Stare Into Death and Be Still – nee, voor vrolijke, jolige liedjes met dubbelzinnige teksten, ben je bij Ulcerate aan het verkeerde adres. De technische death klinkt donker, wanhopig en intens. Daarbij is Ulcerate weinig gelegen aan traditionele liedjesstructuren a la couplet-refrein-couplet-refrein-tussenstuk-refrein. Geen lichte kost, wel erg mooi.
Nog even naar aanleiding van dat plaatje van gisteren. Voordat Cyclone Temple werd opgericht, zaten een aantal bandleden in de band ZnöWhite (ook wel Snowhite en Znowhite – jongens toch, wat boeit het?). Ik hoorde er gister voor het eerst van, toen ik dat CT’tje klaar aan het zetten was, maar JEETJE WAT IS DIT MOOI WAAROM KENDE IK DIT NOG NIET?!?!? Lekker snelle thrash met vrouwenzang. Sowieso een hyperdiversgezelschap voor de metalscene, met twee Afro-Amerikanen en een vrouw. Zeker voor die tijd (al is dat nu een klein beetje beter). Maar dat terzijde. Ik blijf zitten met een blijmoedig gevoel van verwondering: er zijn nog veel pareltjes te ontdekken.
De vroege jaren 90 was een slechte tijd voor veel metalbands. De opkomst van de grunge ging onder andere ten koste van de metal. En als thrashband kon je dan een alleraardigst debuutalbum uitbrengen, commercieel was het kansloos. Helaas. Voor Cyclone Temple, en het ondergewaardeerde I Hate Therefore I Am, maar ook voor de muziekliefhebber. En ja, critici kunnen opmerken dat er wel erg veel invloeden te horen zijn van een zekere band, maar fuck it – ook zonder de originaliteitsprijs te winnen kun je alleraardigste muziek maken, zoals Cyclone Temple hier laat horen.
Harder! HARDER, VERDOMME! Gooi het gewoon helemaal open mensen, dat volume. De buren, dat legt u later wel weer bij. Painkiller van Judas Priest kwam vandaag 30 jaar geleden uit. En dat mag gevierd worden. Leve Judas Priest, leve Painkiller en lang leve het briljante titelnummer.
ANALYSE - Dit artikel verscheen eerder en is geschreven op verzoek van het Wetenschappelijk Bureau van GroenLinks. In alle onbescheidenheid is de schrijver van mening dat het interessant is voor veel meer partijen.
Zes gemeenten in Nederland hebben toestemming van het Rijk gekregen om een meerjarig experiment te houden met een ‘alternatieve vorm van bijstand’, voor een beperkte groep deelnemers. In sommige gemeenten was de eerste insteek een lokaal basisinkomen. Inmiddels zijn de experimenten afgerond en de resultaten bekend. Kunnen we er iets van leren, en zo ja: wat dan?
De experimenten kwamen grotendeels voort uit onvrede over de Participatiewet. In algemene zin was de kritiek dat de wet teveel gebaseerd was op wantrouwen: veel nadruk op verplichtingen, strenge controles, hoge boetes en een sterke daarmee samenhangende bureaucratie.
In tientallen gemeenten was er interesse om te experimenteren met een Participatiewet die meer uitgaat van vertrouwen. De aanname was dat dat beter zou werken en zou leiden tot meer uitstroom uit de bijstand naar werk, en bovendien positieve effecten zou hebben op onder andere welzijn, gezondheid en participatie van bijstandsgerechtigden.
De gemeenten die uiteindelijk hebben geëxperimenteerd met de bijstand zijn Deventer, Groningen, Nijmegen, Tilburg, Utrecht en Wageningen. [1]
Het Rijk gaf toestemming om op enkele punten af te wijken van de wet. Deelnemers mochten meer geld houden van eventuele bijverdiensten naast de uitkering. [2] Ook mochten deelnemers een ontheffing krijgen van de arbeidsplicht. Bij die laatste zat wél de verplichting dat een gemeente dan ook moest experimenteren met een groep die meer intensieve dienstverlening kreeg – we zijn immers een land van het politiek compromis.
Een verzoekje, dus ik kan er zelf weinig over vertellen. Meneer Grohl die ken ik nog wel, maar de andere heren liggen buiten mijn muzikale algemene ontwikkeling. “While my guitar gently weeps” doet dat eigenlijk ook, al heb ik de naam van het bandje dat het origineel speelde (The Beatles) wel eens horen vallen. Best mooi, en spelen en zingen kunnen deze mensen wel.
De vroege jaren 90 zijn een ware goudmijn voor briljante metalmuziek van eigen bodem. Dead Head bracht in 1993 het agressieve thrash/death album Dream Deceiver uit, geïnspireerd door de film Angel Heart, met o.a. Robert De Niro en Micky Rourke. Het titelnummer van de cd valt op door onder andere de geniale solo’s en mooie breaks. De cd past prima tussen andere klassiekers uit deze tijd. Ook in latere jaren maken Nederlandse bands een heel aardig potje metal, blijkens onder andere uit deze lezerssuggestie, maar dat terzijde.
Wij nodigen u uit de komende tijd uw verhalen, anekdotes en wetenswaardigheden over uw vakantiebestemming bij te dragen aan onze zomerserie. Vandaag een bijdrage van János Betkó.
De Eerste Wereldoorlog was, met enig gevoel voor understatement, naar en vervelend. Onder andere in België. Velen hebben de gruwelen bezongen van de (derde) slag bij de Ieper, ook wel bekend als de slag bij Passendale (Paschendale). Iron Maiden bijvoorbeeld, in het nummer Paschendale dat u hierboven kunt beluisteren. Het is afkomstig van hun Dance of Death album, uit 2003. Maar ook bijvoorbeeld Sabaton:
En nog vele anderen. Wat dit met mijn vakantiebestemming van doen heeft? Nou, ik was dus in België, op de camping. En ik ben het niet op gaan zoeken, het oorlogsleed, want hé, het was gewoon een ontspannen vakantie met de familie, lekker chillen enzo. (En ik zat trouwens dichter bij de gruwelen van Verdun dan bij die van Passendale). Maar wat kwam ik daar tegen, in het speelbos voor de kleintjes?
Juist. Een speelloopgraaf. Ik vond het een beetje ongepast. Alsof je in… nou ja, vul zelf uw eigen foute historische associatie met een specifieke plek op waarvan u verbaasd zou zijn deze als speeltoestel te zien. Maar terwijl de historicus in mij zich aan het verbazen was, waren de kinderen heerlijk aan het spelen en klauteren.
Het is niet helemaal mijn genre, en ik kan u er niets over vertellen wat niet op Wikipedia staat, maar hé, het is wel een lekker nummer, dat “Space Invaders – Are Smoking Grass”. Niet dan?
Hee wat leuk, Neuk! bestaat niet alleen nog, ze maken ook nog steeds nieuwe muziek. Bovenstaande komt van hun nieuwe EP “Ongeregeld Heden“. Het blijft een fijne combinatie van Nederlandse raps, hardcore en ook wat metalinvloeden. En met “Tot de schijt ons doodt” hebben ze nog altijd één van de mooiste albumtitels van ons land.
En gewoon, omdat het oude werk óók neuk is:
Nee. Dit is eigenlijk onvergeeflijk. Dat een instituut als Paradise Lost, dat al meer dan 30 jaar bestaat, grote invloed heeft gehad op verschillende subgenres in de metal, 15+ albums heeft uitgebracht, er een paar miljoen verkocht heeft, nog steeds op de podia staat, hier nog nooit een CT’tje heeft gehad.
Belachelijk.
Hier, om het goed te maken, nog een hele cd:
Bleargh, SAAI, gemeentefinanciën boeien who cares? Nou ja, tot het zwembad dichtgaat, of de bibliotheek, of de WOZ-belasting of parkeertarieven stijgen natuurlijk. Maar dat soort zaken lijkt onvermijdelijk in veel gemeenten, want het water klots gemeenten al jaren over de kruin en er komen steeds minder belletjes naar boven. Een aantal wethouders is het helemaal zat:
Rosier en Groeneveld hopen dat er donderdag, als de Kamer met Ollongren debatteert over de gemeentelijke financiën, beweging komt. ‘Als er dan niets gebeurt, vind ik dat de VNG, onze koepel, alle gesprekken met het rijk moet stopzetten’, aldus Rosier. ‘Daarnaast zouden alle gemeenten een niet-sluitende begroting moeten inleveren, zodat er 355 gemeenten onder financieel toezicht komen te staan’, stelt Groeneveld.