Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Politiek Kwartier | Zwitserse bewapening
COLUMN - Is Zwitserland het bewijs dat een liberale wapenwet meer veiligheid kan bieden? Het blijkt van niet.
Vorige week in de kranten: 60 procent van de winkeliers pleit voor het recht een wapen onder hun toonbank te hebben. Twintig procent blijkt dat wapen zelfs al onder de toonbank te hebben liggen. Ook geldtransportbedrijf Brink’s zou zijn medewerkers graag bewapenen.
Hoewel dit soort standpunten door de gevestigde politiek (nog) niet op de agenda wordt gezet, is er duidelijk een verschuiving in de publieke opinie gaande. Bij incidenten waarin burgers het recht in eigen hand namen komt doorgaans veel sympathie los. Met inbrekers heeft niemand medelijden, zelfs een staatssecretaris niet. En wat heeft een wapenverbod voor zin als illegaal wapenbezit mogelijk niet wordt vervolgd?
De argumenten voor een meer liberale wapenwetgeving klinken soms logisch. Als criminelen weten dat winkeliers bewapend zijn, dan bedenken zij zich vast wel twee keer voordat ze een overval plegen, toch? Bovendien houdt een verbod op wapens vooral de mensen tegen die toch wel geneigd zijn zich aan de wet te houden. Een verbod op wapens is dus eigenlijk een ontwapening van de verkeerde mensen.
De tegenargumenten klinken echter net zo logisch. Criminelen zullen heus niet braaf thuis blijven zitten wanneer winkeliers zich bewapenen. Ook zij zullen zich zwaarder bewapenen, en bij een confrontatie eerder schieten. Daarbij valt de wereld niet in te delen in goede en slechte mensen. Wie vandaag een wapen onder zijn toonbank legt om zich te verdedigen, kan morgen op het idee komen het op een verkeerde manier te gebruiken. Of er gebeurt gewoon een dom ongeluk mee, al dan niet veroorzaakt door een verhit hoofd.
Zwitserse kramp
ELDERS - Met 50,3 procent stemde een nipte meerderheid van de Zwitsers zondag voor beperking van de toelating van werknemers uit het buitenland. De xenofobie verdeelt het land en schaadt de relaties met de rest van Europa.
Onverwacht is er dan toch een meerderheid voor het plan van de rechts conservatieve Zwitserse volkspartij om de immigratie naar het land aan banden te leggen. De regering in Bern is in verlegenheid gebracht tegenover de rest van Europa. Zwitserland is geen lid van de EU maar volgt wel de regels van de interne markt en sluit daarvoor aparte verdragen met de EU. Afwijzing van het vrije werknemersverkeer brengt de andere verdragen in gevaar, reageerde Commissievoorzitter Barroso. Zwitserland zal nu rekening moeten houden met beperkingen in hun relaties met omliggende landen. Barroso: “‘Het is niet eerlijk als één land alle voordelen geniet en diezelfde voordelen niet gunt aan zijn partners”. Het Oostenrijkse Europarlementslid Swoboda: “We zullen niet toestaan dat ze alleen de krenten uit de pap krijgen” . Dit is ook een duidelijke hint naar de Britten die er op uit zijn het Zwitserse voorbeeld te volgen. Enkele dagen na het referendum blokkeerde de EU de energie-onderhandelingen met Zwitserland, een eerste ‘speldenprik’ volgens Elsevier. De Zwitsers, die zo graag via directe democratie voor hun belangen opkomen, staan hier met lege handen, zonder enige invloed op relaties met hun buren, zolang ze een volwaardig EU-lidmaatschap afwijzen.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Zwitsers stemmen over topsalarissen
NIEUWS - De Zwitsers mogen vandaag in een referendum bepalen of de topsalarissen in het land drastisch worden verlaagd. De initiatiefnemers willen dat er een maximum wordt gesteld van 12 keer het minimumloon. Dat varieert in Zwitserland van 2200 tot 3200 euro, afhankelijk van het bedrijf waar iemand werkt.
Volgens peilingen zal een meerderheid tegen stemmen op advies van de regering opvolgen. De regering waarschuwt dat de belastinginkomsten zullen kelderen.
De topman van Nestlé heeft een jaarsalaris van 73 keer het minimumloon. De directeur van Crédit Suisse heeft een inkomen van 1812 keer het minimumloon. Dat komt neer op een jaarinkomen van 72 miljoen euro.
Links in Zwitserland
GroenLinks twijfelt tussen liberalisme en linkse politiek. In Zwitserland is deze keuzeradicaal gemaakt: de Groene Liberalen splitsten zich van ’te linkse’ Groene Partij af. Zijn de Zwitserse Groene Liberalen een toekomstbeeld voor GroenLinks?
De Zwitserse Groene Partij heeft haar wortels in de milieubeweging. Vanuit het verzet tegen kernenergie en autowegen onstaan in verschillende Zwitserse kantons (deelstaten) kleine groene partijen. In 1979 wint voor het eerst een van hen een zetel in het federale parlement. In 1983 wordt een federatie van kantonale partijen gevormd. In de jaren ’80 is de partij sterk verdeeld tussen augurken en de meloenen, waar de ‘augurken’ (van binnen en van buiten groen) ecologische politiek centraal stellen, zijn de ‘meloenen’ (van binnen rood en van buiten groen) voorstander van een helder links en groen geluid. De meloenen winnen de strijd en de Groene Partij neemt enkele kleinere linkse en groene partijen in zich op. De partij voert vanaf dat moment, zoals veel andere Europese Groenen, een heldere groen-linkse koers.
Gedurende de jaren ’90 verliest de partij haar meest radicale veren en gaat een gematigdere, pro-Europese linkse koers varen. Sommige Groenen verwijten hun partij tot ‘de neo-liberale flank van de sociaal-democratie’ te zijn toegetreden. Electoraal is deze strategie echter erg succesvol: bij de verkiezingen van 2007 wint de partij tien procent van de stemmen en is zij nu de grootste oppositiepartij (let wel: de regering wordt in Zwitserland gevormd door de vier grootste partijen).
Zwitserland: 230 euro gefraudeerd? Hup, het land uit!
De Zwitserse angstkazen hebben weer eens iets per referendum beslist. Het land heeft er nu voor gekozen ‘buitenlanders’, als in gedefinieerd door middel van de frase ‘niet een Zwitsers paspoort bezittend’, uit te zetten als zij een ernstige misdaad plegen.
Mensen die zich schuldig maken aan zware seksuele delicten, geweldsmisdrijven en drugshandel worden onherroepelijk het land uit gezet als zij geen Zwitserse nationaliteit hebben. En daar kan ik me wat bij voorstellen. Maar in hun Zwitserse ijver om schoon schip te maken vegen ze waarschijnlijk ook wat meer mee dan de bedoeling is. Dat krijg je als angst regeert, en je referenda hebt waar je ‘ja’ of ‘nee’ op moet zeggen. Buiten bovenstaande misdaden is namelijk ook sociale fraude tot één der doodzonden verklaard. Uitkeringsfraude dus.
En dat heeft nu tot gevolg dat er iemand uitgezet gaat worden die 300 Zwitserse franc gefraudeerd heeft tijdens een drie maanden durende werkloosheid, waarin hij een uitkering trok. Gedurende die tijd hielp hij een vriend, die hem daar omgerekend dus 230 euro voor gaf. Die hij vervolgens niet opgaf bij de belastingdienst. Foei! Als straf wordt je uitgezet naar een land waar je niet geboren bent en nooit gewoond hebt.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.