Bericht uit Nieuw-Nederland (16)
Een verloren zoon, een verloren zoon
Het toeval wil dat ik niet de eerste in de familie ben die naar Amerika emigreerde. Maar lange tijd dacht ik van wel, totdat tijdens een recente familiedag een achterneef uit de hoge hoed kwam die in 1964 naar Amerika was vertrokken. Het toeval wil ook dat ik sinds een week weer eens ruimschoots de tijd heb om te doen wat ik wil. En dus, onder het Amerikaanse motto ‘Easy to hire, Easy to fire,’ en met de verdiensten van mijn ‘Unemployment Benefits’ van $405 per week, nam ik de gelegenheid waar om de vroegere pionier uit de familie tak van vader’s kant te bezoeken in Bethlehem, PA.
Nederlanders bevolken het gebied tussen de Delaware rivier en de Connecticut rivier al eeuwen. Als moderne kolonist, behoor ik tot die zonen van het Groot-Nederlandse vaderland die tot de glorie en welvaart van ons allen en die van de koning, dit barre land ver van de gemakken van huis en haard onderwerpen aan onzer wil. Zulkse pioniersarbeid vereist natuurlijk een bijzonder karakter van een man. Ik wist dus wel dat een weekeinde met familie overzees niet zo saai zou zijn als in het thuisland.