Fotograaf Michiel Wijnbergh volgt dit weekend het North Sea Jazzfestival van nabij. Hier weer een gastbijdrage van hem.
Een van de openings acts van het North Sea Jazzfestival in Rotterdam:
Caro Emerald.
Swingend, classy, feel good.
Hieronder volgt een gastbijdrage van Tom van Doormaal over de economische politieke discussies van dit ogenblik.
Wat simpel en helder is, dringt soms moeilijk door. De werkelijkheid toont zich, zegt de filosoof. Maar je moet wel aan die werkelijkheid toe zijn; anders zie je niks.
Eerder verbaasde ik mij in deze kolommen over Paul Frissen, die de crisis onvoldoende verklaard vond. Je zou zeggen: te goedkoop lenen aan mensen zonder inkomen of perspectief daarop, voldoet toch als verklaring heel aardig? Maar misschien moet je iets dieper wroeten: waar komt dit lichtzinnig gedrag dan vandaan? En waarom wordt het niet gecorrigeerd? De antwoorden worden dan vrij ideologisch: met marktfundamentalisme en toezicht als centrale begrippen.
Maar is de crisis moeilijk te verklaren? In een recent artikel (noot 1) lees ik: “Als je een derivaat maakt, vergroot je het totaal van het financieel risico niet.” Dat is een meeslepende redenering: zou zonder dat specifieke derivaat de transactie, n.l. het uitlenen of met schuld belasten, wel tot stand zijn gekomen?
Greenspan zag de windhandel met hypotheekderivaten als een middel tot herverdeling van risico: “er is geen bewijs dat die herverdeling iets is om je zorgen over te maken.” Ook dat is meeslepend. Inderdaad werd risico genomen, door hen die het niet konden dragen en neergelegd bij hen die dat beter konden. Maar de vorm maakte het risico voor iedereen ontoetsbaar, waardoor het effect rampzalig werd.
Vandaag wederom een gastbijdrage van Jan-Albert Hootsen. Het stuk is ook op zijn site te lezen.
De VS zien graag dat de mensenrechtensituatie in Mexico verbetert. Althans, daar lijkt het op. Het Mérdia-initiatief (zie verderop) krijgt alleen volledige doorgang als Mexico de rechtstaat versterkt, dreigt Washington. Edoch, niet alles is wat het lijkt. Onderstaande casus laat ook het andere gezicht van Amerikaanse officials ten opzichte van de mensenrechten zien: die van onverschilligheid en desinteresse.
Afgelopen week sprak ik met Silvia Vazquez Camacho, mensenrechtenadvocate uit Tijuana, en met mensenrechtenactiviste Blanca Mesina. Silvia verdedigt slachtoffers van martelingen door het Mexicaanse leger en Blanca vecht voor de rechten van haar vader, zelf één van die slachtoffers. De beide vrouwen bevinden zich niet meer in Tijuana, want de grond werd ze bijna latterlijk te heet onder de voeten (Lees hier over de achtergronden van de situatie in Tijuana en voor een eerder interview met Silvia).
“Ik werd op een dag ’s avonds klemgereden door onbekenden. Een gemaskerde man duwde een pistool tegen mijn hoofd en vroeg me of ik wilde dat een familielid van me vermoord zou worden. Toen was voor mij de maat vol, ik moest uit Tijuana weg,”vertelt ze, nog steeds zichtbaar nerveus, ook al gebeurde één en ander al maanden geleden. Silvia kreeg op haar beurt te maken met een molotov-cocktail die naar het huis van haar ouders werd gegooid. Een heel scala aan bedreigingen en intimidaties en een totaal gebrek aan bescherming door de lokale autoriteiten waren hun deel.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag een stuk van Stefan Vermaat.
In een opiniestuk in de Volkskrant roept Maurice de Hond op tot een ingrijpende verandering van het politieke bestel. Om dit te kunnen doorbreken roept hij op tot een extraparlementair kabinet met snuggere mensen die niet per se aan een partij gelieerd zijn, die het onderling oneens mogen zijn en de Tweede Kamer kan buitensluiten door wetgeving direct in een referendum voor te leggen aan het volk.
Hij heeft een punt wanneer hij beweert dat de Nederlandse kiezer niet zoveel invloed heeft op het uiteindelijke beleid. Maar zijn voorstellen pakken het werkelijke probleem niet aan, omdat daarin het kiesstelsel, het enige echte moment waarop de burger zijn invloed kan uitoefenen onveranderd blijft. Zijn oproep tot het invoeren van een referendum dat moeten worden ingesteld door het kabinet zelf, zal in de praktijk nauwelijks voorkomen. Na de verkiezingen heeft de politiek het liefst zo weinig mogelijk met de burger van doen, kijk bijvoorbeeld maar naar het weinig succesvolle burgerinitiatief en zeker sinds het debacle met de Europese Grondwet. Ook zijn voorstel om te stoppen met de eenheid van het kabinet zet weinig zoden aan de dijk. Het is niet voor niks dat het kabinet met één mond spreekt en als je terugdenkt vallen de meeste kabinetten op het moment dat dat niet meer gebeurt.
Deze gastbijdrage is van Anarchiel en is ook te lezen op zijn eigen site.
Zojuist las ik via Twitter enkele berichten van zowel Bits of Freedom (BoF) als Vrijbit die enthousiast laten weten dat het EPD voorlopig gesneuveld is. De Eerste Kamer wil namelijk pas goedkeuring voor de invoering van het EPD geven zodra marketingwonder Ab K. zijn toegezegde wijzigingen heeft doorgevoerd. Het EPD is tenslotte gewoon lek. Ik kan me voorstellen dat zowel BoF en Vrijbit dit als een mooie en terechte ontwikkeling zien, alleen weet ik ondertussen ook best hoe dit soort zaken op politiek niveau uiteindelijk uitpakken. Een tikkeltje anders.
Nu reeds enthousiast juichen is volgens mij veel te vroeg. U weet tenslotte vast dat de invoer van de lekke, dure en onhandige Ov-chipkaart ook gewoon landelijk doorgezet wordt terwijl de problemen omtrent dit misbaksel al jaren bekend en openbaar gemaakt zijn. Het gaat er helemaal niet om of het onding daadwerkelijk doet wat men beloofd heeft. Hetzelfde zal met het EPD gebeuren: er komt een lek gecentraliseerd patiëntendossier dat slechts bedoeld is als instrument der winstmaximalisatie.
In 2005 presenteerde Karin Spaink een boek met de titel “Medische Geheimen” waarin reeds gewaarschuwd werd voor de snelle invoering van het EPD zonder eerst nadrukkelijk naar problemen op het vlak van bijvoorbeeld beveiliging gekeken te hebben. We zijn nu vijf jaar verder en er is nog helemaal niets veranderd; dit terwijl er gedurende deze periode vanuit allerlei hoeken onnoemelijk veel kritiek is gegeven op de invoering van het EPD.
Dit is een gastbijdrage van Michiel Wijnbergh. Meer van zijn werk kan je vinden op zijn eigen site.
Deze week vindt in Friesland de Frisian Solar Challenge plaats, een internationale race voor boten die uitsluitend zonne-energie gebruiken. Zondag werd om de startpositie gestreden: In Leeuwarden moest een sprintje van 150 meter moest worden afgelegd, de snelste mag maandag van plaats nr 1 starten. En dan gaat het daarna de komende dagen langs alle Friese steden.
Er doen boten uit Nederland, Belgie, Polen, Brazilie, en Duitsland mee. De meeste van teams van technische opleidingen en meestal bestuurd door een student met een redelijk hoog nerd-gehalte, of anders een stoïcijns voor zich uit kijkende man van tegen de zestig. Maar het gaat dan ook niet echt spectaculair hard en de ideale lijn sturen is op een rustig grachtje in Leeuwarden niet iets waar je dagenlang voor hebt moeten trainen.
De boten op de foto wonnen net niet.
Je kan het hele jaar in Friesland bootjes kijken, alleen deze week solarbootjes.
Dit is de tweede gastbijdrage van Michiel Wijnbergh. Hij brengt onder andere de ontwikkeling van duurzame energie in Nederland in beeld. Meer van zijn werk kan je vinden op zijn eigen site.
Net thuis van een wandelingetje door het dorp hoor ik op het journaal dat het ruimtestation ISS en een onbemande capsule elkaar voorbij zijn gevlogen. De capsule heeft voedsel aan boord voor de astronauten in het ISS.
Op de foto die ik tijdens het wandelingetje maakte, belichtingstijd 5 seconden, zie je de ISS de kerk van Driebergen passeren. Over een uur of 48 komen ze weer bij elkaar in de buurt en kunnen nog een koppelpoging wagen.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Johanna Nouri. Dit stuk verscheen eerder op haar weblog.
Maandag nam de Tweede Kamer twee moties (.pdf’s) aan om antisemitisme tegen te gaan. De aanleiding: de alarmsignalen van het CIDI. Vandaag verscheen de Monitor Rassendiscri- minatie 2009. Hij luidt de noodklok over toenemend geweld tegen moslims en groeiende islamofobie. Ik ben benieuwd of er ook nu een spoeddebat aangevraagd wordt en er net zo daadkrachtig wordt opgetreden.
De Monitor Rassendiscriminatie 2009 (.pdf) schetst de stand van zaken over de periode 2005-2009 en is samengesteld op basis van onderzoek naar de ervaringen van discriminatie onder de bevolking, literatuuronderzoek en inventarisatie van klachten en meldingen bij anti-discriminatievoorzieningen, aangiftes bij de politie en uitspraken en oordelen van de Commissie Gelijke Behandeling en de rechter. Het beeld dat er uit naar voren komt wijkt niet af van wat we al wisten uit de begin dit jaar verschenen mensenrechtenrapportage van het US Department of State, waar ik eerder een blog over schreef.
Discriminatie van moslims
Vergeleken met andere geloofsgemeenschappen ervaren moslims veel godsdienst- discriminatie. Ze ervaren de negatieve gevolgen van het veelal stereotype en generaliserende discours rond moslims en de islam. Die discriminatie wordt als probleem ervaren wanneer die de maatschappelijke participatie of zelfontplooiing belemmert en wanneer hij beroepsmatig plaatsvindt.
Vandaag wederom een gastblog van Justine Pardoen, hoofdredacteur van Ouders Online en Mijn Kind Online. Het stuk is ook op haar site te lezen.
De Amerikaanse psychiater Louann Brizendine schreef twee interessante boeken: eentje over de vrouwelijke hersenen en eentje over de mannelijke hersenen. Dit tweeluik is een aanrader voor de vakantiekoffer. Ga je met een partner van het andere geslacht op pad? Ruil dan halverwege van boek. Je blik verandert geheid: op je partner, jezelf én je kinderen. Vandaag deel 2: goed vaderschap zit tussen de oren (lees deel 1 hier).
Om samen het bejaardentehuis te halen, moet je natuurlijk wel veel eerder in je leven de goede keus maken. Bovendien wil je dat je man ook een goede vader voor je kinderen is. Niet alle mannen zijn goede vaders als ze jong zijn. Er zijn mannen die te onrustig zijn om op het nest te blijven zitten. Vaak worden deze rokkenjagers alsnog rustiger als ze de vijftig gepasseerd zijn, en kunnen ze zich alsnog ontpoppen als goede vaders.
Wat nu blijkt, is datgene wat een man tot een goede vader maakt, in z’n genen zit. Er zijn mannen die niet aan kinderen moeten dénken en het is sneu als een vrouw steeds dit type man kiest, juist als ze kinderen wil. Maar gelukkig komen de meeste vrouwen al snel tot de juiste conclusie: you can’t have it all. Een man voor het wilde leven, of een man voor de kinderen. Dit dilemma los je niet op door je man naar een therapeut te slepen of er een vals boek over te schrijven.
Medio vorig jaar sprak toenmalig minister van Integratie Van der Laan over 15.330 importbruiden in 2008. De situatie was zo alarmerend dat hij zei: “Het gaat onze spankracht te boven.” Johanna Nouri en Flip van Dyke gingen op zoek naar de waarheid achter de cijfers. Vandaag deel 2, nadat deel 1 eerder bij ons verscheen.
In deel 1 hebben wij laten zien dat het beeld dat de import van huwelijkspartners gierend uit de klauwen loopt, schromelijk overdreven is. Zo’n 45 procent van de allochtonen huwt met een Nederlandse partner, slechts 8 procent vindt een partner in het land van herkomst. Meer dan de helft van de huwelijksimport komt voor rekening van autochtone Nederlanders die toevallig in het buitenland aanlopen tegen de liefde van hun leven.
Vandaag kijken we naar de huwelijksimport door allochtonen en vooral de klassieke migratiegroepen, staan we stil bij het vermeende misbruik van de Belgiëroute en onderzoeken we hoe het is gesteld met de vermeende massa-immigratie uit ‘moslimlanden’.
Grafiek 1 laat zien dat er bij allochtonen die huwen met iemand van gelijke herkomst, steeds minder vaak sprake is van een migratiehuwelijk. In 2008 is er wel een lichte stijging te zien. Van der Laan tijdens het vragenuur op 9 juni 2009 (.pdf): “Ik heb natuurlijk meteen cijfers gevraagd aan de ambtenaren over het effect van de Wet Inburgering buitenland. Daaruit blijkt dat in de jaren 2005, 2006 en 2007 het aantal gezinsvormingen en -herenigingen is gedaald van 16.000 naar 11.000. Onlangs bleek uit de cijfers van 2008 dat dat aantal weer gestegen is naar 15.000.” Dat is ook niet vreemd als je bedenkt dat het slagingspercentage voor het taalexamen in het land van herkomst hoog is.
Vandaag een gastblog van Justine Pardoen, hoofdredacteur van Ouders Online en Mijn Kind Online. Het stuk is ook op haar site te lezen.
De Amerikaanse psychiater Louann Brizendine schreef twee interessante boeken: eentje over de vrouwelijke hersenen en eentje over de mannelijke hersenen. Dit tweeluik is een aanrader voor de vakantiekoffer. Ga je met een partner van het andere geslacht op pad? Ruil dan halverwege van boek. Je blik verandert geheid: op je partner, jezelf én je kinderen. Vandaag deel 1: het verschil tussen mannen- en vrouwenhersenen.
Sinds de jaren ’70 heeft het hersenonderzoek een grote vlucht genomen, omdat er vanaf dat moment onderzoek gedaan kon worden naar werkende hersens bij levende mensen. Het nature-nurture debat is sindsdien voorgoed ten einde gekomen: we worden bepaald door onze hersens, die weer beïnvloed worden door genen en hormonen. En we worden bepaald door onze omgeving, onze opvoeding en dingen die we meemaken. Het is niet óf de opvoeding die ons bepaalt, óf onze aanleg. Het is van allebei wat, in een ingewikkeld samenspel.
Wat duidelijk wordt uit het moderne hersenonderzoek, is dat het een stuk ingewikkelder is dan we dachten en dat het soms ook heel anders zit dan we hadden gewild. Zo valt door het hersenonderzoek niet meer te ontkennen dat er verschillen zijn in de hersenen van mannen en vrouwen en dat die verschillen verband houden met verschillend voorkeursgedrag. Dat levert interessante informatie op.
Dit is de tweede gastbijdrage van Markus Schmid. Hij blogt zelf ook op Klimaatguru.
Spotify, de nieuwste online dienst voor muziekliefhebbers, is in een onstuimige opmars. Downloaden is out. Op Spotify staan nu al meer tracks op dan op iTunes, deze worden streaming aangeboden en zijn volkomen legaal te beluisteren. Het programma werkt fantastisch, nooit eerder was het zo makkelijk om alle muziek die je ook maar wilt op je PC binnen te halen.
Als muzikant kom ik een vreemde spagaat terecht. Aan de ene kant ontdek ik via Spotify met groeiend enthousiasme obscure jazzbands en kan ik ineens weer naar bijna vergeten opnames van Keith Jarrett luisteren.
Aan de andere kant is het verdienmodel voor de gemiddelde muzikant een regelrechte ramp. Waar je als liedjesschrijver door een albumdownload via iTunes nog $0,94 kon verdienen, levert het je op Spotify nog maar $0,00043 op als iemand je album van begin tot eind beluistert, zie deze infographic.
Gedachtenspel: Stel dat je als muzikant met je eigen muziek via Spotify een minimumloon van $ 1160,- (€ 950,-) zou willen verdienen. Je album zou dan 4,5 miljoen keer beluisterd moeten worden! De long tail theorie is mooi, maar dat soort getallen zijn niet direct voor een Nederlands jazzbandje weggelegd. Nostalgie van weleer: In de goede oude tijd zat je met het na optredens verkopen van 120 eigen beheer cd’s al op hetzelfde maandsalaris.
Om als indie-band je muziek op Spotify te krijgen moet je in zee met ‘aggregators’ als CDBaby of Orchid. Deze sturen je muziek cyberspace in en verdienen daarvoor het grootste deel van de opbrengsten. Je hebt totaal geen controle over wat er gebeurt. Alles verloopt anoniem, via internet, met bedrijven waarvan je niet eens weet waar ze zitten – laat staan dat je ooit een mens hebt gesproken. Dat probleem bestond natuurlijk al langer, Spotify is slechts de volgende stap op de eerder ingeslagen weg.