Closing Time | Eric Nouhan

Eric Nouhan en Spymaster – Spontaneous: Oldskool shit. Met een verhaaltje over hoe ik daar toentertijd, ooit, in een ver verleden, way back (geez I’m getting old), kennis mee maakte.

Ik denk dat het ’97 was, toen ik en mijn toenmalige vriend de ongelooflijke mazzel hadden een appartement te vinden naast/boven onze winkel (zie deze Closing Time). Daarvoor woonden we een half jaar (of zo) in de Kalverstraat, in een vrij kloterig en veel te duur appartement, waar ik ook nog dagelijks getrakteerd werd op de orgelman. Die ik nog net niet de hersens heb ingeslagen. Nederlandse cultuur prima, als je eraan voorbij loopt. Maar elke dag een paar uur die herrie onder je raam is echt niet te harden. Zeker niet als je met die verdomde btw-administratie of iets dergelijks bezig bent. Ik heb echt wel eens serieus ruzie met hem gehad, maar hij had een vergunning en ik alleen mijn grote bek. Hij won.

But oh joy! Ons nieuwe appartement keek uit op de Nieuwendijk. Het verschil was ten eerste dat het bijna 100 vierkante meter (!) was en ten tweede dat de slaapkamer aan de achterkant zat. Die orgelman was veel makkelijker te ontwijken, net als de dronken toeristen die ’s nachts lallend en op rolluiken rammend door het centrum rondzwalkten. Ja, dat was toen ook al zo. Zuipen, blowen en gierend van het pad afgaan, is van alle tijden. Ik heb in en voor onze winkel menig overmoedig type tegen de vlakte zien gaan, tot bloedens toe. Waarschuwingen werden steevast in de wind geslagen, want “ik rook thuis elke dag”. Wat ik nooit in twijfel trok, maar de nederwiet is een tikkie sterker én goedkoper dan wat de buitenlandse toerist gewend is. Maar goed, ik dwaal af.

Vanuit de slaapkamer keek ik uit op de woning van Eric en Wendy, die aan de Damrak woonden. Superlieve mensen. Wendy danste samen met vriendin Joyce in de Escape, en Eric was Dj die daar ook vaak optrad. We werden goede vrienden.

Eric Nouhan leek toen echt een belofte. Hij bracht een cd uit die wij in de winkel verkochten en ook veelvuldig draaiden. Een slimme jongen die, zo begreep ik, muziek met wiskundige precisie benaderde. Ik heb dat uit de tweede hand; met mijn toenmalige vriend, ook een slimme jongen, besprak hij de wiskunde die in muziek huist. Ik vond het gewoon wel een lekker album.

En ach ja, dan gebeurt het leven, zoals dat gaat, en verlies je elkaar uit het oog.

Hoe het nu met hem gaat weet ik niet. Een kleine zoektocht leert dat hij voor de film Costa! muziek heeft gemaakt, maar dat is alweer een hele tijd geleden. Zijn website verwijst naar Sunseekers.nl, maar daar word je ook niet veel wijzer van. Zijn ex-vrouw Wendy (W&DY) doet het nu best goed als Dj. En vriendin Joyce Mercedes is zelfs wereldberoemd; in het buitenland. Ik hoop dat Eric ook lekker aan de weg timmert. Zijn talent verdient dat.