Meest nutteloze EU-instellingen: kandidaat 3

Dat het merendeel van de tonijnsoorten nu bijna is uitgestorven mag bekend zijn. De populatie southern bluefin tuna uit de Stille Oceaan, die door tomeloze Japanners gretig tot sushi wordt verwerkt, is door overbevissing al voor 92% uitgedund. Een tweede probleem met het vangen van tonijn is de bijvangst: dolfijnen, zeeschilpadden, albatrossen en haaien maken een substantieel deel uit van de vangst. Ongeacht of er nu met omsingelingsnetten of met longliners wordt gevist het blijft verdomd lastig om enkel die smakelijke snelle roofvis uit het water te vissen. Internationale afspraken t.b.v. de regulering van de tonijnvangst in de Atlantische Oceaan via de ICCAT: “International Conspiracy to Catch All Tuna” mogen ook niet baten.

The tuna is going down… going down…

Maar in Down Under heeft men misschien nu een doorbraak bereikt die het uitsterven van de tonijn kan afremmen. Een Australisch bedrijf meent dat kweek én voorplanting in gevangenschap binnen handbereik ligt (EnvironmentalGraffiti). Tot op heden leek het namelijk onmogelijk om tonijn in gevangenschap te laten voortplanten. Kweek van tonijn vindt tot nog toe enkel plaats met uit het wild gevangen exemplaren. In de Middellandse Zee staat bijvoorbeeld de blauwvintonijn onder druk doordat jong volwassen tonijn voordat ze zich heeft kunnen voortplanten wordt gevangen en vetgemest in drijvende kooien. Maar als tonijn zich nu in gevangenschap kan voorplanten dan is in theorie geen wildvangst meer nodig. Nu zijn viskwekerijen an sich nog niet zaligmakend: een roofvis als tonijn heeft nog steeds een grote hoeveelheid dierlijke eiwitten nodig (=andere vis) en ziektes en ontsnappingen brengen schade toe aan de lokale marine ecosystemen, toch betekent dit nieuws een sprankje hoop voor deze unieke vis.