mark

Ayaan Hirsi Ali is in het gelijk gesteld in de rechtszaak die enkele moslims hadden aangespannen vanwege de in hun ogen kwetsende uitlatingen van de politica. Op het eerste gezicht lijkt het een prachtige polderuitspraak. Hirsi Ali mocht haar uitspraken over de islam doen en wordt niet verboden een vervolg op Submission te maken. Maar tegelijkertijd waarschuwt de rechter dat Hirsi Ali met het gebruik van de woorden “pedofiel” en “pervers” in verband met het verhaal van het huwelijk tussen de profeet Mohammed en het negenjarige meisje Aisha de grenzen van het toelaatbare heeft opgezocht. Als zij deze woorden vaker zal gebruiken, is het volgens de rechter nog maar de vraag of binnen deze grenzen wordt gebleven.

Ten grondslag aan deze tik op de vingers van het VVD-kamerlid ligt de volgende overweging:

“De term “pedofiel” is ongelukkig gekozen nu dit minst genomen een patroon vereist, terwijl het in het verhaal gaat om een eenmalige gebeurtenis. Bovendien wordt door gebruik van dit woord met zijn huidige connotatie een situatie van eeuwen geleden beoordeeld.”

Deze redenering komt mij nogal gebrekkig over omdat Hirsi Ali zelf al expliciet heeft aangegeven dat zij de profeet naar Westerse maatstaven heeft beoordeeld. Zij brengt deze nuance dus al op voorhand aan. Daarbij vraag ik me af of de rechter er verstandig aan doet pedofielologische deskundigheid te etaleren over een “patroon” dat vereist zou zijn. Als iemand zich één keer aan een minderjarig meisje vergrijpt, dan ligt de benaming “pedofiel” voor de hand. Daarmee zeg ik overigens niet dat er niets kan worden aangemerkt op het gebruik van dit predikaat voor de profeet Mohammed. Maar steekhoudender zou een rechterlijke redenering zijn die dieper ingaat op de zeer negatieve lading van het begrip en daarom tot een grotere terughoudendheid bij historische vergelijkingen zou moeten leiden. Of een uiteenzetting dat het misbruik dat pedofilie impliceert heel wat anders is dan een sprookjeshuwelijk in de woestijn.