In deze serie worden acht presidenten uit de Amerikaanse geschiedenis behandeld die volgens de auteur als voorbeeld zouden moeten dienen voor tegenwoordige en toekomstige ambtsdragers. Enkele van deze historische leiders zijn helaas relatief onbekend; de meesten zeer ondergewaardeerd. Eén president die maar weinig moeite leek te hebben met enige beperkingen van het presidentschap was Theodore Roosevelt (1858-1919), wellicht de meest stoutmoedige en meest ondernemende leider van de Verenigde Staten uit haar geschiedenis. Roosevelt werd tot president gebombardeerd na de moord op William McKinley in 1901 en kondigde onmiddellijk aan zowel de macht van monopolies als van vakbonden op te breken. Gedurende zijn tweede ambtstermijn wantrouwde Roosevelt het zakenleven meer en meer en sloeg hij door in zijn poging een rechtvaardige markt te creëren. De president pleitte voor verregaande regulering en belastingverhoging echter geen van beide kon hij waarmaken.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Verona en Burt zijn een stel dertigers die leven alsof ze nog steeds studenten zijn. Als blijkt dat Verona zwanger is moeten ze samen over een drempel in het leven. Omdat ze allebei een beroep uitoefenen waarmee ze niet aan een bepaalde plaats gebonden zijn, kunnen ze makkelijk de plek kiezen waar ze hun kind op laten groeien. Ze maken een reisje langs familie en vrienden in Amerika en Canada. Away We Go is niet zozeer een roadmovie als wel een ‘home-testingmovie’ met grapjes en een beetje pijn.
Burt doet de eerste waarneming die op zwangerschap wijst: het geslachtsorgaan van Verona smaakt anders dan anders. Het is de openingscène waarin we kennismaken met een aardig en intelligent stel, dat met elkaar praat en echt naar elkaar luistert. Maar Verona vraagt zich af of ze een stelletje losers zijn. Burt vindt van niet. Waarop Verona wijst op een concreet punt: een raam van bordkarton.
Als ze bij Burts ouders gaan eten, die in de buurt wonen, komen ze voor een onaangename verrassing te staan. De ouders zijn op het eerste gezicht een lief oud stel dat een eigen giechelspraakje heeft ontwikkeld. Maar schijn bedriegt, ze kiezen voor zichzelf: vlak voordat het kleinkind geboren wordt verhuizen voor een paar jaartjes naar België – hadden ze altijd al van gedroomd. En dat Burt en Verona zo lang in hun huis kunnen blijkt er ook al niet in te zitten – verhuurd, aan mensen die geld in het laatje brengen en op tijd weer op zullen rotten, denk ik er dan bij.
In deze serie worden acht presidenten uit de Amerikaanse geschiedenis behandeld die volgens de auteur als voorbeeld zouden moeten dienen voor tegenwoordige en toekomstige ambtsdragers. Enkele van deze historische leiders zijn helaas relatief onbekend; de meesten zeer ondergewaardeerd.
De eerste Democratische president van na de Burgeroorlog was Grover Cleveland (1837-1908), een eerlijke en integere proponent van het klassiek liberalisme met een grote afkeer van corruptie en patronage. Als leider van de zogenaamde Bourbon Democraten belichaamde Cleveland het zakenleven. Gedurende zijn eerste ambtstermijn (1885-1889) streed hij voor lagere belastingen maar werd hierin tegengewerkt door de protectionistisch ingestelde Republikeinen in het Congres. Tegenover hen pleitte hij in 1887 dat iedere burger recht had op “het volledige genoegen van alle vruchten van zijn nijverheid en ondernemerschap” en dat de overheid niet meer geld diende op te eisen dan zij nodig had. Echter pas nadat hij voor de tweede keer tot president werd gerkozen (1893) slaagde Cleveland erin belastingverlaging door te drukken. De Senaat amendeerde vervolgens zijn wet echter dusdanig dat het effect ervan grotendeels ongedaan werd gemaakt. De Amerikaanse handel en industrie bleven opgescheept met hoge tariefmuren.
Cleveland verzette zich na zijn herverkiezing tegen de voorgestelde annexatie van Hawaï en pleitte voor “nationale eerlijkheid” en non-interventie tegenover een Congres dat de voorkeur gaf aan verdere inmenging in de politieke aangelegenheden van de eilandengroep en de uiteindelijke inlijving ervan bij de Verenigde Staten.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
In deze serie worden acht presidenten uit de Amerikaanse geschiedenis behandeld die volgens de auteur als voorbeeld zouden moeten dienen voor tegenwoordige en toekomstige ambtsdragers. Enkele van deze historische leiders zijn helaas relatief onbekend; de meesten zeer ondergewaardeerd.
James K. Polk (1795-1849) was een fervent aanhanger van Andrew Jackson en wordt vaak de laatste sterke president van voor de Burgeroorlog genoemd. Omdat hij het grondgebied van de Verenigde Staten aanzienlijk uitbreidde en een aaneenschakeling van cruciale overwinningen boekte op buitenlands beleid wordt hij verder door historici gewoonlijk als één van de meest succesvolle presidenten bestempeld.
Gedurende zijn vier jaar als president (1845-1849) verlaagde Polk import- en exporttarieven waardoor de handel opbloeide en de belastingopbrengst met maar liefst de helft toenamen. Verder weerhield hij de instelling van een nieuwe centrale bank, iets waartegen ook Jackson had geageerd, en handhaafde hij een onafhankelijke staatskas. Polk ambieerde geen tweede termijn en stierf, geslaagd maar uitgeput, minder dan een jaar na zijn aftreden. De presidenten na hem, tot Lincoln meer dan tien jaar later werd gekozen, slaagden er niet in de almaar groeiende kloof tussen het industriële Noorden van het land en het slavenhoudende Zuiden te dichten.
De Burgeroorlog betekende een gigantische tegenslag voor de republiek. De daaropvolgende Reconstructie werd in het Zuiden als een economische kwelling ervaren terwijl de segregatie het offer van elke gesneuvelde soldaat van de Unie onteerde.
Ze hebben zelfs al een eigen naam; the Birthers. Zo noemen we de mensen die roepen dat Barack Obama een Keniaan is. Als Keniaan kan Obama natuurlijk nooit president zijn van de Verenigde Staten van Amerika, dus de Birthers vallen de Democraat aan op alle mogelijke vlakken. ‘Kom met bewijzen, laat je geboorteregister zien, Barack!’ Het enige probleem voor de Birthers, wat ze beweren is klinkklare onzin.
De Birthers worden onder meer vertegenwoordigd door een blonde tandarts met een zwarte band in taekwondo. De vrouw voltooide een online rechtenopleiding en draagt sindsdien de titel advocaat. Overigens is ze zelf ook niet in de Verenigde Staten geboren, ze komt uit Moldavië. De peroxide Petronella deelt de spotlights met een 9-11 en een Clinton complotdenker, een pokerspeler en vele andere halve garen.
Godzijdank gelooft de overgrote meerderheid van de Amerikanen dat Obama in hun land is geboren. Toch blijkt uit een Daily Kos/Research2000 poll dat 58% van de Republikeinen op z’n minst twijfelen aan de geboorteplaats van de president. Van alle Republikeinen weet 28% weet het zelfs zeker, Obama komt niet uit de VS.
Als meer dan de helft van de Republikeinen op zijn minst twijfelt, dan zit er een verhaal in. Daarom berichten verschillende Amerikaanse media uitvoerig over dit groepje extremisten. Ze benadrukken elke keer dat ze de Birthers niet geloven en dat ze het verhaal willen ontkrachten.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
In deze serie worden acht presidenten uit de Amerikaanse geschiedenis behandeld die volgens de auteur als voorbeeld zouden moeten dienen voor tegenwoordige en toekomstige ambtsdragers. Enkele van deze historische leiders zijn helaas relatief onbekend; de meesten zeer ondergewaardeerd.
Iets minder federalistisch dan Madison maar desondanks pleitbezorger van persoonlijke vrijheid en de vrije markt was Andrew Jackson (1767-1845), de zevende president van de Verenigde Staten. Zijn historische beoordeling wordt nogal bevuild door zijn steun voor de slavernij en de deportatie van Indianen gedurende zijn ambtstermijn, echter door veel meer mensen kiesrecht te verschaffen en een duidelijke scheiding tussen de machten van de staten en de federale overheid aan te brengen gaf Jackson vorm aan de moderne Democratische Partij en naam aan de zogenaamde Jacksoniaanse Democratie waarvan James K. Polk (1795-1849) de laatste president was.
Alhoewel zeker niet in weelde geboren en slechts beperkt opgeleid wist Jackson zich op te werken tot volksvertegenwoordiger en generaal tijdens de oorlog met Engeland van 1812. Jackson versloeg de Britse invasiemacht bij New Orleans en vergaarde erdoor nationale bekendheid wat hem in staat stelde in 1828 het presidentschap te winnen.
Onmiddellijk na zijn beëdiging pleitte hij voor afschaffing van het kiescollege en verdere democratisering van het overheidsapparaat. De benoeming van staatsdienaren moest volgens Jackson geheel vrij staan van hun politieke affiniteit maar zich uitsluitend op basis van hun kennis en kunde voltrekken.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.