Wordt 1 mei ooit een echte feestdag?
Je gaat naar je werk en je komt vrolijk en gezond weer thuis. Een tevreden arbeider is geen onruststoker. Dat scheelt al gauw een populistisch partijtje minder.
Daar zou de Dag van de Arbeid over moeten gaan, dachten wij vorig jaar. We hadden op de eerste mei wel vaker ideetjes over hoe we van het eeuwige knechtschap af kunnen geraken.
Dat niet de noeste handvaardigheid maar de financiële beurs de economie dicteert, dat is een foutje dat nodig hersteld moet worden (1 mei 2022)
Het is dus eigenlijk zo:
Werknemer is degene die de arbeid, energie, kracht en gezondheid van anderen neemt, om niet alleen winst, maar ook de bonussen van ceo’s en uitkeringen aan aandeelhouders te genereren. Een werkgever is degene die zijn/haar arbeid beschikbaar stelt (1 mei 2020).Het is treurig te moeten constateren dat juist de kapitalisten internationale solidariteit concreet hebben weten te maken. Globalisering noemen we dat. Samen zijn de kapitalisten sterk geworden. Sterker dan ooit. De roemruchte één procent die meer bezit dan de overige 99 procent van de wereldbevolking (1 mei 2017).
De Dag van de Arbeid gaat nog steeds alleen over verdeling van werkuren en loon. Het gaat nog steeds niet over de verdeling van de arbeid zelf. Van wie is de arbeid eigenlijk? (1 mei 2012)
Heeft de dag van de arbeid, 1 mei, nog waarde? (1 mei 2009)