Schütz, auteur op Sargasso

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Update on updates Kopenhagen

18 december 2009 , 16:34 , door Schütz

Voor wie het nog niet weet: dit is de slotdag van wat het einde van het belangrijkste geopolitieke proces in jaren – had-moeten-zijn. Maar het einde is nog lang niet in zicht.

De Britten hebben de hele nacht onderhandelingen geleid waarin meningsverschillen tussen Noord en Zuid onbedoeld groeiden in plaats van slonken. Die arme Ed Miliband. Hoofdonderwerp van discussie was de status van het einddocument. Wordt het een statement, wordt het een verklaring? Eén ding is zeker: het wordt geen nieuw klimaatverdrag. Op Bali is in 2007 afgesproken dat de wereld hier nog 2 jaar voor nodig zou hebben. Twee jaar verder bleek de Bali Road Map echter in drijfzand te eindigen. ‘Achteraf hadden we ons vannacht inderdaad beter over andere zaken kunnen buigen’, aldus Miliband, de Britse energieminister – en een van de meest ondernemende onderhandelaars in Kopenhagen.

Maar geen zorgen, inmiddels zijn 110 premiers en presidenten gearriveerd. Leiderschap als slotakkoord. Gisteren werden ze onthaald op een galadiner door het Deense koninklijk huis. Het is wat vroeg voor een feestelijk banket, attendeerde Greenpeace, dat er alweer in was geslaagd, met een vlinderdasje, een donkere auto en een oude rooie jurk naar binnen te wandelen. Politicians talk – Leaders act, ontvouwden hun spandoeken binnen, live op de Deense tv.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wolken traangas, protesten gaan ’s nachts door

15 december 2009 , 01:37 , door Schütz

Een internet gevonden, dus hier ook een korte Kopenhagen-update van Schütz, waar het echte nieuws nog immer niet uit het Bella Center komt, maar uit de straten, waar grote en grotendeels spontane klimaatacties elkaar onafgebroken opvolgen.

Vandaag was voor de groene groepen een erg geslaagde actiedag, de derde op rij van grote gerichte demonstraties. De aandacht ging specifiek uit naar de problematiek van klimaatontheemden (honderden miljoenen, verwacht UNDP) – maar de onderliggende boodschap is continu dezelfde: system change. Weg van de gedachte dat economische groei een constante moet zijn.

Een grote groep sympatisanten van Climate Justice Action werd aanvankelijk ter hoogte van het Deense parlement omsingeld door meerdere peletons politie, maar wist uiteindelijk vrij te breken en Christiania te bereiken. Opvallend was dat indivuele activisten niet door het politiekordon naar buiten wilden breken, maar dat daarentegen juist nieuwe demonstranten zich tussen de busjes door wurmden om zich aan te sluiten bij het protest.

Heel Kopenhagen is in de ban van de vastberadenheid van de aaneengesloten internationale activisten, die overigens massaal worden aangevuld door de Denen zelf. Permanent hooveren de politiehelikopters en overal onvoorstelbare hoeveelheden politiebusjes, die random de stoepen op rijden om nieuwe checkpoints op te zetten – en voorbijgangers fouilleren.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Dat daar, de sluitpost van Kopenhagen?

15 oktober 2009 , 21:00 , door Schütz

Als we het klimaatprobleem binnen enige perken willen houden, moeten we in Kopenhagen met een gigantische koevoet een trendbreuk zien te forceren in de tot op de dag van vandaag versneld stijgende uitstoot van broeikasgassen. In het afgelopen jaar is daarom het getal 40 (emissiereductie voor alle industrielanden tussen 1990 en 2020) uitgegroeid tot de absolute succesfactor voor de klimaattop en het nieuwe klimaatverdrag.

daarbenik
Maar dat neemt niet weg dat de opvolger van Kyoto, volgens Yvo de Boer ‘het meest complexe verdrag ooit’, ook over zaken gaat die ver weg staan van onze kolencentrales, permanent verlichte badkamers en volgepakte snelwegen:

Het stoppen van ontbossing. Het vinden van een financieringsstructuur die structurele investeringen in koolstofarme economische groei mogelijk moet moet mogelijk maken.

Last Post
En dan is er de sluitpost. Voor ons althans. Want voor miljoenen mensen is het adaptatiefonds straks het enige beetje compensatie dat ze krijgen voor een vernietigd land – een vernietiging waar zij niet verantwoordelijk voor waren.

Als na rijst ook tarwe het niet meer doet in grote delen van India, zullen nieuw gekweekte droogtebestendige gewassen beschikbaar moeten zijn, zodat boeren nog ergens op kunnen overstappen. Wanneer de Kalahari zich uitbreidt over zuidelijk Afrika kunnen de kusten bewoonbaar blijven met onziltinsinstallaties, net als de Peruviaanse miljoenenstad Lima, dat straks geen zoet water meer heeft, want geen gletsjer bovenop de berg. Hollanse dijken zullen er wellicht wel altijd te duur blijven, maar als Bangladesh nog vaker onderloopt, moeten er tenminste vluchtheuvels kunnen worden gebouwd, voor de mensen en hun vee.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zonnenonsens – voor eens en altijd weg ermee

15 oktober 2009 , 19:29 , door Schütz

Ieder z’n vak, ieder z’n autoriteit. Als cardiologen wereldwijd een structureel verband vinden tussen roken, verhoogd LDL-cholesterol, vernauwde bloedvaten en hart- en herseninfarcten, dan accepteren we dat. Zij zijn immers cardiologen, zij weten hoe een cardiovasculair systeem werkt.

Het mag meteen al duidelijk zijn waar deze vergelijking naar toe gaat. Ik ga ‘m dan ook niet afmaken.

Het achterhoededebat met academisch ongetalenteerde nitwits is aan de cutting edge van de mensheid irrelevant, want het is volledig losgekoppeld van het wetenschappelijke debat – dat wél op onderzoek is gebaseerd en waar álle grote relevante wetenschappelijke instituten al lang consensus hebben bereikt over de 3 hoofdconclusies:

1. klimaatverandering is
2. we’re the ones
3. de schade is onaanvaardbaar

Updates binnen dat debat wijzen bovendien structureel één kant op: het is niet minder erg, het is erger.

Dus wat moeten we dan met de NUjij-generatie, die recentelijk een lang gestorven koe op internet hebben geplempt: ‘Het is allemaal fokking bullshit weet je want de zon doet heel die shit tog gewoon ben je domofzo’ – vrij geciteerd.

Jazeker, de zon.

Maar nee, niet de zon. En daar hebben we zometeen slechts 117 woorden voor nodig en daarna is het voor eens en voor altijd klaar met die lulkoek:

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

March on Copenhagen!

15 oktober 2009 , 13:13 , door Schütz

En breng je 40-spandoekje mee. Als al het andere niet meer werkt. Niemand heeft enig idee hoeveel mensen er in december naar Kopenhagen zullen afreizen. Grote NGO’s doen er officieel niet aan mee*, maar vanuit kleine netwerken, met wortels van Sydney tot Appelscha, lijkt er in december in Kopenhagen een klimaatdemonstratie te gaan ontstaan die zijn weerga niet kent.

Nooit eerder zouden zo veel mensen samenstromen om hun ongenoegen kenbaar te maken over klimaatverandering en het verdere ontrollen van de emissieplannen van Nederland, de EU, de VS, Canada, en hoppakee, de hele internationale gemeenschap. Bij de gevestigde media mogen dan journalisten werken die een ijsbeer nog niet van een pinguïn zouden kunnen onderscheiden, maar wij zien wat hier gebeurt en wij-zijn-boos.
kopenhagen_demo

Hier, omdat ik in de stemming ben, nog een lange zin:

De grote datum waarop bezorgde burgers uit heel Europa en daarbuiten in de straten van Kopenhagen laten weten gemeende onvrede te ervaren bij het niet aanpakken van ’s werelds grootste duurzaamheidsprobleem (en het structureel wegpesten van deze prachtschepsels) en tegelijk gaan oproepen tot klimaatbeleid dat wél in lijn ligt met de wetenschap is 12 december.

Wie echter geïnteresseerd is in de sidelines en een wat langer verblijf in de portal naar Scandinavië kan hopen op een gratis accomodatie van de gemeente, in een gymzaaltje of buurthuis. Het Kopenhaags stadsbestuur heeft echter nog niet bedacht of ze nou ook alweer wel of niet blij zijn met alle wintertoeristen, een risico dat je wellicht niet wilt nemen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Korte chronologie van de Kopenhagen-impasse: open brief aan Den Haag

15 oktober 2009 , 08:30 , door Schütz

De VN-onderhandelingen voor het nieuwe klimaatverdrag zitten muurvast. Dan kun je als braafste jongetje van de klas twee dingen doen:
1. Zeggen dat je het braafste jongetje van de klas bent
2. Je actief inzetten, vanuit Europees perspectief, om de impasse te doorbreken.

Woensdag heeft de Nederlandse Tweede Kamer een fijn gesprek gehad over de inzet voor Kopenhagen. Call it a plenair debat, noem het eyes wide shut.

Tot en met de linksliberale oppositie aan toe was er geen kamerlid te bekennen die de opzichtelijke politieke gotspe in z’n essentie wist te benoemen. Daarom hier alles – echt alles – in een megakort overzicht.

Grondprincipe:
Politiek moet doen wat wetenschap zegt.

Achtergrond:
Wetenschap zegt ‘2 graden is te veel; politiek zegt: 2 graden zal het zijn. Fair enough. We hebben in elk geval een doel.

Wat is nodig voor minimale kans om onder 2 graden te blijven? Hoeveel moeten we reduceren tussen 1990 en 2020?
Chronologie:
• 2007 – IPCC AR4 zegt industrielanden moeten 25 tot 40 procent reduceren.
• 2008 – James Hansen et al: klopt allemaal, maar feedbacks uit biosfeer verdubbelen klimaatgevoeligheid nog -> 50 tot 80 procent reduceren
• 2009 – Hans Joachim Schellnhuber: klopt allemaal, maar tipping-points zijn al overschreden, feedbacks werken sneller. We moeten allemaal 100% reduceren, de grootste uitstoters per capita het eerst: VS in 2020, Duitsland in 2025, Italië in 2030, zelfs China al in 2035.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ontkenners misbruiken El Niño

28 juli 2009 , 14:48 , door Schütz

nino El Niño, ‘het kerstkindje’. Een ramp voor miljarden mensen en het resterende Aziatisch regenwoud. Mogelijk een genadeklap voor een klimaatsysteem dat al tegen tipping-points aan hangt. Maar je hebt altijd ratten die een kansje ruiken. Klimaatontkenners. Daarom hier, bij voorbaat, hun grote ongelijk.

Als er een verband is tussen klimaatverandering en El Niños, dan is het ongunstig. We hebben waarschijnlijker vaker El Niños en ze worden iets krachtiger, denken meteorologen, als gevolg van de gestage stijging van oceaantemperaturen. De onzekerheden zijn echter vrij groot en de geschatte invloed is vrij gering.

Daar gaat dit stuk dan ook niet over. The big picture is interessanter. De ontwikkeling van de gemiddelde temperatuur van de troposfeer, het dunne laagje atmosfeer waarin wij onze levens verslijten.

temperatuur_nasa Dit plaatje laat de ontwikkeling van de mondiale jaargemiddelde temperatuur zien. Het is het product van alle meetgegevens waar ze bij NASA’s Goddard Institute for Space Studies over kunnen beschikken. Dingetje deugt dus.

Het belangrijkste dat opvalt is een gestaag stijgende lijn. Verder herkennen we de uitzonderlijk warme jaren 2007, 2006, 2005, 2003, 2002 en 1998 – die we ons allemaal nog herinneren van zweterige vakanties, het overlijden van onze grootouders en de bosbranden op tv.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Knoeien met het basisjaar

12 mei 2009 , 13:00 , door Schütz

basisjaar_australie1 Nog 208 dagen tot Kopenhagen. Dat betekent dat we bijna op driekwart zijn van de Bali Road Map, de routekaart die moet leiden tot het nieuwe, krachtige klimaatverdrag, to ‘save a planet in peril’, zoals Obama het zegt.

Tijdens allerhande tussentopjes zijn vorderingen geboekt met de invulling, de details, het vergroten van de stapel papierwerk van ‘het meest complexe verdrag ooit’, aldus Yvo de Boer, hoofd van het UNFCCC.

Maar uitzoomend zien we dat we sluimerend, ergens, onze ambitie hebben verloren – en zijn vergeten het op te merken. Tijdens de klimaattop op Bali leek de EU al volenthousiast bereid tot een bindende emissiereductie van 30 procent, ‘als andere geïndustrialiseerde landen een soortgelijk doel stelden’ uit het 25 tot 40 procent emissiebereik van het IPCC – ten opzichte van de emissies van 1990.

De donkere bladzijde van Bali: daar hadden de Verenigde Staten (onder Bush), Canada, Rusland, Japan en Australië geen zin an. Expliciet weigerden de landen zich überhaupt te committeren aan ‘bindende’ emissiereducties. Het moet natuurlijk wel leuk blijven.

Wie toen de bui zag hangen, mag zich nu wijs noemen. Maar het waren er weinigen. Bali werd, door vriend en vijand, gevierd als een succes en die 25 tot 40*, die zouden we er later nog wel inpoetsen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Yes, we can’t…

1 april 2009 , 14:00 , door Schütz

In Bonn, ten huize van het UNFCCC, proberen de delegaties die later dit jaar een klus te klaren hebben in Kopenhagen vast vrienden te worden. Het leverde een quote op die, lucky Obama, nog niet is opgepikt door de wereldmedia:

‘We can’t.’ Nauwelijks uit zijn context getrokken en een letterlijke uitspraak van Todd Stern, de klimaatgezant van Obama, bij de opening van de conferentie. Om uit te leggen waarom dit misschien wel het meest schokkende stukje wereldnieuws van 2009-tot-nog-toe is, moeten we even bij het begin beginnen:

Het is 2004, de wereld weet al ruim een eeuw, dankzij opper-Zweed Svante Arrhenius, dat klimaatverandering naakt. Amerika, onder Kyoto-abstinent Bush, heeft weinig meegekregen van de extreme hitte die het jaar ervoor 50.000 (bejaarde) Europeanen omlegde. Katrina zou pas een jaar later landfall maken – heel convenient voor de film van Gore.

In datzelfde jaar was het IPCC (lees de diplomatieke afvaardiging van de voltalige klimaatwetenschappelijke wereld) zo ver dat de huidige klimaatverandering is begonnen, alleen maar erger zal worden en van antropogene maak is. Het ijs van de Noordpool zou uiteindelijk zelfs volledig smelten, rond het jaar 2100.

Drie jaar later wees het gecombineerde werk van alle KNMI’s van de wereld een aanzienlijk grotere urgentie aan. Het nieuwe, Nobelprijswinnende IPCC-rapport werd gepubliceerd en de Noordpool zou al één grote binnenzee zijn, in september 2030, 70 jaar sneller dan kort te voren gedacht.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Do you speak English? Or so you thought.

26 maart 2009 , 15:00 , door Schütz

capable Het is donderdag, het regent en we vonden een oude doos. [Made in Britain] op de zijkant gestempeld. De geur van celluloid, een halfverroest filmblik en een 16mm spoel. Een ongedateerde BBC-opname met een wetenschappelijke verklaring waarom de Engelsen niet bevattelijk waren voor de nationaalsocialistische missie’. En meer. Gelijk maar op YouTube geplempt, want dees moeten meer zien.

Stiekem stond het ding er al een tijdje. Maar je moet em zien – zelfs als je em al kent. Is namelijk zum lächeln, with humour enzo, en dan een beetje op niveau. Fry and Laurie, zegt eigenlijk al genoeg. ‘Tricky Linguistics’ deze keer – seizoen 1, aflevering 2. Just a bit:

‘Language is my mother, my father, my husband, my brother, my sister, my whore, my mistress, my check-out girl; language is a complimentary moist lemon-scented cleansing square or handy freshen-up wipette. Language is the breath of God. Language is the dew on a fresh apple; it’s the soft rain of dust that falls into a shaft of morning light as you pluck from an old bookshelf a half-forgotten book of erotic memoirs. Language is the creak on a stair, it’s a spluttering match held to a frosted pane, it’s a half-remembered childhood birthday party; it’s the warm, wet, trusting touch of a leaking nappy, the hulk of a charred Panzer, the underside of a granite boulder, the first downy growth on the upper lip of a Mediterranean girl. It’s cobwebs long since overrun by an old Wellington boot.’

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

GEF: laten we van Kopenhagen géén succes maken

25 maart 2009 , 12:15 , door Schütz

rookpluimen De deadline voor het nieuwe klimaatverdrag moet maar worden opgeschoven als Washington in december nog steeds niet klaar is om een paar getallen te prikken, zegt de Wereld Milieufaciliteit (GEF).

En dat is een minder obscuur clubje dan je op basis van hun onbekende naam en bovenstaande domme uitspraak zou zeggen. De GEF is een samenwerking tussen belangrijke VN-programma’s, zoals UNEP en UNDP, 178 landen en talloze NGO’s. Die reusachtige theekrans zit bovendien op een enorme zak met geld: de GEF is ‘s werelds grootste financier van milieuprojecten, met een brede focus op biodiversiteit, klimaatverandering, CFK’s, landdegradatie en waterbeheer.

Laten we desondanks vooral niet naar ze luisteren.

Uitstellen van de langgeplande finale van de aarde is vanzelfsprekend een slecht idee. Teveel tijd is al verspild en alle ruimte voor compromissen is weg. Een nóg slechter idee is echter akkoord gaan met de huidige emissiedoelen van Obama. Nul procent in 2020 is ver onder de maat. [De enige reële kans om de atmosferische CO2-concentratie (na een korte overshoot) te stabiliseren op 450 ppm ligt in een emissiereductie van 40 procent. Onthou dat getal. Reproduceer het. You’re on a mission too.

Monique Barbut, de directeur van de GEF, zegt dat de nieuwe Amerikaanse regering wellicht niet genoeg tijd heeft om wetgeving ten behoeve van een Amerikaans systeem voor emissiehandel in te voeren vóór de klimaattop in Kopenhagen, in december dit jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Breaking: Cyprus moet weer uit EU

24 maart 2009 , 13:06 , door Schütz

Et voilá, een leuke binnenkomer. Koeltoer vs mooie vogeltjes? Ik zeg alvast: laat die vrolijke nachtegalen, zwaluwen en tjiftjafs rondfladderen en eet nog zo’n slappe dolma met kleffe rijst.

Elk jaar hopen ontelbare, in keurig afgebakende Noord-Europese natuurgebieden opgefokte zangvogeltjes de winter te overleven op een dieet van Afrikaanse insecten. Maar dan hebben ze één probleem: de Middellandse Zee. Over de breedte vinden onze blije hartendiefjes het ding wat nat, maar gelukkig liggen er een paar stapstenen in het water. Naast Gibraltar en de route om de Oost, langs Israël, houden miljoenen daarom een pitstop op de kleine Mediterrane eilanden, zoals Malta en Cyprus.

En daar worden ze vervolgens massaal afgeslacht. Iets met mistnetten, stokjes met lijm, frituurpannen en lokale horeca. Zogezegd cultuur. Tot nog toe niks aan de hand dus. Behalve dat Cyprus had beloofd netjes met de barbarie te stoppen als ze dan alsjeblieft ook mochten vegeteren op EU-geld. Klonk prima, dus in 2004 joinden de Cyprioten het elite-clubje dat tot nog toe iets kritischer is over Turkije. De grens ligt aldaar op ontkenning van de slacht van één miljoen Armeniërs. Waren het er iets meer: Turkije geen lid. Ietsjes minder: het Aziatische schiereiland mag zich Europa noemen. Historici buigen zich er nog over. We moeten een beetje schappelijk zijn. Zo ook Cyprus. ‘Een land een land, een woord een woord’ is voor internationale diplomatie natuurlijk wat al te stellig. Nee, ook hier netjes de grens op één miljoen lieve, onschuldige slachtoffertjes.