Nora Mulder is pianiste, improvisator en instrumentenbouwer. Ze is artistiek leider van 7090, een collectief kunstenaars die (muzikale) performance, geluidskunst en installatiekunst maakt. In 2019 kreeg ze voor haar werk de Willem Breuker Prijs. Volgens de jury is Nora Mulder “een echt authentieke, muzikaal erudiete en eigenzinnige musicus, die de term 'mensen-muziek', ooit door Willem Breuker bedacht, ruimschoots eer aan doet.” Mary Oliver is violiste, hoogleraar aan de Hogeschool voor de Kunsten Amsterdam en maakt deel uit van het wereldvermaarde ICP (Instant Composers Pool), ooit opgericht door pianist Misha Mengelberg (in 2017 overleden), drummer Han Bennink en rietblazer Willem Breuker (ook veel te vroeg overleden in 2010). Greetje Bijma is zangeres, of moeten we ‘stemkunstenares’ zeggen? Lang geleden werkzaam als leerkracht voor kleuters, als improviserend musicus volledig autodidact, en in 1990 de eerste vrouwelijke winnaar van de Boy Edgar Prijs. Gezamenlijk vormen ze Picatrix. In 2017 maakten ze hun debuut op het Le Guess Who? Festival in Utrecht. In januari 2019 kwamen ze twee dagen bij elkaar om in Splendor (wij schreven daar hier over) hun eerste cd op te nemen. Gaat u er even voor zitten en geniet van het bijna drie kwartier durende concert dat in 2017 in Museum Speelklok plaatsvond. https://youtu.be/W4PJGL7sC98 Prettige zondag….
Een unieke en prachtige versie van een traditionele folksong: The water is wide. Ooit vertolkt door (onder andere) Peter Seeger, Bob Dylan, Joan Baez en vele anderen.
Uit het concert dat Picatrix gaf op 25 april 2021 in het Bimhuis. Met Greetje Bijma, stemkunstenares, Nora Mulder, piano en Mary Oliver, viool.
Picatrix presenteerden we eerder in Kunst op Zondag.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Al eerder met zaaloptreden hier te zien geweest, nu in kleine, studeerkamerachtige ambiance. En toch weer even intens. Een kamerrecital (prachtig concept trouwens dat Tiny Desk Concert) door Barbara Hannigan, begeleid door de onvolprezen Reinbert de Leeuw, een handje geholpen door Suraya Mohamed.
U hoort (en ziet): Alexander Zemlinsky: “Empfängnis”; Alma Mahler: “Licht in der Nacht”; Hugo Wolf: “Nur wer die Sehnsucht kennt” en Arnold Schoenberg: “Schenk mir deinen goldenen Kamm”.
Het ensemble Holland Baroque heeft net wat concerten achter de rug waarin samen met de vocalisten van het madrigaalensemble Gesualdo Consort een stukje Bach ten beste is gegeven.
Kenners weten:’stukje’ is een welhaast beledigend understatement voor ‘Kunst der Fuge’, een verzameling fuga’s en canons waar Johann Sebastian Bach de laatste jaren van zijn leven aan heeft gewerkt. Een historisch werk.
Het eigenaardige van geschiedenis is dat naar mate de tijd verstrijkt het steeds lastiger wordt de feiten te checken bij de direct verantwoordelijken. Dat geeft kwaadwillenden de ruimte er dan maar een suspecte draai aan te geven. Gelukkig zijn er ook creatieven die er een eigen draai aan geven zonder de geschiedenis geweld aan te doen.
Die constatering is van toepassing op Bach’s Kunst der Fuge. Er is geen absolute zekerheid voor welke bezetting het werk is geschreven. Het zou heel goed voor klavecimbel of orgel bedoeld zijn geweest, maar het zou ook zo maar voor een koortje geschreven kunnen zijn. Aan Bach zelf kan het niet meer worden gevraagd.
Dus zijn er Kunst der Fuges voor strijk– , saxoon– of blokfluitkwartet. Voor koperkwintet, voor gitaar en tromboneduo, voor gitaar, voor Glenn Gould en voor bierflesjes.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Je hebt zingen, je hebt samenzang, je hebt close harmony, en er is kwelen. En dat is wat The Jayhawks hier doen in deze song. Bestaat er eigenlijk een neutraal gebruik van het begrip kwelen? Want zo bedoel ik het eigenlijk nu. Want wat doen ze dat mooi. En hup, daar glijden die stemmen weer gezamenlijk de hoogte in, op naar die uithaal: bluehuehuehuehuehue, jank dat verdriet en die eenzaamheid er maar uit mannen, geef het een stem.
“Goh, ik zou ook zo graag muziek willen maken, maar ik weet niet welk instrument het best bij me past”. Als ik dat hoor reageer ik altijd met: “Mwah, neem een instrument dat niets kost, altijd overal naar meegenomen kan worden en van nature bij je past: je stem”.
De mogelijkheden van de stem zijn zo veelzijdig, dat het een raadsel is waarom de mens instrumentale muziek heeft uitgevonden. Vandaag puur vocale muziek, ofwel a capella. Zang zonder instrumentale begeleiding. In alle soorten en maten. Pop, jazz, klassiek. Met en zonder human beat box. In groepsverband of solo.
Naturally 7 is een wereldwijde hit met hun a capella r&b. Wat de individuele leden kunnen, demonstreren ze in dit filmpje. Hieronder zingen ze ‘Ready or not’.
Er wordt veel popmuziek a capella gezongen….
Er bestaat zelfs een metal a capella groep. Van Canto zette Metallica’s Master of Puppets op de plaat.
Absolute topper in ‘onbegeleide vocale muziek’ is de uiterst veelzijdige Bobby McFerrin.
Klassiekers zijn, niet alleen vanwege hun repertoire, de Swingle Singers…..
… en de King’s Singers. Jammer dat deze groep iets te vaak zichzelf begeleidt met oubollige humor.
Ook klassiek geschoold is het Juice Vocal Ensemble met hun versie van Sweet Child of Mine (van Guns N’ Roses).
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Wildbirds & Peacedrums is een Zweeds duo dat al ruim 10 jaar muziek maakt. Meestal is daarbij zang en percussie het uitgangspunt. Ondanks dit spaarzame instrumentarium klinkt de muziek verrassend rijk en gevuld.
Neeeee! we hebben Jacob Collier nog nooit behandeld hier. Dat moet onmiddelijk rechtgezet worden, want de man is een ware hype in de muziekwereld, en met name veel youtube-muzikanten zijn lyrisch over alles wat hij doet.
Zijn handelsmerk is het tot in het extreme doorvoeren van harmonie in zangpartijen, door soms letterlijk vele tientallen zangtonen van zichzelf over elkaar heen op te nemen. Hij is bekend geworden met het vertolken en drastisch her-arrangeren van bekende bestaande nummers, maar schrijft ook eigen nummers. En neemt uiteraard alles zelf op, speelt alles zelf, etc. Kortom, een alleskunnertje.
Van het ene percussiestukje naar het andere. Hier zagen en hoorden we een stukje beginnen met ‘vocale percussie’. Dat doet we denken aan Barbara Hannigan. Een sopraan die een bijna popster-achtige divastatus heeft in de moderne serieuze muziek. Inmiddels maakt ze ook naam als dirigent. Vandaag laten we zien dat ze zang, dirigeren en theater moeiteloos beheerst.
U ziet en hoort ‘Mysteries of the Macabre’ van de in 2006 overleden componist György Ligeti. Mysteries of the Macabre is een door Ligeti gearrangeerd stuk van drie aria’s uit zijn opera Le Grand Macabre.
Camille Dalmais, in het artiestenleven gewoon Camille, is een franse zangeres die vooral bekend is vanwege de avontuurlijke inzet van haar stemgeluid.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.