Humanitaire crisis in Syrië: ‘hulp schiet aan alle kanten tekort’

Dat de humanitaire crisis die zich in Syrië voltrekt betrekkelijk weinig aandacht weet te trekken van de internationale gemeenschap vindt Tineke Ceelen, directeur van Stichting Vluchteling, onbegrijpelijk ‘We hebben het over zo’n twee miljoen vluchtelingen’, stelt ze. ‘Maar dit is een grove onderschatting, want hieronder vallen slechts de mensen die zich als zodanig hebben geregistreerd, het werkelijke aantal ligt waarschijnlijk veel hoger’. Ook heeft deze telling van twee miljoen slechts betrekking op de mensen die het land uit zijn gevlucht. ‘Het grootste aantal vluchtelingen zijn mensen die binnen Syrië zelf hun woonplaats zijn ontvlucht, de zogenaamde ontheemden. Hierbij praat je over minstens 4,25 miljoen mensen’, aldus Ceelen.

Door: Foto: Foreign and Commonwealth Office (cc)
Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Gastvrijheid in Europa

, door

ELDERS - Terwijl veel Europeanen over en weer van elkaars gastvrijheid genieten levert de ontvangst van immigranten van elders ook deze zomer weer de nodige problemen op.

Malta weigerde vorige week een Libische tanker met 102 vluchtelingen toe te laten, ondanks een dringend verzoek van de Europese Unie. Volgens Malta had de tanker de vluchtelingen opgepikt nabij de Libische kust en zou het schip ze dus in Libië moeten afleveren. Uiteindelijk heeft Italië de groep opgenomen.

Het is het zoveelste incident dat er op duidt dat er iets mis is met het immigratiebeleid van de EU. Het kleine eiland Malta zit in de frontlinie van de immigratiestroom uit Afrika. Per hoofd van de bevolking komen nergens ter wereld meer vluchtelingen aan dan in Malta. Tot nu toe zetten 17.000 illegale migranten er het afgelopen decennium voet aan de grond. Het zou omgerekend hetzelfde zijn als er 2,7 miljoen migranten in Groot-Brittannië zouden aankomen, schrijft Jessica Abrahams in The Guardian. Malta kan die vluchtelingenstroom niet aan, dat weten alle Europese politici. Maar intussen verandert er weinig in het EU-beleid om tot een rechtvaardiger verdeling van de opvang van immigranten te komen.

Italië, Griekenland en in mindere mate Spanje hebben net als Malta onevenredig grote problemen met de opvang van immigranten die in deze landen bovenop de toch al ernstige economische crisis komen. De eenzijdige druk van met name Afrikaanse migranten op de landen aan de Middellandse Zee wakkert in al die landen reeds bestaand racisme aan. In Griekenland zien we dat in de populariteit van de neonazi’s van de Gouden Dageraad. In Italië werd onlangs de zwarte minister Cécile Kyenga het slachtoffer van onverbloemd racisme. Maar ook in noordelijke landen woekert de xenofobie en het racisme. Ook daar ontbreekt het aan een doeltreffend beleid om immigranten te behoeden voor de gevolgen van discriminatie en openlijk geweld. Wat te denken van de apartheidspolitiek in het Zwitserse Bremgarten? Of van de uitzetting van met vervolging bedreigde Pakistaanse vluchtelingen uit Oostenrijk, ondanks alle protestacties? De oproep die de paus begin vorige maand deed bij zijn bezoek aan het Italiaanse eilandje Lampedusa, waar ook veel bootvluchtelingen stranden,  lijkt nog nog niet gehoord te worden in de gelovige achterban.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Mededeling

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.

Foto: United Nations Photo (cc)

Veel Syrische vluchtelingen in Europa

, door

DATA - In de 27 EU-landen zijn in 2012 20.000 meer vluchtelingen toegelaten dan het jaar ervoor. Syrië is in de EU het grootste herkomstland van vluchtelingen.

De 27 landen van de EU hebben in 2012 ruim 100.000 asielzoekers status verleend. In 2011 lag dat aantal nog op 84.000. In 2012 waren Syrië (18.700/18%), Afghanistan (13.500/13%) en Somalië (8100/8%) de grootste herkomstlanden van toegelaten vluchtelingen. Dat blijkt uit cijfers die Eurostat (pdf) deze week vrijgaf.

Bijna tweederde van alle toegelaten vluchtelingen hebben status gekregen in vier verschillende EU-landen. Duitsland liet met 22.200 de meeste vluchtelingen toe, gevolgd door Zweden (15.300), het Verenigd Koninkrijk (14.600) en Frankrijk (14.300). Als je het aantal positieve beslissingen bekijkt per miljoen inwoners, zijn Oostenrijk (710), Zwitserland (575), Liechtenstein (550) en België (530) de grootste ontvangers.

Nederland geen definitieve cijfers

Nederland gaf in 2012 nog geen 6000 asielzoekers status, maar Eurostat maakt de aantekening dat de Nederlandse cijfers nog niet definitief zijn. De IND is al jaren bezig over te gaan op een nieuw registratiesysteem, waardoor definitieve cijfers over het aantal toegekende aanvragen moeilijk te geven zijn.

In Nederland is de top-3 van herkomstlanden overigens anders dan in Europa. De meeste toegelaten vluchtelingen zijn afkomstig uit Irak (1260), Somalië (1060) en Afghanistan (705).

Foto: tienkamp.arjen (cc)

Aantal asielzoekers sinds 2001 ruim gehalveerd

, door

ACHTERGROND - Er zijn veel misverstanden over de aantallen asielzoekers in Nederland. Wie denkt dat ze met honderdduizenden tegelijk hierheen komen, heeft het mis.

Met medewerking van Flip van Dyke.

Er zijn veel te veel asielzoekers in Nederland. Asielzoekers zijn zielig. Het is onmenselijk uitgeprocedeerde asielzoekers in winderige tentenkampen te laten verblijven. Nederland is het walhalla voor asielzoekers.

Een debat over het Nederlandse asielbeleid ontwikkelt zich doorgaans razendsnel in een discussie over menselijkheid. Er worden uitspraken gedaan die vaker ingegeven zijn door emotie dan door feiten. Dat het aantal asielmigranten in Nederland sinds 2001 meer dan gehalveerd is, mag geen nieuws heten. Toch weten maar weinig mensen hoe de ontwikkeling van asielzoekers in Nederland de afgelopen vijftien jaar precies is geweest.

Harde cijfers over aantallen asielzoekers in Nederland in de afgelopen decennia zijn vreemd genoeg lastig te vinden. De Immigratie en Naturalisatie Dienst (IND) publiceert weliswaar jaaroverzichten, maar daar wordt je weinig wijzer van. Het informatiesysteem van de IND is al jaren een zooitje, waardoor er ook nog geen asielcijfers voor 2012 zijn. Het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) publiceerde vandaag nieuwe migratiecijfers. Die zijn zeer tekenend. Niet alleen daalde de immigratie naar Nederland voor het eerst sinds 2006, de immigratie uit de vier grote asiellanden (Afghanistan, Iran, Irak en Somalië) bedroeg in 2012 iets meer dan 5000. Dat is een daling van eenderde ten opzichte van 2011.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Samenwerkende Hulporganisaties (cc)

Vluchtelingen

, door

OPINIE - Libanon wordt overspoeld door vluchtelingen uit Syrië. Maar in het Westen hoor je er niks weinig over.

De regen valt zo hard, dat de riolen het niet meer aankunnen.

Ik heb hier in Libanon geen toegang tot internet, en vertel misschien iets dat u allang hebt vernomen op het Nederlandse nieuws. Ik vermoed echter van niet, want in december zijn de media vooral bezig met jaaroverzichten en wat dies meer zij. Het mediacircus draait in de laatste weken van het jaar een versnelling lager.

Langs de weg van Baalbek naar Zahlé zagen we een groot tentenkamp. Het was geen al te moeilijke gok dat het was ingericht om Syrische vluchtelingen te herbergen, en inderdaad: de mensen bleken afkomstig uit Damascus naar Libanon gekomen. Maar we vernamen ook dat het geen Syriërs waren: het waren Palestijnen, die tot enkele dagen geleden leefden in een vluchtelingenkamp in Syrië.

Zoals we het nieuws de eerste keer hoorden, zijn ze gedurende drie dagen de grens over gekomen: op de eerste en tweede dag 2000 mensen, de dag erna 2800. Waarom ze op drift waren geraakt, werd ons niet verteld.

De tweede keer hoorden we dat bij Damascus een vluchtelingenkamp was overgenomen door de Syrische oppositie en dat president Assad had gezegd dat hij niet kon instaan voor de veiligheid van wie niet binnen zes uur zou zijn vertrokken. Hij zou, zo werd ons verteld, het kamp inmiddels hebben laten bombarderen. De bewoners zijn dus naar Libanon gekomen, deels lopend. De Saoediërs hebben het tentenkamp voor hen ingericht.

Foto: Partij van de Arbeid (cc)

Inwoners

, door

COLUMN - Baby Alex werd met open armen ontvangen door de burgervader van Amsterdam. Maar voor honderd asielzoekers in een tentenkamp in Osdorp was geen plek meer.

Burgemeester Van der Laan verwelkomde afgelopen vrijdag persoonlijk de 800.000e inwoner van de stad. Het ging om Alex, een pasgeboren baby. ‘Wat een leukerd, en zo relaxed ook!’ zei de opgetogen burgemeester bij die gelegenheid. Hij gaf het jong een feestelijk pakket babyspullen met allemaal Andreaskruizen erop.

Eerder diezelfde dag had de politie het tentenkamp in Amsterdam-Osdorp ontruimd. Al woonden de bijna honderd asielzoekers daar inmiddels twee maanden, zij telden niet als Amsterdamse inwoners. Anders dan de pasgeboren Alex hadden ze geen spullen, meestal geen papieren en werden ze in de media nooit bij naam genoemd. Laat staan dat een jolige burgemeester hun vertrek kwam gadeslaan.

De ouders van Alex bleken, zoals veel andere nieuwe Amsterdammers, ‘import’ te zijn. Ze trokken op jonge leeftijd vanuit Groningen en Brabant naar de hoofdstad om daar te studeren, en stichtten daarna een gezin. Gelukszoekers dus – iets waar niks mis mee is.

De vluchtelingen uit het tentenkamp waren ook import. Alleen gaat het bij deze asielzoekers niet om geluk, maar om lijfsbehoud. Sommigen vrezen voor hun leven in hun land van herkomst, anderen zijn inmiddels statenloos, of komen uit een land dat hun terugkeer actief blokkeert. Zo accepteert Irak bijvoorbeeld alleen mensen die vrijwillig terugkomen, en weigert het land ex-inwoners die in het buitenland asiel hebben gezocht of daar zijn uitgezet.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: copyright ok. Gecheckt 03-03-2022

Interactive storytelling: “My Life as a Refugee”

, door

There aren’t many interactive campaigns made by non-profits. It’s a budget thing I guess. This new interactive campaign from the UNHCR, the UN refugee agency, is surprisingly simple but very good.

The interactive story of UNHCR is based on the fact that we have to make thousands of choices every day. Usually small, insignificant choices. That does not apply to refugees. Their choices are often crucial.

In this campaign we are refugees. We play the lead role, we must make choices.

UNHCR: My Life as a Refugee

The role play revolves around three main characters who have been forced to flee. Months or years of narrative are compressed into each of the stories. Players have to make decisions along the way in order to reach safety. The events and outcome of each story depend on the decisions that the player makes, resulting in a potentially different experience every time.

“Have you got what it takes to survive?”

My Life as a Refugee engages and educates players, compelling them to wrestle with the same perilous dilemmas faced by millions of refugees worldwide.

The campaign is an app available for iPhone and Android.

While playing this app I asked myself for whom this campaign is intended. It isn’t for the refugee fieldworkers or policymakers. It is educational therefore I think the best place to experience is at school or workshops.

Vorige Volgende