De kogel is door de kerk: VVD en CDA gaan onderhandelen met de PVV over gedoogsteun voor een minderheidskabinet. Zo'n regeervorm is nauwelijks beproefd in het Nederlandse staatsbestel en deskundigen zijn er negatief over. Het verzet binnen het CDA tegen samenwerking - in welke vorm dan ook - met de PVV lijkt groot, maar deze variant is wellicht voor het CDA en VVD de beste. Mat Herben refereerde er deze week in Villa VPRO al aan: om een kabinet te formeren heb je vertrouwen nodig. Vertrouwen tussen de mensen die het kabinet moeten gaan vormen. En daarin zit het probleem voor een kabinet met PVV: de PVV heeft geen mensen met bestuurservaring en vakkennis die een minsterspost kunnen dragen. Het is geen toeval dat Wilders tot nu toe geen enkele kandidaat heeft genoemd, terwijl hij ze in dit proces (in elk geval tegenover CDA en VVD) heeft moeten noemen om dat vertrouwen te kunnen creëren. Nu mensen van buiten de PVV halen is een mogelijkheid, maar kan een tweede LPF-debacle veroorzaken. De ministersploeg van de PVV moet ook elkaar kennen en vertrouwen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Wat voor coalitie het ook wordt straks, de VVD zit met een interessant probleem: in een coalitieregering worden de belangrijke posten vaak verdeeld onder de grootste deelnemende partijen, waarbij de premier uiteraard de belangrijkste post bekleed. Deze post wordt bijna traditioneel aan de grootste partij gegund, in dit geval de VVD dus. Maar tijdens de campagne lag de nadruk stevig op de economie, waardoor de VVD ook zeer duidelijk kandidaat is om de post van Financiën op te vullen.
Het probleem is dat het twintig jaar geleden was toen er voor het laatst een premier en minister van Financiën van dezelfde partij werden benoemd. Dat was in het tweepartijenkabinet Lubbers II, waarin het CDA twee keer zo groot was als de VVD.
De vraag is of een drie- of vierpartijenkabinet dit ook toelaat, zeker gezien de relatieve grootte van de verschillende partijen. Het lijkt er dan ook op dat de VVD kan kiezen. Of de partij levert de premier, of de minister van Financiën.
Waarvoor zal de partij kiezen?
Begin deze week is er duidelijkheid over een nieuw kabinet. Althans volgens de Binnenhof-watchers. De duidelijkheid die gaat komen is mogelijk echter maar beperkt. De “onduidelijkheid” is volgens de Haagse kenners: gaan VVD, PvdA, D66 en GroenLinks werkelijk onderhandelen om tot een kabinet te komen? Het is ten eerste maar de vraag of de snuffelperiode voorbij is. En ten tweede, wat gaat er gebeuren als de onderhandelingen voor PaarsPlus beginnen? Gaat het vooral pijn doen? Dat is twijfelachtig. PvdA, D66 en GroenLinks lijken bereid om vergaande compromissen te sluiten. Het lijkt dus vooral een strijd te worden tussen Rutte en zijn eigen VVD-achterban.
Ruim 50.000 mensen hebben op de website GeenPaarsPlus.nl tegen gestemd. VVD-orakel Hans Wiegel waarschuwde Rutte voor PaarsPlus. Maurice de Hond heeft gepeild dat de steun voor de VVD compleet ingezakt is ten faveure van de PVV van Geert Wilders. VVD-kiezers zouden zelfs in meerderheid vinden dat een PaarsPlus kabinet kiezersbedrog is. De druk op VVD-leider Mark Rutte om de onderhandelingen stop te zetten groeit. De vraag is of hij hiertegen bestand is.
Als VVD-lijsttrekker vond hij Paars “buitengewoon onwaarschijnlijk”. Rutte krijgt van de partijtop van de liberalen echter nu de ruimte om verder te gaan met de onderhandelingen. De vraag is dus of de “rechtse lobby” tegen PaarsPlus wel zo volwassen is. Na de verkiezingen is een rechts kabinet met Wilders namelijk razendsnel van tafel geveegd. Wat ver weg leek voor de verkiezingen, lijkt nu de meest haalbare optie: PaarsPlus. De enige die een PaarsPlus-kabinet nog kan voorkomen is Mark Rutte zelf. Wat wil Rutte zelf eigenlijk?
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
[qvdd]
“Goed voor de partij en goed voor het land, ik denk dat heel veel VVD?ers opgelucht zullen zijn na vanavond.”
VVD-coryfee Hans Wiegel spreekt zijn opluchting uit over het falen van PaarsPlus. Hij ziet meer in de coalitie VVD-CDA-PVV.
De verkiezingsuitslag heeft mooie ironische kanten. Er wordt nu onderhandeld over een paars+ kabinet. Achter gesloten deuren, langszaam en gestaag en grotendeels op initiatief van Hare Majesteit. De partijen die het hardst beloofden dat er een snelle formatie zou komen (VVD), dat de formatie transparant zou zijn (GroenLinks) en dat de Koningin een kleinere rol moest hebben tijdens de formatie (D66) moeten snel terug komen op hun afspraken over het politieke proces.
Ook een uitermate ironisch aspect van de verkiezingsuitslag kunnen we zien als we kijken naar de brief van de informateur Herman Tjeenk-Willink en in het bijzonder de bijlage. De (voormalige) informateur pleit net als Halsema eerder voor een kort coalitieakkoord, met name gericht op financiële kwesties. Buiten dat coalitieakkoord zijn zaken dan vrij voor de Kamer om zelf te beslissen, zonder dat dat de coalitie in gevaar mag brengen.
Dat lijkt me in principe een goed verhaal: het monisme ondermijnt het politieke vertrouwen, omdat partijen worden gedwongen hun beloften te breken, en zorgt ervoor dat beleidskeuzes het resultaat zijn van politieke uitruilen en niet van inhoudelijke overwegingen. Een dualistischer bestuur zorgt ervoor dat beleid dichterbij de voorkeuren van kiezers zullen liggen.
Dat is een mooie roze bril, maar politiek gaat om uitkomsten. En een kort financieel regeerakkoord gecombineerd met een rechtse meerderheid betekent dat GroenLinks en de PvdA zich moeten committeren aan relatief rechts bezuinigingsprogramma in het coalitieakkoord. Daarin zal weinig ruimte zijn voor onderwerpen als milieu. En juist op die onderwerpen die buiten het coalitieakkoord vallen bestaat een meerderheid van 76 zetels van VVD, PVV en CDA.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
“Dat zie ik niet tot stand komen, dat heb ik steeds gezegd”
Job Cohen ziet een middenkabinet nog niet voor zich, maar heeft voor de Paars Plus onderhandelingen aan Rutte beloofd niet alle andere opties uit te sluiten. Daarom gaat nu een middenkabinet onderzocht worden waar eigenlijk niemand zin in heeft. Misschien over twee weken wel weer een Quote du Jour met het mislukken van deze onderhandelingsronde en de mededeling dat het toch over rechts geprobeerd gaat worden. Mij zou het niet verbazen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
