Mens van het Jaar.
We hebben de eerste Man van het Jaar binnen! Mark Rutte is volgens Elsevier De Man, omdat zijn opgewekte optimisme dit land van een zwaarmoedige depressie heeft gered. Of, zoals het juryrapport het zegt: “Als een haptonoom weet hij de juiste snaar te raken, houdt hij de moed erin en voorkomt hij dat het land volledig bevangen raakt door somberheid over de economische vooruitzichten”.
Tja Rutte, als de Ted Troost van het volk: “Jongens, ik voel het, het komt allemaal wel goed”. Iedereen zal er wel wat van voelen, tsjakka!
Elsevier heeft gelijk. Hoe slecht het nieuws ook is, Rutte brengt het altijd met een opgeruimdheid, die doet vermoeden dat de man de zaken niet helemaal serieus neemt. Dat is hem eerder wel eens verweten, toen hij niet bereid was zelf Kamervragen te beantwoorden. Nee, zei Rutte, dat kunnen mijn ministers en staatssecretarissen zelf ook heel goed. Waarop zijn ministers en staatssecretarissen zich herhaaldelijk vergisten in de cijfertjes. Dat kun je ze niet kwalijk nemen, want hun captain is daar ook een meester in.
Gelukkig leven we in een democratie, waar het iedereen vrij staat naar eigen keuze een Man van het Jaar te benoemen, om welke reden dan ook. Als rechtgeaarde democraten feliciteren wij dan ook de minister-president met de eervolle vermelding.
We maken van de democratische ruimte die ons nog rest gebruik, om met andere kandidaten te komen voor de Man van het Jaar. We hanteren dat begrip erg breed en de Man van het Jaar kan dus ook een vrouw zijn.