Jos van Dijk

1.139 Artikelen
602 Waanlinks
3.549 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Was tot 2012 docent in het HBO.
Schrijft over Europa en over het vrije verkeer van informatie.
Publiceerde in 2007 "Dit kan niet en dit mag niet; een kroniek van belemmering van de uitingsvrijheid in Nederland." Voortgezet op de website: http://freeflowofinformation.blogspot.com/
Publiceerde in 2016 "Ondanks hun dappere rol in het verzet. Het isolement van Nederlandse communisten in de Koude Oorlog" voortgezet op de website http://nederlandsecommunisten.nl/#site-header
Foto: Bert Kaufmann (cc)

Alles moet anders

RECENSIE - Hoe moet je een boek recenseren dat geboren is uit onvrede met ‘de staat en de ontwikkeling van het Nederlandse recensielandschap’? Merlijn Olnon, oprichter en hoofdredacteur van De Nederlandse Boekengids (dNBg), mist recensies die ‘niet alleen gaan over de inhoud van de besproken boeken maar bovendien over de plaats en het belang (of het gemis daaraan) van boeken binnen oeuvres en genres, in de boekencultuur in bredere zin en zelfs in de wereld daarbuiten.’ Met het voorbeeld van The New York Review of Books voor ogen begon Olnon, eerder boekhandelaar en redacteur van De Gids, in 2015 met de uitgave van dNBg,  een tijdschrift voor boekenessays, de bredere, dieper gaande, meer gedegen variant van die magere recensies die overgebleven zijn in een verschralend boekenlandschap. Nu heeft Olnon vijfentwintig van die essays uit de periode 2017-2022 gebundeld onder de titel Alles moet anders.

Ik heb alle begrip voor klachten over hedendaagse recensies, vooral voor het bijzonder smalle, weinig diverse en afnemende aanbod van boekbesprekingen in onze kranten en tijdschriften. Maar een boekenessay naar aanleiding van een bundel met vijfentwintig boekenessays over een brede range van onderwerpen (economie, politiek, cultuur, geschiedenis) lijkt mij wat te veel gevraagd. Wel wil ik een paar interessante essays uit Alles moet anders bespreken die de titel van de bundel volledig recht doen.

Foto: Jerome Bon (cc)

Franse regering passeert het parlement

Is Frankrijk nog een democratie? De Franse regering heeft vorige week het parlement verhinderd om de begroting voor 2023 vast te stellen. Premier Elisabeth Borne gebruikte daarvoor artikel 49.3 van de grondwet dat bedoeld is om in uitzonderlijke omstandigheden een wet door te voeren zonder stemming in het parlement. Borne gaf de schuld aan de oppositie die op geen enkele wijze wilde samenwerken. Zowel de linkse als de rechtse oppositie had al aangekondigd sowieso tegen de begroting te stemmen. Met verschillende motieven. Links vindt de regering te zuinig en niet actief genoeg in de strijd tegen de klimaatopwarming. Het extreem-rechtse Rassemblement National is tegen het hele regeringsbeleid. Sinds de verkiezingen van juni is de regering van president Emmanuel Macron afhankelijk van parlementaire compromissen nadat zijn partij de absolute meerderheid kwijtraakte. Premier Borne zei eerder dat de oppositie duizenden amendementen had ingediend, waardoor de behandeling van de begroting te lang zou duren. Na het opmerkelijke eenzijdige besluit van de regering dienden de oppositiepartijen twee moties van wantrouwen in, die het echter niet haalden.

Macron werd gered door de 62 zetels van Les Républicains, traditioneel rechts. Hij richtte zich woensdag dan ook vooral op deze partij toen hij aankondigde door te gaan met het pièce de resistance van zijn regering: de pensioenhervorming. De pensioenleeftijd moet omhoog van 62 naar 65, vindt Macron al veel langer. Massale demonstraties in 2019 blokkeerden de doorvoering van dit plan. De Covid pandemie leidde tot uitstel. Nu hij voor een tweede termijn is gekozen wil Macron de hervorming doorzetten, maar nu mist hij de comfortabele meerderheid van zijn eigen partij in het parlement. Het is daarom niet onmogelijk dat hij ook in dit geval artikel 49.3 gaat inzetten om zijn plannen te realiseren. Als deze veranderingen niet worden doorgevoerd, zou de regering de pensioenen moeten verlagen, zei Macron. In Frankrijk krijgen alle werknemers een staatspensioen.

Foto: Xavi (cc)

Denemarken versplintert (ook)

De Denen gaan op 1 november vervroegd naar de stembus. De polls tonen een versplinterd landschap. Achter de sociaaldemocraten van zittend premier Mette Fredriksen die op 27% staan zien we een lange reeks partijen en partijtjes die rond de 10% of lager scoren. Daaronder enkele nieuwe partijen van afgesplitste parlementariërs. De nieuwste noemt zich naar de succesvolle Zweedse extreemrechtse partij Danmarksdemokraterne. Partijleider is Inger Støjberg, een voormalige liberale minister voor immigratie en wonen. Zij is eind 2021 uit de partij en het parlement gezet nadat ze was veroordeeld voor het illegaal scheiden van asielzoekende koppels waarvan één partner jonger was dan 18 jaar. Støjberg werd schuldig bevonden in een zeldzaam afzettingsproces en veroordeeld tot 60 dagen gevangenisstraf. Afgelopen zomer richtte ze een nieuwe partij op waarbij zich ook enkele afgesplitste parlementsleden aansloten van de populistische anti-immigrantenpartij Dansk Folkeparti (DF) die inmiddels niet hoger dan scoort dan 3%. Danmarksdemokraterne nadert  de 10%.

Een andere nieuwkomer is de partij van voormalig premier en ex-voorzitter van de liberale partij Venstre Lars Løkke Rasmussen. Hij noemt zijn vorig jaar opgerichte partij Moderaterne. Of hij met dat etiket zijn Zweedse geestverwant Kristersson van de gelijknamige partij, de kersverse premier van het buurland, kan navolgen is hoogst onzeker. De Deense Moderaterne komen nog niet verder dan 6%. Alles hangt af van de blokvorming na de verkiezingen. Rasmussen heeft nog niet gekozen. Zoals het er nu uitziet ‘zou het linkse Rode Blok 87 zetels winnen en het conservatieve Blauwe Blok 76, maar 88 met de steun van Moderaterne. Mochten de Faeröer en Groenland (elk twee zetels) hetzelfde stemmen als in 2019, dan zou het Rode Blok met 90 tegen 89 winnen.’

Foto: DarrelBirkett (cc)

AIVD rekruteert journalisten

OPINIE - De AIVD en de MIVD brengen journalisten in gevaar, schreef de NRC zaterdag. Joep Dohmen deed voor de krant onderzoek naar de werving van journalisten door de geheime dienst. Dat komt nogal eens voor, bleek uit een vragen van Dohmen aan 32 journalisten. De helft van hen zegt benaderd te zijn voor medewerking aan een van de inlichtingendiensten. Het gaat vooral om journalisten die in het buitenland werken, in Rusland en met name in het Midden-Oosten. Het is niet duidelijk of de contactpogingen uitsluitend op initiatief van de AIVD tot stand kwamen of dat er voldaan werd aan verzoeken van buitenlandse inlichtingendiensten (CIA of Mossad). Hoeveel van de benaderde journalisten op dergelijke verzoeken zijn ingegaan vertelt het verhaal ook niet, laat staan dat we weten wie zich heeft laten verleiden. Er komen wel verschillende journalisten aan het woord die geweigerd hebben met een van de diensten in zee te gaan.

Beroepsethiek

Dohmen zei in het radioprogramma Argos dat hij hoopte dat er in journalistieke kring een gesprek plaats vindt over de risico’s die journalisten kunnen lopen als ze voor de geheime diensten werken. Buitenlandse diensten kunnen hen identificeren als spion. Het kan leiden tot hun arrestatie en mogelijk een jarenlange gevangenisstraf. Maar medewerking aan een geheime dienst is ook volledig in strijd met de beroepsethiek, meent Dohmen. Een van de journalisten die hij sprak, Olaf Koens, die de AIVD vergeefs benaderde toen hij als beginnend coorespondent in Moskou werkte, zegt het heel mooi: ‘Als journalist moet je de macht controleren en niet influisteren’. Als journalisten zich gaan gedragen als verkapte spionnen zal dat ook niet bijdragen aan het vertrouwen van het publiek in de media.

Quote du Jour | De Kamer speelde geen rol

Een terugblik op de Parlementaire Enquête over het Groningse gas in de NRC vandaag:

De rol van de Tweede Kamer kwam in de verhoren slechts summier aan bod. Impliciet gaf de enquêtecommissie daarmee aan dat de Kamer geen grote rol heeft gespeeld en het beleid van de ministers in meerderheid steunde.

En die ministers lieten het over aan de ambtenaren die vooral oog hadden voor de de financiële belangen van de staat en de ‘olies’.

Foto: Bryan Pocius (cc)

Bosnië wordt gepaaid door de EU

Als het aan de Europese Commissie ligt krijgt Bosnië-Hercegovina de status van kandidaat EU-lid. De lijst van vereiste hervormingen is nog wel lang: justitiële hervorming, preventie van belangenconflicten, bestrijding van corruptie en georganiseerde misdaad, grens- en migratiebeheer, mediavrijheid, bescherming van journalisten en het opzetten van preventieve mechanismen tegen foltering en mishandeling. EU-Commissaris voor uitbreiding Olivér Várhelyi ziet vooruitgang in het land. Op een persconferentie afgelopen woensdag zei Várhelyi dat Bosnië vooruitgang had geboekt bij het doorvoeren van EU-hervormingen en het aansluiten bij EU-programma’s. Várhelyi meent dat het land het “verdient” om een formele kandidaat te worden. De 27 EU-lidstaten moeten het besluit van de Commissie ook nog goedkeuren.

De uitbreiding van de EU staat sinds de oorlog in Oekraïne opnieuw op de agenda. In april deed Commissievoorzitter Ursula von der Leyen aan Oekraïne de belofte dat het land op termijn tot de EU zou mogen toetreden. Ook aan Georgië en Moldavië is sindsdien perspectief op EU-lidmaatschap geboden. Josep Borrell, de ‘minister’ voor Buitenlandse Zaken van de EU windt er geen doekjes om: ‘De brute invasie van Rusland in Oekraïne onderstreept het belang van de uitbreiding van de EU. Het is een langetermijninvestering in vrede, welvaart en stabiliteit voor ons continent.’ In dat licht is het betrekken van Bosnië en Hercegovina bij de EU van bijzonder belang. In het Servische deel van Bosnië, de Republika Srpska, leeft nog steeds de Groot-Servische gedachte. Daar horen vriendschappelijke betrekkingen bij met andere orthodox christelijke slavische volken. Poetin is voor de Bosnische Serven geen vijand. De EU hoopt waarschijnlijk met het kandidaat-lidmaatschap van Bosnië Russische invloeden terug te kunnen dringen. Grote buur Servië, al langer kandidaat-lid, laat zien dat dit nog niet zo eenvoudig is. Servië doet niet mee met de sancties tegen de Russen en president Vucic onderhoudt nog steeds goede betrekkingen met Poetin. De EU maakt zich op dit moment bijvoorbeeld zorgen over een piek in migranten die Servië gebruiken als toegangspoort tot het blok. Daarmee zou dit land het Kremlin in feite indirect helpen om verdeeldheid in de EU te zaaien via een nieuwe toestroom van migranten, schrijft Politico.

Socialisten blijven de grootste partij in Niedersachsen

Uitslagen van de verkiezingen bij de buren van Noord Nederland.

SPD verliest maar blijft de grootste. CDU verliest meer. Groenen en AfD winnen. De FDP haalde de kiesdrempel niet.

Gelijktijdig opinieonderzoek onder de kiezers laat zien dat de nieuwe CDU-leider Friedrich Merz veel minder populair is dan Angela Merkel. Bij de politici van de regeringspartijen scoort Annalena Baerbock  van de Groenen het hoogst. Olaf Scholz is volgens 67% onvoldoende besluitvaardig, maar hij is anderzijds volgens 80% wel gegroeid in zijn functie als Bondskanselier. Van de AfD kiezers vindt 77% dat de sancties tegen Rusland moeten worden verminderd of gestopt.

Foto: EU2017EE Estonian Presidency (cc)

Crisis aan de grens tussen Rusland en de Baltische landen

In Burachki op de grens tussen Rusland en Letland wachten Oekraïense vluchtelingen al dagenlang om doorgelaten te worden, meldt de vluchtelingenorganisatie Rubikus. De Russische grenswachten laten maar mondjesmaat Oekraïners door. Gezinnen met kinderen slapen in de kou op zeiltjes en kartonnen dozen. Russen die over de juiste papieren beschikken en EU-burgers mogen wel door. Aan de grens met Estland zien we dezelfde taferelen. De Oekraïners die al dan niet vrijwillig hun woonplaats in het oorlogsgebied hebben verlaten hopen via Rusland een veilig land te bereiken. Volgens de UNHCR zijn er in Rusland 2,7 miljoen vluchtelingen uit Oekraïne. Het is niet duidelijk hoeveel er daarvan naar een EU-land zouden willen gaan.

Als het ze lukt de grens te passeren worden de Oekraïners in de Baltische landen hartelijk onthaald. Voor de Russen ligt dat een stuk moeilijker. Mannen die de oorlog willen ontvluchten zijn hier niet welkom. ‘Blijf liever in Rusland om tegen Poetin te vechten’ , zei de Litouwse minister van Buitenlandse Zaken Landsbergis. Er is ook vrees voor spionnen en saboteurs die de grens oversteken om het land te ondermijnen. Rusland en de Russen worden in de Baltische landen meer dan ooit gehaat en gewantrouwd. Letland is ondanks dat wel favoriet bij Russische vluchtelingen. Het land heeft een grote Russische minderheid. En er wordt op veel plaatsen Russisch gesproken. Voor veel Letten is dat juist een reden om de boot af te houden. De geschiedenis van de Sovjet-Russische bezetting van het land is nog zeer levend.

De klimaatcrisis voedt het wereldwijde hongerprobleem

Er is een direct verband tussen de klimaatcrisis en honger, dat wisten we al.

Het recente Oxfam-rapport Hunger in a heating world verdient toch nog wel wat meer aandacht dan het de afgelopen week heeft gekregen.

Extreme honger is in de laatste zes jaar meer dan verdubbeld in de 10 ergste klimaatbrandhaarden van de wereld. Oxfam Novib klimaatexpert Jacqueline Persson: “Klimaatverandering is een steeds sneller tikkende tijdbom. Klimaatverandering zorgt ervoor dat extreem weer zoals droogte, cyclonen en overstromingen – die de afgelopen 50 jaar vervijfvoudigd zijn – frequenter en dodelijker worden. Sinds 2018 zien we dat honger wereldwijd weer dramatisch toeneemt. Bovendien versnelt klimaatverandering de wereldwijde ongelijkheid.” Met name in Oost-Afrika leidt extreme droogte tot vee-sterfte en dreigende hongersnood. In Kenia heeft de huidige droogte bijna 2,5 miljoen dieren gedood en hebben 2,4 miljoen mensen dagelijks te maken met honger. Deze mensen vangen de hardste klappen op van klimaatverandering, terwijl ze er het minst aan hebben bijgedragen. Het Afrikaanse continent is verantwoordelijk voor slechts 3% van de totale historische CO2-uitstoot. Ter vergelijking: de rijke G20-landen zijn samen verantwoordelijk voor meer dan 75% van de CO2-uitstoot.

Foto: Ben Simo (cc)

Macron blokkeert gaspijplijn

In haar ’troonrede’ over de toekomst van de EU heeft Commissievoorzitter Van der Leyen er maar liefst elf keer op gehamerd: solidariteit tussen de lidstaten is in de energiecrisis essentieel. Als we niet langer afhankelijk willen zijn van Russisch gas moeten we er samen voor zorgen dat we straks niet in de kou komen te zitten. En dat de energiekosten binnen de perken blijven. ‘Om de energie­crisis het hoofd te bieden is het van essentieel belang dat de EU-lidstaten een eenheid vormen’, zegt ook de Europese Raad namens alle regeringsleiders. Volgens de Raad zijn ‘de EU-landen  verenigd en stemmen zij hun maatregelen nauw op elkaar af in reactie op de stijgende prijzen en het verstoorde energie­markt­evenwicht.’ Toch ligt juist de man die zich als geen ander heeft uitgesproken voor Europese eenheid dwars bij de uitvoering van een plan voor gasleveranties uit Spanje en Portugal aan Duitsland. De Franse president Macron weigert de medewerking van zijn land aan de MidCat pijplijn. Via deze weg zou gas uit Noord-Afrika en acht LNG-terminals geleverd kunnen worden aan Duitsland, het zwaarst getroffen land in deze crisis.

Een oud plan

Het MidCat-project is al tien jaar oud. Het is interessant om in een bericht uit het najaar van 2018 te lezen dat MidCat aanvankelijk gelanceerd werd ‘als onderdeel van de bredere EU-inspanning om de afhankelijkheid van het blok van Russische energie-invoer te verminderen door meer gas van het Iberisch schiereiland naar de rest van Europa te verschepen.’ De Europese Commissie zag er wel wat in en droeg fianciëel bij aan het project. Frankrijk lag ook toen al dwars vanwege de kosten. De Fransen vonden dat Spanje er in verhouding te veel van zou gaan profiteren. Het project is in 2019 stilgelegd. Het Spaanse deel is klaar, wat ontbreekt is de verbinding met het Franse netwerk over de Pyreneeën. Nu willen Duitsland, Spanje en Portugal er toch mee verder gaan. Macron verwijt hen een valse voorstelling van zaken. Hij wees begin deze maand op bestaande pijplijnen tussen Spanje en Frankrijk die maar voor de helft worden gebruikt. En op milieuschade in de Pyreneeën. De Europese Commissie houdt zich nu even op de vlakte in afwachting van de uitkomst van verdere onderhandelingen. Begin oktober is er een overleg gepland van de landen die de MidCat pijplijn weer in leven willen roepen.

Europees parlement: Hongarije is geen democratie

Hongarije kan niet langer als een democratie worden beschouwd en Europese waarden worden in het land systematisch bedreigd, verklaarde het Europees Parlement in een rapport dat donderdag werd aangenomen met 433 stemmen vóór, 123 tegen en 28 onthoudingen.

We betreuren het ten zeerste dat het gebrek aan doortastend optreden van de kant van de Europese Unie heeft bijgedragen aan de ineenstorting van de democratie, de rechtsstaat en de grondrechten in Hongarije, waardoor het land een hybride regime van electorale autocratie is geworden”, zei groen parlementslid Gwendoline Delbos -Corfield, de leidende Europarlementariër in het dossier.

Foto: tacowitte (cc)

Duitse steun aan Oekraïne blijft omstreden

Wapenfabrikant Rheinmetall heeft zestien nieuwe pantservoertuigen klaar staan, maar de Duitse regering aarzelt met de toestemming voor export in afwachting van de instemming van andere westerse landen met deze levering. ‘Geen enkel land heeft tot nu toe westerse pantserwagens of gevechtstanks geleverd en we hebben met onze partners afgesproken dat we het niet alleen zullen doen,’ verklaarde de Duitse minister van Defensie Christine Lambrecht afgelopen maandag. Het leidde net als eerder dit jaar tot afkeurende reacties van de Oekraïense ambassadeur en van tal van Duitse politici, ook van coalitiepartner De Groenen. ‘Westerse wapensystemen kunnen in de oorlog in Oekraïne de doorslag geven’, volgens de co-voorzitter van de Groenen Ricarda Lang. Premier Olaf Scholz meent dat de wapens die Duitsland tot nu toe geleverd heeft een beslissende rol hebben gespeeld bij de recente opmars van de Oekraïense troepen.

Scholz had deze week telefonisch contact met Poetin. Volgens een persbericht van de Duitse regering heeft de premier ‘er bij de Russische president op aangedrongen om zo snel mogelijk een diplomatieke oplossing te vinden, gebaseerd op een staakt-het-vuren, een volledige terugtrekking van de Russische troepen en respect voor de territoriale integriteit en soevereiniteit van Oekraïne. De kanselier benadrukte dat verdere Russische annexatiebewegingen niet onbeantwoord zouden blijven en onder geen enkele omstandigheid zouden worden erkend’. Poetin heeft voor zover bekend geen enkel teken gegeven dat Rusland hier op in zou willen gaan. Hij had wel een boodschap over de stokkende gasleveringen. Volgens het Russische persbureau TASS heeft Poetin Scholz duidelijk gemaakt dat Rusland een betrouwbare leverancier van energiebronnen is en blijft, dat het aan al zijn contractuele verplichtingen voldoet, en dat onderbrekingen van de leveranties worden veroorzaakt door anti-Russische sancties die het onderhoud ervan belemmeren.

Vorige Volgende