Kunst als een warm bad. Een eigenaardige omschrijving die bewonderaars hanteren als ze een tentoonstelling hebben doorlopen en voldaan en gelouterd een museum verlaten. Eigenaardig, want waarom zou je van kunst ook niet de koude rillingen kunnen krijgen?
In de kunstgeschiedenis diende het bad vooral als excuus om schone nymfen af te beelden en het naakt door de censuur te krijgen. Laten we eens beginnen met de badkuip. Niet te verwarren met het in september geopende (Stedelijk) museum als badkuip, waarvan architect Mel Crouwels in het NRC zei: “Toen we het materiaal gekozen hadden en de vorm bepaald, dachten we: Amsterdammers gaan als het goed is dit gebouw een bijnaam geven. Dus laten we het zelf maar verzinnen”.
Onder het motto ‘Dat verzin je niet” een selectie badkuipen.
Frida Kahlo, ‘What the water gave me’, 1922.
Claes Oldenburg, Soft Bathtub, 1966.
Leonie Muller, badkuip uit installatie ‘Door de rafels van tijd’ (Oerol, 2012).
Karin ter Waarbeek, stoel badkuip, 2002.
Jan Ros, Meetbaar Water, een ‘zwembad’ in de gracht bij de Groentemarkt in Leeuwarden. Meer informatie vind je hier.
Street Art kunstenaar D’Farce trommelde wat vrienden op, die met skateborden patronen te maakten in zijn badkuip/zwembad.
Waarmee we op mensen in het rond de badkuip komen. Edgar Degas was een waar liefhebber van het bad. Het beeldje boven dit artikel heet gewoon ‘’Het bad’, uit 1889.
Het baden boeit.
Bert Knispel maakte in 2008 een aantal replica’s en schilderijen naar eigen idee van de meermin van Edam. Hier in de tobbe: De reiniging van de meermin, ondertitel: Het zeewijf wordt van groen ontdaan.
Lilian Wessels, In mijn eendje, 2012.
Jeff Koons. Woman in Tub, 1988.
Mocht het buiten te guur zijn om naar een museum te gaan, neem thuis dan een warm bad.
Reacties (5)
Dat zwembad vind ik vrij briljant (had alleen een hoge duikplank bij gemogen)…
Kunst, het blijft lastig.
@2 Nee, nee… dit gaat niet over tobben.
@3, dat was een adremme reactie. In Arnhem was ooit ophef over een (tijdelijk) kunstwerk voorstellende een telefooncel-achtige ruimte waarin je kort een douchende man/pop kon zien als het licht aanging. Het ding stond op straat, dus veroorzaakte nogal wat ophef. Zo hoort dat ook. Maar van wie was het ook al weer?
Over ophef: was er ook niet een pop van zeep gemaakt voorstellende Geert Wilders?
@4 Weetje zeker dat die douche in Arnhem stond? Het enige dat ik heb kunnen vinden is ophef over een douche in Kampen (1998) van Kees Hoogendam.
De zepen Wilders stond in 2009 in Utrecht, gemaakt door Ineke Kanters. Titel van het werkje: Tijd lost alles op.