetailleerde als flatteuze beschrijving: ‘die lelijke, blonde hoer met de rode jas moesten ze hebben.’
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
‘Bring me the Disco King’ is een jazznummer van David Bowie’s album ‘Reality’ uit 2003. Het oorspronkelijke arrangement betrof een funky parodie op jaren zeventig disco, maar dat werkte niet, zo merkte Bowie. Het nummer bleef daardoor tien jaar op de plank liggen.
De instrumentele versie van Los Prandini is een prima vertolking. Daarnaast is er nog een verheffende romantisch-gothische remix van Danny Lohner (NIN) voor de film Underground, met medewerking van John Frusciante (Red Hot Chili Peppers) en Maynard James Keenan (Tool).
COLUMN - Ik weet niet hoe het u vergaat, maar in mijn filterbubbel duikt de bovenstaande cartoon regelmatig en in allerlei soorten en maten op. Er zijn gekleurde varianten en versies waarin een van de mannetjes is vervangen door een vrouw. Maar welke variant iemand ook gebruikt, het is altijd weer om te illustreren dat waarheid betrekkelijk is en de heiligheid van het eigen gelijk relatief. Een sympathieke boodschap. Ik zou er wat voor over hebben als mensen wat vaker zouden denken dat de ander óók gelijk kan hebben. Dat zal ook de boodschap zijn geweest die de cartoonist wilde overdragen, maar het plaatje leent zich voor een andere interpretatie: dit zijn twee erg gemakzuchtige mensen.
Stel, u belandt in deze situatie. Ik ben er vrij zeker van dat u dan al snel in de omgeving rondkeek om te zien of daar nog meer cijfers geschilderd waren, die u konden helpen achterhalen wat de cijferschilder kon hebben bedoeld. Het zou bijvoorbeeld kunnen zijn dat het cijfer vlak voor een blinde muur stond geschilderd, wat betekent dat één van de standpunten niet valt in te nemen. Of het zou kunnen zijn dat er even verderop een vier en een vijf op de grond stonden geschilderd. Kortom, de bedoeling van de maker zou wel te achterhalen zijn.
COLUMN - Eerst moesten de feiten het ontgelden. Trump beweerde dat de opkomst bij zijn inhuldiging de grootste ooit was, ondanks foto’s die het tegendeel bewezen. Daarna zei hij dat er sprake was geweest van grootschalige stemfraude, en dat al die ‘valse’ stemmen naar Clinton waren gegaan – al hadden zijn advocaten eerder geen bewijs van dergelijke fraude gevonden. Toch hield Trump hartstochtelijk vol dat hij, goed beschouwd, wel degelijk ‘the popular vote’ had gewonnen. Zijn woordvoerder noemde dat een ‘alternatief feit’.
Daarna was de beurt aan de wetenschap. De klimaatwebsite van het Witte Huis werd allerijl verwijderd, en voortaan moeten alle studies en onderzoeksgegevens van de EPA, de milieutak van de overheid, eerst door Trumps mensen worden goedgekeurd voordat ze mogen worden gepubliceerd. Naast alternatieve feiten krijgen we ook alternatieve wetenschap – wetenschap is alleen ‘waar’ wanneer die in Trumps straatje past. Ook andere overheidsinstellingen kregen te horen dat ze voortaan niets naar buiten mogen brengen zonder presidentiële goedkeuring vooraf. Censuur, noemen we zoiets in de gewone wereld.
Trumps kabinet zette onderwijl de aanval op de pers voort. ‘Journalisten behoren tot de meest leugenachtige mensen ter wereld,’ herhaalde Trump afgelopen week nog maar eens. Zijn perschef meldde dat de pers bezig was Trump onderuit te halen. ‘en dat laten we niet over onze kant gaan’. Daags daarna betitelde Steve Bannon – hij runde eerder Breitbart News, de verzamelplaats van neonazi’s en bron van veel nepnieuws, en is nu aangesteld als Trumps belangrijkste strateeg – de media openlijk als ‘de tegenstander’. Feiten checken en navraag doen staat kennelijk gelijk aan vijandig gedrag.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Dit *kan* toch niet eens waar zijn?
Dit is het Sargasso-café van woensdag 01-02-2017. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
De prog-rock grootheden vallen een voor een. Na vorige jaar Greg Lake en Keith Emerson, overleed gister op 67-jarige leeftijd bassist en zanger John Wetton aan kanker.
Wetton brak door met King Crimson, in 1973 en 1974, op platen waarmee zonder twijfel rockgeschiedenis werd geschreven. Later begon hij zijn eigen bands UK en Asia.
Hier horen we Wetton op een van Crimson’s beste nummers, Starless van de plaat Red, uit 1974.