M&M

543 Artikelen
142 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Elke tweede zondag van de maand is Kunst op Zondag voor M&M: Maria Willems en Michiel van Hunenstijn. Maria heeft een fotoblog met fotoseries van alledaagse onderwerpen. Michiel is dichter voor-halve-dagen. Ze gaan regelmatig samen op pad om kunst te bekijken. Voor Kunst op Zondag koppelen ze een fotografische en een poëtische registratie aan elkaar.

Closing Time | Nowhere My Home

 Tiny Legs Tim is op 25 mei overleden, hij is maar 44 jaar geworden. En ik ben vandaag in het dorp waar hij is geboren als Tim De Graeve.

Tim was bluesgitarist, hij hield van de blues, hij was de blues, witte Vlaming als tie was, hij had alle varianten ervan in zijn leven ervan verkend en uitgeprobeerd: solo, (met fantastische slidegitaar) als duo, als de klassieke 4-mansformatie, of met een 9- koppige band, met blazers. Hij hield van het podium, het podium hield van hem.

Closing Time | Shakespeare Sonnetten

Het is niet ongebruikelijk dat als ik een Closing Time doe, dat ik dan af & toe het internet induik om de tekst van een song te zoeken, en daarna te lezen. Maar het gebeurt niet vaak dat ik gedurende het schrijven, een dichtbundel naast het toetsenbord heb liggen. De bundel die hier nu op tafel ligt heet: William Shakespeare Sonnetten, uitgeverij Van Oorschot, en de omslag is een witte tekst op een zwart omslag (Gerrit Noordzij). Het is een tweetalige uitgave, Engels– Nederlands, Peter Verstegen zorgde voor het juiste metrum en  rijm.

Closing Time | Telkens Weer

Telkens Weer wordt gezongen door Willeke Alberti en is geschreven door Friso Wiegersma en Ruud Bos voor de titelrol die Willeke Alberti speelde in de film Rooie Sien uit 1975.

En nu kun je natuurlijk zeggen: get-ver-demme, wat een draak, wat een kitsch, wat een f*ck*ng smartlap, was er niets beters, had Nick Cave niet nog een B-kantje op de plank liggen ofzo, was er niet nog ergens een leuke techno-dreun, een moppie metal misschien, dit is wel Sargasso hiero, beetje met die muts van Willeke Alberti aan komen zetten, gast.

Closing Time | Boeke

Een band met een energiek ritme dat ik niet bij kan benen.

 Aptijt is een kaseko/kaskawi-groep uit Suriname, die de traditionele Surinaamse stijlen mixt met Caribische stijlen als zouk. En is één van de populairste Surinaamse acts. Ze hebben opgetreden bij festivals als De Antiliaanse feesten in Antwerpen en het Zomercarnaval in Rotterdam. Ze hebben in Suriname een koosnaam: A lostoe foe a natie (troetelkind van de natie). Tekstueel is Boeke  interessant omdat er, als ik dat zo zie, drie talen in voorkomen.

Closing Time | Television, The Drug Of The Nation

De rap, de song als geheel is mij iets te pamflettistisch en te activistisch, en ook iets te veel eer (of blaam) voor de televisie, maar ik moet altijd wel lachen om het fragment: .. why most people think, Central America, means Kansas.

De rap/song van The Disposable Heroes is uit 1991. En er is sindsdien wel wat veranderd. Naast de televisie is nu internet, de smartphone, sociale media etc. Maar of dat de kennis nu vergroot bij de Amerikanen (en burgers in andere landen natuurlijk), of dat het eenvoudigweg nog meer drugs voor de Nation zijn?

Closing Time | Pista (Fresh Start)

Los Bitchos. Dat klinkt Spaans, maar de band komt uit Londen. Psychedelische surfrock, de soundtrack van een Quinten Tarantino-film, retromuziek, Zuid-Amerikaans feestgevoel, vintage en futuristisch in één song. En Los Bitchos doen het zonder woorden, alles instrumentaal dus.

Closing Time | Silvermachine

Goeie genade, wat een lekkere bak herrie. De drums stuwen als een waanzinnige, op de hielen gezeten door een manische bas (of zie ik nu twee bassen?), dwarsfluitje, space-gitaar, geluidseffecten erbij, afgetopt met de zang van Lemmy, alles bij elkaar een prachtig geluid. En het swingt zo, het nummer pakt je, er valt niet tegen te stribbelen: Silvermachine.

Ja, dames en heren, we zijn hier bij Andere Tijden Muziek. Dit concert van Hawkwind vond plaats in 1972. De zanger Lemmy kon u later nog tegenkomen als zanger van Motörhead.

Closing Time | Alina Zievakova recites a poem about Ukraine

Vanmiddag grasduinde ik wat door wat er aan Spoken Word Poetry is te zien op YouTube. Dat varieert sterk. Dat gaat van de zondagdichter op haar zolderkamer die haar tiktok visie geeft, oprecht, dat wel maar Sinterklaas is nooit ver weg.

En er zijn goedbedoelde, tot actie oproepende versjes waar de poëzie ver te zoeken is, en is bijvoorbeeld het gedicht van de geroutineerde oud Poet Laureate van Engeland, Simon Armitage.

https://www.youtube.com/watch?v=lkD_ntEuvYQ

Closing Time | Pak Yan Lau – live

Er was een muziekfestival in Brussel, het Oscillaton festval. Het was niet een doorsneefestival van podium met artiest daarop en publiek daarvoor. En het was ook niet een festival waar je favoriete bandje speelde. En ook zou je op de verkeerde plek zijn als je kwam voor het dansen, refreinen meezingen, bier drinken, piesen in een Dixie, en dat je weer thuis kon pronken met je Oscillation polsbandje.

The Oscillation festival is dedicated to the question what it means to address a public, and how, by changing the site of a performance, the relationship between audience and performer shifts. Many artists are drawn to formats which resist the demands of the traditional performer/audience dynamic. A public is not necessarily a crowd, and experiments with small scale and outside formats are proving resilient, and raising meaningful questions about notions such as public and private, environment and nature, aspects of introspection and connection.

The festival will explore a number of alternative formats for sound in public space, interpolated by concerts which try to unpick the question of public address from within a more traditional dynamic.

Closing Time | Geef Mij Wat Vloerbedekking Onder Deze Vette Zwevende Sofa  

Ahoy, Rotterdam, 27 november, 1971. Wat een gekke teksten maakte men toen, Frank Zappa dan. Maar ook wel poëtisch. Ik kan die vloerbedekking onder die sofa wel waarderen.  Ook al heb ik geen idee waar het over gaat. En wat kende hij zijn talen, ik hoor ook nog Duits. En de muziek? Een mengeling van gospel, jazz, vaudeville, spoken word en pop. Plus vreemde maatsoorten en ritmes naast wat weirdness, virtuositeit, experiment en gekkigheid.

Closing Time | Oh, Anita Wo Bist Du?

Een zomerliefde, eentje die voorbij is, als ik het goed begrijp. De ijsjes zijn gesmolten inmiddels. En hij was Nederlands en zij Duits, en ze heette Anita. Maar nu is het voorbij. En het had een film kunnen zijn, een film van één dag. Popmuziek uit de stad Groningen uit 1979.

Het nummer Oh Anita wo bist Du, Nurse, heette de band, staat op de  elpee Northern Lights: bands uit het Noorden, dat wil zegen: Groningen, Friesland en en Drenthe. Ik geloof niet dat een van die bands die daarop staan, ooit echt doorgebroken is.

Vorige Volgende