Vandaag een gastbijdrage van Wouter ter Heide. Hij pleit er voor de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens te gebruiken om de VN op organische wijze te hervormen. Zestig jaar na de proclamatie van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, lijkt het vredesideaal verder weg dan ooit. Een misverstand, omdat langzamerhand alom het besef begint te rijpen dat mondiale democratie - als exponent van het VN-ideaal - niet afgedwongen kan worden met wapens. Om dat besef in praktijk te brengen, zal het onze partijpolitieke kopstukken slechts duidelijk moeten worden dat socialisme en liberalisme niet conflicteren, omdat zij de twee integrerende delen zijn van het alomvattende begrip: democratie. In wezen zijn liberalen en socialisten dan ook geen concurrenten, maar zijn ze geroepen tot vreedzame coëxistentie, hoe ongrijpbaar het 'power tot the people'-ideaal desondanks zal blijven. Als grondslag voor die vreedzame co-existentie leent zich bij uitstek de Gaia-hypothese. De gedachte van onze aarde als één groot levend giga-organisme. Een reusachtige organische eenheid die zich door de tijd heen heeft geëvolueerd van een eencellig (n)iets tot zijn huidige omvang.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de ‘feitish’ van de reguliere media.
Rusland verandert radicaal van opstelling in het conflict met Georgië. Onder hevige internationale druk is de regering gezwicht. Poetin komt hiermee tegemoet aan kritiek van onder andere Nicolas Sarkozy en Condoleezza Rice. Het Kremlin onthulde vandaag het nieuwe beleidsplan ?Witte Duif?. Dit plan voorziet in een volledige wederopbouw van Georgië met hulp van Russische vredestroepen.?Wij hebben onze fouten ingezien,? aldus een berouwvolle Poetin, ?en zijn daarom nu vastbesloten mee te werken aan het logistieke en politieke herstel van een autonoom Georgië. Met operatie ?Witte Duif? stationeren wij 26.000 vredestroepen in Georgië om de bevolking te voorzien van alles wat ze nodig kunnen hebben.?
Kritiek van Georgisch president Saakasjvili word door het Kremlin afgewimpeld als propaganda. Ook de klachten over de verwoesting van een volledig dorp nabij Tschinvali en plunderingen in de havenstad Poti berusten volgens Poetin op een verdraaiing van de werkelijkheid. ?Het doel van Rusland is helder. Wij helpen de Georgiërs bij het creëren van vrede, orde en stabiliteit. Daarbij zijn we niet bang voor rigoureuze maatregelen. Rusland neemt graag zijn verantwoordelijkheid.?
De Russische vredestroepen blijven minimaal vijf jaar. ?Wij hopen daarmee een bijdrage te kunnen leveren aan het herstel van de orde, en een terugkeer naar de vredige situatie van weleer? zegt Poetin. De soldaten zijn herkenbaar aan het witte vredesteken, dat gedragen zal worden gedurende alle missies.
Al op jonge leeftijd zag hij de waanzin van de oorlog in. Zo weigerde hij te vechten in het verre Nederlands Oost-Indië. Tot zijn eigen verbazing werd hij buitengewoon dienstplichtig verklaard. Veel later, in 1975, werd hij benoemd tot hoogleraar aan de Koninklijke Militaire Academie in Breda. Daar onderrichtte hij studenten onder meer over de Koude Oorlog. Een van zijn leerlingen was Dick Berlijn, de latere Commandant der Nederlandse strijdkrachten. Om de waanzin van de oorlog te laten zien, trok hij met studenten naar de slagvelden en oorlogsgraven in België en Frankrijk. Zijn opvattingen over oorlog en vrede leverde hem de bijnaam de ‘rode professor’ op.
“Oorlog is het absolute kwaad, waarover geen compromis mogelijk is”, zegt de Nederlandse historicus Cornelis Victor Lafeber (80). “Veel van mijn opvattingen werden door de NATO-aanhang gevaarlijk geacht voor het bondgenootschap en pro-communistisch genoemd.” Sargasso sprak met Lafeber, die in zijn eerste mails al flink van leer trekt. “Het ministerie van Oorlog is omgedoopt tot Defensie, vrijheidsstrijders van de andere kant werden terroristen, het vuige eigen belang werd vervangen door de ‘internationale rechtsorde’, oorlogshandelingen werden ‘vredesoperaties’ en de verwoesting van het vijandelijk land heet nu een ‘vredesmissie’.”
– U heeft maar liefst achttien geschiedenisboeken geschreven. Waarom zijn uw boeken niet zo bekend als die van Loe de Jong of Geert Mak?
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.