In deze serie kijk ik naar aanleiding van het advies van de commissie-Brinkman naar innovatie binnen de krantensector. Eerder ging ik in op de innovatietheorien van Christensen en Bhide en keek ik in hoeverre zij toepasbaar waren in concrete innovatiesituaties in de Nederlandse krantenwereld. Ook hebben we gekeken naar het interview met Nu.nl oprichter Kees Zegers. Hij eindigde met de conclusie dat het grootste probleem voor innovatie interne barrieres binnen de kranten zijn. Vandaag kijk ik wat daaraan te doen is en welke mogelijkheden kranten hebben om nieuwe markten aan te boren. Zegers, overigens furieus over het advies van Brinkman, geeft overduidelijk aan dat de innovatiebarrieres intern zitten. Ook Christensen waarschuwt daarvoor. Als je dus als perssector wil innoveren, zul je eerst je organisatie op innovatie moeten inrichten. Uit de vorige afleveringen van deze serie kan je afleiden dat de perssector onder andere de volgende stappen en principes zal moeten nemen en toepassen:
(Meer op Adriaan’s eigen webstek)
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
In deze serie kijk ik naar aanleiding van het advies van de commissie-Brinkman naar innovatie binnen de krantensector. Eerder ging ik in op de innovatietheorien van Christensen en Bhide en keek ik in hoeverre zij toepasbaar waren in concrete innovatiesituaties in de Nederlandse krantenwereld. Vandaag ga ik aan de hand van de ideeën van beide heren in op het interview van Nu.nl oprichter Kees Zegers met de commissie-Brinkman en kijk welke innovatielessen er nog meer te trekken zijn.
Nu.nl, het bedrijf dat Zegers mede-opgericht heeft, is typisch een voorbeeld van een ‘goed genoeg’ oplossing. Met hun focus op snelheid, in een simpele maar doeltreffende lay-out, is wat zij bieden prima voor mensen die gewoon even snel willen weten wat er in de wereld gebeurd is. Vergelijk Nu.nl maar eens met de websites van de verschillende kranten. Niet alleen staat het nieuws waarschijnlijk eerder op Nu.nl, maar als je wil koppensnellen op een specifiek onderwerp kan dat bij Nu.nl een stuk sneller. Zegers vertelt dat PCM, de uitgever van onder andere de Volkskrant en NRC, een aantal jaar geleden de kans had om Nu.nl te kopen. Binnen de high-tech sector is een dergelijke verkoop een van de standaard-exits als je technologie bewezen is. Voor de bedrijven die de technologieën opkopen is dit een van de meest effectieve manieren om hun innovatiesnelheid te verhogen. PCM besloot echter niet van dit soort lessen te leren en in plaats daarvan zelf een concurrent op te zetten, En.nl. Dit initiatief faalde echter jammerlijk.
Je kan je ongeveer voorstellen waarom dat gebeurde. Bij En.nl waren een aantal journalisten neergezet die redeneerden vanuit hun journalistieke kader. De les van Nu.nl was echter nu juist dat het niet ging om het journalistieke, maar om de snelheid. Zegers zelf zegt daarover: “Wij hebben nooit gepretendeerd dat wij journalistiek bedreven, wat wij gepretendeerd hebben is dat wij aan het uitgeven waren.” Met andere woorden; het is een andere business, met andere regels.
In deze serie kijken we naar aanleiding van het advies van de commissie-Brinkman hoe kranten zouden kunnen overleven. Gisteren presenteerde ik al de ideeën van Christensen en Bhide over respectievelijk radicale innovatie en ondernemerschap. Vandaag maken we een begin met het bekijken wat er gebeurde toen de kranten daadwerkelijk met een radicale innovatie geconfronteerd werden.
De introductie van gratis krant Metro zo’n tien jaar geleden was in de terminologie van Christensen een klassieke radicale innovatie in krantenland. Metro besefte dat het lezen van de krant in de spits een totaal andere manier van de krant lezen was dan thuis achter de koffie en dat veel mensen die nu geen krant kochten best nieuws wilden lezen, maar daarbij geen behoefte hadden aan diepe achtergrondartikelen. Zij kwamen daarom met een krant met alleen de grote hoofdlijnen van het nieuws en bespaarden daarmee fors op redactionele kosten. Gewoon ANP was voor de meeste lezers goed genoeg. Metro deelde de krant uit in het OV en bespaarde daarmee op distributie, een van de grootste kostenposten.
Door de krant ook nog gratis te maken groeide het bereik gigantisch, waarmee hun advertentie-inkomsten toenamen en ze dus toch winst konden maken. Dit was een radicaal ander business model, waarmee Metro vele mensen bereikten die eerst in de spits geen krant lazen. Behalve dat zij nieuwe lezers aantrokken, daalde tegelijkertijd de losse verkoop van bestaande kranten.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
“We hebben de afgelopen weken laten zien dat we wel degelijk snel kunnen handelen, terwijl ons nog wel eens werd verweten dat we een te trage organisatie hadden. We verwachten dat we onze schuld al voor de gestelde deadline van 2015 kunnen terugbetalen.”
Fritz Henderson, de baas van “new GM”, het bedrijf dat uit de as van het oude General Motors is herrezen, heeft vertrouwen in de toekomst. Het nieuwe bedrijf zal het vertrouwen van publiek en overheid niet beschamen, zegt hij.
De commissie Brinkman heeft de toekomst van de krant onderzocht. Innovatie moest een belangrijke rol in de redding gaan spelen. Een visie op wat innovatie is ontbrak echter. In deze vier-delige serie onderzoekt GC hoe innovatie de kranten kan redden.
Innovatie is voor elke organisatie broodnodig om te overleven. Voor de pers komt nu een persinnovatiefonds, maar, zoals ik al eens eerder heb betoogd, geld is het probleem niet. Als je met een innovatiebril naar de perssector kijkt, zie je dat problemen heel ergens anders zitten. In de komende dagen komen ideeen over innovatie langs, bekijk ik hun toepasbaarheid op de krantensector en kijk ik welke mogelijkheden kranten nog wel hebben.
Een belangrijke denker op het gebied van innovatie is Harvard-professor Clayton Christensen. Hij onderzoekt hoe verhoudingen binnen industrieen door innovatie veranderen en welke nieuwe mogelijkheden voor innovatie ontstaan binnen de levensloop van een sector. Hij maakt hierbij onderscheid tussen incrementele innovaties en radicale innovaties.
Radicale innovatie door ruimte in bestaande aanbiedingen
Incrementele innovatie wordt gedaan door staps-gewijze verbeteringen, terwijl radicale innovatie de wereld op z’n kop zet. Christensen stelt dat gedurende de levensduur van een product, incrementele innovaties het product verbeteren, tot voorbij het punt waar mensen eigenlijk behoefte aan hebben.
De Fortune Global 500 staat weer online. Een lijst van de 500 grootste bedrijven ter wereld.
Net als vorig jaar heb ik maar weer eens gekeken hoe het aandeel van de top 100 zich verhoudt tot het GDP van de gehele wereld.
Nu was 2008 natuurlijk op twee manieren een bijzonder jaar. Ten eerste brak de kredietcrisis uit, wat een rem op de bedrijven en GDP zou moeten zijn. Ten tweede was er de extreem hoge olieprijs, wat een stevige duw aan de oliemaatschappijen gaf. Het eerste effect zie ik niet zo heel sterk terug, het tweede wel.
Misschien is mede daarom het gewicht van de top100 t.o.v. het GDP weer wat toegenomen na een eerdere daling.
Hier de cijfers van de laatste vijf jaar plus die van 1995 even op een rijtje (bedragen in miljarden dollars):
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
(Meer op Adriaan’s eigen webstek)
“Sorry Noord-Holland, het is fout gelopen. We hadden beter op moeten letten. We hebben geld verloren, maar geef ons de kans de fouten te herstellen.”
Allemachtig, meent PvdA-fractievoorzitter Talsma dit echt? Ik mag toch hopen van niet. Had de provincie écht beter op moeten letten? Wat de eigenlijke vraag zou moeten zijn is of er reden was voor de provincie om extra op te letten. Achteraf is het natuurlijk makkelijk praten. Maar vooraf? Ice-save werd goed gewaardeerd, de bank had een A-rating, net als bijvoorbeeld Aegon. De belegging voldeed aan de eisen zoals gesteld door de overheid.
Moeten de provincies en gemeenten dus maar financieel experts in gaan huren om banken vooraf door te lichten, en alle keurmerken die er zijn maar gewoon negeren?
Dat is natuurlijk een compleet ondoenlijke zaak. Dat soort kennis kunnen ze niet opkopen. Daarbij, Landsbanki, de moeder van Icesave, stond ook bekend als betrouwbaar, en de bank gaf weliswaar een hoge rente, maar deze was niet zo belachelijk hoog dat direct achter de oren moest worden gekrabd. Het was geen ponzi scheme zoals die waar enkele grote banken ingetrapt zijn.
Ja, achteraf gezien natuurlijk wel. Maar feit is dat zo goed als niemand dit heeft zien aankomen en dat het dus wel erg makkelijk met het vingertje wijzen is. Dat het rating-systeem van moody’s nergens op gebaseerd bleek en de bank zomaar om kon vallen verwachtte zo goed als niemand. Enkele andere banken zijn slechts op het nippertje gered. Had Talsma ook zijn excuses gemaakt als hij al het geld dat bij ABN-AMRO en Fortis stond kwijt was geweest? Had de provincie dan ook “beter op moeten letten”?
De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.
Iedereen die in een grotere organisatie werkt is bewust dan wel onbewust bekend met het Peterprincipe, zoals in 1969 geformuleerd door de organisatieonderzoeker Laurence Peter:
“In a hierarchy every employee tends to rise to his level of incompetence.”
Op het eerste gezicht lijkt het hier te gaan om een Dilbert-achtige kantoorgrap (*). Maar wie bekend is met het functioneren van hierarchische organisaties ziet snel in dat Peter het toch aardig zag: Een medewerker wordt immers naar een hoger niveau gepromoveerd als hij een aantal jaar goed functioneert in zijn huidige functie. Dit proces gaat door totdat de medewerker op een plek belandt waar hij niet goed genoeg functioneert voor verdere promotie en zo belandt iedereen op de plek die hij eigenlijk niet aankan. Hoewel er veel op de simplificaties van Peter valt af te dingen is het toch een populaire ‘wet’ die maar al te vaak wordt aangehaald om het hopeloze falen van organisaties te illustreren.
Om de validiteit van het principe aan te tonen besloot onderzoeker Alessandro Pluchino om het principe te testen door middel van een computersimulatie. Voor hun onderzoek simuleerden ze een pyramide-hierarchische organisatie als een multi-agent systeem. Er werd een tweetal regels voor promotie en competentie toegevoegd:
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.