Karin van der Stoop

https://www.youtube.com/watch?v=Pz2XcDyubfU

Closing Time | Kortrijk Drumt

24 juli 2019 , 21:00 , door Karin van der Stoop

In België hebben ze ook een soort Koningsdag op 21 juli. Of ze dan echt zo los gaan als die gekke Nederlanders weet ik niet, maar een leuk feesie vieren doen ze in elk geval wel. In Brussel vond dit jaar een veel geprezen optreden plaats van Kortrijk Drumt; 150 drummers op een groot plein die synchroon op hun drumstel tekeer gaan. Nu had ik gezien de lovende kritieken wel iets spectaculairders verwacht, ze spelen eigenlijk gewoon mee met bestaande muziek. Niettemin is het best een indrukwekkend gezicht en het klinkt prima. Grappig detail: de burgemeester van Kortrijk drumde zelf ook mee.

Foto: BackBoris2012 Campaign Team (cc)

Kloon-clown

24 juli 2019 , 11:40 , door Karin van der Stoop

COLUMN - We hebben geschokt gereageerd op de verkiezing van Trump. Ons plaatsvervangend geschaamd. Vaak gelachen, soms besmuikt. Rare jongens, die Amerikanen. Maar oh, ironie! Vandaag krijgt Europa met Boris Johnson een kloon-clown in een toppositie.

Maar Johnson is wel slimmer dan zijn oranje equivalent. Hij heeft ook meer humor, zij het van de ruwere variant. Als hij een rottige opmerking maakt, zoals die over vrouwen in boerka’s die op wandelende brievenbussen lijken, schiet je vaak in eerste instantie toch in de lach. En waar je bij Trump vermoedt of gewoon overduidelijk ziet dat hij maar wat aan rotzooit, is dat bij Johnson een ander verhaal. Hij liegt er ook op los en waait vaak met de wind mee, maar van domheid kun je hem niet betichten. Al doet hij zich bij gelegenheid wel zo voor.

Als hij de clown uithangt, dan weet je dat hij probeert de aandacht af te leiden. Want dan gaat het in de media vooral nog over wat voor gekkigheid hij nou weer heeft geblaat of uitgevreten. Dat vinden we prachtig, het is tenslotte veel lolliger én eenvoudiger om grappen te maken over domme (of ranzige, racistische, enz.) uitspraken, dan ons bezig te houden met ingewikkelde vraagstukken zoals Brexit. Nu is die Olifant in de Kamer niet te missen, dus de damage control-functie blijft beperkt. Het is te hopen dat hij zich als prime-minister íets waardiger zal gaan gedragen. Maar ik ben bang van niet.

Closing Time | Dark Side of the Moon – jubileum maanlanding

21 juli 2019 , 16:00 , door Karin van der Stoop

50 jaar geleden, op 21 juli 1969, vond de eerste maanlanding plaats. Het spreekt nog altijd enorm tot de verbeelding.

Het is ook onderwerp van complottheorieën, evenals de maan zelf trouwens. In een ver verleden hield ik me nog wel eens bezig met dat soort dingen. Niet heel erg lang, want hoewel het interessante materie is, krijg je op den duur te maken met hele uh, vreemde mensen, zullen we maar zeggen. De aluhoedjes werden steeds groter en woester.

Closing Time | Amalgamation Choir

20 juli 2019 , 16:00 , door Karin van der Stoop

Nah dit is apart! Dit dameskoor zingt volledig á capella en maakt gebruik van allerhande geluiden, zeg maar. Klappen, stampen, ritselen, blazen, roezemoezen, noem maar op…nee niet allemaal tegelijk natuurlijk, ze hebben nog een paar andere nummers opgenomen, waardoor het principe me duidelijk is geworden. Grappig idee. Hoewel ze hier wel erg hun best doen een rommelig zootje van die geluiden te maken. Op YouTube staat ook een versie zonder dit vreemde intro, maar ik vond toch dat dat erbij moest. Na dat rare gedoe volgt een prachtig meerstemmig lied. Ik vermoed in het Grieks, gezien de tekst onder de clip, maar mijn talenkennis reikt niet zo ver en ik kon het na onderzoek ook niet helemaal duidelijk krijgen. Het vindt in elk geval plaats op Cyprus in de nationale bibliotheek en wordt gedirigeerd door Vasiliki Anastasiou.

Closing Time | Song Around the World – Higher Ground

17 juli 2019 , 21:00 , door Karin van der Stoop

Dit is weer zo’n project waar mijn hart echt sneller van gaat kloppen. Bij Playing for Change – Song around the World, spelen muzikanten uit de hele wereld samen. Vanuit hun eigen woonplaats welteverstaan. Dat zal qua productie nog best wat voeten in de aarde hebben. De artiesten komen uit alle hoeken en gaten, met vaak hele bijzondere instrumenten. Zij spelen/zingen hun eigen stukje in terwijl dat gefilmd wordt en dat zal dan ergens centraal worden gemonteerd tot een samenhangend geheel. Het resultaat is altijd verbluffend. Het bestaat dan ook al een tijdje en er doen zo nu en dan echt grote artiesten mee. Die ik hier zeker ook nog een keer zal laten zien, maar nu eerst een aantal minder bekende grootheden.

Closing Time | Koolulam – Believer van Imagine Dragons

15 juli 2019 , 21:00 , door Karin van der Stoop

Ja hoi, daar ben ik weer met Koolulam, en het zal niet de laatste keer zijn. Ik kan er ook niks aan doen dat die lui me nooit vervelen. Ik ben geloof ik ook een beetje verliefd geworden op Ben Yafet, de dirigent van de organisatie. Om op te vreten die man. Deze keer zingt het koor “Believer” van Imagine Dragons. Het origineel kende ik wel, maar beluister ik nu ook met andere oren. Wat een geweldig nummer eigenlijk. En in deze versie krijg ik er gewoon kippenvel van. Wat een prachtige 3-stemmige compositie (dat maken ze er altijd van, om het interessant te maken voor een groot koor), en wat een energie spat er weer van het scherm.

Foto: CC: wikimedia Philip Chappell aka squidney

The most Wuthering Heights day ever

15 juli 2019 , 08:00 , door Karin van der Stoop

Vroeger was ik best wel fan van Kate Bush, haar album “The Kick Inside” staat in de kast en ik kan hem van A tot Z meezingen. Ook haar latere werk is van hoge kwaliteit. Sinds 2011 heeft ze echter geen werk meer uitgebracht en haar laatste optreden was in 2014. Volgens eigen zeggen geeft ze nu prioriteit aan haar familie. Jammer, maar de wereld is haar gelukkig niet vergeten, en heeft zelfs een speciale dag gewijd aan haar allergrootste hit. Ik kende het fenomeen niet, maar er blijkt zoiets te bestaan als The most Wuthering Heights day Ever. Wereldwijd komen groepen mensen, gekleed in rood en zwart, samen om te dansen op het wereldberoemde nummer. En dat vond dit jaar plaats op zaterdag 13 juli.

Het wemelt op YouTube van de filmpjes van de afgelopen jaren (het bestaat sinds 2013), waarvan ik er behoorlijk wat bekeken heb. Je zou denken dat dit een typisch meisjes- en vrouwending is, maar er doen ook behoorlijk wat mannen mee, soms compleet met pruik en rode jurk aan (hoewel de still van onderstaand filmpje anders doet vermoeden, zijn dat zeker niet allemaal drags!). En het is aandoenlijk hoe ongelooflijk slecht het synchroon dansen gaat, maar dat lijkt ook niet echt de bedoeling te zijn; in een van de filmpjes hoor je de choreograaf zeggen “the messier the better”. Het gaat echt om de lol, en dat spat er dan ook vanaf.

Closing Time – Orka

14 juli 2019 , 16:00 , door Karin van der Stoop

Dit prachtige stukje muziek is een bewerking van het nummer Cuñaq. Dat nummer is een lofzang op de plaats Kunyaq in Peru, van de band Curawaka. De Israëlische zangeres Orka heeft er een Hebreeuwse tekst op gemaakt en heeft het de titel “lied van mijn hart” (shir livi – שר ליבי) gegeven. Maar ze gaat na ruim 3 minuten over op de originele Spaanse tekst. Naast Hebreeuws en Spaans zingt ze af en toe ook in het Engels. De dame is dan ook een echte globetrotter volgens haar bio. Veel diverser dan dit wordt het echt niet.

Quote du Jour

Quote du Jour | Wij gooien wat MDMA bij Kees van der Staaij in de karnemelk

14 juli 2019 , 14:00 , door Karin van der Stoop

Grapperhaus richt zich op partydrugs, niet op alcohol. Nu begrijp ik best dat je om te overleven op het ministerie van Justitie – de Bermudadriehoek van het Binnenhof – af en toe een flinke neut nodig hebt, maar inmiddels is toch wel volstrekt duidelijk dat alcohol en niet xtc de grote killer is onder de genotsmiddelen? Misschien moeten we Grapperhaus eens de geneugten van een pilletje laten ervaren. En niet alleen hem, nee: heel politiek Den Haag.

We gooien bij Kees van der Staaij wat MDMA in de karnemelk, zetten hem op een boot tijdens de Gay Pride en binnen een uur aanschouwen wij hoe Kees de Nashville-verklaring dansend aan stukken scheurt. We sturen Thierry Baudet met een kwartje in zijn donder naar het Kwaku Festival. Moet je eens opletten hoe vlug hij zich omdoopt tot Cherry Bouquet, terwijl hij ergens in een hoekje de rijkdom en vreugde van de homeopathische verdunning ervaart.

Closing Time | Quarter to Africa

13 juli 2019 , 16:00 , door Karin van der Stoop

Dit vind ik vooral een heel erg grappig clipje. De term Tahabil Tirbach blijkt van Marokkaanse afkomst en betekent zoiets als je dommer voor doen dan je bent, om er je voordeel mee te doen (leerde ik uit de reacties op YouTube). En dat beelden ze hier vrij goed uit. Wat een mafketels haha!

Maar de muziek is ook best leuk, ik heb inmiddels ook wat ander werk van ze gehoord en de mannen van Quarter to Africa doen het heel niet slecht. Die naam is trouwens ook geweldig. En het zal de frequent lezer misschien niet ontgaan zijn dat ik gek ben op het Hebreeuws. Ik spreek en lees het een klein beetje, en het is een sport om écht te proberen te verstaan wat ze zingen. Google translate helpt de onderschriften te vertalen, maar daarmee ben je er in het geval van deze taal bij lange na nog niet. Het is zo afwijkend van onze eigen taal en ons schrift, dat mijn hersenen ervan kraken. Maar daar heb ik dus veel lol in.

Zaanfolk-festival. Toeters en bellen. En Hortensia’s.

8 juli 2019 , 11:00 , door Karin van der Stoop

Zaanfolk-festival

COLUMN - Toen mijn vriend René vorig jaar naar een dorp ging verhuizen, had ik daar nogal de pleuris over in. Niet omdat ik iets tegen dorpen heb, maar omdat mijn reistijd zou verdubbelen. Inmiddels ben ik eraan gewend (vooral omdat hij me vaak met de auto naar huis brengt, ghe) en begin ik ook de charme van het dorpse leven in te zien. Zo was er dit weekend een geinig festivalletje in de buurt. Wie heeft opgelet weet dat mijn geliefde zelf muzikant is, en dit soort gelegenheden zijn bij uitstek geschikt om zijn reet in de plaatselijke muziekscene te draaien. Aldus toogden wij deze zaterdag naar het Wilhelminapark in Wormerveer, waar het Zaanfolk-festival plaatsvond.

Het park. Met hortensia’s natuurlijk, want die staan overal.

Bij binnenkomst in het park, werden we verwelkomd door een heel niet onverdienstelijk banjospeler. Leuk! Maar om daar lang te blijven hangen is ook een beetje raar, dus we stoomden door naar het eerste podium. Het zogenaamde open podium, dat alleen niet meer open was omdat alle slots al gevuld waren door plaatselijke artiesten. Tja, zo gaat dat vaker, hebben wij gemerkt. Je moet er vroeg bij zijn, of eigenlijk moet je gewoon de stage-manager of organisator kennen, anders kun je het wel shaken. Maar mede daarom waren we er natuurlijk ook. Aangezien de muziek hier nog geen aanvang had genomen, kon mijn lief in alle rust aanpappen met de aanwezige muzikanten en/of organisatoren, terwijl ik de plaatselijke flora bewonderde (veel hortensia’s, erg mooi als ze in bloei staan, maar het valt me op dat die dingen echt óveral opduiken, wat ik dan weer van een zekere creatieve armoe vind getuigen).

Closing Time | Sting en Shaggy – Just One Lifetime

3 juli 2019 , 21:00 , door Karin van der Stoop

De onwaarschijnlijke combinatie van Sting en Shaggy vind ik ook best wel in de categorie divers vallen, hoewel in het Engels gezongen. Maar wat een heerlijk, gezellig, zomers nummertje zeg. En hoe hebben we dit kunnen missen, die gasten hebben nota bene een heel album samen opgenomen? Deze steekt er wel met kop en schouders bovenuit, als ik tenminste af ga op de andere 2 nummers die ik gehoord heb (boring!). Maar dit ga ik zeker nog vaak luisteren. Lekker hoor!