Geef je je stem aan een nieuwe partij?

De afgelopen weken presenteerden we op Sargasso alle nieuwe partijen. Vandaag de slotvraag beantwoord: zijn deze partijen je stem waard? Dit jaar waren er veel nieuwe partijen - enkele tientallen, maar er was geen historisch record. Daarnaast valt op dat veel partijen al zijn afgehaakt. De Kiesraad heeft daags geleden 26 partijen van de lijst geschrapt. De partijen die overblijven, hebben in ieder geval de eerste drempel overwonnen. Er staat een organisatie, met geld en kandidaten. Maar zijn deze partijen je stem waard? Van een nieuwe partij mag je drie dingen verwachten. Ten eerste moet de partij met een nieuw vergezicht komen, een geluid laten horen dat in Den Haag tot nu toe niet klinkt. Hij moet nieuwe (en juiste) problemen benoemen en oplossingen voordragen die de gevestigde partijen nog niet zelf verzonnen hebben. Ten tweede moet de politieke vorm vernieuwend zijn. Anders kun je net zo goed op een gevestigde partij stemmen en daar zetten de nieuwkomers zich juist tegenaf. Tenslotte moeten de nieuwe politici aansprekend zijn: je moet er als kiezer op kunnen vertrouwen dat je stem in goede handen is. Na vijf weken speuren in online databanken en registers is de conclusie dat onder het nieuwe grut, maar weinig de moeite van het stemmen waard is. De veelheid aan partijen kan niet verhullen dat we in feite maar een paar clusters van partijen hebben kunnen identificeren.

Door: Foto: © Sargasso logo serie Nieuwe politieke partijen

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lijsttrekkersdebat Knevel en Van den Brink

Vanavond het Grote EO-Lijsttrekkersdebat onder leiding van Andries Knevel en Thijs van den Brink. Met medewerking van Mark Rutte, Emiel Roemer, Diederik Samsom, Geert Wilders en Alexander Pechtold. Hoofdthema: Indianen. 

Zit u er klaar voor? Het Grote Lijsttrekkersdebat gaat beginnen. Na RTL 4 is het nu de beurt aan het bekende duo Knevel en Van den Brink, onder de Indianen beter bekend als Priemende Vinger en Vierkant Hoofd. En aangezien de Indianen een niet meer te negeren onderdeel van het Nederlandse electoraat vormen, zullen wij die namen hanteren. Vooral ook nu bekend werd dat steeds meer Indianen zich niet gehoord voelen door de Nederlandse politiek en er een steeds grotere afkeer van krijgen.

Wie zullen Priemende Vinger en Vierkant Hoofd vanavond mogen verwelkomen? Allereerst natuurlijk ons huidige opperhoofd Gierende Hyena. Verder zullen aanschuiven de rondbuikindiaan Gezellige Beer van de SP, Nooit Meer Kammen van de PvdA, Behaagzieke Toekan van het CDA, Kereltje Eikelhoofd van D66 en Zilverlokje van de PVV. Knuffelt Met Bomen van GroenLinks schijnt te ontbreken, die doet er kennelijk niet meer toe. 

Waar zij het over gaan hebben, ik wil het eigenlijk niet weten. Waarschijnlijk over de veiligheid (en hoe om te gaan met criminele Indianen), Indianen in de zorg (moet de zweethut uit het ziekenfonds?), de economische crisis (moeten we terug naar spiegeltjes en kraaltjes?), Indianen en de hypotheekrenteaftrek (geldt die ook voor Tipi’s?) en wie wil straks met wie de vredespijp roken? Maar het hoofdthema is vermoedelijk Europa: hebben de Indianen geen leuk dansje zodat het allemaal goed komt?

Foto: copyright ok. Gecheckt 08-11-2022

Portretten van partijen: oude D66’ers, werkloze SP’ers en alfa-VVD’ertjes

DATA - Wie stemt op welke partij en hoe is dat veranderd door de jaren heen? We doorzoeken de enorme databank van het Nationaal Kiezersonderzoek (NKO) dat sinds 1971 electorale gegevens verzamelt.

We hebben op basis van 40 jaar representatief kiezersonderzoek (met gemiddeld 3750 kiesgerechtigde deelnemers) van het NKO een grove schets gemaakt van de persoonlijke kenmerken van de meest voorkomende stemmer op een partij. Ook is er gekeken waar de verschuivingen zitten over de jaren heen. Voor de PVV geldt dat er te weinig historische gegevens zijn om conclusies aan te kunnen verbinden. Voor de ChristenUnie geldt hetzelfde. De partij trekt bovendien te weinig kiezers om een statistisch verantwoord beeld te schetsen. Dat laatste is ook het manco voor de SGP.

Daar gaan we.

VVD: hoogopgeleide alfaman

De VVD-stemmer is een hoogopgeleide, niet-gelovige man met een goed betaalde baan bij een baas of een eigen bedrijf. Tegelijk overweegt de VVD-kiezer ook regelmatig om een andere partij te stemmen, valt op te maken uit de cijfers van Nationale Kiezersonderzoeken van de afgelopen 40 jaar.

In die tijd is de VVD vrijwel altijd voornamelijk een mannenpartij geweest. Slechts een enkele keer stemden er iets meer vrouwen op de liberalen, maar gemiddeld genomen maken mannen 55 procent van het kiezersbestand uit en vrouwen 45. Bovendien vergrijst dat kiezersbestand nauwelijks. In de jaren 80 daalde de leeftijd zelfs iets naar een jonge veertiger, maar tegenwoordig moet de VVD het hebben van een stemmer die midden 40 is. De honkvastheid loopt door de jaren heen nauwelijks op of af: de VVD-kiezer stemt sinds jaar en dag wel eens op een andere partij.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

De groene revolutie start op 12 september

Een vredige bevolkingsgroep is uit zijn benevelde toestand ontwaakt en gaat het politieke landschap aan diggelen slaan.

De revolutie komt uit onverwachte hoek. Het zijn niet de 99 procent, ook niet de bangepoeperds van de PVV, of de socialistische horden waar Mark Rutte ’s nachts van wakker ligt. De moderne Ché Guevara’s komen uit hun schuilplekken om het establishment op 12 september een flinke tik uit te delen.

Jarenlang lieten ze de politiek  links liggen. Ze spraken liever over dat ene mooie riffje van Metallica – discussies die zich tot drie uur konden uitstrekken. Over de relatie ruimte en tijd en dat ze allang wisten dat het Goddeeltje bestaat. Of ze zaten elkaar apathisch aan te gapen. Of ze sloegen aan het einde van de avond hun loon stuk in de shoarmatent om het groeiende monster in hun buik te temmen.

De revolutie, dames en heren, komt van onze lieve, vreedzame blowers. En Den Haag kan maar beter bang zijn. Ze zijn met velen. En ze zijn boos.

Ze worden dan genegeerd door de lame stream media, maar achter de schermen wordt er druk campagne gevoerd (filmpje 1). De beweging heeft ook een gezicht, de oudste rot in het vak is op de barricaden geklommen (filmpje 2). Den Haag is te ver gegaan dit keer. Samenwerken met Wilders. Oke, niet sjiek, maar het kan. Persoonsgebonden budget. Ach. Groeiende inkomensongelijkheid. Soit.

Foto: copyright ok. Gecheckt 26-09-2022

De gekleurde PVV-stemmer

PVV-stemmers zijn ontevreden blanke mannen en vrouwen. Toch? Fout! Er stemmen ook veel migranten op de partij. Shashi Roopram onderzocht waarom – onder Surinaamse Hindoestanen – en vond een verrassend antwoord.

Marokkaan? Dan stem je links, waarschijnlijk PvdA. Hetzelfde geldt als je Turks, Surinaams of van een andere etnische minderheid bent. Dat is de overheersende opvatting over de politieke oriëntatie van migranten in Nederland, zowel in de maatschappij als in de wetenschap. Maar klopt dat wel? Twee jaar geleden voerde Shashi Roopram (30) campagne voor de PvdA in Den Haag en kwam hij erachter dat veel Surinaamse Hindoestanen die hij tegenkwam van plan waren PVV te stemmen. Op een goede dag sprak Roopram een moslim van Surinaams Hindoestaanse afkomst die zei dat hij te veel last had van Turken en Marokkanen in de buurt. Toen Roopram hem confronteerde met het feit dat hij zelf islamitisch was, zei hij dat Wilders het niet over hem had als die tegen moslims ageerde. ‘Dat was echt een trigger voor mij, ik wilde begrijpen waarom mensen zo dachten,’ zegt Roopram. En dus schreef hij voor zijn researchmaster een paper over Surinaams Hindoestaanse PVV-stemmers, dat vandaag gepresenteerd wordt tijdens de KIESkleurig conferentie in Den Haag.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Partij Blanco

Cynisme, cynisme, cynisme. En dan moeten we gaan stemmen?

Een kennisje van me mag dit jaar voor het eerst stemmen. Ze neemt het heel serieus en heeft vorige week een dag lang alle verkiezingsprogramma’s gelezen. Ik ben een beetje jaloers, want ik kan Den Haag steeds minder serieus nemen. Nu roept iedereen wel eens dat we worden geregeerd door gekken, dat politici te dom zijn om een echte baan te vinden of dat we vermakelijkheidsbelasting moeten heffen op de Haagse kermis. Zulke sneren zijn gewoonlijk een hyperbool, maar langzamerhand begin ik het gevoel te krijgen dat er écht iets mis is. Ik twijfel niet aan de integriteit van de Kamerleden, maar wel aan hun capaciteit.

Eerste bezwaar: men doet steeds meer alsof politiek een zero sum game is. Partij A zal tot elke prijs willen voorkomen dat partij B gelijk krijgt, omdat het dan lijkt dat partij A ongelijk heeft. We hebben momenteel een premier die geen positieve redenen kan noemen waarom we zijn partij (waarop ik wel eens heb gestemd) zouden moeten steunen, maar die wel wil verhinderen dat “de socialisten” de verkiezingen winnen. Ik zou zo graag weer politici zien die nadachten over het belang van de samenleving, die konden toegeven dat andere partijen ook wel eens goede ideeën hebben en die niet te beroerd zijn het heilige eigen gelijk op te geven.

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-03-2022

Dus toch GroenLinks

Veel mensen vragen zich af wat de signatuur van de Sargasso-bloggers toch is. Het antwoord: die denken natuurlijk met name voor zichzelf en zijn geen uithangbord voor een partij. Maar we zijn niet te belazerd om te zeggen wat we stemmen. Dit keer legt Klokwerk uit waarom hij ondanks alles toch GroenLinks stemt.

Tot ongeveer vorig jaar wist ik het vrij zeker: ik stem GroenLinks. Het huidige geklungel van deze partij en het gedecimeerd worden in de peilingen hebben me echter hevig doen twijfelen.

Zweven

Nee, om een mislukte grap met een stekkerdoos zal ik een partij niet verlaten. Als ik op de beste entertainer zou stemmen ging mijn stem wel naar Wilders. De Kunduz-missie kan ik niet steunen, maar om één naïef standpunt laat ik een partij ook niet vallen. Maar het schaamteloos etaleren van het eigen gebrek aan competentie heeft bij GroenLinks inmiddels wel hele extreme vormen aangenomen. De zaak Sap-Dibi staat helaas niet op zichzelf. De organisatie van de partij is een puinhoop en politici kunnen geen hoofd- van bijzaken onderscheiden, getuige ook het recente voorstel voor gratis glaasjes water in de horeca. Ik begon dus te zweven.

Wegzweven

Maar nu: wat vind ik belangrijk? Het vrije marktdenken is zo dood als een pier. De werkloosheid loopt op. De financiële reuzen graaien nog steeds gretig om zich heen en Brussel staat mede door Nederlands toedoen machteloos. Politici kennen geen andere remedie dan bezuinigen en hier in den lande zit de partij van de marktwerking (of moet ik zeggen de partij van het roofkapitaal) nog steeds stevig in het zadel. Lachebekje Rutte krijgt niets voor elkaar en is erin geslaagd de internationale positie van Nederland stevig te ondermijnen. Maar hij doet alsof er niets aan de hand is, ramt op zijn reclameslogans die holle vaten blijken en belooft als verkiezingsstunt iedere hardwerkende Nederlander duizend euro. Sinterklaas bestaat, en hij zit in het torentje.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: copyright ok. Gecheckt 06-11-2022

Wat is het CPB-rapport Keuzes in Kaart eigenlijk waard?

Het CPB presenteerde op maandagochtend de doorrekeningen van tien verkiezingsprogramma’s. Het 500 pagina’s tellende rapport geniet uitgebreide aandacht in de media en alle politieke partijen pronken met hun ‘overwinningen.’ Maar wat is het rapport eigenlijk waard voor de kiezer?

Het is duidelijk weer verkiezingstijd. Na het premiersdebat van zondagavond, presenteerde het Centraal Planbureau (CPB) en het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) op maandagochtend hun gezamenlijke rapport “Keuzes in Kaart 2013-2017” in Nieuwspoort. Half politiek Den Haag en het voltallige Nederlandse journaille zat braaf te wachten wat CPB-directeur Coen Teulings te vertellen had. In het kort: alle partijen weten het begrotingstekort terug te brengen in 2017, maar alle partijen blijven een tekort houden. Er staan een aantal stereotype bevestigende zinnen in het rapport (‘De PVV bezuinigt maximaal op innovatiebeleid’) en alle nieuwsmedia halen dezelfde feiten naar boven. De politieke partijen halen de voor hen gunstige cijfers eruit en gaan elkaar daarmee bestoken. ‘Bij ons stijgt de koopkracht het meeste!’ ‘Ja, maar bij ons groeit de staatsschuld het minst!’ Het is allemaal van zo’n ontzettend trieste voorspelbaarheid, dat de vraagt rijst: wat zijn de CPB doorrekeningen van de verkiezingsprogramma’s eigenlijk waard?

Teulings schrijft in het voorwoord van “Keuzes in Kaart” te hopen in een maatschappelijke behoefte te voorzien. Maar hoeveel mensen lezen de doorrekeningen, in een tijd dat mensen al amper verkiezingsprogramma’s lezen? ‘Kiezers lezen dit rapport natuurlijk niet,’ zegt Teulings, ‘dat zou ik als econoom zelfs niet doen. Maar ik merk dat de belangstelling ervoor enorm toeneemt. Twee jaar geleden haalden al onze plaatjes de landelijke voorpagina’s.’ Dat is waar, maar wel in een sterk vereenvoudigde weergave. Er is immer weinig tijd en ruimte bij nieuwsmedia om recht te doen aan de complexiteit van de berekeningen die het CPB maakt. In welke krant wordt uitgebreid stilgestaan bij de gebruikte rekenmodellen? Zijn de doorrekeningen van het CPB op die manier niet slechts grondstof voor meer oneliners van politici?

Vorige Volgende