Koningin Angela

De morele moed van Angela Merkel begint op te vallen. Zij blijft een wat vormloos Duits moedertje, maar ze groeit. Haar kenmerk was vooral wachten en niet handelen. Dat is de laatste tijd veranderd. Haar handelen is dapper, realistisch en moralistisch. Dapper Angela Merkel riskeerde veel door de Grexit tegen te houden. De trouwe Wolfgang Schäuble vond haar te mild jegens de lastige amateurs uit Griekenland. Zij vond de uitgang voor de Grieken een politieke nederlaag voor Europa. Niet lang daar voor had zij nog een gemeenschappelijk garantiestelsel voor de banken in Europa als nationaal prerogatief van de hand gewezen. De Duitse Verfassung is streng als het over het weggeven van bevoegdheden gaat. Haar standpunt in economische kwesties toont groei. Over vluchtelingen sprak zij drie woorden voor de geschiedenisboekjes: “wir schaffen das”. Zij voorvoelde de reactie van radicaal rechts en de brede onrust van de meerderheid met angstige vragen, waardoor dat rechts radicalisme steeds meer gelegitimeerd zou raken.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Waarom Europa Italië niet moet helpen

Als een land van 60 miljoen inwoners in korte tijd 15000 vluchtelingen te verstouwen krijgt, is dat normaal gesproken geen probleem. Maar in het Italië van Berlusconi loopt meteen de hele boel vast. De Cavaliere en zijn ministersploeg hadden namelijk niets voorbereid, druk als ze zoals altijd zijn om de huid van Berlusconi te redden uit de klauwen van de ‘linkse magistratuur’ die de grote kleine man proberen te vangen met onzinnige rechtszaakjes wegens corruptie, omkoping, belastingfraude en seks met minderjarige hoertjes. Ik bedoel, waar hébben we het nou helemaal over?

We hadden die vluchtelingen natuurlijk overal kunnen laten opvangen, in plaats van alleen maar op piepkleine eilandjes, maar Berlusconi’s enige coalitiepartner, Lega Nord, wil geen buitenlanders op het ‘eigen’ grondgebied. De partij wil ook niet dat deze mensen een tijdelijke verblijfsstatus krijgen, want de laatste jaren is de Lega groot geworden door niet meer op afscheiding van ‘Padania’ te hameren, maar in plaats daarvan op de buitenlanders – die er nog voor gaan zorgen dat Italianen in reservaten eindigen, net als Indianen.

Met een tijdelijke status zouden Tunesiërs het recht hebben om bijvoorbeeld naar Frankrijk te gaan – en dat is wat ze vrijwel allemaal willen. Ze spreken de taal en ze hebben er familie. Niemand wil in Italië blijven en gelijk hebben ze, want zo’n paradijs is dit land niet met zijn jeugdwerkeloosheid van 29 procent. De Lega eist echter geen status en onmiddellijke terugzending. En dus eindigen ze in tentenkampen in het zuiden waaruit ze gemakkelijk kunnen vluchten. Op deze video is te zien hoe er 2500 uit een kamp in de regio Apulië verdwijnen onder de ogen van carabinieri en het corpo forestale (de boswachterij) die geen poot uitsteken. Omdat ze volgens Il Fatto Quotidiano geen bevelen hebben om in te grijpen.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.