Thomas van Aalten, auteur op Sargasso

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

REALITY, the making of | pt. 04: Gordon en Carlo als sidekicks

27 maart 2009 , 14:00 , door Thomas van Aalten

Wat vooraf ging: Dian, Guy en Troy wandelen rond op de Miljonair Fair. De cameraploeg houdt hun acties nauwlettend in de gaten. Guy beent na een korte podiumact richting backstage. Dian volgt hem.

We belanden in een kleedkamer. Chrystal champagne en blikjes Cleanema in de koelkast. Manden vol vers fruit. Mooie modellen worden opgemaakt door topstylisten. Een flatscreen met daarop livebeelden van de Miljonair Fair: Troy wordt geïnterviewd door een blondine in een glitterpakje.
Guy staat op en begint zich op te drukken. De pezen en spieren van zijn armen bollen op als Guy met zijn neus vlakbij de grond is. De modellen in de kleedkamer kijken vol bewondering naar Guys lichamelijke inspanning. Na ruim vijftien minuten heeft hij meer dan tweehonderd keer opgedrukt. Uitgeput loopt hij in een rechte lijn naar de douchecel, waar hij zijn perfecte lichaam inzeept. Er komt condens op de lens van de camera, dus de cameraman veegt de hele tijd met zijn doekje de druppels weg. Guys huid is volledig gelaserd, er is geen haartje meer op zijn lichaam te zien, behalve op zijn gezicht. Zijn lul lijkt een roze, rubberen dildo. De camera volgt de lijnen van zijn lichaam en ontwijkt de perfecte penis. Guy kijkt me aan, en ademt hevig in en uit. Zijn vingers vinden zijn tepels. Hij streelt ze en kijkt opgewonden mijn kant op. Een andere camera registreert mijn beduusde reactie.
Mark komt de kleedkamer binnen en lijkt verontwaardigd. ‘Wat zijn jullie hier aan het doen?’ roept hij. ‘Het moet verdomme geen porno worden. Ik kijk mee in de portacabin, ik zie verdomme alles, wat dachten jullie?’
De cameraman kijkt schaapachtig naar Mark, die een shirt naar de naakte Guy gooit. ‘Kleed je aan, mr. Nice Guy. Ik wil over een kwartier een interview met Dian vanaf podium 1, met Gordon en Carlo als sidekicks. Begrepen?’ Achter Mark komt een floormanager met een headset op aangelopen. Hij prikt een microfoontje op mijn shirt en een visagist neemt mijn gezicht en kapsel onder handen. In mijn ooghoek zie ik Guy kwaad met een handdoek smijten.
Ik word naar het juiste podium gestuurd en krijg van de regie door mijn in-ear monitor door wat ik moet zeggen en ik lees mijn teksten van de autocue tijdens het van tevoren bedachte interview. Zelfs alle grapjes van Gordon en Carlo zijn zorgvuldig gerepeteerd tijdens een doorloop, begreep ik van een stagiair die me vanmiddag aansprak.
Ik vertel over het misbruik uit mijn jeugd, over mijn drugsverslavingen, over de drankproblemen, en hoe ik daarna de liefde van mijn leven vond via een datingprogramma voor de doelgroep tussen de twintig en de dertig, mijn relatie op de proef stelde in Temptation Island, et cetera. ‘En toen ik een kind was,’ zeg ik als een robot, ‘heeft mijn zus mijn knuffelolifant met een mes stukgesneden.’ De zaal lacht en begint te joelen. Dan komen vijftien danseressen het podium op, begeleid door de muziek van de Toppers. Gordon playbackt terwijl Carlo een gekke pruik uit een verkleedkist opzet. Ik lach en dans mee maar in de coulissen zie ik Guy naar me kijken terwijl hij zijn bovenlichaam laat insmeren door een thaise masseur. Zijn lichaam glanst van de olie. Hij kijkt me strak aan, emotieloos en koud, maar ook alsof hij iets van plan is. De backstage camera danst om hem heen en dat beeld wordt geprojecteerd op de videowalls aan weerszijden van de ruimte. In de lauwe menigte heeft iemand een spandoek opgehangen met de tekst “Dian, Komt-ie dan”.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ajax – FC St. Pauli: 0-1

23 maart 2009 , 11:49 , door Thomas van Aalten

ringen

Tijd voor bling bling en sport. Van een potje voetbal houden ze bij de Hamburgse cultclub FC St. Pauli óók wel, maar het is vooral de merchandise, het politieke engagement en de rock n’ roll attitude die het tot een der beruchtste clubs van de wereld maken. Welke andere club liet zich ooit sponsoren door Jack Daniels of bezingen door Turbonegro? (So, what do think about Hansa Rostock? They are pussies!) Het is bijna anti-voetbal.

Na vele jaren van boekhoudkundige blunders en schoten in eigen doel probeert trainer Holger Stanislawski zijn mannschaft op het goede pad te houden. Er zit een stijgende lijn in, toch kom je ze de komende jaren niet tegen in de UEFA-cup of Champions League. Maar in de FC St. Pauli Shop is het dringen voor de nieuwe zegelring à 139 euro (dus niet geschikt voor crusties). Zeg zelf, beter dan dat gare ding voor een paar tientjes van Ajax.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Genoeg is genoeg: verbied de vervlakking

22 maart 2009 , 13:43 , door Thomas van Aalten

weeswijs ‘Vervlakking is een fascistisch verschijnsel dat zelfs leidt tot geweld’, schrijft Thomas van Aalten. Daarom moet dat verschijnsel, net als uitingen ervan op televisie, radio, internet, mobiele telefoons en alle andere media, worden verboden.

Ik ben zo’n ongelovige hond, een ambitieuze schrijver die het lef heeft een artistieke carrière na te streven. Vijf romans, elke dag een paar online berichten, een paar filmscripts en televisie-items en dat allemaal voor mijn dertigste. Voor een grijpstuiver. Maar de media vinden voor afvalligheid van de verveling de artistieke doodstraf gepast. Afgelopen maanden werd dat weer realiteit: talloze boeken en films werden door recensenten over het hoofd gezien, maar overal konden we lezen over de usual suspects. Al 40.000 exemplaren verkocht! Bekend van TV! Bekend van Internet! Bekend van Bekend Zijn!

Genoeg is genoeg. Laten we ophouden met cultureel correct gedraai en gekonkel. Het is goed dat Jeroen Brouwers in de Volkskrant in het katern Cicero afgelopen zaterdag zijn kans schoon zag om uitgevers en culturele kermisklanten de mantel uit te vegen, maar het lost de kern van het probleem niet op. De kern van het probleem is de fascistische verveling, de zieke ideologie van nivellering zoals neergelegd in de moderne Mein Kampf: de multomap vol facts and figures over marktwerking, de harde cijfers, de succes stories. De sound bites in talkshows laten weinig aan de verbeelding over.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

REALITY, the making of | pt. 03: Recht op immuniteit

20 maart 2009 , 14:00 , door Thomas van Aalten

Aflevering 3: Recht op immuniteit

Wat voorafging: Dian, Troy en Travis zijn inmiddels door alle rondes heen en zijn de drie kandidaten voor de multimediale realityproductie waarvan niemand de naam, het doel en het concept kent. Waarom is Monica er nog niet bij? Vorige keer was ze zo goed als zeker door. Het drietal is op weg naar de Miljonair Fair.

Als kind was ik al geobsedeerd door beroemdheden. Ik droomde ervan om rond te rijden in limousines en me verborgen te houden achter geblindeerd glas, ik droomde ervan te weigeren om op de foto te gaan en handtekeningen uit te delen, dronken afgebeeld te staan in een roddelblad en overal gevolgd te worden door paparazzi en fans. Het maakte me dan niet veel uit hoe ik dat zou bereiken.

We zitten in de auto, op weg naar de Miljonair Fair. Guy schept op over zijn nieuwe aanwinst. Onze vierde kandidaat is er nog niet bij. ‘Er zit een koelkast in,’ zegt Guy tegen de achteruitkijkspiegel. ‘Skylight lounge sensation met Vista Roof. En vergeet het ambi-light niet.’ Ik leg mijn benen op het voetenbankje en kijk naar buiten. Een cameraploeg doet verslag van een auto-ongeluk op de ring. Ik kan niet onderscheiden of het voor een bioscoopfilm of een actualiteitenrubriek is.
Troy zingt met een nummer van zijn i-Pod mee omdat hij straks op de Miljonair Fair een liedje moet zingen. Het wordt een nummer van R. Kelly, iets dat goed bij hem past volgens de A&R-manager van Universal.
Guy neemt een slokje van zijn blikje Cleanema en zegt tegen de cameraman, die nu al een halfuur lang onafgebroken mijn decolleté lijkt te filmen: ‘Heb je het logo van Ford wel goed in beeld? Ik word persoonlijk gesponsord. Anders dan de anderen, bedoel ik. Ik heb een exclusieve deal.’
Inmiddels belanden ook wij in de file. De snelheidslimiet, aangegeven op de elektronische borden boven de weg, wordt omlaag gebracht naar 50 kilometer per uur. Iedereen weet dat dat een leugen is. Wie in zo’n file 50 kilometer per uur kan rijden, zal ook harder rijden. De realiteit is dat iedereen langzamer rijdt. 50 kilometer is gelijk aan stilstand. Ik krijg een sms-je van Monica.
dian3
Ze heeft vandaag in een kliniek al haar beharing op haar onderlichaam weg laten laseren omdat de harsbehandeling, die ze had ondergaan op advies van Mark en Travis, kennelijk niet hielp. Ze is echter nog niet door de voorrondes heen. De vorige kandidaat was al na drie weken weggestemd door Guy, en die laat zich echt niet zomaar uit de schijnwerpers spelen door een nieuwe aanwas. Dat heeft hij ook wel duidelijk gemaakt. Hij heeft een haag van sponsors en andere sympathisanten om zich heen verzameld.
Troy stopt met zingen en kijkt door het raam naar buiten waar iemand op een brancard in een ambulance wordt gereden. Zonder al te veel omhaal filmt hij het met zijn mobieltje en uploadt het naar YouTube op zijn mini-laptop die op zijn schoot ligt. Ik kijk over zijn schouder mee en zie hoe hij het behendig op allerlei fora plaatst, bijgestaan door allemaal kreten en smileys. Overal schrijft hij Stem Op Troytjuhh, met een link naar zijn Hyves pagina. Hij klapt de laptop dicht, doet de koptelefoon van zijn i-Pod weer op en sluit zijn ogen om nog even een powernap te doen.Terwijl Guy zich agressief tussen alle auto’s manoeuvreert vraag ik me af of het sjaaltje om zijn nek niet te metroseksueel is voor een man als hij. De cameraman schakelt zijn camera uit en maakt het zichzelf makkelijk. Hij pakt een blikje Cleanema uit de koelkast en leunt ook naar achter. Het zwarte leer kraakt onder zijn rug.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Met Peter Langhout naar Hotel No Name

18 maart 2009 , 12:30 , door Thomas van Aalten

noname2

Nederlanders zijn net als Britten en Russen dol op buffetten met veel ei, all-inclusive recreatie en discountreizen. Wat is er mooier dan tegen bodemprijzen vliegen naar een hotellenbaai in Turkije, Griekenland of Spanje? Geen clue waar we ons bevinden op de landkaart, als de zalmsalade met gevulde eieren en ananasschijven maar klaar staat. Wel even klagen als de trapleuning los zit. Toerisme, ik heb er toch zeker récht op. Ach, wat maakt het eigenlijk nog uit waar we naartoe gaan? Boek vandaag deze voordeelpakker, ‘slechts drie kwartier rijden’ van Disneyland Parijs. Waar dat precies mag zijn, is uw zaak niet. Dat bedenkt de buschauffeur ter plekke wel.

noname3

Ga voor een anonieme trip vol fabrieksmatig entertainment met het gezin naar Hotel No Name. Één ding ontrafelt de reisgigant vast: ‘De driepersoonskamers zijn geschikt voor een gezin van drie personen, maar niet voor drie volwassenen.’ Wij vermoeden een garagebox in een Parijse banlieu met rondslingerende, half leeggelopen luchtbedden. En dat voor 139 ronde euro’s. Inclusief twee dagen kokhalzen in een touringcar (onbeperkt gebruik van toilet en ventilatiesysteem). Graaien maar!

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

NPS-link mag niet op site Omroep C

17 maart 2009 , 16:30 , door Thomas van Aalten

dolman2
Margreet Dolman, het typetje van Paul Haenen dat al sinds 1821 uit de verkleedkist wordt getoverd, deed onlangs in haar ultrakorte NPS-programma ‘De kunst van Margreet Dolman’ een beetje promotiewerk voor Omroep C. Dat mocht kennelijk van de NPS (of niemand anders, behalve de stagiair, was nog op kantoor toen de aflevering op betacam werd afgeleverd). Wat níet mocht van de NPS, was het betreffende fragment (gewoon geript van uitzendinggemist.nl) van Dolman plaatsen op de site van Omroep C. Gevolg: fax van juridische zaken.

Omroep C is één van de initiatieven die meer leden dan kijkcijfers zullen hebben maar toch een poging doen om onderdeel te worden van het publieke bestel – en terecht. Welke andere zender zou het nog eens in zijn hoofd halen om mogelijk een tv-serie van Wim T. Schippers te produceren? (het zou tijd worden).

Het stukje waarin Dolman pleit voor een nieuwe omroep voor kunst en cultuur, mag niet op de site van Omroep C. ‘Uw organisatie heeft geen toestemming om het fragment te gebruiken,’ aldus de NPS. De hele fax kan je hier lezen. Nou, nou. NPS-hoofdredacteur Kunst en Cultuur Bart Soepnel (tot vorig jaar verantwoordelijk voor de filmprogrammering op SBS en Veronica), is vast bang voor concurrentie in de vorm van een écht artistiek eskader van Omroep C.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Cadeau van spijtoptant

17 maart 2009 , 08:00 , door Thomas van Aalten

sorry3

Na zijn bezoek aan Pauw en Witteman ging het toch jeuken bij de Amsterdamse burgemeester.

‘Baroeg, kun je een taart voor mij bezorgen in Amsterdam-Noord? O, en vraag om het bonnetje van zijn kaakchirurg, voor de vergoeding van de tandprothese.’

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De hulpsinterklazen van Rita Verdonk

16 maart 2009 , 14:00 , door Thomas van Aalten

In haar openingsspeech op de wáánzinnig goed bezochte ‘Meedenkdag’ van zondag 15 maart jl. maakte Rita Verdonk haar ‘stevige en professionele’ voorzitters van de kieskringen bekend.

Naast de gebruikelijke voormalige VVD-ers die van hun geloof zijn gevallen (Cees Pille, Yolanda Bolleurs en een voormalig ÉénNL-er (Ronald Hunse) vallen Suzanne den Dulk en Harry Bakker op.

dendulk
De Alkmaarse Den Dulk kwam eerder in opspraak omdat ze bij de VVD een ‘greep uit de kas’ had gedaan – iets wat ze zelf afdeed als smaad, en Harry Bakkers eigen Lijst Harry Bakker viel in 2008 uiteen omdat zijn eigen partijgenoten hem de rug toe keerden in… wereldstad Drimmelen. Stevig en professioneel: het komt helemaal goed bij TON! Misschien de uitslagen van de verkiezingen bekijken in, eh, Dansen bij Danny’s? Daar is Verdonk immers al eerder geweest. Trots op Nederland is niet de grootste, maar wel de gezelligste familie van Nederland.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het begint met taal, maar niet bij VROM

15 maart 2009 , 18:30 , door Thomas van Aalten

Al enige tijd is hij te horen, een radiospotje van VROM die de Nederlandse taal propageert onder de noemer Het begint met taal. Een krukkig sprekende buitenlander begrijpt niet wat de Nederlander bedoelt. ‘Wilt u broeder of dokter worden in het ziekenhuis?’ vraagt de Nederlander. ‘Niet mijn broer werken, iek werken’. Maar wij maken de taaltest op de site van Het begint met taal ook al fout.

De kans is klein dat een anderstalige naar Radio 1 zal luisteren en als hij het al doet, zal-ie vermoedelijk weinig begrijpen van de radiospot van Postbus 51. We juichen elk initiatief toe, hoor. Maar als wij al de test op de site van hetbegintmettaal.nl niet goed maken, wat moet Achmed, Zohair of Mbeke er dan van maken?

inburgering2
inburgering1

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

POPNED en Wakker Nederland, achtung: Jack van Gelder is pro-Wilders

14 maart 2009 , 12:32 , door Thomas van Aalten

boulahrouz
In november 2008 pleitte Ronald Kaatee, medeoprichter van de Populistische Omroep Nederland, op de opiniepagina in de Volkskrant voor meer pluriformiteit bij de publieke omroep. De zetels bij de publieke omroepen zouden immers teveel vastgekleefd zitten aan linkse zitvlakken. Ik citeer Kaatee: ‘In omroepland zijn de sociaal-liberale posities stevig verankerd. Zelfs een sportjournalist met sympathie voor Fortuyn – Hans Kraay sr. – kon vertrekken.’ Mogen wij even linkspopulistisch doen? Kaatee, maar ook de aanhang van Wakker Nederland mag zich verheugen op goed nieuws. Of niet, want het is een beduchte concurrent ‘op rechts’: NOS-medewerker Jack ‘glimmende rookworst’ van Gelder is pro-Wilders, lezen we vandaag in een interview in het Parool.

Van Gelder vindt de islam gewoon ouderwetsch ‘gevaarlijk’. ‘Als ze mij dingen door de strot willen duwen, verzet ik mij daartegen’. Welke ‘dingen’ het zijn? Kebab die niet kosher is? We dachten altijd dat sport juist verbroederde. Mooi voorbeeld is dat Cruyff ooit (tevergeefs) een lans brak voor Salomon Kalou, die van Verdonk in 2006 geen verblijfsvergunning kreeg. Of dat zo’n beetje elk elftal ter wereld multicultureel is. Jack zou Allah dankbaar moeten zijn als Khalid Boulahrouz voor Oranje het veld op rent. Dat wordt dringen voor de microfoon van de NOS in de kleedkamers van het nationale elftal. ‘Als ik op iemand stem, is het op Wilders,’ aldus Van Gelder in het Parool. Wilders zou volgens Van Gelder zelfs een geschikte gast zijn aan de (Ikea?)tafel bij een EK of een WK. Wel even Ibrahim Affelay of Khalid Boulahrouz, befaamd GroenLinks-sympathisant, weghouden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

REALITY, the making of | pt. 02: Old Spice

13 maart 2009 , 14:00 , door Thomas van Aalten

Aflevering 2: Old Spice

Wat voorafging: Dian is bij Mark en Travis op auditie voor een ‘multimediale realityproductie’ geweest, alwaar zij een camera rectaal kreeg ingebracht om te kijken of zij wel voldoende Cleanema heeft gedronken. Cleanema, een drankje waarmee ontlasting volledig geur- en reukloos wordt, is hoofdsponsor. De voorrondes zijn inmiddels achter de rug. Dian zit nu met haar mede-kandidaat Monica in café-restaurant Dauphine.

‘Ik had eerst helemaal niet door wat ze nu precies van me wilden. Er waren een paar vragen, een paar psychologische tests en that’s it. Wat denk jij, Dian: kip of vis?’
‘Hmm?’
‘Welk gerecht zal ik nemen?’
‘O… sorry. Ik ben afgeleid. Daar, is dat Guy zelf of een look-a-like? Ze hebben in dat geval zijn haarlijn perfect nagebootst. Ik zou het mobiele nummer van de grimeur moeten hebben als het hem niet is.’
Monica draait zich voorzichtig om. ‘Mijn god, ik zie het verschil ook niet. Hij lijkt wel veel op het typetje.’
‘Nee, hij is het echt. Hij komt hierheen.’

‘Dames.’ Guy komt aan ons tafeltje zitten en wenkt de ober. ‘Business lunch?’
‘Zoiets,’ zegt Monica. ‘Ik heb ook net auditie gedaan.’
‘Auditie?’ Guy kijkt met een mengeling van interesse en verbazing, alsof ze er niet toe in staat zou kunnen zijn. ‘En waarvoor?’
‘Een nieuw crossmediaal project, ik kan er nog niet teveel over zeggen,’ zegt Monica ontwijkend, terwijl Guy heus wel weet waar dit over gaat. Ik neem een slokje van mijn bubbeltjeswijn.
‘Toe maar.’ Guy pulkt aan zijn manchetknoop. Hij wrijft daarna met zijn hand over zijn gladde zonnebankbruine wang, om te voelen of zijn Wilkinson goed werk heeft gedaan. Guys handen zijn perfect, alsof ze zo uit het wassenbeelden museum komen. ‘Toch niet toevallig voor Lucifer Producties?’ Hij trekt zijn wenkbrauwen hoog op.
Ik zet mijn glas neer. Ik kijk
Guy lacht naar Monica. ‘Dus het is waar? Jij bent de derde kandidaat?’
‘En hier aan tafel zit kandidaat nummer vier,’ zeg ik en kijk vrolijk naar Monica, die duidelijk minder gelukkig is met mijn opmerking.
Guy kijkt van Monica weer naar mij. ‘Dames, wat vertellen jullie me nu? Wat een toeval. Te mooi om waar te zijn. Ik loop even Dauphine binnen voor een lunch en we hebben gelijk een match.’
‘Ik zag al in de Metro aangekondigd staan dat jij mee ging doen,’ zegt Monica. ‘Van ons is nog niets zeker.’
‘Hoe het ook zij, het worden twee mannen, twee vrouwen, wedden?’ zegt Guy en bestelt bij de ober een wodka. ‘Netjes in balans. Daarbij heb ik Joods bloed, heeft Troy iets Surinaams en zijn jullie ook verschillend. Ik zie het wel gebeuren.’
‘Het zou te gek zijn,’ zegt Monica. ‘Maar ik wil echt voorzichtig zijn…’
‘Jullie worden het. Allebei. Wedden?’

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Jan Siebelink is James Last en andere literaire look-a-likes

13 maart 2009 , 12:00 , door Thomas van Aalten

Omdat boekenlezen eigenlijk iets uit de tijd van de stoomwals is, maken we het voor de leek makkelijk. Een variant op de who’s who in de letteren van HP/De Tijd, maar dan verklaard aan de hand van zijn of haar look-a-likes. Een willekeurige selectie.

Jan Siebelink – James Last
jameslast

Zowel Jan als James is populair bij de verstikte dorpen rond de Veluwe. Onder de toonbank wordt hun werk massaal verkocht in Ermelo, Harderwijk, Putten en Nijkerk. SGP-er Bas van der Vlies luistert vermoedelijk zelfs op zondag in Maartensdijk naar James Last en als zijn vrouw naar bed is, knielt hij in het geniep op een Bed stron – eh, violen.

Gerbrand Bakker – Erasure
bakker erasure

Hoewel je denkt voor wat cock and bum fun altijd aan de fleecetrui van de warme Bakker te mogen trekken, kent Bakker geen genade. ‘Die man moet dood!’ kan hij in zijn stamkroeg verkondigen als de schaatsen die dag teveel hebben gekneld. Kijkt soms net zo gekweld als de heren die ooit een hit hadden met ‘Sometimes’. Bakkers vele herdrukken en vertalingen doen het echter beter dan het oeuvre van het synthesizerduo. Van een Schijt Aan Gerbrand Bakker-dieet, als variant op Sonja Bakker, hebben wij dan nog niet gehoord.