OPINIE - Het is inmiddels al een tijdje geleden, maar zo nu en dan merk ik nog steeds dat de dood van Robin Williams veel mensen heeft geraakt.
De vraag die ik vooral om me heen hoor is ‘Hoe kan zo een mooi, bijzonder, zachtaardig iemand zelfmoord plegen?’ De meeste commentaren en gedachtes over Robin Williams waren helemaal in lijn met zijn mooie persoonlijkheid en verdriet. Maar er doken ook reacties over dat zelfmoord egoïstisch is.
Zelf hoor ik regelmatig het bericht op het station dat die en die trein niet zal rijden ‘vanwege een aanrijding met een persoon’. Dat zal vrijwel altijd om een springer gaan. Om me heen hoor ik dan forenzen verzuchten ‘waarom iemand dat nou zo nodig moet doen’. Maar het ongemak dat het meebrengt voor een reiziger valt nog altijd in het niet in de hel die een persoon voorafgaand zijn of haar daad moet zijn doorgegaan. Al wil ik geenszins de confrontatie die de hoofdconducteur en andere hulpverleners na een aanrijding meemaken, die heel erg traumatiserend kan zijn, bagatelliseren.
In het verleden heb ik niet goed kunnen begrijpen waarom mensen tot zelfmoord komen. Totdat ik in mijn nabijheid iemand in een serie angstpsychoses zag raken en het heel dichtbij kwam. Het werd ongrijpbaar, en de verwildering, angsten, eenzaamheid waren zo fenomenaal dat ik opeens wel begreep waarom mensen tot een ultieme daad kunnen komen.
In dit artikel uit de Telegraaf een persoonlijk relaas van een vrouw wiens vader zelfmoord pleegde. Een hele mooie overweging. Echt, zelfmoord is niet egoïstisch, degene die zoiets doet is geen lafaard.
Reacties (43)
“Echt, zelfmoord is niet egoïstisch, degene die zoiets doet is geen lafaard.”
Nee, dat klopt, maar dat wordt het wel als een springer het in de spits doet, waardoor duizenden gedupeerd worden. Dan krijgt het een hoog ‘ik zal ze wel eens even laten weten dat ik er ook was’-gehalte. Om zondagmiddag om half 3 rijdt er ook wel een sneltrein.
@1: Nu mis ik ècht de minnetjes.
Maar jack, hij heeft wel pensioenpremie betaald die-ie nu niet meer nodig heeft! :’)
@1: Ik vrees dat al die duizenden die gedupeerd zijn en die klagen toch echt egoïstischer zijn….
Je had ook naar een oplossing kunnen zoeken in plaats van er een einde aan maken. Nu ben je van alle ellende af – maar zitten je nabestaanden met de scherven.
Zelfmoord is wel egoistisch.
@0
Hoewel ik het in principe met de essentie van wat je zegt eens ben, lijkt het me onvermijdelijk ook te stellen dat het wel degelijk een egoïstische daad kan zijn. Dat is wat ik ook uit @1 opmaak.
Er zijn zat mensen die besluiten uit het leven te stappen, omdat ze zelf dingen verkloot hebben, bijvoorbeeld. Persoonlijk kijk ik toch iets anders naar de zelfmoord van een bankdirecteur die met speculaties problemen heeft veroorzaakt en daarom maar voor een trein springt dan naar een kindje dat op school zo gepest wordt dat het geen andere uitweg meer ziet dan datzelfde te doen.
Anders gezegd: Één suicidaal is één suicidaal. De motieven van de volgende kunnen weer heel anders zijn. Soms is het niet egoïstisch, soms wel.
Je had ook naar een oplossing kunnen zoeken in plaats van…
Zeker geen ervaring met suïcide dat je zulke achterlijke uitspraken doet?
(en ja, ik heb ervaring met.)
@2, @4: Iedereen heeft het recht een eind aan zijn leven te maken, om wat voor reden dan ook. Je hebt echter niet het recht om de gevolgen daarvan aan iedereen op te dringen. Er zijn zat manieren om er een eind aan te maken, waarom dan kiezen voor een methode die vele anderen dwingt ook met de gevolgen van jouw daad rekening te houden. Ik weet wel dat iemand met psychische problemen niet altijd even rationeel zal zijn in zijn keuze, maar het is opvallend hoe vaak springers het in de spits doen, en niet buiten de spits.
Ik pleit voor meer Levenseinde-klinieken, waar je fatsoenlijker aan je einde kunt komen, minder negatieve regelgeving rondom euthanasie waardoor het laagdrempeliger wordt, en in het verlengde van @3, het niet zo lang rekken van levens van ouderen, waardoor de druk op het pensioenstelsel minder wordt.
Goed, nu is het wachten op de eerste Godwin.
@8: Als het in de spits gebeurt dan hoor je het, merk je het en ervaar je de gevolgen ervan aan den lijve. Als het buiten de spits gebeurt hoor je niks, merk je niks en ervaar je geen gevolgen. Maar dat betekent niet dat het niet gebeurt.
Misschien moet je eens proberen om zaken vanuit een ander perspectief te bekijken dan alleen het jouwe. Over egocentrisch gesproken….
@7: En jij denkt dat een ander wel tot dat inzicht kan komen door zijn uitspraak achterlijk te noemen?
@9: Niet echt. Ik ben een TT751-junkie. Ik zie elke verstoring, ook in het weekend. Springers gaan echt vaker in de spits.
Ben wel benieuwd waarom ze alleen het spoor pakken, en nooit de snelweg.
Depressie is vaak een ernstige ziekte die gepaard gaat met veel (ziele)pijn.
Vaak heeft de ziekte een chronisch karakter net zoals diabetes en andere ziekten.
De levensgevaarlijke ziekte heeft wel wat weg van kanker op een manier dat het organisme zich tegen zichzelf keert. Bij kanker zijn het de cellen die op hol slaan. Bij depressie worden zoveel (ziele-)pijnprikkels gegenereerd dat het organisme uitgeput raakt en het bewustzijn wil gaan uitschakelen. Een methode daarvoor is een zelfmoord.
In beide gevallen geldt dus dat de ziekte dodelijk kan zijn. De medische sector heeft er dus vaak geen voldoende antwoord op, zowel bij kanker als bij ernstige depressie.
Egoïsme lijkt me niet echt relevant. Effectieve pijnbestrijding dat is wat nodig is.
@1, 8, 11: Je komt ze niet vaak tegen, mensen die ongegeneerd zo duidelijk hun egocentrische aard tonen. Is het niet tot je doorgedrongen, dat veel mensen die op deze manier een eind maken aan hun leven dat niet doen op een bewuste en weloverwogen manier?
En al helemaal geen notie meer hebben van spitsuren of andere ongemakkelijke tijdstippen. Heel vaak verkeert het slachtoffer in een psychotische toestand. Dus totaal losgeslagen van de realiteit.
Denk even na voordat je je walgelijke mening verkondigt (en nog blijft volhouden ook…)
@11
Ben wel benieuwd waarom ze alleen het spoor pakken, en nooit de snelweg.
Nogal een verschil tussen iemand die (zichtbaar) voor een trein springt en iemand die zijn/ haar auto tegen weet-ik-veel aan knalt. Dat zie je namelijk niet terug op je teletekst.
@13: “Denk even na voordat je je walgelijke mening verkondigt (en nog blijft volhouden ook…)”
Nee, dat moeten we niet willen met zijn allen natuurlijk, dat andere mensen een andere mening hebben, en nog het lef hebben om deze vol te houden ook.
Als springers helemaal geen besef meer hebben van waar en wanneer, dan zou het een beetje evenredig verdeeld moeten zijn over de dagen van de week, en over de uren van de dag. Dat is absoluut niet het geval. Zie mijn post op @11.
@15
Wat?
…dan zou het een beetje evenredig verdeeld moeten zijn over de dagen van de week, en over de uren van de dag.
Omdat jij het e.e.a. niet helemaal volgt/ begrijpt, moeten mensen met zelfmoordneigingen maar rekenschap gaan houden met je teletekstverslaving? Donder op, idioot.
@Jack, ik begrijp een aantal van de punten die je aanvoert wel. Een plek waar mensen op een humane manier uit het leven kunnen stappen (levenseinde kliniek) is helemaal niet zo een slecht idee ook al zijn er inherente gevaren die serieus moeten worden genomen (kort door de bocht “oma heeft wel lang genoeg geleefd, we brengen haar vanmiddag weg”). Ook lijkt het me verstandig om het mensen niet te makkelijk te maken uit het leven te stappen, bijvoorbeeld om achterblijvers niet op te zadelen met het idee dat “het niet nodig was geweest”.
Verder smeekt jouw observatie dat er in de spits meer springers zijn om onderbouwing. Wat ik merk is dat in de afgelopen 20 jaar fors werk is gemaakt om spoortrajecten die langs psychiatrische instellingen lopen zo af te schermen dat springers nauwelijks de kans krijgen tot bij het spoor te geraken, en zal veel van de overlast die je ervaart ongetwijfeld komen door het overvolle spoor waardoor een aanrijding gelijk veel treinen stil zet.
Ik kan me niet voorstellen dat er veel mensen zijn die zelfmoord zullen plegen uit het motief “kijk wat ben ik toch zielig”. Ik heb in ieder geval nog nooit iets dergelijks gehoord.
@5 Nietjezus, mijn beeld (n=1 + leeswerk) is nou juist dat mensen, in ieder geval sommige mensen, die de hand aan zich zelf slaan niet meer in staat zijn om logisch na te denken over keuzes.
Er is een film een tijd geleden geweest over een autistische man “De regels van Matthijs”. In die film zie je op verschillende momenten de totale paniek toeslaan op momenten dat jij en ik onze schouders zouden ophalen. Uiteindelijk besluit hij er een einde aan te maken. Terwijl hij tussendoor een uiterst intelligent mens blijkt te zijn.
Ik hoop dat veel vergelijkbare mensen dit lot bespaard blijft door een beetje mededogen in hun directe omgeving.
Je kan de film hier (hopelijk) zien
http://dokument.ncrv.nl/pagina/regels-van-matthijs
Denk dat veel mensen o.a. suïcidaal worden door een overdaad aan ego’s zoals jack in hun omgeving….(iedereen lekker doen wat ie zelf wil als IK er maar geen last van heb)
PS: graag (statistische) bron ter onderbouwing van dat vooral in de spits veel springers op het spoor te vinden zijn
@Mario, volgens mij mis jíj volledig het punt (van Jack), zoals wel vaker. Denk eerst even na voordat je anderen uit gaat maken voor idioot, als jij zelf de zwakste schakel bent.
Ik vind voor de trein springen buiten de spitsuren eigenlijk egoïstischer.
Zelfmoord is namelijk niet uitsluitend een individueel, maar tenminste óók een maatschappelijk probleem. Want psychische problemen uiten zich weliswaar in individuen, maar ze vinden vaak hun oorzaak in, of worden bevorderd door, sociale of maatschappelijke omstandigheden. Het feit dat psychische problemen en zelfmoordcijfers per tijd en cultuur verschillen bewijst dat eigenlijk al.
Dus individuen worden feitelijk gestraft voor een maatschappelijk probleem, en de ongeaffecteerde delen van de maatschappij die deze problemen veroorzaakt of bevordert eisen dat deze problemen voor hen verbloemd blijven of tenminste dat ze er geen last van ondervinden. Ook lef! …
Bovendien: door verbloeming houdt maatschappelijke onverschilligheid zich in stand, door onverschilligheid houden maatschappelijke problemen zich in stand.
Concluderend: voor de trein springen is sowieso geen aardig idee als je beseft wat je treinmachinisten en -conducteurs ermee aandoet*, dus je moet het sowieso nooit doen, maar áls je dan toch vindt dat je het zo moet doen (om wat voor reden dan ook) … doe het dan vooral ín de spits en op de drukste knooppunten zou ik zeggen. Dwing dan meteen zoveel mogelijk wegkijkers tot verschilligheid.
Dan komt er misschien eens iets op gang dat ooit tot verbetering zou kunnen leiden, waardoor je op den duur anderen dit lot misschien wel bespaart.
_______
* een veel duidelijker voorbeeld van individuele psychische klachten die een maatschappelijke oorzaak hebben kan je bijna niet verzinnen, à propos …
@ 15:
okay, hit the road Jack…. ;-)
@7: Dankje dat je mij achterlijk noemt.
Helaas heb ik meerdere ervaringen met zelfmoord in mijn omgeving.
@17,@19: Nee, ik heb geen statistische onderbouwing dat springers vaker in de spits springen dan daarbuiten. Zoals gezegd kijk ik al bijna tien jaar dagelijks TT751, daar heb ik mijn bewering vandaan. Als ik jaren geleden had geweten dat deze discussie zou gaan komen, had ik natuurlijk wel even een telling bij gehouden. Excuus daarvoor. [insert sarcasm-sign here]
@21: “Dus individuen worden feitelijk gestraft voor een maatschappelijk probleem, en de ongeaffecteerde delen van de maatschappij die deze problemen veroorzaakt of bevordert eisen dat deze problemen voor hen verbloemd blijven of tenminste dat ze er geen last van ondervinden. Ook lef! …”
Heh, nog even, en ik krijg in de voeten geworpen dat ik ze zelf voor de trein duw. Ja, de maatschappij is kut en het wordt steeds ergen, maar als je nu psychische problemen hebt die zo erg zijn dat zelfmoord de enige uitweg is, is er echt wel hulp. GGZ-instellingen, die ook niet perfect zijn, geef ik zo toe, trappen nog geen mensen naar buiten om het zelf maar uit te zoeken. Ze moeten alleen wel weten of iemand hulp nodig heeft, en als iemand niet komt of binnen gebracht wordt door familie/vrienden, kunnen ze ook weinig doen.
Achterlijk, donder op, idioot, walgelijke mening.
Nou ja, het zal er wel bijhoren, qua emotie, bij een dergelijk topic.
@25, maar de kwetsende en respectloze reacties door jou zijn wel ok? Of ben je werkelijk van mening dat als je de scheldwoorden maar weglaat, je aan je plicht als empathisch mens voldaan hebt?
@26: Als je een normaal verwoorde mening al als kwetsend en respectloos ervaart… Als je dusdanig in de knoop zit dat zelfmoord de enige uitweg lijkt, vind ik dat heel erg. Veel kan ik er niet aan doen, anders dan belasting betalen t.b.v. van de zorg en niet stemmen op partijen die verder willen bezuinigen op de GGZ.
Maar mijn empathisch vermogen houdt op als je precies de methode en het tijdstip pakt om zoveel mogelijk impact te hebben op anderen die er ook niets aan kunnen doen.
maar het is opvallend hoe vaak springers het in de spits doen,
‘NS dwingt mensen tot zelfmoord met vertraagde treinen’.
@27
Dat doen ze niet. Mensen die voor een trein springen hebben niet de mentale capaciteit om uit te zoeken wat hiervoor het beste tijdstip is, het is in de meeste gevallen een impulsieve daad.
De reden dat het springen meestal in de spits gebeurt is omdat dat ook het tijdstip is waarbij de mensen die zelfmoord plegen van het openbaar vervoer gebruiken.
Maar mijn empathisch vermogen houdt op als je precies de methode en het tijdstip pakt om zoveel mogelijk impact te hebben op anderen die er ook niets aan kunnen doen.
Daarom: als je dan toch zelfmoord wil plegen, doe dat dan voor ’t gezicht van mensen die d’r wel wat aan kunnen doen. Die collega die fouten van andere collega’s goedpraat met ‘besluit van het directieberaad’, waardoor ze onwrikbaar vastgezet worden, bijvoorbeeld. Ja, daar wordt-ie getraumatiseerd van. Good riddance.
@27: Je blijft volhouden dat veel springers bewust kiezen voor een tijdstip waarop zoveel mogelijk mensen last zouden kunnen hebben van die daad.
Die wijsheid baseer je alleen op je eigen TT waarnemingen…
Het zou best kunnen dat je dit -onbevangen- zo hebt waargenomen.
Trek er alleen niet zulke stellige conclusies uit.
Het zou zomaar kunnen, dat TT lang niet alle gevallen meldt, maar slechts de suïcides die voor veel mensen gevolgen hadden voor hun reisschema.
Zoek het even uit, voordat je je belachelijk maakt.
@31: mensen die bij iedere hun onwelgevallige mening om ‘wetenschappelijk bewijs’ vragen, die maken zichzelf pas belachelijk. Alsof iets pas ‘waar’ is als iemand in een witte jas het zegt. Autoriteitsargumentenfetishishme, dat is het. En luiheid om zelf na te denken.
@32: O?
En pseudo-bewijs (eigen optelsom van herinneringen aan berichten op TT) is dus een goed alternatief?
GIYF
Onderzoek in Nederland heeft het volgende aangetoond:
(p.57)
Daarmee is #11 weerlegd.
De keuze voor ‘het spoor’ moet duidelijk zijn. Zelfs een ‘enkele’ intercitytrein van 3/4 stellen, een massa van 194.000 kilogram, een snelheid van 140 km/h en een remweg van een paar kilometer is behoorlijk wat definitiever dan een Volkswagen Polo van 1100 kilogram met 130 km/h en een remweg van 100-150 meter. Ter vergelijking: kinetische energie: 100 megajoule vs 0,7 megajoule. Veel mensen hebben dat instinctief wel door.
Overigens vind ik dat zelfmoord een egoïstische component heeft, die desalniettemin nagenoeg verwaarloosbaar (en niet meer dan menselijk) is. Veelal gaat er een depressie aan vooraf. Ik spreek uit eigen ervaring dat in een tijd van hopeloosheid en uitzichtloosheid (voor jezelf), je dan maar voor anderen gaat leven, je bent immers lusteloos, en zelf ‘wil’ je niks. ‘Sociaal interactief’ egoïsme verdwijnt dan al: “Ik wil iets, anderen zijn obstakels of hulpmiddelen. Hoe vermijd of gebruik ik hen om te komen waar ik wil zijn?” ‘A-sociaal’ egoisme is er dan nog wel: “Ik wil iets, hoe zorg ik dat ik daar (zelf, alleen, op eigen kracht) kom”. Vandaar dat ze ook moeilijk hulpsignalen uit hun omgeving oppikken: ze houden geen rekening met de mogelijkheid.
Hoe absurd klein dat egoïstische is, wordt duidelijk wanneer een persoon die zelfmoordgedachtes wel uitspreekt, maar van de toehoorder te horen krijgt: “Maar hoe kun je mij dat aandoen?!” (of een variant daarop).
@30 410.000 mensen per jaar overwegen zelfmoord te plegen, 94.000 doen een poging, circa 1600-1800 overlijden er door zelfmoord. Maar laat ik het anders stellen: Hoeveel mensen ken je (ook vaag)? Waarschijnlijk ergens tussen de 100 en 1000. 1 op de 42 heeft zelfmoordgedachtes, 1 op de 180 probeert het, 1 op de 10.000 lukt het. Nu lijkt het inderdaad (een wraakzuchtig soort) eerlijk om zelfmoord te plegen voor het oog van die ‘collega die de fouten van andere collega’s goed praat’. Maar het zou al zoveel beter zijn als die collega in dat halfuurtje vertraging per jaar bedenkt dat ook hij zulke mensen kent, die dat zouden kunnen doen en hoe hij hen behandelt. In plaats van te verzuchten dat hij zo’n zwaar leven heeft omdat hij nu een halfuur later is.
Dat gezegd hebbende, wil ik het voorwoord van het voornoemde onderzoek (dat opgenomen is uit een ander onderzoek) niet onthouden:
Dank Folkward, voor je mooie en nuttige reactie.
Ik heb de reacties nog niet gelezen, maar @0 : wat een inhoudsloos stukje. Gooi een stelling in het midden, een paar linkjes d’rbij en klaar is Frank. Geen argumenten, een halve anekdote, geen conclusie.
Maar het zou al zoveel beter zijn als die collega in dat halfuurtje vertraging per jaar bedenkt dat ook hij zulke mensen kent,
Je doet nu net alsof die twee collega’s dezelfde zijn. Ik zie Jack meer als een NIMBY-type: ‘prima dat mensen zelfmoord plegen door van de flat te springen, maar waarom moeten ze dan altijd in mijn achtertuin terechtkomen.’. Da’s toch van een iets andere orde van grootte dan de ‘computer says no’-types waar ik het over heb.
@34: Weerlegd? Nee want er zijn vele manieren van zelfmoord. Maar dat terzijde. Instinctief bedenken hoeveel kinetische energie een trein heeft lijkt me wat vergezocht. Mij lijkt de kans op slagen groter met een trein tov een Polo want een trein kan niet makkelijk uitwijken of remmen. Wat wel waar is is dat wij met zijn allen wat meer empathie kunnen proberen op te brengen voor elkaar. Maar dat zal wel weer “links” zijn.
Als een trein of metro het station binnen komt rijden heeft hij de hoogste snelheid en langste remweg.
Als iemand aandacht of hulp wil springt hij/zij halverwege het perron.
Machinisten/bestuurders letten op mensen aan het begin van het perron en remmen af als ze een “potentiële springer” zien.
In de spits zijn die nauwelijks in de massa te detecteren.
Ik weet dat er over de dag verdeeld even veel springers zijn, maar in de spits heeft dat meer succes en dus meer oponthoud tot gevolg.
In elke rijopleiding railvoertuigen wordt verteld hoe je een springer herkent.
Verder ben ik van mening dat bij de mensenrechten het recht op zelfbeschikking zou moeten horen.
Het is bespottelijk, dat vanwege religieuze overwegingen van een ander het einde van mijn leven moet worden gedicteerd en ik er niet eens inspraak op kan krijgen.
Als dat recht er is, dan moet dat ook op een humane wijze uitgevoerd kunnen worden.
Doe maar een pilletje of zo, dan is het voor de nabestaanden (of degenen die bij de uitvoeren worden betrokken) minder traumatisch.
@38 Ja, weerlegd. Jack Random stelt dat er meer zelfmoorden op het spoor in en rond de spits zijn. Dat noemt hij in #1, #8, #11, en ook in #24. Het onderzoek dat ik in #34 aanhaal, gaat precies daarover: (tijden van) zelfmoord op het spoor. Mijn citaat in #34 mist weliswaar 1 woordje, maar dat kon je, aan de hand van de titel en scope van het onderzoek zelf bedenken (Studies into train suicide). Dus even voor de volledigheid:
#39 Ik lees hierin dat je het hebt over springen voor een trein die binnenrijdt op het station, en die ook gaat stoppen op dat station. (Een intercity die langs het perron rijdt, doet dat doorgaans net zo snel (toch?) als aan het begin van het perron.) Terwijl het mij ‘effectiever’ lijkt om niet voor een stoptrein, maar voor een langsrazende intercity te springen.
Het ‘recht’ op een zelfgekozen einde is een beetje tricky. Zelfmoord (of poging daartoe) is heel lang strafbaar geweest (soms ook op straffe van dood), niet vanwege religieuze redenen, maar omdat het de autoriteit van de staat aantastte, op dezelfde manier als een ‘gewone moord’. Als er iemand mocht bepalen wie doodging, dan was dat de staat, dan maakt het niet uit op wie de burger de moord zou begaan: de staat heeft het monopolie op geweld. Verder deel ik je mening over het eigen einde, maar ik erken ook de zorgen (van het hellend vlak), zoals frankw die in in #17 noemt.
Je hebt volkomen gelijk;
een langsrazende intercity is het zekerst.
Teveel vanuit de metro gedacht, die elk station aandoet.
Ik ben het met iedereen eens die vindt dat dit problemen geeft bij de uitwerking, maar dat is bij andere basisprincipes nimmer een obstakel geweest waar geen oplossing voor gevonden kon worden.
De invulling kan dus een nieuwe discussie vormen.
De invulling kan dus een nieuwe discussie vormen.
Wat fijn dat dat mag, asterix.
Hoe ongelooflijk ongelukkig moet je wel niet zijn om suïcide te plegen!