P.J. Cokema

1.367 Artikelen
181 Waanlinks
2.653 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
P.J. Cokema is het pseudoniem van Peter de Jonge. Hoewel geen fervent voorstander van pseudoniemen, toch deze internet-identiteit aangenomen, omdat er erg veel Peter de Jonges op het world wide web te vinden zijn.

Tot juli 2018 werkzaam geweest in de dak- en thuislozenopvang. Blogt sinds 9 januari 2006 op zijn eigen website Peterspagina (voorheen Codes, keuzes en maakbaarheid). Onder het pseudoniem P.J. Cokema voegde hij zich in 2008 als gastlogger bij GeenCommentaar, waar hij in mei 2011 toetrad tot de vaste groep redacteurs.

Na de fusie met Sargasso verzorgde hij sinds oktober 2011 de wekelijkse rubriek Kunst op Zondag, nu nog 1 tot 2 keer per maand. Daarnaast zijn binnenlands bestuur en de gezondheidszorg de belangrijkste aandachtsgebieden voor zijn artikelen.

Tevens initiatiefnemer van de Blogparel (tot 2014), de blogprijs voor stukjes die lezers eerst doen lachen en vervolgens tot nadenken stemmen.
Foto: William Wallace's SWARM (cc)

Kunst op Zondag | Marimba

Ladies and gentlemen, watch Ruth!

Zelden in popmuziek zo’n waanzinnig gebruik van de marimba gezien. Met dank aan Ruth Underwood, die percussie speelde in de beste jaren van Frank Zappa. Het hele nummer (Don’t You Ever Wash That Thing?) is hier te beluisteren.

Bij Sargasso zetten we zo nu en dan een bepaald instrument in de spotlight. Bij Kunst op Zondag paradeerde koperblazers (trombone, trompet en tuba). We doken de piano in. En bij de dagsluiters was er speciale aandacht voor de fagot, de theremin en de chapman stick.

Het slagwerk, met name de percussie, bleef wat onderbelicht.  Eenmaal besteedden we wat aandacht voor de tabla.  Aan het spel van Ruth Underwood ontlenen we nu de inspiratie om de marimba centraal te stellen.

Het instrument is vooral bekend van volksmuziek en klassieke muziek. In popmuziek zien we het niet zo vaak, bij jazz weer wat meer. Waar Ruth Underwood haar inspiratie vandaan haalde om ook de marimba in haar korte muzikale carrière te betrekken, is niet te achterhalen. In 1977 stopte ze met publieke optredens. Maar twee voorbeelden hebben wellicht een aanzet gegeven.

Gloria Parker (1921 – 2022) en haar big band (helaas slechte opname, geluid loopt niet synchroon).

Closing Time | Just A Closer Walk with Thee

Tussen de ontelbare uitvoeringen van de ‘uitvaart’-gospel  ‘Gewoon een loopje dichter bij u’ kwamen we deze hartverscheurende trombone tegen. Geblazen door Gunhild Carling.

Je kunt het geloven of niet, maar het levert fraaie muziek op.

De geschiedenis van dit liedje gaat ver terug voordat de eerste platenopnames populair werden. Luister eens naar twee opnames uit 1941 van de Selah Jubilee Singers en Rosetta Sharpe.

Mocht u denken: dat liedje ken ik… Dat kan kloppen als u trouwe bezoeker van Sargasso bent. In 2018 lieten we een klarinettiste aan ‘het woord’: Doreen Ketchens.

Foto: Adventures of KM&G-Morris (cc)

Kunst op Zondag | Dag van de handenarbeid

Als ooit het laatste restje handwerk de wereld uit is, zal de Dag van de Arbeid wellicht vervangen worden door de Dag van de Machines. Vooralsnog is er een enorm tekort aan handen.

Tot zover de toestand in ’s werelds economie en arbeidsomstandigheden.

Rob Møhlmann schildert al jaren niet meer. Een tragische gebeurtenis leidde er toe dat hij in 2013 besloot het schilderen te laten liggen en al  zijn energie in zijn museum te steken. Vorig jaar werd hij 65 (u weet wel, de leeftijd waarop vroeger iedereen met AOW ging) en dat wil hij luister bij zetten met de jubileumtentoonstelling ‘Het schilderen voorbij….’ (tot en met 31 juli).

Een drieluik zelfs. Drie tentoonstellingen waarbij drie goedgevulde boeken horen. Over zijn werk, over zijn geboortejaar en over zijn handicap. Hij heeft een wat onhandige erfelijke aandoening: zijn vingers zijn te kort.

Dat is ook de inspiratie voor ‘De meesterhand’, de eerste ‘Galerij der Meesterhanden’. De hand als zelfportret van de kunstenaar. Zo’n 94 kunstenaars maakten voor Møhlmann een portret van hun hand.

Rob MøhlmannMeesterlijk mislukt (2001), olieverf op paneel, 42×20 cm, Collectie Galerij der Meesterhanden
Rob Møhlmann - Meesterlijk mislukt, olieverf op paneel, 42x20cm, Collectie Galerij der Meesterhanden, © Museum Møhlmann-Appingedam

Tobias BaandersDe Linkse Meesterhand en de Museumdirecteur (2022), olieverf en alkyd op paneel, 30×30 cm, Collectie Galerij der Meesterhanden
Tobias Baanders - De linkse meesterhand en de museumdirecteur, olieverf en alkyd op paneel, 30x30cm, Collectie Galerij der Meesterhanden, © Museum Møhlmann-Appingedam

Foto: Directie Voorlichting (cc)

Opvang naar vermogen

ANALYSE - In ons artikel van gisteren constateerden we dat van de vijftien rijkste gemeenten, er slechts één een (tijdelijke) noodopvang voor (zieke) asielzoekers had.

De aanleiding tot dit onderzoekje was tweeledig:
1) In het NOS Kiezersdebat voor de gemeenteraadsverkiezingen (16 maart) stelde Lilian Marijnissen (SP) voor om de Oekraïense vluchtelingen op te vangen “in de rijke buurten, in de rijke gemeenten”. Ze is van mening dat niet de armste gemeenten de zwaarste lasten moeten dragen, zoals in 2015 het geval was bij de opvang van duizenden Syriërs die de oorlog ontvluchtten.

2) EenVandaag (AvroTros) zocht het uit en zag dat Marijnissen gelijk had:

De armste 25 procent namen zo’n 11.000 vluchtelingen op, terwijl de 25 procent rijksten maar 3.300 vluchtelingen opnamen.

Huidige situatie

Om ons artikel van gisteren volledig te maken, hebben we nu naar alle huidige gemeenten gekeken. Is er wat er veranderd sinds 2015? Nee, nog steeds vangen de rijkste gemeenten maar zuinigjes asielzoekers op. We kunnen vandaag concluderen dat:

De armste 25 procent nemen zo’n 9.668 vluchtelingen op, terwijl de 25 procent rijksten maar 215 vluchtelingen opnemen.

Het verschil is dus groter geworden. Verdelen we de 344 gemeenten in 172 gemeenten met minder vermogen dan de andere 172, dan dragen ook hier de minder vermogende gemeenten de zwaarste lasten:
De ‘armere’  50 procent nemen zo’n 28.375 vluchtelingen op, terwijl de 50 procent ‘rijkere’ maar 8.378 vluchtelingen opnemen.

Foto: SP Groningen (cc)

Vluchtelingen in rijkste gemeenten

In het NOS Kiezersdebat voor de gemeenteraadsverkiezingen (16 maart) stelde Lilian Marijnissen (SP) voor om de Oekraïense vluchtelingen op te vangen “in de rijke buurten, in de rijke gemeenten”.

Ze onderbouwde die opvatting met een verwijzing naar de opvang van Syrische vluchtelingen in 2015:

De vorige keer dat er veel vluchtelingen hierheen kwamen, waren het gemeenten met laagste inkomens die drie keer meer vluchtelingen opvingen dan de gemeenten met de hoogste inkomens

EenVandaag (AvroTros) zocht dat uit. En jawel:

De armste 25 procent namen zo’n 11.000 vluchtelingen op, terwijl de 25 procent rijksten maar 3.300 vluchtelingen opnamen.

Hoe gaat het nu?

We keken naar de gemeenten waar het doorsnee vermogen van huishoudens (CBS 2019) boven de zogenaamde ‘Balkenendenorm’ ligt. Dat zijn vijftien gemeenten:

Bloemendaal, Laren (NH.), Rozendaal, Heemstede, Alphen-Chaam, Hilvarenbeek, Bunnik, Oirschot, Bergen (NH.), Heeze-Leende, Blaricum, Bergeijk, Staphorst, Reusel-De Mierden en Landsmeer.

Vervolgens keken we welke van die gemeenten momenteel een COA-locatie hebben. Dat bleek alleen in de gemeente Bergeijk het geval. Daar is een tijdelijke noodopvang voor asielzoekers die besmet zijn geraakt met Covid.
Volgens de COA-informatie loopt het contact met de gemeente tot 31 maart. Of de opvang inderdaad gesloten is of misschien verlengd, konden wij nergens vinden.

Closing Time | Van de straat

Muziek in de buitenlucht, leuk hoor, op die massale festivals. Maar al die kleine, verrassende festivalletjes op straten en pleinen… heerlijk.

Zoals dit moppie straatmuziek. Akoestisch. Van de bassist die voorbij kwam. Balkan jazz. Meer specifiek: Roemeens.

Hoewel straatmuziek soms loei irritant kan zijn (want net te slecht, soms te opdringerig) zijn weer gelukkig doorgewinterde artiesten die hun vak prima beheersen. De lente/zomer-vraag:

Wie is volgend u de beste straatmuzikant  (solo, duo, trio of in ander geroepsverband)? Roept u maar (maar niet door de muziek heen a.u.b.)

Closing Time | Underdog

Dat intro kent u natuurlijk! Maar de rest verbinden alleen kenners met Sly and the Family Stone. Want dat bandje is beroemd geworden met veel simpeler nummers als ‘Dance tot the music’ en ‘Everyday People’.

Underdog is het eerste nummer van hun debuutalbum ‘A Whole New Thing’ (1967). Een album met hier en daar stilistische kenmerken die we van Zappa kennen. Je hoort dat ook in ‘Underdog’.

Foto: tpholland (cc)

Kunst op Zondag | Het bed

Hebben we het al eens over het belang van het bed gehad? Jazeker. ‘Een bed is veel belangrijker dan een gevechtsvliegtuig’, citeerden we hier de kunstenaar Martin Reed.

De toestand in de wereld wordt de laatste tijd gemeten aan het aantal bedden. Bedden op de intensive care-afdelingen tijdens de pandemie. Of bedden die beschikbaar zijn om vluchtelingen op te vangen. Wat een plaats voor rust was, is een plek van zorg geworden.

Jezus in het ziekenhuis

Nu het toch Pasen is: zou dat komen omdat de wereld vergeten is waar Jezus voor staat? Wout Herfkens verzamelt sinds 2015 verstoten kruisbeelden. Als dank voor het feit dat Jezus eeuwenlang voor het heil aller mensen aan het kruis heeft gehangen, haalt hij Jezus van het kruis en legt hem te bedde. Zo’n 90 exemplaren vormen nu de serie  ‘Jésus à l’Hôpital’ (Jezus in het ziekenhuis).

Wout HerfkensJésus à l’Hôpital b80 (vierde foto), 55 x 27 x 11cm, 2021
© Wout Herfkens - Jésus à l'Hôpital b80, 55 x 27 x 11cm, 2021

Op zijn weblog laat Wout Herfkens zo nu en dan zien welke werken in ontwikkeling zijn. Bijvoorbeeld het werk aan een kruisbeeld dat wat groter was dan hij doorgaans binnen krijgt.

Het bed is geen zorginstelling

Foto: Directie Voorlichting (cc)

Een beschaafd land onwaardig

Kom kijken, haal je wijsheid niet uit de dossiers. Dan zie je met eigen ogen ons eigen Lampedusa. En daar word je dus echt beroerd van.

Koen Schuiling, burgemeester van Groningen en voorzitter van de Veiligheidsregio Groningen, heeft de situatie in de asielzoekersopvang in Ter Apel wel met eigen ogen gezien. In een interview met Binnenlands Bestuur doet hij zijn verhaal.

De situatie in het overvolle opvangcentrum is aan alle kanten beschamend. En dat geldt ook voor de houding van sommige gemeenten. Binnenland Bestuur schrijft:

En wat net zo beschamend is, is dat nogal wat van zijn eerbiedwaardige collega’s in den lande zien dat de opvang in Groningen mensonwaardig is, zelf genoeg opvangmogelijkheden hebben, maar geen vinger uitsteken.

De burgemeester wil niet aan ‘naming & shaming’ doen. Maar wie een beetje moeite doet komt er al snel achter dat in 246 gemeenten geen asielzoekersopvang is. Als ook maar vijftig van die gemeenten een beetje hun best er voor doen, zou dat al gauw ruim 26.600 extra opvangplaatsen op kunnen leveren.

Dat is ook ruim genoeg om de huidige achterstand met het huisvesten van 10.563 statushouders in te lopen. Slechts 20 gemeenten voldoen aan de taakstelling. Koen Schuiling stipt in het interview de huidige voortvarendheid aan waarmee die gemeenten en Rijksoverheid nu opvang weten te regelen voor vluchtelingen uit Oekraïne. Met enig cynisme put hij daar hoop uit:

Foto: Directie Voorlichting (cc)

Er is meer ruimte voor vluchtelingen

Een onderzoekje via de locatiezoeker van het COA (Centraal Orgaan opvang asielzoekers) leert dat in  slechts 23,5% van de 345 gemeenten COA-vestigingen zijn.

Dat schreven we gisteren hier. Percentages verhullen de harde realiteit. Die 23,5% betekent immers dat in 264 gemeenten géén locatie voor asielzoekers is.. Dat 81 gemeenten wel opvang bieden is dus een erg schamel resultaat.

We hebben 50 van die 264 gemeenten vergeleken met 50 gemeenten die nu wel opvang bieden. Als uitgangpunt namen we de opvangcapaciteit (aantal plaatsen) als percentage van het aantal inwoners van een gemeente.

Voorbeeld: De gemeente Venlo heeft geen COA-locatie(s). Deventer wel. Beide gemeenten hebben ongeveer eenzelfde aantal inwoners. Momenteel biedt Deventer een opvang van 650 bedden. Dat is 0,64% van het aantal inwoners. Als Venlo ook een opvang van 0,64% zou realiseert zou de gemeente 654 bedden kunnen aanbieden.

We hebben van beide groepen (die van 81 en die van 264) de vijftig gemeenten met de meeste inwoners genomen. Resultaat: de capaciteit voor opvang van vluchtelingen zou uitgebreid kunnen worden met ruim 26.600 bedden. De details kunt u hier inzien.

Zo werkt dat niet. Er spelen meer factoren een rol. Zijn er bijvoorbeeld wel geschikte panden? En kunnen er ook genoeg faciliteiten geboden worden als onderwijs aan kinderen en jongeren, taallessen voor alle asielzoekers, medische zorg etc.

Foto: SP Groningen (cc)

Het is oorlog en we vangen op…

Twee nieuwsberichten:
30 maart website Rijksoverheid: De opvang van vluchtelingen uit Oekraïne krijgt steeds meer vorm.
5 april NOS: De asielzoekerscentra (azc’s) zitten overvol. Zeker een derde van de mensen in een azc heeft recht op een huis, maar moet vaak vele maanden wachten op de sleutel.

Het wordt nog erger. Het leger gaat oefenen en wil de kazerne terug waar Afghanen zijn ondergebracht die nog maar kort geleden werden opgevangen. U weet wel: de Afghanen die voor Nederland getolkt, gereden en gegidst hebben en de Taliban zijn ontvlucht. Per 1 mei moet de kazerne leeg zijn.

Op diezelfde dag verwacht Defensie dat ook de opvang in de Harskamp leegstroomt. Daar zijn nu gevluchte Oekraïners ondergebracht. Die kunnen dus meteen wennen aan wat gebruikelijk is in de Nederlandse vluchtelingen opvang.

Is dat overdreven gesteld? Absoluut niet.

Bootvluchtelingen

In meerdere plaatsen zijn vluchtelingen opgevangen op riviercruiseschepen. Voor een deel betreft het statushouders die verplaatst zijn om de asielzoekerscentra te ontlasten. Hoe het momenteel gaat met de  ‘asielboten’ in Huizen, Hellevoetsluis, Zaanstad, Haarlem, Meppel, Rotterdam en Vlaardingen mag u zelf uitzoeken. Maar deze hebben we er uitgelicht:

Hotelschip ‘De Holland’ meerde 19 november vorig jaar aan in Ridderkerk en werd voorbereid om tot uiterlijk 1 februari van dit jaar zo’n 70 asielzoekers op te vangen. Stipt 1 februari voer het schip door naar Krimpen aan den IJssel tot verdriet de vrijwilligers.

Vorige Volgende