De radarisering van de samenleving

Het enige wat in het hedendaagse Nederland werkelijk tot pessimisme stemt, is het ongebreidelde pessimisme van de bevolking, daartoe opgezweept door televisieprogramma's als Kassa en Radar. Ooit begonnen als kritische doch brave consumentenprogramma's zijn deze inmiddels verworden tot een onmetelijke katalysator van chagrijn, gezeik en onvrede, met wekelijkse mantra's als 'u betaalt te veel', 'u krijgt te weinig', 'u moet te lang wachten' of 'de kwaliteit is niet goed'. Als de radarisering van de samenleving in combinatie met de vergrijzing doorzet, ontstaat over niet al te lange tijd een heuse tsunami van hoogbejaard verstokt gemekker en gemopper - een waar schrikbeeld als u het mij vraagt.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

10 redenen om toch blij te zijn met dit Kabinet

, door

Sargasso's week van het hardnekkig optimisme De klassieke optimist is iemand die de wereld als optimum zien – als beste van alle mogelijke werelden. De hedendaagse optimist is minder ambitieus, en meer een positivo die aan elke tegenslag een ‘positieve draai’ kan geven en overal en nergens ‘kansen’ bespeurt. Sommigen beweren dat optimisme erfelijk is, anderen denken dat het toch echt aan te leren valt, maar dat je dan wel veel moet oefenen.

Hier een oefening in optimisme ten aanzien van Rutte 1. Er is veel over hem geklaagd: Geen hervormingen, wel harde, visieloze (is revanche een visie?) bezuinigingen op ontwikkelingssamenwerking en kunst en een rare gedoogconstructie die, hoe je het wendt of keert, Wilders legitimeert (en dus ook diens kopvoddentaks en andere faux pas.) Maar kun je als Sargast/progressief/D66-er/Groenlinkser hier ook een positieve draai aan geven? Omwille van de kerstgedachte, en omdat Rutte zelf zo’n onverbetelijke optimist is, hierbij tien redenen waarom met het huidige kabinet in onze handjes mogen knijpen. Aanvullen mag.

1. We hebben een veel betere premier

Vriend en vijand geeft toe: Rutte is duidelijk, je weet wat je aan hem hebt. Hij geeft gewoon antwoord op vragen, en de debatten met hem zijn veel beter. Een “verademing”, hoor je veel politici zeggen. Natrappen is niet netjes, maar Balkenende was toch een, tja, suboptimale premier.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lost in Translation

, door

Als je Lost in Translation niet gezien hebt, lees dan niet verder want spoiler alert (en ren naar de videotheek, voor zover die nog bestaan).

Het blijft een van de meest ontroerende filmeindes (sorry, alleen maar link want NBC Universal doet moeilijk) van de afgelopen jaren. Scarlett zit in een quarterlife crisis en bij Bill raast de midlife crisis door d’aderen. Ze hebben een paar dagen in hun zelf gecreëerde bubbel in Tokyo geleefd, verlangend om elkaar heen draaiend, afgesloten en genegeerd door de buitenwereld. Ze koesteren niet eens zozeer een romantisch verlangen, maar vooral een verlangen om weer zin te zien in het leven, om een vriend te hebben die je begrijpt.

Net voor deze scene hebben Scarlett en Bill onhandig afscheid genomen. Zo mag het niet eindigen – ieder gevangen in zijn eigen misère, denk je als kijker. Maar dan ziet Bill vanuit zijn auto Scarlett lopen en neemt de juiste beslissing, of liever gezegd: hij neemt überhaupt eindelijk eens een beslissing. Hij loopt haar achterna, pakt haar beet en fluistert precies de juiste zinnen in haar oor. Wat, dat is onderwerp van speculatie. En eerlijk gezegd wil ik het niet weten.

Hoe optimistisch en mooi kan een filmeinde of –fragment zijn? Ga daar maar eens overheen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Realistisch optimisme met seksie lächlen en wijn

, door

Sargasso's week van het hardnekkig optimisme“Als jonge vrouw vond ik de wereld geweldig. Toen heb ik me voorgenomen: aan dit gevoel moet je terugdenken als je ooit wanhopig bent. En dat heb ik gedaan. Maar daarom ben ik nog geen eeuwige optimist. Ik behoud mezelf het recht voor om te klagen, te zagen en te piekeren”.

Zie hier het realistisch optimisme van Nigella Lawson: de Queen of Food Porn. Ze is dik, ze is 50, ze is mooi. Humo sprak met haar voor het extradikke(?) kerstnummer. Hardnekkig optimisme sleept ons door deze donkere dagen vol culinaire aberraties. Maar piekeren mag dus ook, zo stelt sexy culiqueen Nigella. Piekeren over hoe je de chocoladerisotto met truffel niet tot pap kookt en of je dat kant-en-klare kerstmenu van Jamie Oliver voor €2,99 wel moet downloaden ..en of dat je problemen echt oplost? Klagen mag ook van Nigella, zeker als je wanhopig bent. Klagen over de kinderen die deze dagen weer 24/7 om je heen zijn. Dan ben je tegen vieren (plus of min 2 uur) wel weer toe aan een borrel: cointreau, citroensap en gin en shake your white lady. Problem(s) solved. Nog zo’n fnuikend kerstdilemma: voelt u zich voor het kerstdiner onzeker over uw wijnkennis? Bedenk dan dat wijnproeven één grote doorgestoken kaart is. Wijn is immers niet om te proeven, maar om te drinken, om door te drinken. Luister maar naar Mister Amsterdam en de waarheid over wijn. U ziet: voor alles is een oplossing en ook kerst gaat vanzelf weer voorbij. Dat is realistisch positivisme! Uw gemarginaliseerde margeblogger wenst u in de geest van de Queen of Food Porn en Mister Amsterdam een soepele kerst en een hardnekkig optimistisch 2011, met op z’n tijd veel geklaag en gepieker. Hap, slurp, lik, smak, proost! *doet heel uitdagend een tongue in cheek*

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Aanschouw

, door

Sargasso's week van het hardnekkig optimismeBij extreem weer veranderen de Nederlanders. Even los van het geklaag over de infrastructuur, maakt een verbroedering zich van ons meester. Mensen groeten elkaar spontaan op straat (want je moet wel een bijzonder mens zijn om überhaupt op straat te zijn). Een handje helpen als iemand vast zit, geen probleem. Voorrang geven waar je anders keihard zou doorrijden, heel normaal.

Als dat kan bij extreme omstandigheden, waarom dan niet ook alledag.
Aanschouw onze wereld waarin het tekort aan geld, tijd en aandacht het ritme bepaalt en klagen over alles wat anderen niet goed doen normaal is.
Waarom niet even doen alsof er altijd extreme weersomstandigheden zijn en je gedwongen bent de dingen op een andere manier te doen? Even stilstaan bij wat echt waardevol is, welke dromen je nog wilt realiseren en hoe je een paar problemen uit de wereld kunt helpen.

Maar mensen veranderen is niet eenvoudig. Dus daarom maar een schietgebedje voor nog een paar dagen extreem winterweer. Want misschien went het “anders” zijn dan wel.
Oh ja, en een schietgebed voor een Elfstedentocht. Dat is altijd goed en iedere generatie heeft recht op helden.

Voor mijn nichtje, voor wie leven niet vanzelfsprekend is.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.