De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De grote boze vliegtax
Vandaag, 1 juli, is de vliegbelasting ingevoerd. Reden voor Schiphol, luchtvaartmaatschappijen en touroperators om nog maar eens de onheilstijding te verkondigen:
“Schiphol verwacht deze zomer vijftigduizend passagiers minder dan vorig jaar. De luchthaven denkt dat de afname te maken heeft met de vliegtaks, die dinsdag wordt ingevoerd.”
En dit bericht verschijnt uiteraard bij alle grote media.
Helaas verzuimen ze allen dit bericht een beetje in de context te plaatsen en maken ze daarmee van de overheid een boeman.
Wat is de context? Zoals wel vaker, de gestegen brandstofprijzen.
Beste is om het even uit te werken aan de hand van twee voorbeelden.
Als eerste een typische vakantievlucht naar Ibiza. Niet interessant hoeveel die kost. Wel dat de vliegtax daar €11,25 op bedraagt (één keer betalen bij vertrek). Echter, de brandstoftoeslag voor vluchten binnen Europa bij bijvoorbeeld de KLM is nu €37, enkele reis. Oftewel €74 extra zodat u ook weer naar huis kunt. Dat is toch snel zes keer zoveel.
Gaat u wat verder weg, bijvoorbeeld naar New York, betaalt u €45 euro aan vliegtax en maar liefst €246 euro aan brandstoftoeslag. Ook weer bijna zes keer zoveel.
Conclusie, een paar mensen vluchten naar het buitenland omdat ze voor die paar euro graag een paar honderd kilometer omrijden. De rest vliegt gewoon minder omdat ze zien dat het eigenlijk, met of zonder extra belasting, te duur aan het worden is.
Dan is het een beetje laf om alleen maar met je vingertje naar de grote boze overheid te wijzen. Pas je aan op de snel wijzigende omstandigheden, of verlies de slag om het vervoer.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Are you gay?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.