Neoliberalisme redux

Neoliberalisme bestaat niet en is enkel een links scheldwoord, aldus de usual suspects. Critici hebben in zoverre een punt dat 'neoliberalisme' vaak als containerbegrip wordt gebruikt om alles aan te duiden wat vuig en voos is. Zodoende kan het geen kwaad zo nu en dan de connectie tussen het begrip en de hedendaagse politieke realiteit te verduidelijken.

Foto: copyright ok. Gecheckt 02-03-2022

Sargasso’s onderzoeken in 2013

Sargasso staat voor nuance, discussie en als platform voor wat heel hip public journalism heet. We worden grotendeels gedragen door vrijwilligers, die vanuit hun eigen expertise en interesse opinie, analyses en achtergronden schrijven. En zo nu en dan ook onderzoek doen dat anderen (lees: journalisten) laten liggen. Het afgelopen jaar berichtten we over toegenomen regeldruk, het Rijk dat sjoemelstroom inkocht, het drama JSF en ontgassende binnenvaartschepen.

Hier een kort overzicht van onderzoeksdossiers die het afgelopen jaar speelde:

  • Al in 2011 begon Dimitri Tokmetzis met een groot onderzoek naar het cameratoezicht in Nederland. In maart 2013 leidde dat tot een serie publicaties over ANPR-camera’s, trends in cameratoezicht en een schatting over hoeveel camera’s er in Nederland hangen. Ook publiceerden we een kaart met en de dataset over cameralocaties.
  • P.J. Cokema onderzocht de toegenomen regeldruk onder het huidige kabinet. Ondanks mooie beloften van premier Rutte is de regeldruk toegenomen met 810 miljoen euro.
  • Toen de Nederlandse Energiemaatschappij in mei 2013 met de campagne over jokkebrokken startte, vroeg Krispijn Beek zich af of het Rijk zelf wel netjes écht groene stroom inkocht. Wat bleek? Ook het Rijk gebruikte sjoemelstroom. Zes maanden later bracht de Volkskrant het nieuws ook.
  • In de zomer van 2012 stuurde Sjors van Beek een aantal Wob-verzoeken naar de gemeente Helmond om documenten boven tafel te krijgen over de gang van zaken rond een coffeeshop in die gemeente, en de rol van de burgemeester daarbij. Een paar weken terug stond hij voor de bestuursrechter om een aantal van die documenten nog steeds te krijgen. In de afgelopen anderhalf jaar publiceerde hij samen met Harry Lensink in Vrij Nederland over de kwestie, en brachten we op Sargasso het hele onderzoeksdossier. Van Beek blijft de zaak, die nog altijd niet afgelopen is, volgen.
  • Krispijn Beek hield een rapport van onderzoeksbureau CE Delft over emissies als gevolg van ontgassende binnenvaartschepen tegen het licht en ontdekte dat de emissies een factor 10 hoger liggen dan het RIVM ons voorhield. Beek’s stuk lag in het verlengde van regionale journalisten uit de regio Rotterdam en was de spreekwoordelijke druppel die de emmer deed overlopen. SP en GroenLinks stelde Kamervragen en GroenLinks Rotterdam stelde vragen aan het College, waarna de verantwoordelijk wethouder zei dat ze ontgassen in de Rotterdamse haven wil verbieden vanaf 1 januari 2015.
  • In de zomer onderzochten we als redactie het idee achter het onvoorwaardelijk basisinkomen en hoe dat in de praktijk te brengen zou zijn.
  • Over de JSF heeft Sargasso heel vaak geschreven, de afgelopen jaren. Maar Jaap Walhout deed dit jaar een duit in het zakje door te schrijven over wáárom de kosten van het apparaat steeds maar stijgen en de opleveringsdatum steeds uitgesteld wordt. Het is gewoon niet zo’n goed vliegtuig. En de beloofde economische voorspoed als afgeleide van het meedoen aan de JSF is een sprookje. Walhout schreef deze stukken toen er binnen de PvdA heftig gedebatteerd werd over meedoen of niet. PvdA-woordvoerder in de Tweede Kamer op dit onderwerp Angelien Eijsink nam tot twee keer contact op met Walhout. Een afspraak is er uiteindelijk nooit gekomen: voordat het zover was, had de PvdA al ingestemd.
  • Eva Schram begon zich dit jaar te verdiepen in het asielbeleid in Nederland. Belangenorganisaties vroegen begin dit jaar aandacht voor de frequentie waarmee asielzoekerskinderen moeten verhuizen. Schram hield die cijfers tegen het licht en kwam tot de ontdekking dat de belangenorganisaties de frequentie te laag inschatten: asielzoekerskinderen verhuisden in 2012 gemiddeld twee keer. In maart 2013 deed Schram een Wob-verzoek bij de Raad voor Rechtsbijstand om inzicht te krijgen in de beloningsstructuur van asieladvocaten. Dat verzoek is tot op heden niet ingewilligd. Daarom heeft Schram in december beroep aangetekend bij de bestuursrechter, om de gevraagde gegevens alsnog te krijgen.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Willem’s wetten

ACHTERGROND - Een monarch regeert over de ambtsperiode heen. Het ‘Wij Beatrix, bij de gratie Gods, Koningin der Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassau, enz. enz. enz. zal nog voor jaren in onze wetgeving terug te vinden zijn. Hoe groot het aantal wetten en besluiten zal worden met de aanhef ‘Wij Willem Alexander, etc.’, hangt af van de ambities van de kabinetten die onder zijn bewind het koninkrijk zullen besturen.

Op basis van Sargasso’s onderzoek naar de niet te stuiten aanwas van overheidregelingen, valt te verwachten dat de nieuwe koning heel wat te ondertekenen krijgt. Waarmee het aantal wetten en besluiten dat de naam Willem in de aanhef heeft explosief zal toenemen.

Nu gelden er slechts 35 wetten en besluiten, die beginnen met ‘Wij Willem, etc’. De oudste dateert van 12 december 1813, de ‘jongste’ van 21 juli 1890.  Van Willem I bestaan nog 19 geldende regelingen, van Willem II slechts één en van Willem III zijn 15 regelingen nog geldig.

Als eigentijds vorst zou koning Willem Alexander het kabinet kunnen bewegen tot het afschaffen van oude en achterhaalde wetten. Hij kan het kabinet adviseren daarbij eigentijdse middelen in te zetten, naar voorbeeld van België, waar het publiek wordt ingeschakeld om oude wetten op te ruimen.

Overheid biedt ruimte, burger neemt het niet?

ACHTERGROND, ANALYSE - De Rijksoverheid is druk bezig met het betrekken van de burger bij beleidsprocessen, en maakt daarbij steeds meer gebruik van de mogelijkheden die internet biedt. P.J. Cokema evalueert een aantal van die e-consulting projecten.

Eén van de ‘Doe mee’-projecten van de Rijksoverheid is ‘Van Regels naar Ruimte’, een vorm van e-consulting waar burgers, bedrijven  en organisaties ideeën kunnen geven hoe regelgeving en procedures anders kunnen. Tot nu toe reageren alleen mede-overheden (gemeenten). Waar blijven de burgers?

Wie ideeën heeft hoe bijvoorbeeld vergunningsaanvragen, bezwaarschriften of WMO-verzoeken beter of sneller afgehandeld kunnen worden, kan terecht bij ‘Van Regels naar Ruimte.’ De overheid is bereid voor uw idee tijdelijk regels buiten werking te stellen.

Dat moet burgers en bedrijven als muziek in de oren klinken: regelgeving opschorten om ruimte te krijgen voor eigen ideeën. De in dit project samenwerkende ministeries van BZK (Binnenlandse Zaken), EL&I (Economische Zaken, Landbouw en Innovatie) en de VNG (Vereniging van Nederlandse Gemeenten) zullen de handen er wel vol aan hebben. Dat valt tegen.

Onzichtbare ideeënbus

E-consulting is een erg groot woord voor dit project. Het is niet meer dan een digitale ideeënbus. Je kunt een online formulier invullen, op de knop ‘Verzenden’ klikken en klaar. Er is geen optie om documenten toe te voegen, zoals bij de andere ‘Doe Mee’-projecten Green Deal en Internetconsultatie wel kan.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Shell moet niet zeuren

Er komen te veel regels uit Brussel. Vooral met betrekking tot openheid over geldstromen bij olie, mijn- en bosbouw. Dat vinden althans grote bedrijven zoals Shell. De regering-Rutte zwicht voor de krokodillentranen van deze firma’s en oefent nu druk uit op Brussel om de regels te versoepelen. Want regels zijn volgens deze neoliberale regeringsploeg al snel een belemmering. Met het toegeven aan Shell gaat de regering voorbij aan mens en milieu, stelt PvdA-Europarlementariër Judith Merkies. Bovendien is transparantie een uitstekende winststrategie.

Rutte houdt niet van regels. Maar hoe zit het met maatschappelijk verantwoord ondernemen? Met de verantwoordelijkheid van Europese bedrijven voor de landen waar zij actief zijn? In hoeverre sluiten Rutte en de zijnen hun ogen voor de indirecte steun van grote bedrijven aan corrupte regimes? Bedrijven als Shell hebben al een onvoldoende voor democratisch en transparant handelen. Terwijl het bedrijf het afgelopen jaar forse winst maakte, is het onduidelijk of gastlanden meeprofiteren en of burgers lijden onder de neveneffecten van olie- en gaswinning. Onze regering moet niet toegeven aan de krokodillentranen van de bedrijven, maar werken aan vrijheid en democratie. Want daar staat de partij van premier Rutte toch voor?

Maar al te vaak zijn lokale bevolkingsgroepen en hun leefomgeving de dupe van activiteiten van bos- en mijnbouwbedrijven. En al te vaak staan schandalen in ontwikkelingslanden in de krant omdat de lokale bevolking wordt uitgebuit door grote multinationals. Niet zelden wordt hun leefomgeving geheel vervuild en uitgeput achtergelaten. Neem Zambia: Mopani Copper Mines (MCM), een dochteronderneming van het Zwitserse concern Glencore MCM, heeft veel schade aangebracht aan het milieu en belasting listig ontweken. MCM verkocht koper voor een kwart van de wereldmarktprijs aan het moederbedrijf – en betaalde over dat schijntje belasting aan Zambia. De winst is voor Glencore, dat zelf – u raadt het al – wel wereldprijzen hanteert.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

OLO @ WABO

Op Sargasso bieden we regelmatig ruimte voor gastbijdragen. Dit maal wederom een bijdrage van MB.

In het kader van het voortdurende streven naar deregulering en een transparantere overheid heeft de rijksoverheid besloten dat een aantal vergunningen wordt samengevoegd. Dit voornemen wordt verankerd in de Wet Algemene Bepalingen Omgevingsrecht (Wabo) en het gaat hierbij om vergunningen die je moet aanvragen wanneer je iets op een bepaalde plaats wilt doen. Denk aan een bouwvergunning, monumentenvergunning, sloopvergunning, milieuvergunning, aanlegvergunning etc. Al deze vergunningen worden – voor de burger – samengevoegd tot één omgevingsvergunning.

De voordelen zouden zijn dat burgers en bedrijven minder last hebben van allerlei verschillende vergunningtrajecten, de procedures worden verkort en dat er geen tegenstrijdige voorschriften meer worden afgegeven. Een aanvrager krijgt dus te maken met één loket en één vergunning. Dat is op zich natuurlijk niet slecht. De bureaucratie is verdwenen, het leven gemakkelijker, de overheid betrouwbaarder en de kans op persoonlijk geluk weer wat vergroot.

Althans, zo zou het moeten gaan. Het probleem zit hem op het moment als zo vaak bij grootse plannen van het rijk weer in de ICT, in het geval van de WABO het OmgevingsLoket Online, kortweg OLO. Als onderdeel van de WABO moet het mogelijk worden een vergunning volledig digitaal aan te vragen en te verlenen. Weg met het papier is de gedachte. Ook daar kun je – in de meeste gevallen – maar moeilijk tegen zijn.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Regels zijn regels, toch?

De afgelopen 24 uur waren er twee berichten in de media over regels die compleet met elkaar in tegenspraak zijn: eentje over [url=http://www.refdag.nl/artikel/1335994/Kamer+wil+snel+minder+regels.html]de te grote regeldruk[/url] en een tweede over [url=http://www.depers.nl/binnenland/181568/Gastouderbureaus-letten-nog-niet-op-oma.html]meer regels voor de gastouderopvang[/url]. De Tweede Kamer wil dus aan de ene kant minder regeldruk en goedkopere kinderopvang, maar schept aan de andere kant, onder druk van de branche, méér regeldruk voor particuliere initiatieven die beide problemen tegen gaan. En dat terwijl diezelfde branche ook zucht onder regeldruk. Zo las ik eens over een kinderopvang die van de brandweer een makkelijk te openen branddeur moest hebben, maar dat van de Arbo niet mocht omdat de kinderen anders te makkelijk aan het toezicht konden ontsnappen.

Die tegenstrijdigheid tussen zelf minder regels willen, maar anderen meer regels op willen leggen, is een mooi voorbeeld van wat ik het dakkapel-syndroom zou willen noemen: iedereen wil makkelijk en snel een dakkapel op zijn huis kunnen plaatsen, maar als de buurman het doet en de zon uit je tuin wegneemt, dan is het (gemeente)huis al snel te klein. Of in een bredere context: regels zijn regels en alles moet volgens Joods-Christelijk-humanistische normen en waarden gaan, maar het eigen handelen moet vooral verschoond van andermans waardeoordeel kunnen blijven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.