Nadia Struiwigh maakt ambient techno. Ze is alweer toe aan haar tweede album, dat het naar mijn smaak net niet haalt bij haar ietwat donkere eerste album, getiteld Lenticular, waar dit gelijknamige nummer op staat.
Het lijkt alsof Raphael Vanoli zijn gitaar kussend bespeelt, maar nee, hij gebruikt naast zijn vingers ook zijn adem en gezichtshaar om de snaren te beroeren. Dat klinkt misschien als een slecht idee, maar het klinkt heel goed.
Live zie je Hauschka op een podium achter een piano zitten, of twee piano’s, terwijl hij ondertussen andere piano’s op afstand bedient op zo’n manier waardoor het lijkt dat de piano’s uit zichzelf spelen. Of hij stopt voorwerpen in de piano – hout, folie, papier – om geluidseffecten te produceren, met het effect dat je instrumenten hoort die er niet zijn. Het kan wel eens de mooiste ode aan de Abandoned City zijn.
Geen betere titel voor dit album dan Looping State of Mind. De herhalende melodieën – loops – zijn kenmerkend voor de muziek van The Field, en hij componeert ze op zo’n manier dat je er totaal in verzonken kan raken.
Fatima Al Qadiri’s muziek gaat over serieuze thema’s zoals oorlog, politiegeweld en het recht om te protesteren (haar laatste album Brute). Haar nieuwste EP Shaneera draait om de queer-Arabische cultuur (het Arabische woord shanee’a betekent in het dagelijks spraakgebruik iets negatiefs maar is in queer slang een positieve benaming voor een ‘evil queen’ die zich niet conformeert aan genderhokjes). De muziekstijl is een mix tussen Arabische en bass muziek.
Smerz maakt popliedjes, soms doorsnee, soms anders.
Daphne Oram (1925-2003) was een pionier in elektronische muziek. Ze ontwikkelde haar eigen techniek om elektronische geluiden te produceren, Oramics. De machine die ze daarvoor bouwde – een soort synthesizer waarmee ze getekende patronen kon omzetten in geluiden – wordt als cruciaal gezien voor de verdere ontwikkeling van elektronische muziek. Nadat ze bij de BBC de eerste vrouwelijke oprichter en directeur van een elektronische muziekstudio was geworden, zette ze, ook als eerste vrouw, in 1959 haar eigen Oramics Studios for Electronic Composition op zodat haar producties meer konden worden dan achtergrondmuziek. Naast stukken voor tv, bioscoopreclame, theater en concerten maakte Oram experimentele nummers zoals ‘Four Aspects’ (1960).
Mehmet Aslan draait lekkere dansnummers in elkaar geïnspireerd op Turkse folklore.
Een basklarinet en een modulaire synthesizer vormen de basis van de meditatieve free jazz van het duo Golden Retriever.
Het is niet bepaald easy listening, het album U Feel Anything? van Ziúr. Door de snel wisselende beats en snijdende hoge tonen klinkt het met regelmaat alsof ze je om je oren wil slaan. Het zal wel een retorische vraag zijn.
Matt Elliott is al eens voorbij gekomen, of twee keer zelfs, maar niet in de hoedanigheid van Third Eye Foundation (en hij kan in de toekomst ook nog onder andere namen opduiken). Als TEF maakt hij illbient. Ik dacht dat illbient misschien een extra donkere ambientstijl was, maar nee, ‘ill’ is New Yorkse slang om iets positiefs te benoemen. Illbient is ‘urban ambient’: een mix van ambient met hiphop en breakbeats – een mix die overigens wel vaak erg donker klinkt.
‘Nautilus’ is het waanzinnige openingsnummer van Anna Merediths debuutalbum Varmints. Het bombastische nummer is een goede voorbode voor de rest van het eigenzinnige album, waar eigenlijk geen touw – laat staan een genre – aan vast is te knopen, maar boeiend is het wel.