Foto des Tages | Grijze walvis voor Tel Aviv

Amazing discoveries: een grijze walvis voor de kust van Tel Aviv. Afgelopen zaterdag voeren onderzoekers van het Israel Marine Mammal Research and Assistance Center (IMMRAC) uit om een walvis te bekijken. In eerste instantie dachten ze te maken te hebben met een potvis. Maar na nadere bestudering stelden ze vast dat het om een grijze walvis ging. De enige twee populaties grijze walvissen bevinden zich echter in de Stille Oceaan? In de Atlantische Oceaan zijn de grijze walvissen door de walvisjacht al sinds de achttiende eeuw uitgestorven. Een hypothese voor deze unieke verschijning is dat dankzij klimaatverandering de Noordwest Passage bij Canada steeds vaker ijsvrij is en dat de grijze walvis hiervan gebruik maakt om haar verloren leefgebied terug te koloniseren. (bron: Discovery News) Cynisch redenerend kan je stellen dat Europeanen voor lampolie de grijze walvis in hun zee over de kling joegen om vervolgens over te schakelen op aardolie en nu de emmissies van deze fossiele brandstoffen het poolijs doen smelten de grijze walvis net op tijd terugkeert om in het post peakoil tijdperk de Europeanen weer te voorzien van een sprankje licht in de komende duisternis...

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

IJsland moet kiezen: killen of spotten?

whalehuntingTerwijl de gemiddelde Nederlander bij “IJsland” vooral negatieve associaties heeft met de verloren spaartegoeden van de Icesave bank maakt men zich op IJsland óók druk om de imago-schade die de walvisvaart aanricht. De geplaagde economie van IJsland is momenteel namelijk ondermeer afhankelijk van zowel de jacht op walvissen als het ecotoerisme dat geld schuift voor het spotten van levende walvissen. In de haven van Reykjavik liggen de schepen die toeristen whalewatchingnaar de walvissen varen tegenover het schip dat ze vanaf 1 juni weer gaat afslachten. Dit morbide dualisme is de nieuwe linkse regering ook opgevallen en ze stelt een onderzoek in naar de impact van de commerciële walvisjacht op zowel banen als collateral damage aan de toerisme-industrie. Het onderzoek ligt in het verlengde van de belofte die de minister van Visserij deed om de onlangs verhoogde vangstquota voor de walvisjacht te herzien. In januari zag de vertrekkende rechtse regering haar kans schoon om op de valreep de quota te verhogen tot 150 dwergvinvissen en 150 gewone vinvissen (was 40 en 9).

IJsland is samen met Noorwegen het enige land dat officieel aan commerciële walvisvaart doet. Japan heeft een groot pak boterzuur op haar hoofd door de slachting van honderden walvissen (in beschermde reservaten) te labellen als wetenschappelijk onderzoek. Maar nu het economisch verzwakte IJsland zoekt naar een duurzame reorganisatie van haar economie in de 21ste eeuw zou het uitfaseren van de walvisvaart misschien wel eens een goede kans kunnen maken. Het Oude IJsland opweg naar het Nieuwe IJsland: een hoopvolle ontwikkeling, al mogen sommige IJslandse tradities voor altijd hetzelfde blijven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Volgende