Bijdrage in Sargasso's zoektocht naar het 'Slechtste Idee der Lage Landen Year 2008'. Begin 2009 wordt de SILLY 2008 toegekend en symbolisch uitgereikt. Bijna te onbelangrijk om er een heel postje mee te vullen, maar je moet toch wat bij gebrek aan een vrijmibo'tje. Bovendien is de instandhouding van een log en overbodig waterbestuur wél een bijzonder slecht idee. Waterschappen zijn voor de vakkenvuller bij Appie Happie concreet: daar moeten de flessen bronwateren worden neergepleurd. En voor de kassentelers zijn het de plaaggeesten, als ze door een te hoge grondwaterstand hun oogst naar de ratsmodee helpen. De rest van het volk kent ze vrijwel alleen van de factuurtjes met heffingen en omslagen, die men wordt geacht braaf op te hoesten. Alleen bij de waterschapsverkiezingen worden we er weer aan herinnerd dat dit ook nog een heuse bestuurslaag betreft en dan ook nog democratisch ingericht. Prachtig, maar waarom eigenlijk? Nou gewoon, omdat het moet. Omdat alle pogingen in de loop der geschiedenis, om dit extra belegen instituut te saneren en hun (puur functionele) taken onder te brengen bij de provincies, zijn getorpedeerd. Want de waterschapslobby is machtig. We komen dus maar niet af van deze vierde bestuurslaag, gevuld met dijkgraven, heemraden en hoofdlingelanden.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Natuurlijk moet u bij de waterschapsverkiezingen stemmen op wie u wilt. Zo lang u maar gáát stemmen want, zoals hier eerder betoogd, elke niet uitgebrachte stem is er feitelijk één voor het CDA. Maar mocht u er nou ondanks de steun van het kieskompas niet uitkomen dan hebben wij wel een stemadvies voor u: Water Natuurlijk.
Waarom Water Natuurlijk? Omdat het feitelijk een belangenorganisatie voor recreatieorganisaties en milieu is. En die is hard nodig in het waterschap. Bij het besturen van waterschappen is namelijk een gebalanceerde afweging nodig van alle verschillende belanghebbenden: boeren, ondernemers, recreanten en milieuorganisaties. De eerste twee groepen krijgen echter automatisch zetels in het waterschap, los van de verkiezingen. In feite is dat een vorm van zetelroof.
Voor een goede balans is het echter ook nodig dat de laatste twee groepen vertegenwoordigd zijn, wat alleen via de verkiezingen kan. En omdat de boeren en ondernemersbelangen ongetwijfeld alleen maar verder zullen worden gesteund door de kandidaten van CDA, VVD, Christenunie en SGP, en omdat de meeste lokale lijsten niet de professionaliteit van Water Natuurlijk hebben, is dat eigenlijk de enige logische keuze voor een fatsoenlijk waterbeheer.
Gemeenten, provincies en waterschappen hebben in totaal een bedrag van 225,8 miljoen euro uitstaan bij de banken Lehman Brothers, Landsbanki Islands en Kaupthing HF Investment Bank, meldt Binnenlands Bestuur. Dat is veel geld, maar ook weer niet zoveel dat een van hen dreigt om te vallen. Kennelijk zit er bij decentrale overheden zoveel geld opgepot dat het verlies van zo’n bedrag de normale gang van zaken niet raakt.
Al die overheden houden zich – zo valt te hopen – netjes aan de Wet financiering decentrale overheden (wet FiDO). Die werd in het leven geroepen nadat de provincie Zuid-Holland voor dik twintig miljoen euro de boot in ging in de Ceteco-affaire, in de nasleep waarvan bleek dat er bijna een miljard uitstond of aan toezeggingen gedaan was.
Vorig jaar al vroeg PvdA-kamerlid Pierre Heijnen zich af of de wet FiDO niet openingen liet voor een nieuw debacle, maar zijn twijfels werden weggewoven. Het kader werkte. Sterker nog, lagere overheden vonden dat ze wel wat meer autonomie mochten krijgen. Daar ging de discussie over.
En daar moet de discussie over blijven gaan, als het aan de Vereniging Nederlandse Gemeenten ligt. Toen Wouter Bos vorige week suggereerde dat de teugels strakker aangetrokken moesten worden, reageerde de VNG prompt dat dit paniekvoetbal was. Tsja, zo kun je natuurlijk redeneren. Een kwart miljard kwijtraken is geen ramp, daar hoef je heus je financiële beleid niet voor aan te passen.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Hoewel de Waterschapsverkiezingen nog maanden weg zijn, is het eerste grote verkiezingsthema van wat toch wel hét evenement van de Nederlandse politiek in 2008 zal zijn bekend: de ondervertegenwoordiging van vrouwen in de Waterschappen.
En ondervertegenwoordiging is er. Slechts zo’n twaalf procent van de Waterschapsleden is vrouw. Daarmee doen de Waterschappen het qua vertegenwoordiging slechter dan -pak hem beet- het bestuur van de Christenunie. En dat is een beetje treurig. Geen wonder dus dat de Nederlandse Vrouwenraad een speciale campagne is begonnen om het aantal vrouwen te vergroten.
Dan is het natuurlijk aan de deelnemende partijen die handschoen op te nemen. En terwijl de gevestigde politiek nog van het julizonnetje geniet hebben de twee nieuwkomers in de waterschapspolitiek er een speerpunt van gemaakt. De Algemene Waterschapspartij claimt alvast maar liefst 35% vrouwelijke kandidaten (.pdf), terwijl grote concurrent Water Natuurlijk nu al beweert de meeste vrouwelijke kandidaten van alle partijen te hebben. Aangezien de lijsten met kandidaten pas in september worden ingediend wellicht wat voorbarige claims, maar de wil lijkt er te zijn.
Wordt 2008 het jaar waarin vrouwen voor het eerst in 800 jaar eindelijk grootschalig doorbreken in de Waterschappen? En, zoals altijd de hoofdvraag bij deze verkiezingen: interesseert dat eigenlijk wel iemand?
Hoorde u dat? Daar ging weer een bak met geld het raam uit omdat een organisatie geprobeerd heeft opnieuw het wiel uit te vinden zonder te weten wat de definitie van “rond” is.
Oftewel, de landelijke waterschapsverkiezingen 2008 mogen niet plaatsvinden via internet. Waarom niet? Omdat het systeem kraakt aan alle kanten. Daar hoefde Rop Gonggrijp alleen maar voor te kijken, niet eens te hacken. Vervolgens werd dat bevestigd door een onafhankelijke partij.
Goed overigens dat het besluit genomen is. Een van de oudst nog bestaande democratische organen mag je niet corrumperen met kwetsbare stemsystemen.
Het probleem is alleen dat het nooit zover had hoeven komen. Wel begrijpelijk, daar niet van. De Waterschappen hebben last van dezelfde tekortkoming als veel overheidsorganen (en sommige bedrijven): Ze denken dat ze uniek zijn. En omdat ze dat denken, vinden ze ook dat ze dus zelf maar een oplossing moeten verzinnen om dat technisch te ondersteunen. Zo kwam Het Rijnland Internet Election System (RIES) ter wereld.
En zo werd dus opnieuw het wiel uitgevonden.
Terwijl er al een zeer werkbare en veilige oplossing is.
In Zwitserland, beter gezegd het Kanton Zürich, gebruiken ze sinds twee jaar een e-voting systeem naar tevredenheid. En als u weet dat Zwitserland het land is met de meeste publieke stemmingen (referenda is niet het juiste woord), dan zult u begrijpen dat het systeem al snel goed op de proef is gesteld. Ze hebben er ook nog een UN prijs mee gewonnen.
Neem zelf de proef op de som.
Uiteraard zijn ook bij dit systeem nog kanttekeningen te plaatsen. Maar voor iets als de Waterschappen zou het toereikend moeten zijn.
Dus beste bestuurders, ga eens praten. Gooi het geld niet in eigen oplossingen waar Rop gelijk gaten in schiet, maar gebruik het om bestaande te verbeteren en breder in te zetten.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Schier hysterisch hoongelach, dat was wat mij ten deel viel toen ik op de redactieburelen van GeenCommentaar voorzichtig suggereerde dat ik wel een stukje over de waterschapsverkiezingen in november wilde schrijven. Mijn geachte collegae vinden de waterschappen dan ook volstrekt oninteressant en houden zich in november liever bezig met de Amerikaanse presidentsverkiezingen, die (slecht getimed) in dezelfde maand zijn. Een veeg teken, wat mij betreft. Want als de redactie van het kloppend hart van zuurlinks Nederland al niet warm of koud wordt van de waterschapsverkiezingen, hoe moet de gewone Serge-met-de-geitenwollen-sok op de straat er dan enthousiasme voor opbrengen?
Dat moet anders en daarom begin ik hier nu mijn persoonlijke campagne om de opkomst bij de waterschapsverkiezingen te laten stijgen. Om te beginnen hierbij drie redenen waarom de waterschapsverkiezingen u iets moeten schelen:
1. De oudste democratische instellingen van Nederland.
Waterschappen bestaan al sinds de twaalfde eeuw. Ze zijn daarmee mee niet alleen met afstand de oudste (nog bestaande) democratische organen in Nederland, maar behoren waarschijnlijk zelfs tot de oudste ter wereld (ik kan zo gauw alleen het IJslandse parlement als oudere instelling bedenken). Iets om te koesteren dus. Nog meer dan dat, is het waterschap eigenlijk het ideale symbool voor Nederland: de strijd tegen het water gevoerd door onderling overleg en samenwerking. De waterschappen belichamen zowel letterlijk als figuurlijk het poldermodel. Trots op Nederland? Dan ben je zeker ook trots op de waterschappen.