In EU-lidstaat Letland zijn niet alle burgers gelijk voor de wet. De president van Letland, Raimonds Vejonis heeft het geprobeerd. Hij wilde een eerste stap zetten naar de beëindiging van de discriminatie tussen groepen burgers in zijn land. Maar hij zag vorige week zijn voorzichtige poging stuk lopen op een conservatieve meerderheid in het parlement. Vejonis' voorstel was om vanaf volgend jaar nieuw geboren kinderen van zogenaamde niet-burgers meteen de Letse nationaliteit te geven. Niet-burgers zijn inwoners van Letland die geen staatsburger zijn, in hoofdzaak mensen die zich in het verleden vanuit andere delen van de voormalige Sovjet-Unie in het land hebben gevestigd. De rechtse Nationale Alliantie, dreigde de regeringscoalitie op te blazen, als het voorstel zou worden aangenomen. Het leidde tot afscheiding van vier leden van een andere coalitiepartner, de Eenheidsfactie, die wel voor het voorstel van de president stemden. Het is tijd om een einde te maken aan de tijdelijke status van de niet-burgers en vooruit te kijken, aldus de voorstanders. Het belangrijkste argument van de tegenstanders van Vejonis' voorstel was dat de niet-burgers nu ook al hun kinderen eenvoudig Lets staatsburger kunnen laten worden, als ze dat zelf aanvragen. Ze eisten bovendien dat het Lets als enige taal op alle openbare scholen zou worden ingevoerd. Want alleen zo kun je werken aan een hechte samenleving, het argument dat Vejonis gebruikte in de toelichting op zijn voorstel.
Lubach over sleepwet (W.I.V.) en het mogelijke referendum. In duidelijke taal uitgelegd waarom die wet niet deugt en een referendum nodig is.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Geweld of intimidatie gebruiken om een ideaal of standpunt over te brengen is extreem stupide en te allen tijde af te wijzen.
Ik merkte gisteren dat ik meeging in het frame over wat nou erger was, extreem rechts geweld of extreem links geweld. Maar dat is geen relevante discussie.
Ten eerste kan je je afvragen of wanneer iets extreem is het überhaupt nog wel tot een richting gerekend kan worden. Dat geldt niet alleen voor links en rechts, maar ook voor religies of onafhankelijkheidsbewegingen.
Maar ten tweede is het gewoon een krankzinnig idee als je denkt dat je de wereld beter kunt maken door geweld te gebruiken, mensen te bedreigen of te intimideren (ja, ook verbaal). Dan sta je niet voor je denkbeelden (tenzij die natuurlijk een wereld voor geweld en agressie propageren, maar dat hoor je zelden iemand hardop roepen). Dan ben je blind om je heen aan het meppen als een klein kind dat vindt dat er naar hem geluisterd moet worden. Daarbij niet willen toegeven dat jouw ideeën het misschien helemaal niet waard zijn om naar geluisterd te worden. En dat je dus iets aan het opdringen bent.
Kortom, op het moment dat je op die wijze de strijd begint, heb je hem eigenlijk al verloren en ben je dus extreem stupide en verwerpelijk bezig want je beschadigt er altijd mensenlevens mee.
PS: Dit geldt voor onze Nederlandse situatie.
Seizoen 7 van Game of Thrones mag dan afgelopen zijn, maar dat betekent niet dat het geen zin meer heeft erover door te praten.
Zoals menigeen wel weet, is George R.R. Martin een geschiedsfanaat, die deze fantasywereld en de verwikkelingen daarin baseert op het Europese verleden; met name de Rozenoorlogen tussen de huizen York (Stark) en Lancaster (Lannister).
De vraag is: valt er iets van het verleden op te steken, desnoods via het vergrootglas van de fantasy?
Gezien het feit dat Bashar al-Assad de oorlog schijnt te hebben gewonnen, vandaag de vraag: is dat werkelijk zo erg? Want stel je voor dat het regime was gevallen, was Syrië vervolgens dan niet verwikkeld geraakt in langdurige oorlogen tussen kleinere – al dan niet jihadistische – vissen in competitie om de macht? We kunnen in Irak en Libië zien hoe dat uitpakt.
Deze uitwisseling tussen de edelvrouwe Olenna, die op het punt staat naar de andere wereld geholpen te worden door de krijgskampioen van het rivaliserende huis, dat op dat moment de troon in handen heeft en moet verdedigen tegen een coalitie van een buitenlandse invasiemacht en zo’n beetje alle overige adellijke families.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Het lijkt erop dat de IJslandse justitie meer dan eens het strafblad schrapte van zedendelinquenten, op voorspraak van familieleden van bonzen van de regerende conservatieve partij.
Zo ontving justitie een brief van de vader van de premier met het verzoek een oude gabber van ‘m te rehabiliteren. Het was een goeie jongen, hij kende ‘m allang en die had echt spijt, meende Benedikt Sveinsson, vader van premier Bjarni Benediktsson.
DATA - In 2017 moet Nederland het eerste land worden waar ‘predictive policing‘ nationaal wordt toegepast. Door data en algoritmen wordt misdaad voorkomen. Onomstreden is het niet. Waar liggen de valkuilen?
“The ‘Minority Report’ is a modern fact, not fiction.” Het hoofd van de politie in New York William Bratton refereerde met deze uitspraak naar de sciencefiction film The Minority Report (2002). In de film is het aantal ernstige misdrijven teruggebracht tot nul. De Pre Crime-politie voorspelt moorden en stopt moordenaars voordat ze de daad uitvoeren. Deze voorspellingen worden gedaan door drie gemuteerde mensen die misdaden visualiseren voor ze gepleegd worden. De film waarschuwt voor een overheid die in de hoofden van de burgers kruipt en geen boodschap heeft aan recht op privacy. Maar het stelt ook de vraag: is ons gedrag te voorspellen?
Misdaad aanpakken voordat het heeft plaatsgevonden gebeurt niet alleen in films. Anno 2017 maken politiekorpsen overal ter wereld gebruik van algoritmes om preventief in te grijpen. Volgens Bratton is dit nieuwe instrument van de politie de toekomst. Ook in Nederland wordt predictive policing enthousiast ontvangen.
Voormalig afdelingshoofd Business Intelligence van de Nederlandse politie Rutger Rienks in De Groene Amsterdammer: “Als je als overheids- of politieorganisatie criminaliteit op deze manier kunt uitbannen, dan lijkt mij dat een droom waar je je hard voor moet maken.” Een ‘buienradar voor boeven’ kan helpen misdaad in de kiem te smoren, maar waar liggen de valkuilen? Wat zijn de gevolgen van het voorspellen van menselijk gedrag aan de hand van data? En hoe objectief zijn data?
COLUMN - Eigenlijk is het allemaal de schuld van Marcus Bakker. Toen de Grondwet iets van een halve eeuw geleden herschreven moest worden, stelde hij voor er een nieuwe Artikel 1 aan vooraf te laten gaan: een verbod op discriminatie. En dat vond de Tweede Kamer een goed idee. Een verbod voor de overheid, wel te verstaan. De Grondwet is immers bedoeld om de burger te beschermen tegen de overheid. Maar sindsdien is het gelijkheidsideaal als een dikke deken over ons land uitgespreid, met als voornaamste wapenfeit de Algemene Wet Gelijke Behandeling. Die verbiedt het ons allemaal om te discrimineren.
Dat verbod is tegenwoordig zó vanzelfsprekend, dat het de laatste jaren steeds vaker voorrang lijkt te krijgen op andere rechten. En daarbij botst het met name op de vrijheid van Godsdienst. Dat laatste recht, zo constateert Amanda Kluveld in Gewetensvrijheid in het geding, is behoorlijk onder vuur komen te liggen.
Het bekendste voorbeeld betreft de ‘weigerambtenaren’, trouwambtenaren die weigerden om mee te werken aan het sluiten van een homohuwelijk. Aanvankelijk was dat geen probleem. Bij de behandeling van het wetsontwerp dat het homohuwelijk mogelijk moest maken, vroegen de christelijke partijen om bij de uitvoering rekening te houden met ambtenaren die daar om religieuze redenen niet aan mee willen werken. Staatssecretaris Job Cohen ging daar toen in mee, en GroenLinks-leider Femke Halsema was daar ‘blij’ mee. Dat was in het jaar 2000. In de jaren daarna moet de sfeer behoorlijk verhard zijn, want in 2008 diende GroenLinks een motie in die een einde moest maken aan het bestaan van zoiets als een ‘weigerambtenaar’. Voortaan moesten ambtenaren gewoon meewerken. Toen de Haagse trouwambtenaar Wim Pijl drie jaar later in een interview vertelde dat hij niet van plan was om homohuwelijken te sluiten, wordt hij prompt ontslagen. Niet vanwege enige weigering (de nieuwe regels waren nog niet eens in werking getreden) maar vanwege het interview. Een rechter stelde de gemeente in het gelijk: de suggestie van ‘discriminatie’ was al reden genoeg voor ontslag.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
REPORTAGE - In een uitgebreid onderzoek gaat Reuters in op de gevolgen van het gebruik van de Taser door de Amerikaanse politiediensten. In het derde deel van de serie artikelen komt duidelijk naar voren dat Taser International alles in het werk stelt om ervoor te zorgen dat fatale gevolgen na gebruik van een Taser niet worden toegedicht aan het gebruik van de Taser. En dat terwijl Taser International uitgebreide veiligheidswaarschuwingen geeft. Uit deel 2 van de reportage:
COLUMN - Op 17 juli kondigde de nationale ombudsman een nieuw onderzoek aan. Hij gaat onderzoeken in hoeverre de overheid het recht op demonstratie eerbiedigt. Aandacht voor politieke rechten is hoognodig: tot voor kort deden Nederlanders nog massaal mee aan vertrapping van die rechten.
Elke werkdag fiets ik over de Vrijheidslaan. Die laan heette tien jaar lang ‘Stalinlaan.’ In 1946, na de victorie van de geallieerden, kreeg Amsterdam een Victorieplein en werd elk van de drie lanen die op dat plein uitkomen vernoemd naar een geallieerd staatsman: Churchill, Roosevelt en Stalin. De Stalinlaan werd in 1956 hernoemd vanwege het bloedbad dat het Rode Leger aanrichtte in Boedapest.
Het weghalen van de Stalinlaan-naambordjes markeerde het begin van nog heviger uitsluiting van communisten in Nederland. De wijdverbreide sympathie voor communisten vanwege hun moedige verzet tegen de nazi’s was kort na de bevrijding omgeslagen in weerzin, en verviel nu tot walging. Zo viel extreemlinks, of althans het Nederlandse communisme, van zijn voetstuk – en eindigde als paria.
Het omgekeerde gebeurde met Hans Janmaat. Deze politicus, in de tachtiger en negentiger jaren steevast extreemrechts genoemd, begon als paria – en wordt nu door sommigen postuum op een voetstuk geplaatst. Janmaat stond jarenlang bekend als racist en als fascist. Nu zijn kritiek op het multiculturele ideaal mainstream is geworden lijkt hij, ondanks al zijn gebreken, opeens een visionair.
Dat facebook beter fakenewsbook kan heten werd ook deze week weer duidelijk.
Een Limburgse ondernemer vond het een goed idee beveiligingsbeelden van een ziekenhuis in het Noordwesten van Rusland voor te stellen als komend van universitair ziekenhuis Gasthuisberg te Leuven.
De Rus werd uiteraard een agressieve vluchteling. De daarop volgende reacties logen er niet om.
Wordt het niet eens tijd dat het openbaar ministerie serieus werk gaat maken van het aanpakken van lieden die roekeloos haat zaaien door fake news te posten; of zou dat onbegonnen werk zijn?
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.