Grindcore is hier op Sargasso een beetje ondergewaardeerd genre. Zonde! Aan Nasum de eer om hier de welverdiende schijnwerper op te zetten. Wees niet bang, laat u niet afschrikken door het plaatje… naar goed gebruik duurt een nummer maar zo’n anderhalve minuut, dus als u het niets vindt is het ook zo weer voorbij!
Tja, de titel zegt het eigenlijk al: Dream Theater, absolute grootheden in de progressieve metal, spelen een deuntje met Barney Greenway, gerenomeerd vocalist bij verschillende grindcore en death metal ensembles, waaronder Napalm Death en Benediction. O ja, ze spelen Metallica. Meer woorden hoeven er denk ik niet aan te worden gewijd.
Omdat kwaliteit soms boven kwantiteit (in dit geval: het aantal seconden dat een nummer duurt) gaat. En omdat Closing Time een rubriek is om mensen kennis te laten maken met nieuwe dingen, en het grindcore genre verschrikkelijk onderbedeeld is in deze rubriek. En omdat Brutal Truth gewoon een erg lekker nummertje heeft gemaakt, met Walking Corpse. Uit (pfff) 1992 alweer.
Deze serie begon met de inleiding dat op gratis cd’tjes die worden weggegeven door platenlabels en tijdschriften soms pareltjes te vinden zijn, die je elders vrijwel niet tegen komt. Bandjes maken één geweldig nummer, dat wordt op zo’n schijfje gezet, en de argeloze koper koopt vervolgens een langspeler, om er dan achter te komen dat het ook het énige goede nummer was.
Dat is echter niet het hele verhaal. Soms staan op dat soort schijfjes ook een paar grote namen. Omdat ze een nieuwe cd uit hebben die gepromoot moet worden, of wellicht om de luisteraar over te halen zo’n gratis cd-tje überhaupt in de cd-speler te duwen.
The Locust uit San Diego, Californië geldt als een van de grondleggers van de elektronische grindcore. Dan weet u alvast dat de geluidsorkaan in bovenstaand clipje ook een naam heeft.
Deze week zijn er niet alleen Prinsjesdag en de Algemene Beschouwingen, maar ook de dag dat ‘Don’t Ask, Don’t Tell’ is afgeschaft, de regeling waaronder homoseksuelen wel in het leger mochten dienen, als ze maar in de kast bleven.
Er lijkt weinig verband tussen de twee zaken zijn, maar toch zie ik er één. Dat komt door Jon Stewart. De Amerikaanse komiek maakte een paar maanden terug dit filmpje over senator John McCain, die met steeds vreemdere argumenten bleef vasthouden aan ‘Don’t Ask, Don’t Tell’, terwijl zelfs zijn vrouw zich er tegen uitsprak. Kijk het filmpje vooral af, het venijn zit hem in de staart:
Precies dat ‘It Gets Worse’-scenario is waar de Nederlandse politiek in zijn geheel en de regering nog een beetje meer zich lijkt te bevinden. Wat denken we in 2031 over politici die in een economische crisis dachten te kunnen bezuinigen? Over politici die het nog nodig vonden steenkolencentrales te bouwen? Over politici die ijzerheinig de hypotheekrenteaftrek bleven verdedigen met steeds surrealistischere argumenten? De klimaatveranderingsontkenners, de allesprivatiseerders, de files-met-steeds-meer-asfalt-bestrijders, de kinderopvangontmantelaars?
Nu was ik dit weekend op een overgesubsideerd, elitair feestje in Tilburg en daar zag ik de grindcoreband Maruta uit Florida het antwoord geven. Dit is wat je voelt als je de Nederlandse politiek beschouwt anno 2011: March Forward (into Regression).