Verbijstering in Den Haag deze middag: D66 gaat voorlopig vrouwen weren als lid. Aanleiding is de oproep van de voormalige SGP-voorman Bas van der Vlies aan de vrouwen in zijn achterban. Hij riep de vrouwen op lid worden van D66. “Deze partij wacht op u. De heer Pechtold wacht op u. En wellicht heeft u die partij iets bevindelijks te bieden”, zo meldde hij gisteren in de papieren uitgave van het Reformatorisch Dagblad.
SGP-vrouwen lijken massaal gehoor te geven aan de oproep van hun terugtredend voorman. Aanleiding voor de oproep is de recente uitspraak van de rechter over het vrouwenstandpunt van de partij. De rechter verklaarde op 9 april dat vrouwen weigeren als lid ongrondwettelijk is. D66-leider Pechtold juichte die beslissing nadrukkelijk toe.
De sterke aanwas van vrouwelijke leden bij D66 kwam afgelopen weekend al aan het licht tijdens het partijcongres van D66. Tijdens dit congres bleek een kleine groep ’traditioneel geklede’ vrouwen consequent tegen de voordracht van vrouwelijke kandidaten op de kieslijst te stemmen. Een meerderheid haalden ze echter niet en het leidde niet tot wijzigingen in de kandidatenlijst.
Na het weekend kwam de partijleiding van D66 er achter dat echtgenoten van mannelijke SGP-leden zich massaal als lid inschrijven bij de democraten. Het aantal nieuwe leden is sinds de uitspraak van de rechter toegenomen met bijna drieduizend en stijgt nog dagelijks. Het Reformatorisch Dagblad meldde vandaag dat Van der Vlies zijn oproep intern aan de leden deed op 10 april, de dag na de rechterlijke uitspraak.
Energiesubsidies maken lui, zo meent demissionair CDA-minister Maria van der Hoeven. De partij wil niet tornen aan de subsidie op hypotheken, maar het subsidiëren van duurzame energie, dat is een heel ander verhaal. Het CDA zoekt de bezuinigingen in duurzaamheid.
Een dikke tien procent in 2008. Dat is het aandeel van de electriciteitsproductie door zogenaamde warmtekrachtkoppeling (WKK) in de tuinbouw. Eenvoudig uitgelegd: die tomaatjes hebben warmte nodig, die warmte wek je overdag op met een gasmotor, met het warme water verwarm je ’s nachts de kas, en het restproduct – stroom – lever je aan het electriciteitsnet. Extra aardigheidje dat in sommige teelten de CO2 uit de rookgas wordt gehaald om in de teelt te gebruiken.
Groen is het niet. Maar investeren in zo’n wkk blijkt rendabel omdat het tot lagere energielasten leidt. En het is een stuk duurzamer dan gas opstoken voor warmte. Overigens zijn er in de loop van de jaren wel subsidies geweest om bedrijven over te halen in zo’n wkk te investeren. Grote wkk’s – bijvoorbeeld voor de industrie – vallen zelfs onder de SDE-regeling (Stimulering Duurzame Electriciteitsproductie) die minister Van der Hoeven op de schop wil nemen.
De grootste bedreiging voor de groei van wkk? Dat is de komst van kolencentrales. De prijs van stroom komt door die centrales zodanig onder druk te staan, dat het de vraag is om wkk rendabel blijft. Want wkk haalt haar bestaansrecht uit stroomlevering aan het net. Het definitieve besluit vóór die kolencentrales kwam van… Maria van der Hoeven.
Zolang er onderwijs bestaat, zolang wordt er over geklaagd. De kritiek van de laatste jaren is wel erg fundamenteel: er wordt niet meer geleerd. Vooral het zogenaamde competentiegerichte onderwijs zou daar debet aan zijn. Ook luidt de kritiek dat er nauwelijks meer wordt les gegeven. Dus daarom maar terug naar toen? Eén ding is duidelijk: juist aan de onderkant van onderwijsland rommelt het. En dat is juist waar je gerommel het slechtst kunt gebruiken. Diversiteit in het onderwijsaanbod, in plaats van fusies, kan een oplossing zijn. Die vermaledijde wet op de vrijheid van onderwijs kan zo eindelijk nuttig worden ingezet.
Veel kennis heeft een houdbaarheidsdatum. Dus waarom kinderen nu iets leren dat bij hun diploma-uitreiking verouderd is. Het alternatief: competentiegericht leren. Niet zozeer proberen heel veel kennis in de kids te pompen, maar er voor zorgen dat leerlingen – vraaggestuurd – vaardigheden en houdingen krijgen waar ze een leven lang lerend profijt van hebben. Daar is iets voor te zeggen. Maar de kritiek – zowel van docenten als leerlingen zelf – is dat hierdoor te weinig geleerd wordt. Docenten moeten zich daarbij meer als een soort coach opstellen en leerlingen in relatieve vrijheid aan hun competenties laten werken.
Het Islam-bashen van nu is één op één te vergelijken met het Christen-bashen van zo’n dertig jaar geleden. En dat was toen bon ton voor linkse progressieven. Islam-bashen is een links kindje. Een ongewenst kindje wellicht, maar toch. En ja, als Hirsi Ali met Nomade haar jeugd aanhaalt om de wereld te verklaren, dan mag Perik dat natuurlijk ook.
Eén van de meest beschamende ervaringen uit mijn – overigens traumavrije – jeugd – vond plaats toen ik dertien was. Ik fietste als brugklasser naar huis na een dag les op Reformatorische school de Driestar. Naast het fietspad richting huis enorme hopen grond wegens de aanbouw van het Gouwe Aquaduct voor de snelweg A12. En van veraf zag ik ze al aankomen. Zwarte leren jasjes, spijkerbroeken en stokken in hun hand.
“Ben jij van de Driestar?”, was de vraag toen ik door de vier iets oudere pubers werd stil gehouden. In de dikke schooltas achterop mijn fiets zat die dag geen Statenvertaling. Die was ik die ochtend vergeten. Ik had uit verhalen gehoord dat ze soms zelfs tassen open haalden om te kijken of er zo’n bijbel in zat. Het verplichte boek. Maar ik kon veilig liegen. “Nee”, zei ik. “Ik zit op de Nieuwe Vaart.” Ik mocht doorrijden. Identiteit verloochend om aan een paar klapjes te ontkomen. En in mijn hoofd klonk een haan.
Ik vind het een geruststellende gedachte dat Ronald Plasterk atheïst is, als wetenschapsminister. Ook de informatie dat André Rouvoet ergens vertelt dat hij zelf puberkids heeft, vind ik nog wel binnen de grens van relevant bij zijn baan. Maar Gerda? Is er dan niemand die tegen haar zegt: ‘Niet doen!’ Sinds wanneer moet beleid een jurkje aan?
“Ik meld het u maar vast. Ik ben niet glamoureus.” Dat vertelt Gerda de lezertjes van de Libelle en de Margriet. Ja, ja. Het staat in het nieuwe personality glossy dat het vijfenzeventig jarige bestaan van het ministerie van Landbouw, Natuurbeheer en Visserij moet bestempelen. In het blad wordt uit de doeken gedaan hoe nuchter ons Gerda eigenlijk is. En dat ze problemen graag op de keukentafel oplost.
In het blad ook nog een plekje voor bisschop Hurkmans, die – op kosten van het jarige departement – vertelt dat God uitkomst biedt in barre tijden. Laat de kinderen tot mij komen. Gerda en God, moeten samen full-color bij miljoenen dames op de keukentafel terecht komen. En dat heet dan: voorlichting. Ja, in de marge ook nog een enkele lanbouwondernemer. Fotootje, tekstje.
Maar wat weet ik na het lezen van Gerda nou eigenlijk over het vijfenzeventig jarig bestaan van het landbouwdepartement? Nou, eh, niks. Ik weet dat Gerda graag jogt. Dat ze voldoende verdient om regelmatig biologisch te eten. Dat ze een druk leven heeft. En zo nog wat gemeenplaatsen. Oh, en ze meent ook dat u met uw kindjes vaker de natuur in moet. En dat u naar koeien moet kijken.
Met een forse winst in Almere en Den Haag worden de eerste PVV-peilingen omgezet in zetels. Dit ondanks jaren Wilders-bashen en politieke uitsluitingen. Het politieke midden luistert slecht en weet de rammellende onderbuik niet te stillen. De stelling: ‘Tegen’ is geen goed verhaal.
Als er één ding duidelijk is na gisteravond, dan is het dat je xenofobie niet bestrijdt met opgeheven wijsvingertjes. Al schrijf je duizend columns tegen Wilders, al komen er nog vijf Jopen bij, al roep je nog harder dat er met de PVV geen coalitie mogelijk is: een aanzienlijk deel van de kiezers ziet de PVV als optie om de politiek een lesje te leren.
Ook gisteren weer: de hele dag politici aan het woord die over Wilders praten. Waarom Wilders zo weinig in de media verschijnt? Het is niet nodig, zijn concurrenten doen het graag voor hem.
En het werkt. Nog eens duizend columns zullen daar waarschijnlijk niets aan veranderen. Blijven roepen dat het PVV-electoraat oliedom is? Werkt averechts. Dat ze geen oplossingen bieden? Hoe waar ook, het helpt niet. Roepen dat het racisten zijn? Zie het resultaat.
Aardig daarin zijn de kennelijk betekenisvolle details. Iedere PVV-stemmer weet te vertellen over die vermaledijde hoofddoekjes, de gescheiden gemeenteloketten in de moskee, de rellen tussen ‘hunnie’ Marokkanen en ‘onze’ Molukkers, de handenweigerambtenaar en de gesubsidieerde suikerfeesten. En dat aangevuld met verhalen over ‘hoer’-roepers, sisjongetjes, rouwrellen bij ziekenhuizen en scootercrimineeltjes. Zelfs de homo-emancipatie komt het PVV-electoraat ineens goed van pas. En feminisme is ineens een rechts thema.
Met een sterk beperkte schoolkeuze – zoals in Utrecht – gebruiken overheden kinderen voor sociale experimenten. Niemand is daar bij gebaat.
Het is weer schoolkiestijd in Utrecht. Nadat begin volgende maand de uitslag van de Cito-toets bekend is, mogen kinderen hun voorkeur voor twee scholen kenbaar maken. In de afgelopen weken hielden alle scholen open dagen en proeflessen. En zo was er ook deze twaalfjarige dame die mij vertelde dat ze bij vier middelbare scholen op bezoek geweest. En na de open dagen kwam het Gerrit Rietveld College bij mevrouw als één van de favorieten uit de bus. Een school met 60% allochtone leerlingen en een nieuwe directeur die hard zijn best doet om witte leerlingen aan te trekken met vernieuwende onderwijsvormen. Vooral het Technasium, een soort beta-VWO, was helemaal haar ding. “Veruit het leukste pakket van alle scholen”, vond ze.
Nu is het een meisje dat dit soort zaken serieus neemt. In een netjes gesorteerde map komt alle info te zitten. En met een soort multivariate criteriummatrix scoort ze alle scholen. Het criterium lespakket weegt zwaar (gewicht: 3) en kreeg bij het Rietveld 9 punten. Ook qua afstand en schoolgebouw (beiden gewicht: 1) scoorde de school goed. Maar ja, omdat de open dag op een zaterdag was, was er toch ook wel nieuwsgierigheid naar de sfeer op de school tijdens een niet-open-dag. Niet zonder een traantje werden een paar dagen later factoren die betrekking hadden op sfeer, veiligheid en thuisvoelen gescoord. Jammer, want de aanpak van het Gerrit Rietveld College is zondermeer uitdagend. Maar de cultureel en religieus nogal eenzijdige en onevenwichtige samenstelling van de schoolpopulatie is een enorme drempel.
Het voornemen van de PvdA om niet langer kritiekloos tegen zijn religie te staan, heeft columnist Mohammed Benzakour diep gekwetst. In een column in NRC Handelsblad eerder deze week adviseert hij daarom allochtonen om progressief te stemmen. Wat dat is, wordt niet helemaal duidelijk. Maar stem vooral niet op de PvdA! Arm in arm met Wilders roept Benzakour: allochtonen hebben andere belangen dan autochtonen.
Het lullige is natuurlijk dat driekwart van wat Benzakour schrijft en constateert helemaal waar is. Nederland is in rap tempo veranderd van een vrijzinnig liberaal land in een xenofobe kleingeestige controlestaat. En ook zijn tweede constatering is een juiste: achterstanden bij allochtonen hebben niet zozeer een culturele en religieuze oorzaak, maar vooral een sociaal-historische. En wat mij betreft ook een economische. Ook zijn idee dat een culturele en religeuze focus op problemen met allochtonen een excuus is voor racisme: helemaal mee eens.
Dus dan denk je, Benzakour komt vast met een prima alternatief. Een breed pleidooi van verheffing, waarin we eens ophouden met kijken naar afkomst, cultuur en religie, maar waarin gelijke kansen voor iedereen centraal staan. En dat we eens moeten kappen met dat wij-zij-gedoe.
Maar nee, het tegendeel is waar. Benzakour en zijn vrindjes pleiten juist voor een zeer enge cultureel-religieuze focus. Een focus die bovendien alleen maar telt voor een deel van de allochtonen: het Islamitische deel. En dat krijgt dan het predikaat ‘progressief’ mee.
Excessieve topinkomens aanpakken met een belastingmaatregel? De VVD is er als eerste bij om het ‘symboolwetgeving’ te noemen. Maar er is helemaal niets mis met symboolwetgeving. Juist deze wetten geven een inkijkje in de intenties van een overheid. Wat voor normale wetten ook al geldt, geldt voor symboolwetgeving nog sterker: het is de boodschap die telt.
Topinkomens en dierenseks gaan we aanpakken. Ja, hoe dan? Met een wet die weinig helpt, want nauwelijks handhaafbaar. De graaitax dan, die moet dikke salarisssen afromen, maar zal uiteindelijk geen einde maken aan de hogere hebzucht. Zinloos dus, op het eerste gezicht. En de term symboolwetgeving zingt al in het rond.
Met symboolwet neem je een wel een maatregel, maar tegelijkertijd neem je die maatregel niet. Want een adequate handhaving ontbreekt of is onmogelijk.
Wat mij betreft is symboolwetgeving niet onzinnig. Symboolwetgeving biedt enorm veel inzicht in de intenties van de wettenbouwers. Een aardige vorm van symboolwetgeving is de identificatieplicht. Hoewel deze niet helemaal zuiver onder de definitie valt, want brede parlementaire consensus. Zoals het symboolwetgeving betaamt is de indentificatieplicht wel een volstrekt zinloze maatregel: handhaving verre van waterdicht en het doel van de wet wordt niet gehaald.
Maar de wet heeft wel een duidelijke boodschap: “Wij van het CDA vertrouwen u geen van allen.” (Wij van VVD, PvdA en D66 vertrouwen u overigens evenmin.) Dat is goed om te weten. Symboolwetgeving moet het hebben van de intentie, niet van het resultaat. En die intentie is controle, de boodschap is wantrouwen.
Wie denkt dat de maakindustrie in Nederland is verdwenen, heeft het mis. Dagelijks verschijnen vele handmatig geproduceerde opinies in de schappen van de internets. Maar in deze onvermoeibare overvloed aan meningennijverheid is het soms lastig kiezen, voor u als opinieconsument. Wil ik een mening met peper, of een mening met honing. Een droge mening of een mening met fantasiekorrels. Tijd om de meningenmarkt van duiding te voorzien. Dus. De vijf opvallendste meningen en trends van deze week.
1. Atheïsten moeten dood. Een ijzersterk betoog over kaalheid van de seculiere samenleving. Op DeJoop. Een goed doortimmerde oproep aan ongelovigen om je auto niet te wassen tijdens het vrijdaggebed, niet op sabbatzaterdag en ook niet op zondag. Op meesterlijke wijze beschrijft Theo Brand dat zijn ouders vroeger ook nooit klaagden over de dagelijkse wanhoopskreten van de buurkinderen als deze weer werden afgetuigd door de fanatiek gelovige buurvader. Die tolerantie is verdwenen, betreurt hij. Brand schreef het stuk vermoedelijk in 1958, maar de redactie van De Joop heeft het vergeelde epistel onlangs toch nog uit de klauwen van de vergetelheid weten te redden.
2. Alleen privacy voor rijke mensen. Dat feiten en meningen volstrekt verschillende disciplines zijn, dat illustreert auteur Bjorn in dit betoog op briljante wijze. Privacy is er alleen voor mensen met geld. Mensen als Guus Hiddink. Echte Helden. Mensen die Kei Hard Werken voor hun miljoenen. En natuurlijk niet voor bijstandsmoeders en zieke oudjes. Werd er vroeger nog lacherig gedaan over een inkomensdrempel voor burgerrechten, voor de Dagelijkse Standaard is de tijd er nu rijp voor.