Schuur

45 Artikelen
52 Waanlinks
546 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Schuur doet normaal gesproken iets met telefoons.
Foto: copyright ok. Gecheckt 08-11-2022

Zelfmoord door de jaren heen: Verdrinken is zó 1960

DATA - Whitney Houston bezweek mogelijk door een combinatie van het antidepressivum Xanax en alcohol. Het is niet bekend of het om een bewuste zelfmoordpoging ging, maar het is natuurlijk niet uit te sluiten. En ze zou zeker niet de eerste zijn die de hand aan zichzelf sloeg. Amy Winehouse dronk zichzelf ruim een half jaar geleden dood. Kurt Cobain schoot zichzelf door zijn hoofd. Herman Brood sprong van het Hilton. Fien de la Mar koos ook voor de dood door uit een raam te springen, nadat ze eerder al trachtte haar polsen door te snijden. Een overdosis heroïne velde Sid Vicious. Ian Curtis en Michael Hutchence hingen zichzelf op. De voluptueuze Lolo Ferrari koos voor antidepressiva en kalmeringsmiddelen. Er zijn diverse manieren om het eigen leven, om welke reden dan ook, te beëindigen. Wie deze lijst van bekende en minder bekende zelfmoorden op Wikipedia doorneemt, zal echter twee zaken opvallen. Allereerst betreft het in meerderheid mannen en ten tweede is de gebruikte methode vaak ophanging en kogels. De enkele vrouwen die de lijst sieren lijken veelal te kiezen voor een vorm van vergiftiging. Is dit een significant verschil tussen mannen en vrouwen of is het toeval?

In 2010 pleegden in Nederland 1600 mensen zelfmoord, zo is door het CBS geregistreerd. 1124 waren daarvan mannen, dat is ruim 70% van het totaal. In meer dan de helft van de gevallen werd daarbij gekozen voor ophanging of verwurging. De nummers 2 en 3 van doodsoorzaken zijn respectievelijk een overdosis medicijnen en/of alcohol en zichzelf voor de trein werpen (beiden iets minder dan 12% van de gevallen). Ophanging of verwurging is ook een veel gekozen methode door vrouwen, doch in beduidend mindere mate: 37% koos hiervoor. Medicijnen en/of alcohol zijn goed voor 26% van de doodsoorzaken bij vrouwen. Maar er zijn meer significante verschillen te herkennen tussen mannen en vrouwen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het nieuwe CDA en de schrijnende gevallen

In een jaar tijd heeft Nederland drie min or meer schrijnende asielgevallen verwerkt via de media. Allereerst was er Sahar, het toen veertienjarige Afghaanse meisje, dat na veel gedoe uiteindelijk mocht blijven. In de tweede helft van 2011 kwam Mauro Manuel in het nieuws. Een waar mediacircus volgde en Mauro werd, net als Sahar, in korte tijd een bekende Nederlander. De afgelopen weken kwam conciërge Abdul en zijn twee kinderen om de hoek kijken en leek het heel even alsof het circus zich zou herhalen. Daar waar Mauro en Sahar maandenlang het nieuws beheersten, kreeg Abdul echter redelijk snel zijn verblijfsvergunning terug. Binnen twee weken lag de brief van Minister Leers al op de deurmat met de voor hem blijde boodschap dat hij mocht blijven.

Wat is hier aan de hand? Waarom moest voor Sahar en Mauro een waar mediaoffensief op touw gezet worden om tot enig resultaat te komen, terwijl Abdul redelijk in de luwte zijn verblijfsvergunning herkreeg en hij hier mocht blijven met zijn kinderen?

Allereerst moet worden opgemerkt dat Abdul specifiek niet koos voor aandacht op grote schaal. De school, waar Abdul als conciërge werkte, zocht weliswaar de media zelf ook op, maar wilde de invloed van die media niet opblazen. De aandacht van de politiek moest getrokken worden, maar de situatie moest niet worden uitgemolken, zoals bij Sahar en Mauro. De reden hiervoor was een bewuste keuze om de politici in alle rust en met weinig druk van de publieke opinie tot een afgewogen beslissing te laten komen. De landelijke media berichtten er wel over, maar over het algemeen beperkte zich dat tot twee berichten: “Hij moet weg” en “Hij mag blijven”. Een uitnodiging voor Pauw en Witteman bijvoorbeeld werd echter afgeslagen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 15-03-2022

Meneer Abdul moet blijven

“Meneer Abdul” noemen de kinderen hem op de basisschool. Abdul Momand is conciërge op de St. Michaëlschool in Hazerswoude-Dorp. Hij is een goeiige, aimabele en goedlachse man, waar geen kwaad in zit. Alle kinderen zijn dol op hem. Hij wordt door iedereen, ouders, kinderen en leerkrachten, op handen gedragen.

Maar meneer Abdul mag niet langer blijven. De IND heeft vorige week besloten dat Abdul zijn koffers mag pakken voor een enkeltje Kabul. In zijn eentje. Zijn vrouw is enkele jaren geleden plotseling overleden en hier te lande begraven. Zijn twee kinderen, tieners nog, waar hij zelf voor zorgt, hebben wèl de Nederlandse nationaliteit gekregen, maar staan nu voor de onmogelijke keuze: samen hier blijven of met vader mee naar de puinhoop die Afghanistan heet dat ze alleen kennen uit het nieuws waarvan ze de taal niet spreken.

Abdul was in Afghanistan sinds 1977 lid van de socialistische Democratische Volkspartij van Afghanistan (DVPA), welke een jaar later de macht zou grijpen en grootscheepse hervormingen doorvoerde op economisch en sociaal-cultureel vlak. Tussen 1980 en 1992 werkte Abdul voor het Ministerie van Defensie en de Staatsveiligheidsdienst (KhAD/WAD), naar eigen zeggen in ondersteunende diensten. Zijn werkzaamheden bestonden uit administratieve taken, het verspreiden van interne post en het begeleiden van bezoekers. In die periode is Abdul met enige regelmaat bevorderd, uiteindelijk tot luitenant-kolonel bij de Presidentiële Garde onder het Ministerie van Defensie en later het Ministerie van Staatsveiligheid.

Foto: copyright ok. Gecheckt 04-10-2022

Nederlands bodemgebruik in kaart gebracht

DATA - “Als je al het asfalt in Nederland bij elkaar voegt, dan kun je hiermee de hele provincie Utrecht vullen,” vertelde iemand me ooit eens. Vooruit, Nederland is behoorlijk geasfalteerd, maar zovéél? Het leek me nogal een sterk verhaal, een broodje aap. Toen ik dezelfde claim recentelijk weer ergens zag, doch nu in een studieboek in plaats van aan de bar van een horecagelegenheid in de late uurtjes, werd het tijd dat eens te verifiëren. En mijn aanname was fout, het broodje aap bleek gewoon realiteit. Utrecht is weliswaar geen grote provincie, maar kan aardig worden opgevuld met Neerlands asfalt. Het totale landoppervlak van de provincie Utrecht is 138.328 hectare, terwijl ons hoofdwegennet volgens het CBS 106,115 hectare groot is. En dat is exclusief de straten in woonwijken. Als je die allemaal zou meerekenen, dan is het aannemelijk dat je inderdaad aardig in de richting komt van de volledige provincie Utrecht.

Tijd voor een gedachte-experiment. We gaan Nederland volledig herindelen, hypothetisch uiteraard. We graven de boel helemaal af, we verhuizen de hele bende naar alle uithoeken van ons land en we plaatsen de verschillende soorten bodemgebruik allemaal soort bij soort. Bebouwing bij bebouwing. Het boerenland op één hoop. Al het bos bij elkaar. Alle storthopen geconcentreerd in een uithoek. Nederland zou er dan zo uit kunnen zien:

Vorige Volgende