SG-café maandag 08-08-2016
Dit is het Sargasso-café van maandag 08-08-2016. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Sargasso duikt deze zomer in musea in Nederland en nabije omstreken. Per aflevering van de zomerserie vertelt een lezer of redacteur over zijn of haar favoriete museum. Meer bijdragen welkom (mail naar info [at] sargasso.nl.) Vandaag frankw's bewondering voor het Teylers Museum in Haarlem. Als jongetje zwierf ik door de donkere zalen vol met fossielen, mineralen en vreemde grote machines. Met name in de winter tijd kon je wel eens alleen zijn in zalen die alleen door daglicht werden beschenen. Dat leverde een hele bijzondere, bijna mystieke sfeer op. Zalen en ruimtes met een eigen unieke vorm waarbij het haast wel leek of de ze om de objecten heen waren gebouwd in plaats van omgekeerd. Een wonderlijke verzameling: fossielen, mineralen en grote natuurkundige instrumenten. Maar ook schilderijen, tekeningen van onder meer Rembrandt en Michelangelo, munten en een enorme bibliotheek. Het Teylers Museum in hartje Haarlem stamt uit 1784 en is sindsdien in een aantal stappen gegroeid tot het complex dat het nu is. Tegelijk heeft ze haar klassieke karakter weten te behouden.
Dit is het Sargasso-café van maandag 08-08-2016. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
OPINIE - Goede column van Rosanne Hertzberger in het Handelsblad, “Belachelijk, al dat onderzoek achter de betaalmuur”. Ze vertelt dat ze weg is gegaan bij de universiteit en nu ineens te maken krijgt met wetenschappelijke betaalsites:
Nu ik zelf met grote regelmaat tegen betaalmuren oploop, realiseer ik me pas hoe belachelijk zoiets is. Gewoon voor mijn column of boek iets opzoeken. Mijn vakgebied blijven volgen. Hoeveel is er eigenlijk bekend over voordelen van borstvoeding na zes maanden? Ik zoek het op en dan staat er “Sign in”. Of “Koop dit artikel voor 35 euro”.
Ik aanschouw het bastion nu van buitenaf. De hele site schreeuwt je toe dat het vooral NIET de bedoeling is dat je dit paper leest. Dat ik daar niet hoor.
Vervolgens herinnert ze eraan dat ze er ooit anders over heeft gedacht en drie jaar geleden zelfs schreef dat ze discussie over open access onzinnig vond. Ik wist meteen waarover ze het had, want dat stukje staat me nog levendig voor de geest. Ze schreef toen:
Ik zou me zeker druk hebben gemaakt over een eventuele betaalmuur voor het artikel als ik de schade ervan zou kunnen inzien – als de inhoud ervan bijvoorbeeld direct van belang zou zijn voor de maatschappij. Dat is niet zo. Dit artikel bestaat uit tien kantjes jargon over een bij u onbekend enzym dat een rol speelt in een bij u onbekend metabolisme van een bij u onbekende melkzuurbacterie. De enige mensen die dit willen lezen, werken aan iets vergelijkbaars bij een bedrijven en universiteiten die een abonnement hebben op dit soort tijdschriften.
Toen ik opdracht kreeg om Zomergasten op 7 augustus 2016 te recenseren was ik al in het bezit van kaartjes voor de show van Bill Burr – die ging ik niet laten schieten. Maar de opdracht weigeren was ook niet in Frage. Soms werkt het even niet helemaal mee in het leven.
Ik ontdekte Arjen in 2010 toen ik nog Führerin van het Blogbal was en hij een ontzettend grappig blogje begon: Recensiekoning, waar hij je-kan-het-zo-gek-niet-bedenken-wat recenseerde. Ik had verder nog nooit van de beste man gehoord. Ik wist dus niet dat hij filosoof was (filosofen FTW), al twee romans op zijn naam had staan en theater ende muziek bedreef. Ook schrijft hij scenario’s, zelfs in het Zweeds, en binnenkort in het Fârsi, want dat heeft ie geleerd om zomergastinterviewer Thomas Erdbrink, woonachtig in Teheran, “waar nodig tot de orde te roepen” (wat hij wel probeerde te doen maar helaas niet doorzette, uit gebrek aan interesse van Thomas kant). Verwacht van mij geen onpartijdig verslag. Ik hartje Arjen (il est trop mignon zeggen we in het Frans) en ben zo bevooroordeeld als de pest. Hij moet straks wel heel domme shit uitkramen wil hij van zijn piedestal vallen.
In 2015 ontsteeg Arjen het[1] predicaat komiek toen hij in Zondag met Lubach – zijn bekroonde Nederlandse versie van The Daily Show – Minister Ploumen live een handgeschreven contract liet tekenen waarin ze beloofde dat handelsverdragen zoals TTIP geen nadelige gevolgen voor onze regelgeving zouden hebben. Hier had ik niet van terug. Als je zoiets bewerkstelligt met je status, dan is het je wat mij betreft gegeven Farao der Nederlanden te worden.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Tiësto heeft inmiddels waarschijnlijk een stuk of duizend remixes gemaakt, maar bovenstaande remix van het nummer Innocente van Delerium vind ik toch een van de meer geslaagde, niet in het minst omdat de clip opgenomen is in Toronto, om de hoek waar ik destijds verbleef. Dus bij voorbaat excuses voor mijn guilty pleasure.
VOORBESCHOUWING – Uw gebruikelijke invaller voor Max Molovich is bepaald geen fan van Arjen Lubach. Hij zal eenmaal uitleggen waarom hij Lubach vanavond lekker overslaat.
Arjen Lubach schijnt de Nederlandse versie van Jan Böhmermann en John Oliver te zijn. Het programma waar hij furore mee maakte, Zondag met Lubach, is in ieder geval een kopie van hun programma’s.
Arjen Lubach is dan ook volstrekt onorigineel. Verder is hij als komiek middelmatig, een typisch product van de Nederlandse zesjescultuur: we zijn al gauw tevreden. Hij zegt wat iedereen eigenlijk al min of meer denkt, alleen dan net even wat snediger. Dat vinden veel mensen blijkbaar geweldig.
Arjen Lubach gedraagt zich in zijn tv-programma eigenlijk vooral als de seculiere versie van een calvinistische televisiedominee, die vanaf zijn kansel vertelt wat er zoal mis is in de wereld. Soms heeft ‘ie daarbij wel eens een stevig punt te pakken, zoals toen hij de TTIP-discussie op de kaart zette. Maar meestal verkoopt hij vrij flauwe grappen.
Voor het overige vind ik Lubach in z’n show vaak maar verongelijkt overkomen. Waar zijn Duitse en Engelse evenknie hun bijtende kritiek op zaken die niet deugen weten te presenteren met een sardonische grijns, een schaterlach en pretoogjes, zie ik bij Lubach vaak een verbeten trekje om zijn mond optreden.Eenzelfde verbetenheid zie ik Lubach aan de dag leggen waar het op geloof aankomt. Gelovigen zijn gewoon gek of dom, of allebei en wie in religieuze fabeltjes gelooft, zou eigenlijk een beroepsverbod voor verantwoordelijke functies moeten krijgen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Dozijnen juristen hadden zich verzameld in een ziekenhuis in Quetta om de dood van Bilal Anwar Kasi, de deken van de orde van advocaten van Beloetjistan te betreuren. Daar vond vervolgens een explosie plaats, vermoedelijk door een zelfmoordaanslag.
Kasi werd maandagochtend in zijn auto beschoten nabij de stad Mengal Chowk. De daders hebben er vermoedelijk op gerekend dat er vervolgens een oploop bij het ziekenhuis zou ontstaan, en zoveel mogelijk slachtoffers onder advocaten willen maken. Ook een aantal journalisten werd het slachtoffer van de aanslag.
Dit is het Sargasso-café van zondag 07-08-2016. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Ondatrópica is een uitgebreid gezelschap uit Bogotá. Señoras y señores, dansamos la cumbia!
Een heer van conservatieve gezindte zal zich hoeden voor witte ridders en voor drakenslachters die op krachtige wijze de samenleving van haar ondergang willen redden.
Zeker in de huidige omstandigheden, waarbij een terreurorganisatie die geen duidelijke eisen stelt, tenzij de bekering van de hele wereldbevolking tot de islam, een golf van argwaan ontketent. Precies die argwaan zet ertoe aan om wetten te bedenken tégen minderheidsgroepen.
Het is overigens opmerkelijk hoe snel sommige politici, die beweren de Verlichting en de mensenrechten te dienen, bereid zijn die Verlichting uit te draaien en rechten in te perken voor burgers die het met hen oneens zijn.
De democratie draagt in zich een totalitaire bacil. Er is echt niet veel nodig om die de laten woekeren.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.