Werknemers zijn de dupe

In twee eerdere stukken (1, 2) hebben we laten zien hoe de welvaartsongelijkheid toeneemt in Nederland. Hierbij waren vermogens- en inkomensgroepen het uitgangspunt. Nu een andere invalshoek: een vergelijking op basis van de belangrijkste bron van inkomsten van de Nederlandse huishoudens. Hoe hebben de vermogensposities zich de afgelopen jaren ontwikkeld? De onderstaande grafiek laat een vergelijking zien tussen werknemers, ondernemers en gepensioneerden. Een kleine kanttekening vooraf is hierbij op z'n plaats. De CBS cijfers waarop we ons baseren geven het vermogen weer op basis van huishouden. Van elk huishouden is de belangrijkste bron van inkomsten geregistreerd, wat dus niet betekend dat dit de enige bron van inkomsten is.

‘Arbeid in de uitverkoop’

Bij Trouw signaleren ze een trend:

V&D wil dat het personeel loon inlevert en Blokker wil van oudere werknemers af. Dat tekent deze tijd. De werknemer is een sluitpost geworden en de inkomsten uit arbeid stijgen nauwelijks meer.

We zijn er uit!” Triomfantelijk presenteerde V&D vorig weekend het akkoord over de redding van het warenhuis. Nou ja, ‘we’. Dat wil zeggen: alle partijen behalve de werknemers. Die hadden geen plaats aan de onderhandelingstafel. Terwijl ze een paar weken eerder wel waren opgeschrikt door de mededeling dat ze 5,8 procent van hun loon moeten inleveren.

De gang van zaken bij V&D is typerend voor de arbeidsverhoudingen anno 2015. De werknemer als sluitpost. Het helpt niet dat de eigenaar van V&D een Amerikaans fonds is, niet gewend aan polderen. Maar ook over huishoudketen Blokker, een degelijk Nederlands familiebedrijf, kwamen de afgelopen weken weinig verheffende berichten naar buiten. […]

De winkelbedrijven sluiten aan bij de lange rij bedrijven en organisaties waar afgelopen jaren werknemers in de verdrukking kwamen. Bij thuiszorgaanbieder Verian kregen hulpen de keuze: ontslag of een nieuwe functie tegen minder loon en slechtere arbeidsvoorwaarden. Kinderopvangorganisatie Estro stuurde in een omstreden flitsfaillissement duizend werknemers zonder sociaal plan de laan uit. Meteen daarna maakte het bedrijf een doorstart met de overgebleven goedkopere krachten. Ook garnalenvisser Heiploeg paste die truc toe.

Foto: Images Money (cc)

Hogere winstbelasting is nog niet zo’n gek idee

DATA - Eind januari werd het voorstel van de FNV om de winstbelasting te verhogen afgeschoten door zowel VVD-staatssecretaris Wiebes als door ondernemersclub VNO-NCW. Met als belangrijkste argument dat een lagere winstbelasting voor meer banen zorgt. Toch was dat niet zo’n gek idee.

Het argument van de FNV is dat bedrijven ook een eerlijke bijdrage moeten leveren aan allerlei voorzieningen. Over wat een eerlijke bijdrage is zullen de meningen nogal verschillen, zoals ook de reactie van VNO-NCW laat zien. Al we het woord eerlijk even achterwege laten, dan kunnen we prima kijken naar de bijdrage aan de belastingopbrengsten. Verdeeld over verschillende soorten belastingen, ziet de verdelingen van de belastinginkomsten er als volgt uit:

4-belastinginkomsten

Het is vrij duidelijk dat het aandeel van de vennootschapsbelasting is gedaald, terwijl het aandeel van de loon- en inkomstenbelasting is gestegen. Voor de duidelijkheid hieronder deze twee belastingen apart:

4-loon-vs-vennootsbelasting

Duidelijker kan het bijna niet: de overheidsinkomsten op basis van de loon- en inkomstenbelasting zijn bijna verdubbeld, de overheidsinkomsten op basis van de vennootschapsbelasting zijn amper toegenomen.

Het VNO-NCW ziet een verhoging om een aantal redenen niet zitten. Ten eerste stellen ze dat de omvang van het bedrag waarover winstbelasting wordt berekend groter is geworden. Prima, maar met diezelfde redeneertrant kun je ook beargumenteren dat de loon- en inkomstenbelasting dan omlaag moet. Vervolgens komen ze ook met het argument dat de BTW en andere belastingen zijn verhoogd. Nu klopt het dat die belasting door het bedrijfsleven wordt afgedragen aan de overheid, maar het is uiteindelijk de consument die de BTW betaald en niet het bedrijfsleven. We zijn geen fiscalisten, maar wat betreft die andere belastingen zou het ons niet verbazen als deze gewoon in de kostprijs worden doorberekend. In dat geval ligt ook dan de rekening bij de consument op het bord.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Yanis Varoufakis over The Global Minotaur

Het aardige van Yanis Varoufakis is dat hij een helder denker is die – voordat hij noodgedwongen de politiek inging en de Griekse minister van financiën werd – met lucide analyses kwam over de wereldwijde economie, en waarom de huidige economische crisis niet vanzelf over zal waaien.

In deze boekpresentatie van The Global Minotaur uit 2011 geeft hij in vijfentwintig minuten tijd een panoramisch overzicht van de naoorlogse economie.

Na Tweede Wereldoorlog zaten de Verenigde Staten met een productieoverschot. De oplossing die Keynesianen daarvoor bedachten was om afzetmarkten in Europa en Japan te creëren met behulp van leningen en investeringen, de dollar tot internationale handelsstandaard te maken en tegelijkertijd de Duitse en Japanse industrie weer op te bouwen, zodat hun sterke munt als schokdemper zou kunnen dienen in tijden van recessie. Men noemde dit het systeem van Bretton-Woods.

Tegen de jaren ’70 liep de VS tegen een probleem op: ze had niet langer een productieoverschot. Integendeel, ze importeerde inmiddels meer dan ze exporteerde. De oplossing hiervoor was door geld te lenen en Wallstreet de aantrekkelijkste kapitaalinvesteringsmarkt te maken. De VS werd zodoende afzetmarkt voor de productieoverschotten van Duitsland, Japan en China, en het kapitaal dat daarmee in die landen verzameld werd, werd vervolgens weer teruggezonden naar de VS in de vorm van aandelenhandel op Wallstreet. We hebben het dan over 3 tot 5 miljard dollar per werkdag, twintig jaar lang.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Griekse banken in de problemen

De reden:

Griekse burgers en bedrijven halen hun geld van de bank nu de onderhandelingen tussen hun regering en de geldschieters van het land zo stroef verlopen.

Je wilt natuurlijk niet dat je euro’s eventueel worden omgezet in nieuwe drachmes van onzekere waarde.

Quote du jour | Vraag

Meer dan ooit geldt dat als je erbij wilt horen in Nederland je een baan nodig hebt. Niet zo gek dus dat iedereen in Den Haag juicht als er meer vacatures ontstaan. Of het nu om callcentermedewerkers of tabakslobbyisten gaat – zelfs bij GroenLinks gaan de handen op elkaar. En als je een gemiddelde econoom vraagt naar het grootste probleem van dit moment, dan zal hij wijzen op het gebrek aan ‘vraag’ – maakt niet uit naar wat.

Maar misschien is er wel te veel vraag.

Misschien is er wel te veel vraag naar afstompende marketing, te veel vraag naar overbodige administratie, te veel vraag naar vervuilende troep en te veel vraag naar dubieuze financiële producten. En misschien is er juist te weinig tijd voor de dingen die we echt belangrijk vinden, waarvan we op ons sterfbed zeggen: daar had ik graag meer tijd aan willen besteden.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende