Youssef

Wat Syrië jarenlang niet heeft kunnen (en willen) doen is Israël binnen 3 weken wel gelukt.
Hezbollah omtoveren tot de populairste partij van Libanon.
Ruim 80% van de bevolking zou op dit moment de Hezbollah steunen in haar strijd.
80% van de Druzen en christenen steunt de Hezbollah. Van de soennitische moslims steunt maar liefst 89% de beweging.

Een van de beoogde doelen van Israel, het opstoken van de Libanese bevolking tegen de Hezbollah, is dus niet gehaald.
Hezbollah ziet de toenemende populariteit ondertussen als vrijbrief om iedereen die haar bekritiseert als verrader te bestempelen.
Politici houden wijselijk hun mond en scharen zich achter de beweging. Hetzelfde geldt voor de geestelijke leiders. Maronitische, Grieks-orthodoxe, Armeens-orthodoxe, Soennitische en Druzische leiders hebben Hezbollah bedankt voor de heldhaftige strijd die zij levert.

Ondertussen ruiken pro-syrische politici bloed en roepen om nieuwe verkiezingen.
De huidige regering zou gefaald hebben en meer aandacht besteed hebben aan Rice dan aan de Libanese bevolking.
Nieuwe, snelle verkiezingen zouden een nederlaag betekenen voor premier Siniora en zijn 14-maart coalitie (bestaande uit de druzische PSP, de rechts-christelijke LebaneseForces, de conservatief-christelijke Qornet Shehwan en de soennitische/christelijke FutureMovement).
Dezelfde coalitie die Bush gebruikte om aan te tonen dat zijn Middenoosten-beleid wél werkt…

De grote winnaars zullen de Hezbollah en de christelijke FPM zijn.
De eerste zou nog meer stemmen afsnoepen van de shiitische Amal, wiens partijleider ook wordt bekritiseerd vanwege onpattriotisch gedrag.
De FPM zal haar huidige zetelaantal behouden of iets vergroten. Maar de partijleider, ex-generaal Michel Aoun, zou het presidentschap cadeau krijgen van de Hezbollah.
Zijn uitspraken á la “wij zijn allemaal martelaars” of “elke Libanees wil nu een zelfmoordaanslag plegen” klonken voor de Hezbollah-leiders als muziek in de oren.

De Hezbollah krabbelt toch een beetje terug vanwege de interne druk.
De Libanese premier Siniora heeft de Hezbollah overgehaald om zijn 7-punten plan te accepteren.
Dat plan houdt oa. in dat de Hezbollah uit Zuid-Libanon vertrekt en instemt met de komst van een internationale troepenmacht (toevallig ook de 2 nieuwe eisen van Israël, dat niet langer de totale vernietiging van Hezbollah nastreeft).

De premier heeft hier in feite een overwinning geboekt. Een Libanon dat spreekt met 1 stem, in plaats van 17 verschillende, zal serieuzer genomen worden en vergroot de kans op een snelle oplossing.
Het feit dat Hezbollah terugtrekking uit het zuiden als een mogelijkheid ziet is, volgens Libanese politici en westerse diplomaten, een doorbraak in het denken van de beweging.

Er blijven alleen 2 struikelblokken. Het eerste struikelblok is dat de Hezbollah zich pas wil terugtrekken ná een staakt-het-vuren. Israel ziet het liever andersom.
De Shebaa Farms zijn het tweede struikelblok. In het 7-punten plan staat dat dit door Israel bezet gebied (van 28 km²) Libanees is en niet Syrisch, en onder toezicht moet komen van de VN.
Israël zal hier niet zo snel mee akkoord gaan.

Sargasso dossier: Libanon 2006

Het conflict in Libanon (nu gedoopt tot de Juli-Oorlog) is nog steeds gaande.
De VS, VN, Rusland en de EU hebben hun positie duidelijk gemaakt.
Maar waar blijft de Arabische wereld? De zelfbenoemde “broedernaties” van Libanon.
Hoe reageert de Arabische wereld op dit nieuwe conflict?

De Juli-“Oorlog” heeft bij de meeste Arabische landen geen heftige reacties opgewekt. De meeste dus.
Saudi-Arabië, Jordanië en Egypte hebben wél felle kritiek geuit op wat er nu gaande is.
In de statements van deze 3 landen moest vooral Hezbollah het ontgelden. En dus niet Israël.
Het avonturisme van Hezbollah zou onverantwoordelijk en levensgevaarlijk zijn. De Saudische regering heeft er zelfs een fatwa tegen aan gegooid. Het zou volgens de islamitische wetten verboden zijn om te bidden voor Hezbollah of deze beweging van ketters te steunen.

Deze drie landen zijn ook de grote Arabische spelers in het gebied. Het lijkt dus alsof de Arabische wereld anti-Hezbollah is.
Maar niets is minder waar. De Hezbollah is in de Arabische medinas nog steeds populair en er worden zelfs vergelijkingen gemaakt tussen Nasrallah (de Hezbollah-leider) en Nasser ( Egyptische oud-president en Arabische volksheld).
Hezbollah wordt gezien als de enige Arabische beweging die Israël tot stoppen heeft weten te brengen. En daarmee verdien je veel credits in de Arabische wereld.