Een nieuwe visie op de geschiedenis belooft Sean McMeekin ons, een nieuwe visie op de Russische Revolutie. In zijn inleiding geeft hij onmiddellijk toe dat zoiets niet eenvoudig is. Historici die over de Russische Revolutie willen schrijven, zitten op de schouders van reuzen, en dan met name van Richard Pipes. Diens boek The Russian Revolution (1990) geldt als het standaardwerk over deze turbulente, gruwelijke periode. Wat kan McMeekin daar aan toevoegen? Wat is ‘nieuw’? Welnu, volgens hem hebben historici tot nu toe vergeten, of te weinig ingezien, dat Rusland in die revolutiejaren ook nog in oorlog was, en dat het verloop van de strijd grote invloed uitoefende op de politieke ontwikkelingen in het binnenland. Eerdere historici zouden daar te weinig van hebben geweten, en daardoor communistisch clichés klakkeloos hebben overgenomen: Anders dan ons verteld was, bleken de Russische legers aan het oostfront helemaal niet zo hopeloos overklast te worden door de Duitsers. Recent ontdekte rapporten van militaire censors weerleggen het idee, dat je in vrijwel alle geschiedenisboeken van de revolutie tegenkomt, dat er in de winter van 1916-1917 sprake was van een sluipende onvrede in de gelederen. Integendeel, het moreel zat in de lift…
GeenStijl heeft een nieuwe lay. Of liever, er staat iets anders. Of dit de layout is die er vanavond nog staat is altijd de vraag, want na het vorige redesign was er ook een tijdelijke layout, die ook niet om aan te zien was.
(en jaja, ik weet het)
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
ONDERZOEK - Sociale huurwoningen slopen en vervangen door koopwoningen, zorgt niet automatisch voor contact tussen de beter en minder bedeelde Nederlanders. Laat staan tot een uitwisseling van hulpbronnen. Het bewijs voor een buurteffect op de perspectieven van bewoners is flinterdun, vond Emily Miltenburg.
Als iedereen in een buurt overdag werkloos thuis zit, denk je dat dat normaal is. Andersom zou een groter aandeel werkende buren juist positief uitpakken: goed voorbeeld doet volgen. Bovendien leveren deze werkende buren hulpbronnen en informatie over banen. Waarmee mogelijk de arbeidsperspectieven van de kansarmere bewoners verbeteren. Tenminste, dat is een van de veronderstellingen achter sociaaleconomische buurtmenging: de buurt waar iemand woont, structureert het dagelijks leven en beïnvloedt de arbeidsmarktperspectieven.
Het geloof in deze buurteffecten heeft ingrijpende gevolgen gehad. In het bekende Vogelaarwijkenbeleid werden sociale huurwoningen gesloopt om plaats te maken voor koop- en huurwoningen voor de economische middenklasse. Bepaalde minder bedeelde mensen werden in dit zogenaamde stadsvernieuwingsbeleid gedwongen om te verhuizen, al dan niet naar welvarendere buurten. Maar bestaan die buurteffecten eigenlijk wel echt?
De meeste wetenschappelijke studies over buurteffecten op economische stijgingskansen van bewoners gaan ervan uit dat de buurt evenveel invloed heeft op verschillende bewoners van die buurt. Dat is echter helemaal niet aannemelijk, aangezien de verwachting is dat die invloed van de buurt via rolmodellen en hulpbronnen van buren geschiedt. Via contact met buren dus. En dat is niet voor elke buur hetzelfde. Het is daarom belangrijk om onderscheid te maken tussen verschillende groepen op wie de buurt naar verwachting een ander effect zou hebben.
ANALYSE - De politie maakte vorige week cijfers bekend over verdachte asielzoekers. De Telegraaf en de Volkskrant meenden te weten dat asielzoekers crimineler zijn dan de Nederlandse bevolking. Maar die vergelijking kan niet zomaar worden gemaakt.
De Telegraaf berichtte vrijdag en zaterdag over ‘criminele asielzoekers’: “Schokkend beeld misdaad kansloze asielzoekers”. Andere media volgden en verschillende cijfers deden de ronde. Wat opvalt is dat de verslaggeving erg onduidelijk was: geen verwijzing naar bronnen, inconsistentie in definities (overigens ook door schuld van de politie: 10.000 verdachte statushouders bleken vreemdelingen te zijn). Hierdoor is het moeilijk om cijfers en beweringen van journalisten te checken, mocht de lezer daarvoor überhaupt tijd hebben (alle documenten staan hier). En dat checken is nodig, want journalisten die schrijven over criminaliteitsstatistieken, dat gaat nogal eens mis.
In dit geval ging het onder andere mis toen journalisten de vraag stelden of asielzoekers “crimineler” zijn dan “gewone burgers” en “niet-westerse allochtonen”. De Telegraaf maakte deze vergelijking in een kort artikel met nota bene de titel ‘Cijfers schieten tekort’. De Volkskrant maakte eenzelfde vergelijking in een poging de bewering in de Telegraaf te checken.
De journalisten lijken zich echter niet te realiseren dat de politiecijfers zodanig tekortschieten dat hierover geen zinnige uitspraak valt te doen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Uit heel Duitsland worden inmiddels politieagenten opgetrommeld om de rellen rond de G20 het hoofd te bieden. Meer dan honderd agenten raakten tot dusver gewond.
COLUMN, OPINIE - Voordat ik op vakantie ging, speelde er een kleine rel in medialand: de oproep aan adverteerders op de site van GeenStijl om zich daarvan terug te trekken. Ik ben even kwijt wat de directe aanleiding nu precies was, maar het had iets te maken met seksisme op de site en een aantal feministen en hun medestanders was het nu – eindelijk – zat. Ik heb geen idee wat het resultaat van hun actie is geweest en wellicht is GeenStijl al wel ter ziele, wie zal het zeggen.
Wat ik van de rel opgepikt had, bleef me tijdens mijn vakantie bezighouden en zo kwam ik op een gedachte die me nooit eerder te binnen was geschoten. Dat GeenStijl niet veel verschilt van de grootste pestkop op het schoolplein weten we allemaal. Dat wat op het schoolplein een ‘pestkop’ heet, in het volwassen leven wordt aangeduid met ‘haatzaaier’, weten we ook. Dat, als we het over groepen of volken hebben, haat zaaien enorm uit de hand kan lopen – en dan druk ik me nog eufemistisch uit – weten we ook al eeuwen. Maar één detailkwestie had ik me nog niet gerealiseerd: pestkoppen en haatzaaiers zijn niet origineel.
COLUMN - Abraham kwam uit Ethiopië en woonde lang in Amsterdam. Daar begon hij een restaurant: Ibssa. Het liep goed, maar de maaltijden waren zo spotgoedkoop dat Abraham alle zeilen moest bijzetten. Zijn broer Ephraïm en diens vrouw Maureen, die ook in Amsterdam woonden, hielpen vaak een handje in het restaurant, al zat Maureen vaak in Oeganda om daar ontwikkelingswerk te doen.
Stuk voor stuk zijn ze buitengewoon gastvrij. Arne, een collega van me, die in Oeganda goed bevriend was geraakt met Maureen, kreeg direct hun zolderkamer toen hij na zijn verblijf in Oeganda terugkwam en zonder woonruimte zat. Uiteindelijk heeft Arne acht maanden bij hen op de zolder gewoond. En natuurlijk at hij geregeld in Ibssa.
Abraham kon het steeds moeilijker bolwerken. Bovendien miste hij zijn vrouw, die in Londen werkte, en hun kind. In 2016 verkocht hij de zaak. Restaurant Ibssa kreeg een nieuwe naam – het heet nu Taytu, naar een Ethiopische keizerin – en Abraham vertrok naar Engeland. Met zijn vrouw Turufat en hun inmiddels vijfjarige zoon Abem bouwde hij een nieuw leven op in Londen. Het ging ze goed. Bovenal: ze waren eindelijk weer bij elkaar.
Tot die vroege ochtend, nu bijna een week geleden, waarin hun flat in mum van tijd in een vuurzee veranderde.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
NIEUWS - Want niet de juiste bouwvergunning:
Israeli authorities insist that stop-work orders were issued before soldiers carried out raid on solar farm which allegedly did not have proper building permits.
En dus is het volstrekt gelegitimeerd om e.e.a. te vernielen:
… Comet-ME, the aid organisation which installed the panels, said that between 60 and 90 were taken away intact and other equipment at the site destroyed and left behind by Israeli forces.
REPORTAGE - Een korte reportage van de Wall Street Journal van drie weken geleden werpt het licht op een belangrijke inkomstenbron van ISIS: het plunderen van oudheidkundige kunstschatten. Via tussenpersonen worden deze verkocht aan westerse kopers. Geschatte opbrengst voor ISIS: 88 miljoen dollar per jaar.
Het vernietigen van kunstschatten door ISIS is breed uitgemeten in de media. Wellicht was dat meer een PR-stunt en wil ISIS toch vooral ook aan de kunstschatten kunnen verdienen.
Een duidelijk betoog op de website van Verus, de scholenvereniging voor Katholiek en Christelijk onderwijs: De overheid is mogelijk zelf schuld aan fraude gevallen op scholen.
Even maar stonden wij stil bij het nieuws over sjoemelende leraren op een Rotterdamse mbo-school en hoorden de reactie van de schoolbestuurder en de staatssecretaris aan. Een incident, zo zal de veronderstelling van velen zijn geweest. Strafmaatregelen, een nieuwe wettelijke regel desnoods en klaar is kees. Maar zo is het niet.