Eind februari oordeelde de Raad van State dat het ministerie voor landbouw, natuur en voedselkwaliteit de mosselvissers in 2006 onterecht een vergunning verleende en legde een verbod op om mosselzaad uit de Waddenzee op te vissen (Trouw). Natuurorganisaties blij, mosselvissers woest.
Nu trekt er waas misplaatst nationalisme op boven de Waddenzee. Na ongezouten kritiek van het VVD-Kamerlid Ineke Dezentjé-Hamming op de Postcodeloterij dat deze organisatie met haar financiële steun aan de Waddenvereniging en de Vogelbescherming indirect de Zeeuwse mosseleconomie kapot zou maken komen de eerste boze burgerinitiatieven van de grond. Het Meisje Van de Slijterij (blogger) zegt haar twee loten -waarmee ze al jaren meespeelt in de Postcodeloterij- per direct op en claimt het domein: Trotsopdemossel.nl. In een poll in het AD is ongeveer de helft het eens met de oproep van parlementariër Dezentjé-Hamming tot boycot van de populaire loterij. Dat belooft nog wat…
Maar hoe terecht is het om maatschappelijke belangenorganisaties hun financiering te ontzeggen zodra ze toevallig een onwelgevallig geluid laten horen? In het geval van de mosselzaadwinning ligt de waarheid ergens in het midden en wordt het belang van ons poldermodel maar weer eens onderstreept!
De Evaluatie Schelpdiervisserijbeleid (EVA II) heeft aangetoond dat ongereguleerde mosselzaadwinning in de jaren ’90 bijna de mosselbanken op droogvallende platen heeft doen verdwijnen met een grote afname van de vogelstand tot gevolg. Maar stelt tevens dat duurzame mosselzaadwinning mogelijk is. “Duurzame bescherming van de Waddenzee is te realiseren door het stopzetten van de mechanische kokkelvisserij en het handhaven van mosselzaadvisserij in (een tweederde deel van) het sublitoraal in combinatie met het ontwikkelen van nieuwe mosselzaadvang-technieken” (bron). Een helder pad naar een duurzaam beheer van de Waddenzee en een gezonde Zeeuwse mosselsector, tóch?!