Ierse senaat stemt voor boycot producten kolonisten

Een afwijkend geluid van een EU-lidstaat over de Israëlische bezettingspolitiek. Het is niet de enige kwestie waarover het moeilijk is binnen de EU eenheid te bereiken, maar wel een van de hardnekkigste: de houding tegenover het conflict tussen Israël en Palestina. In algemene bewoordingen is er nog wel sprake van eensgezindheid inzake de wenselijkheid van een tweestatenoplossing en de onwettigheid van de bezetting van de Westbank, maar als het wat concreter wordt zoals bij reacties op geweldsuitbarstingen of bij de Palestijnse aanvrage van het VN-lidmaatschap is Europa verdeeld en houdt elk land vast aan zijn eigen koers. De voorkeursbehandeling die Israël dankzij het associatieverdrag met de EU ontvangt wordt echter zelden aangevochten. Ook al worden de bepalingen over de handhaving van mensenrechten regelmatig geschonden. De handel en de samenwerking op wetenschappelijk gebied hebben hebben nog niets te lijden gehad van de toenemende kritiek in Europa op de bezetting, het geweld tegen Palestijnen, de detentie van kinderen etc. Integendeel. De enige maatregel die de EU de afgelopen jaren heeft genomen is de verplichte etikettering van producten die consumenten in staat zouden moeten stellen een keuze te maken Israëls aanwezigheid op de Westbank al dan niet via hun aankopen te steunen. De Ierse senator Frances Black wil verdere stappen. Ze nam het initiatief voor een wet die de import van producten van kolonisten verbiedt. En ze kreeg daarvoor deze week een meerderheid in de Ierse Senaat (Seanad Éireann).

Foto: Duncan Hull ? (cc)

Verlangen naar een vechtscheiding

COLUMN - Het Britse vertrek uit de EU lijkt inmiddels op een slechte strip uit Punch Magazine – zo een waarbij een dronkenlap, zichzelf overeind houdend aan een lantaarnpaal, met gebalde vuist uithaalt, en niet doorheeft dat-ie zichzelf in het gezicht beukt.

Het was al bizar hoe slecht de Britse regering zich had voorbereid op de beslissingen die ze zelf in gang had gezet. Terwijl de EU-delegatie bij de eerste officiële bespreking van het Britse vertrek stapels dikke ordners met problemen, openstaande vragen en punten van onderhandeling had klaarliggen, kwamen de Britten aanzetten met ongeveer niets, en dachten op grond daarvan op tafel te kunnen slaan. We zijn inmiddels maar negen maanden verwijderd van hun daadwerkelijke uittreding, en er is niets geregeld – sterker, de Britten hebben pas afgelopen vrijdag verteld wat henzelf voor ogen staat.

En dat was totaal onhaalbaar. De Britten hebben van oudsher een uitzonderingspositie binnen de EU gehad: andere EU-landen hebben veel en vaak toegegeven om het VK binnen de EU te houden. Zo waren ze bijvoorbeeld niet aangesloten bij de euro. Maar als je eenmaal besluit te vertrekken, kun je moeilijk extra eisen ter tegemoetkoming verlangen – en toch is dat precies de strategie die het VK heeft volgehouden.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Quote du Jour | Overend houden

Lo, we kunnen Postema niet overend houden. Iemand moet nu bellen dat hij eer aan zichzelf moet houden. Debat is slechts denkbare scenario voor ons. (En dat ligt niet aan Kirsten)

Gisteren kwam op een nogal knullige manier naar buiten dat Lilianne Ploumen wilde dat André Postema, bestuursvoorzitter van LVO én voorzitter van de Eerste Kamerfractie van de PvdA, de eer aan zichzelf zou houden als bestuursvoorzitter van LVO. In dat debat was Postema de gebeten hond:

Foto: Directie Voorlichting (cc)

Zonder intensief beleid gaat het mis met de integratie van statushouders: vijf aandachtspunten

ONDERZOEK - door Emily Miltenburg, Willem Huijnk, Jaco Dagevos

Het SCP-rapport ‘Syriërs in Nederland’ schetst een gevarieerd beeld van de eerste jaren van Syrische statushouders in Nederland. Het vizier is op Nederland gericht. Men is bijna zonder uitzondering bezig met het leren van de Nederlandse taal, er zijn behoorlijk veel contacten met autochtone Nederlanders en de overgrote meerderheid verwacht over vijf jaar nog in Nederland te wonen.

Syriërs oordelen gunstig over het leven in Nederland. Men voelt zich hier thuis, ervaart betrekkelijk weinig discriminatie en geeft gemiddeld een 8,5 voor hun leven in Nederland. Veilig aangekomen in Nederland is er weer ruimte om te dromen over een betere toekomst. Hoop en optimisme zijn onderdeel van het leven en denken van de nieuwe statushouders.

Dat is bewonderenswaardig. Syriërs hebben een barre vlucht achter de rug, waar velen te maken hebben gehad met honger en dorst, mishandeling en afpersing. Aan mensensmokkelaars zijn hoge bedragen betaald, met hoge schulden als gevolg. Het is dus niet verwonderlijk dat veel Syrische statushouders kampen met psychische problemen.

Onvoldoende Nederlands, niet op de arbeidsmarkt gericht

Het onderzoek laat zien dat deze groep nog helemaal aan het begin van hun integratie staat: de meeste Syriërs hebben nog niet voldaan aan de inburgeringsplicht, de participatie in het reguliere Nederlandse onderwijs is beperkt en bijna niemand heeft een Nederlands diploma.

Foto: Minister-president Rutte (cc)

Een groot probleem

COLUMN - Wereldwijd zijn steeds meer landen een democratische rechtstaat geworden de laatste decennia. Soms volgt terugval tot dictatuur, zoals momenteel in Turkije. Mede dankzij de stem van honderdduizenden mensen die in West-Europa wonen. Hoe wordt die stem geïnterpreteerd?

“Nederland heeft een groot probleem.” Dit probleem, zo schreef Özcan Akyol vorige week in het AD, is dat tienduizenden mensen in ons land “het geen probleem vinden dat een autocratische leider de vrijheden van mensen inperkt, tegenstanders uitschakelt en mediabedrijven intimideert en opdoekt. Ze zijn zelfs trots op een leider die zich bedient van dit soort praktijken. Dat is angstaanjagend.”

Aanleiding voor Akyols zorg: een rapport dat de Turkse president Recep Erdogan afgelopen week 73% van de in ons land uitgebrachte stemmen zou hebben ontvangen, bij een opkomst ergens tussen de 33 en 47%. Dus 60.000 tot 90.000 kiesgerechtigde Turkse Nederlanders zou de moeite hebben genomen om te stemmen op een man die “andersdenkenden de mond snoert, treitert en (…) opsluit.”

Dit strookt met de uitslag van het referendum over wijziging van het Turkse presidentiele stelsel vorig jaar – en met analyses van de stem op Denk, een partij die Erdogans politiek regelmatig verdedigt. Bijvoorbeeld: bij het debuut van Denk bij lokale verkiezingen in maart steeg de opkomst onder Turkse Amsterdammers van 34% (in 2014) naar 48%. Denk kreeg 74% van de stemmen in die groep.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: creepyhalloweenimages (cc)

Het spook van het ‘cultuurmarxisme’

RECENSIE - Afleidingsmanoeuvres uit de rechtse hoek.

‘Er waart een spook door het westen’ is de ondertitel van een bundel artikelen over ‘cultuurmarxisme’ onder redactie van Paul Cliteur, Jesper Jansen en Perry Pierik. Dat spook is een denkstroming die de westerse cultuur bedreigt, erger nog, overlevert aan totalitaire politieke ideologieën zoals de islam en het communisme. Het eigenaardige van ‘cultuurmarxisme’ is dat niemand zichzelf tot aanhanger van deze stroming rekent. De term wordt alleen gebruikt door tegenstanders van bepaalde opvattingen die mensen verdacht willen maken als leden van een gevaarlijke sectarische beweging. Een linkse beweging, ook wel als ‘kerk’ aangeduid, die ontmaskerd moet worden voordat het te laat is.

Volgens De Groene Amsterdammer gaat het hier om een ‘complottheorie voor paranoïde rechts’, De Volkskrant noemt ‘cultuurmarxisme’ een ‘holle term waar je alle kant mee op kunt’. Thierry Baudet vindt het echter ‘verplichte kost voor iedereen die zich zorgen maakt over de zelfhaat die ons land en onze beschaving te gronde richt’. Met deze en andere citaten opent het boek. Daarmee is de toon wel gezet en zou je het boek meteen ook wel weer kunnen sluiten. Maar het spook intrigeert me: wat beweegt mensen die tweehonderd jaar na de geboorte van de naamgever dat verdomde marxisme weer tevoorschijn halen als bedreiging voor onze beschaving, en waarom slaat dat juist nu aan in bepaalde kringen?

Foto: Global Panorama (cc)

Zwitserse conservatieven willen vrij personenverkeer afschaffen

ELDERS - Een nieuwe rem op buitenlandse werknemers in Zwitserland. Maar goeie voetballers zijn natuurlijk altijd welkom.

Albert Rösti, de voorzitter van de SVP, de Zwitserse Volkspartij, heeft een referendum aangekondigd over de afschaffing van het vrije personenverkeer met EU-landen. Als daar een meerderheid voor te vinden is betekent dit dat mensen uit EU-landen niet meer vrij zijn in Zwitserland te gaan werken. Volgens Rösti bedreigt het vrije personenverkeer op den duur de welvaart van het land. De SVP, de grootste regeringspartij, wil dat het land zelf weer de volledige bevoegdheid krijgt voor het verlenen van werkvergunningen. Het referendum zou in september moeten plaatsvinden. Vorig jaar was er volgens een poll van Le Matin Dimanche nog slechts 37% te vinden voor het beëindigen van het vrije personenverkeer met de EU.

In 2014 kreeg de SVP in een referendum een meerderheid voor een plan dat de immigratie vanuit EU-landen sterk aan banden wilde leggen. Dat leidde tot spanningen met de EU over voortzetting van allerlei (vrijhandels)verdragen die Zwitserland met de EU heeft afgesloten. Het Zwitserse parlement heeft het oorspronkelijke SVP-plan daarom uiteindelijk sterk afgezwakt aangenomen.

De aankondiging van het nieuwe referendum zet de besprekingen van Zwitserland met de EU over de toekomst van de onderlinge relaties nu opnieuw onder druk. De minister van Buitenlandse Zaken, Ignazio Cassis (FDP,  Liberalen) heeft deze week een nieuwe deal aangekondigd. In ruil voor verlichting van regels voor buitenlandse bedrijven zou de EU conflicten niet langer  kunnen voorleggen aan het Europese Hof van Justitie, maar komt er een aparte arbitrage-instantie. De deal, die wordt aangevochten door de vakbonden, zou een voorbeeld kunnen zijn voor een van de regelingen die in het kader van de Brexit getroffen moeten worden.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Israel Defense Forces (cc)

Israël overweegt verbod op filmen van soldaten in actie

De Israëlische regering wil voorkomen dat beelden van misbruik van geweld door het leger de pers bereiken.

De commissie voor wetgeving van het Israelische kabinet heeft onlangs een ontwerp goedgekeurd voor een wet die een verbod inhoudt op het fotograferen van Israelische soldaten bij het uitoefenen van hun functie. Op overtredingen staan meerdere jaren gevangenisstraf.
Over de nieuwe wet wordt echter nog niet gestemd in de Knesset, want procureur generaal Mandelblit heeft bezwaar aangetekend. Hij voerde aan dat de wet mogelijk in strijd is met de Israelische basiswetgeving, die in Israel de functie vervult van grondwet. De ministeriële commissie besloot daarom dat de wet zal worden aangepast en vervolgens nogmaals door de commissie zal worden goedgekeurd.

De aanpassing zal gaan in de richting van het creëren van een parallel tussen het hinderen van een militair bij het uitoefenen van zijn functie en een politiefunctionaris bij het hinderen van zijn/haar functie. Het laatste is al verboden in Israel.

Er is al een een tijdje het nodig te doen over dit nieuwe wetsvoorstel dat is ingediend door het parlementslid Robert Ilatov van Yisrael Beiteinu, de partij van minister van Defensie, Lieberman. Ilatov heeft de wet ingediend om een einde te maken aan de praktijk van organisaties als de mensenrechtenorganisatie B’tselem die een aantal jaren geleden camera’s uitdeelde aan haar medewerkers om misbruik van geweld jegens Palestijnen vast te leggen op video, of een organisatie als Machsom Watch, die al jaren de gang van zaken vastlegt bij de vele Israelische checkpoints in  bezet gebied. ”De tijd is gekomen,” volgens Ilatov, ”om een einde te maken al deze wetteloosheid. Het is ondenkbaar dat een linkse activist of een organisatie die door buitenlandse elementen wordt gesteund, ongehinderd Israelische soldaten kan benaderen en vastleggen. We hebben een verantwoordelijkheid om te zorgen dat de soldaten hun taken onder de beste voorwaarden kunnen uitvoeren, en dat ze niet hoeven te vrezen dat de één of andere linkse organisatie hun foto zal rondsturen met de bedoeling ze te beschamen of verdacht te maken.”

Foto: Mark Fischer (cc)

Migratie. It’s a bitch.

ANALYSE - Karin van der Stoop over het Europese migratiebeleid en de rol van het bedrijfsleven. Snelle oplossingen zijn een illusie.

Het blijft een bitch, de wereldwijde migratie van miljoenen mensen. Iedereen is nu vol in shock over de onmenselijke praktijken in de VS met migrantenkinderen. Op de notoire Trump-apologeten na natuurlijk, die steevast beweren dat er alleen maar een wet uitgevoerd wordt en dat Obama het ook al deed.

Fake-news

Beide fake news, zou Trump zelf zeggen; er is geen wet die bepaalt dat kinderen van hun ouders gescheiden moeten worden. Wel dat kinderen niet langer dan 20 dagen in detentie mogen zitten. En als je besluit om elke migrant bij voorbaat via het strafrecht te beoordelen dan zit je inderdaad al snel 3 weken in de cel. Maar dat is dus een keuze. Inmiddels ijlings teruggetrokken door Trump, maar daarmee is het probleem nog niet opgelost voor de ouders en kinderen die er nu mee zitten.

Obama heeft zoveel mogelijk de balans gezocht tussen een harde lijn en medemenselijkheid. Hij heeft het DACA-programma in het leven geroepen, dat kinderen die illegaal het land binnen waren gekomen, de mogelijkheid gaf om te werken of studeren. Die kinderen zijn ook wel bekend als de Dreamers. Een programma dat Trump graag wil schrappen. Die man heeft gewoon niks met kinderen zullen we maar zeggen. Ik las ergens dat Trump lijdt aan het omgekeerde Midas-syndroom: “Everything gold he touches turns to shit”.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Arian Zwegers (cc)

Méér méér méér islamisering!

ANALYSE, COLUMN - De huidige wetgeving en verslaggeving en militaire acties tegen islamisering, wakkeren de islamisering juist aan.

Een aanval op de hele moslimgemeenschap

In moslimkringen op de sociale media circuleert een persverkaring van Hizb Ut Tahrir Nederland, oftewel de Partij van de Bevrijding. Ik had nog nooit van die beweging gehoord, maar zo te lezen in een oud artikel is het alles behalve een frisse beweging – ook moslims die wat meer vrijheden waarderen, voornamelijk ook in hun geloofsbeleving, zouden ervoor op hun hoede mogen zijn.

De titel van het stuk luidt echter: “De aanval op de niqab treft de hele moslimgemeenschap”. In het kort wordt betoogd dat moslims solidair moeten zijn tegen het burkaverbod, dat binnenkort in de eerste kamer wordt besproken, omdat de aanval op de vrijheid van de vrouw een niqab te dragen in het licht moet worden gezien van de algemene campagne die gevoerd wordt tegen moslims. En deze stelling blijkt gezien de verspreiding van het stuk goed aan te sluiten bij het gevoel van veel moslims die we ‘gematigd’ zouden noemen.

Je ziet aan deze oproep heel goed hoe zo’n burkaverbod bij moslims het vluchten in het geloof aanwakkert. Vooral daarom zouden mensen die zich druk maken om ‘islamisering’ juist het meest fel tegen zo’n verbod moeten zijn. Wie zich zorgen maakt over radicalisering en de uitbreiding van het islamitische geloof in het algemeen, keert zich juist af van het moslimbashen dat continu door rechtspopulistische politici en journalisten als Baudet, Wilders, Weird Duk en Ebru Umar, en over wordt genomen door partijen als de VVD, het CDA en zelfs de PvdA. Zij wakkeren het vuur van de Islam in Nederland alleen maar aan.

Vorige Volgende